woensdag 30 maart 2011

Diepvries tieners

Misschien ken je die types, hoogblond, verbouwd en niet door de gebroeders BiereCo of flauw vallen bij een rimpel meer. Als je daar als jonge knul achter loopt en denkt wow, waar gaat dat lekkere kontje naartoe? Ze draait zich om en je vermoed dat het richting het bejaarde tehuis is, rennen!!! Van achter lyceum en van voor museum, oftewel diepvries tieners. Ik kots al bij het verhaal dat een twaalf jarige spontaan moeder wordt tijdens een schooltripje en ik walg nog meer van vrouwen die met hun vijf en zestig jaar nog denken dat ze kans maken op een knul van twintig. Als ik mezelf met mijn vijf en veertig jaar eens goed bekijk voor de spiegel dan kan ik wel wat minpuntjes opnoemen. Mijn natuurlijke haarkleur begint al wat plukjes senioren blond te worden. Niet dat dit erg is, er bestaan nog tubes haarverf dus geen probleem. Als ik dan een klein stukje lager ga beginnen de oogleden iets in te zakken, juist naar een plek waar ik het niet wil. Jawel dames, de wallen zijn steeds moeilijker weg te poetsen, al doe ik mijn best. Nog iets lager begint mijn kin ook al ruimer in het velletje te hangen, hoe ik ook mijn best doe met oefeningen voor de spiegel, bij mij werkt zoiets niet. Nog iets lager de boobs, die stonden vroeger fier te stralen en werd menig één door twee ree bruine ogen aangekeken. Nu moet je toch echt op de grond gaan liggen wil je uberhaubt contact krijgen met de jongens. Ook hier hebben we een oplossing voor, een leuk kanten niemendalletje die flink wordt aangesnoerd zodat ze met een beetje hulp toch iets gezelliger in je bloesje hangen. Links en rechts de armen, als ik daarmee zwaai wordt er flink terug gewuifd, een vlieg denkt dat er een tornado in mijn oksels ontstaat, zoveel luchtverplaatsing. Ga ik dan nog verder naar beneden dan zit daar een hoop vel, ik herinner me nog dat ik mijn navel kon zien, nu zie ik die alleen nog als ik zit en de lagen omhoog rol. Na mijn bezoekje bij de primarkt heb ik dit probleem ook ondervangen, thx voor de corrigerende slip. Het onderstel mag er nog best wezen, stevige billen met daaronder stevige benen vol met kraters. Ik heb de leeftijd niet meer om in mini rond te huppelen (wat overigens ook steeds moeilijker wordt dat huppelen) dus trek ik kleding aan wat dit geweldig weet te verhullen.

Op zich als ik met alle hulpmiddelen dan voor de spiegel sta is het nog niet eens zo verkeerd. Het ziet er verzorgd uit, dus eigenlijk geen probleem. Stel nou dat ik vijf en zestig ben, sta ik dan nog steeds voldaan voor de spiegel? Heb ik dan ondertussen een pruik, gebit, kromme rug, steunkousen en rollator? Zijn mijn boobs dan ook leeggelopen ballonnen? Ok, ik geloof dat ik het een beetje begin te begrijpen. Het ideaalbeeld van een tiener moet je niet meer willen, ga met je leeftijd mee. Hmz, voorlopig duurt het nog twintig jaar voordat ik mijn bejaardenpas kan ophalen...

Tot de volgende wonder

dinsdag 29 maart 2011

Genaaid door de klok

Welke gek heeft dit verzonnen, elk jaar moeten we die klok weer verzetten. Naar wintertijd is niet zo'n punt (ik kijk er nu al naar uit) maar naar zomertijd... Het komt altijd ongelukkig uit, zo ook afgelopen weekend. Ben je in leuk gezelschap, drink je een lekker glaasje bubbels terwijl je weet dat je de volgende ochtend vroeg weer in de plooi getrokken klaar moet staan. Dat laatste is gewoon onmogelijk, ik heb veel moeite moeten doen om het strijkijzer in de kast te laten staan, hoe krijg ik die wallen ooit nog weg! Smeren helpt al jaren niet meer en de oogleden gaan steeds meer richting het zuiden hangen. Als de klok een uur vooruit gaat ben ik een week niet vooruit te branden. Volgens de klok moet je al eten terwijl mijn biologische klok het daar totaal niet mee eens is. We eten al twee dagen om zeven uur en waar ik normaal rond 12 uur naar bed ga heb ik nog lang geen slaap. De klok geeft dus om zes uur wintertijd aan dat het zomertijd zeven uur is, het bevoel van een uur korter slapen blijft lang hangen, kunnen jullie me nog volgen?

Het resultaat van de wisselende uren doen mij geen goed, dit trek ik echt niet lang meer. Zelfs het biologisch ritme heeft ondertussen een burnout of zit er dicht tegenaan. Vanmorgen hoorde ik dat er in Rusland de zomertijd afgeschaft is, kan dat hier ook niet gebeuren? Laat hem dan maar op zomertijd staan, zodat het 's avonds langer licht blijft. Overdag ben ik toch op mijn werk en gebruiken we thuis geen tot weinig stroom. Heren politici, ga daar nou eens een spoeddebat over houden. Ok, ik geef jullie de tijd tot vlak voor het terug zetten van de klok...

Tot de volgende wonder

Ik wil met jou wel dansen maar mien voetn doen zo zeer...

Lichamelijk ben ik een wrak, geestelijk heb ik het even niet meer op een rij. Je kan het een handicap noemen maar ik geef het de naam lazy of moet ik zeggen gewoon lui. Na het afgaan van de wekker, ja onze kids moeten gewoon naar school, heb ik geen idee of mijn voeten nog wel aan me vast zitten want ik voel ze niet! Ik probeer met mijn tenen te wiebelen en met enige moeite probeer ik de grote teen te bewegen. Kom op Syl, je kan het, duw die teen naar achteren en nu naar voren… jaaaaaaaaaa hij doet het! Ik trek mijn been omhoog, althans doe een poging tot. Jeetje, hoeveel spieren heb ik hier lopen? Ik kan je zeggen dat de spieren in staking zijn, ze slapen nog, Ja HALLO! Wordt eens wakker, ik moet nodig en de kids moeten eruit! Ik besluit nog even te blijven liggen en wacht op de volgende snooze van mijn wekker. Ik stond na vier keer snoozen pas naast mijn bed. Prima, het begin is er, nu nog lopen. Ik probeer een stap te zetten en plof eigenlijk gelijk al weer terug in mijn bed, dit gaat hem niet worden. De raderen draaien en ik probeer een oplossing te vinden voor de niet werkende spieren. Naast mij ligt de Baron nog in coma, die hoef ik ook niet om raad te vragen. Hij had ook gisteren mijn voeten even moeten masseren. Ach, ook hij was moe van het intensieve weekend.
Na wat been oefeningen probeer ik het nogmaals en ja, het lukt maar met moeite. Vroeger ging de wekker en had ik geen enkel probleem om mijn bed uit te springen. Hedendaags merk ik dat de spiertjes toch wel regelmatig vast zitten. Gisteren hadden mijn voeten het formaat van Bigfoot zo opgezet, dat is nu gelukkig bijgetrokken. De blaar die mij vreselijk irriteerde had ik al doorgeprikt, zelfs een blaren pleister wilde geen verzachting geven. It looks like a mess down under, hoe krijgt dit ooit de natuurlijke vorm weer terug? Tips zijn altijd welkom, heb dus daarom vandaag een luie dag gehouden. Benen omhoog op de bank, dekentje over de benen om het lekker warm te houden en zelf een poging gedaan om mijn voeten te masseren. Het leven van mijn voetjes gaat niet over rozen, ik stel ze dan ook regelmatig op de proef. Als ik het kon volhouden droeg ik elke dag een paar hakken, al is dat een utopie. Geen mens die dit vol kan houden. Ik heb er twee dagen op gelopen en zondag ging ik elk uur een cm lager om aan het eind van de dag te eindigen met mijn birgenstocks. Ach, er zijn foto’s van en daar heb ik wel een dag pijn in mijn voeten voor over…

Tot de volgende wonder

zondag 27 maart 2011

Miss Plussize Fashion 2011 is geworden...

Simone Schumacher, top prestatie! Vandaag was het dan zover, tijdens de Miss Plusize Fashion verkiezing streden zestien prachtige curvy lady;s om deze titel. Ik kan jullie melden dat het geen makkelijke taak voor de juryleden was. Henk Bres, Mona Schuitenmaker en Geerthe Timmermans vlogen elkaar deze keer niet in de haren. Henk had zijn haar thuis gelaten, je kan nooit weten natuurlijk! De finalisten hebben het leuk druk gehad met het oefenen van hun pasjes, attitude en glimlachen, want dat is best eng op een podium waar veel publiek je aan kijkt. Het stond echt vol tot in de doorgangen met fans van alle finalisten. Spandoeken, bedrukte T-shirts en ballonnen heb ik de revue zien passeren en terecht! Stuk voor stuk kanjers die deze dag hebben beleefd als in een roes. Toen ik de dames vroeg of ze van deze dag genoten hebben werd dit met een volmondig JAAAA beantwoord, dat geeft ons als beursteam een geweldige kick natuurlijk! Hier doen we het allemaal voor, zelden zo'n groep finalisten mee gemaakt. Er was totaal geen strijd, ze hielpen elkaar met plezier en gunde de titel aan elkaar, dat zie ik nou graag. Pamela is nummer twee geworden en Lisette nummer 3, van harte gefeliciteerd dames!

Toch moet ik even iets kwijt over mijn arme zielige voetjes. Tijdens de modeshow liep ik op prachtige schoenen met hakken van 12 cm. Ik kan daar best op lopen maar niet te lang achter elkaar. Na de modeshow heb ik ze uit gedaan en trok ze bij de finaleronde weer vrolijk aan. Tijdens de eerste twee rondes en het twee minuten gesprek trok ik ze weer aan de voeten, niet goed over nagedacht natuurlijk, dat is best lang staan. Op een gegeven moment begonnen de voeten te verzuren en hupste ik van de ene voet naar de andere voet. Ik kon er niet al te lang meer op staan want ik voelde de blaar die ik gisteren had opgelopen al aardig branden. Er zat wel een blarenpleister op maar toch eigenwijs en die schattige hoge hakken onder het geweldige kleedje van Mateloos aan getrokken. Ik heb het nog net gered tot het trapje achter de catwalk, toen moest ik ze uit gooien wilde ik niet nog meer blaren op lopen. Ik heb mijn lange jurk aan getrokken zodat ik stiekem kon smokkelen. De sleehakjes gingen aan en toen ook die pijnlijk aanvoelde heb ik ze stiekem uit gedaan. Onder zo'n lange jurk zie je dat toch niet. Daar stond ik dan de show te presenteren op blote voeten en ik moet zeggen, dat koude zeil was aangenaam onder de voetzolen! Voordat ik weer een stap moest verzetten heb ik ze ongezien weer aangedaan en het ook nu gered tot achter de catwalk. Zo zie je maar, ook ik loop wel eens een blaar hier en daar op. Hopelijk hebben de finalisten hier geen last van morgen, het is knap vervelend. Als ik straks op de publiceer knop druk ga ik ze verwennen met een lekkere douche daarna insmeren en hup met de benen omhoog!

Tot de volgende wonder


zaterdag 26 maart 2011

Dinner for two?

Weken heb je er naartoe geleefd, te moe om uberhaubt iets voor elkaar te krijgen en de hersenpan  staat nu op non actief. Gespetterd op de catwalk, veel geknuffeld gelachen en gehuild. Een dag kan soms zo emotioneel zijn en toch zo fijn. Mijn dag was top en dat mag wel eens gezegd worden. Aan elke dag komt een eind en als afsluiter zijn we vanavond lekker gaan eten. Als je denkt gezellig met je partner, bij kaarslicht te gaan dineren, dan heb je het mis. Onze Grote Maten Beurs familie is zo groot en dan schuiven er velen bij je aan de tafel. Niets is zo gezellig om de dag nogmaals de revue te horen passeren, foto's worden terug gekeken terwijl we genieten van een heerlijke maaltijd. Ik geniet echt, heerlijk om gemiste verhalen te horen want natuurlijk kan je niet overal bij zijn. Vanmorgen zaten we gezamenlijk te genieten van een uitgebreid ontbijt, we bespraken wat we zoal moesten doen en daarna spullen pakken en op naar het beursgebouw. Trolly mee, gevuld met make-up, bh's, borstels en nog meer zooi waar je zomaar verlegen om kan zitten.

Nu na het heerlijke eten zitten we gezellig met een groep gezellige loite nog even na te tafelen. Je hoeft dat niet in het restaurant te doen, dat kan overal! Zo langzamerhand druppelt de big family ons kamertje binnen en ik hoorde zo tijdens het intikken van dit bericht dat alle kandidaten, die morgen mee doen met de Miss Plussize Fashion verkiezing, hier met z'n allen komen oefenen! Zouden de muren mee buigen, ik vraag me toch echt af hoe we hier in deze kamer met twintig man kunnen oefenen? Je kan je ene teen niet voor de ander zetten, zal me een leuke show worden. Maar goed, we hebben dus gedineerd met 29 man/vrouw en ik heb weer enorm genoten. Jammer dat we dit maar één weekend per jaar doen. Mensen vanuit heel het land die zich verbonden voelen, niet vanwege de omvang maar omdat we groots liefhebben, groots in woorden en daden zijn. Wat ben ik blij met deze lieve mensen, kanjers, ik hou van jullie!

Tot de volgende wonder

vrijdag 25 maart 2011

Interview with...

Aanstaand weekend is er voor de 11e keer de Gote Maten Beurs in Eindhoven. Zoals elk jaar dreigt dit weer een feest te worden voor iedereen met mooie ronde vormen in het kwadraat. Zondag is er tijdens de beurs de Miss Plussize Fashion Verkiezing, zestien prachtige finalisten zullen strijden naar de titel Miss Plussize Fashion 2011, in de jury oa Henk Bres. Aangezien ik elke dag een leuke blog wil plaatsen is het deze keer in de vorm van een interview. Drie kanjers heb ik een aantal vragen gesteld waar ik leuke antwoorden op heb gekregen. Laten we beginnen bij Henk Bres, al vanaf het begin vast jurylid van de Miss Plussize Fashion verkiezing, Henk heeft tenslotte wel smaak! Al jaren met zijn Corretje een heerlijk stel.

Vragen aan Henk Bres:

Naam: Henk Bres
Beroep: Dekstier
Hoe ben je bij de Miss Plussize Fashion terecht gekomen? Puur geluk
Vindt je het leuk om als jurylid betrokken te zijn van de MPSF? Egt wel
Waar let je op tijdens de verkiezing? Mijn geheim
Is de nieuwe MPSF welkom bij je te gekke programma de start van de nacht? Ja TUURLIJK!
Hoe beleef je de verkiezing? Als een sprookje
Wat voor tip zou je mee willen geven aan de nieuwe MPSF 2011? Weet niet wie het is dus nog geen oordeel.

Vragen aan Jagaira Hagendijk:

Naam:
Jagaira Hagendijk-de Jong
Beroep: PlusSize Model en Motivation Speaker
Wat heb je met de Miss Plussize Fashion verkiezing?Ik ben Miss PlusSize Fashion 2010
Hoe ben je betrokken geraakt bij de Miss Plussize Fashion verkiezing? Doordat ik vorige jaar mee heb gedaan; en heb gewonnen ben ik bij de verkiezing betrokken geraakt omdat het voor mij een passie om uit te dragen dat elke vrouw mooi ongeacht welke maat ze ook in haar
kleding heeft staan!!!
Wat heb je zoal bereikt met de titel MPSF? Heb 2 covers gehad(Vrouw en Vriendin) meegewerkt aan diverse producties in bladen(Vrouw, Vriendin en Big is Beautfiul) Meegedaan met diverse films (Dik Trom, Loft, Dolfje de weerwolf). Door deze titel heb ik de keuze gemaakt om voor mijzelf te beginnen als PlusSize Model en als Motivation Speaker: Ik wil vrouwen inspireren om te leren kiezen voor zichzelf. Kijken wat bij jou past en te waarderen wat je hebt en dat je er zeker mag zijn!!!
Hoe is je titeljaar verlopen? Ik heb genoten van alle mooie dingen die op mijn pad zijn gekomen. Het heeft zoveel deuren geopend.
Wat vindt je van de huidige kandidaten? Daar zit zeker de Nieuwe Miss PlusSize Fashion 2011 tussen:-D
Welke tip ga je meegeven aan de Miss Plussize Fashion 2011? Geniet van elke stap, van elke deur die open gaat maar boven alles blijf dicht bij jezelf!!! Zorg dat alles wat je doet dat je daarin prettig voelt en dat je open blijf staan voor iedereen om je heen. Er zullen altijd mensen zijn die iets over je te zeggen hebben maar denk maar zo: Zolang de mensen die dicht bij je staan nog steeds in je geloven ga je de goede kant op.........
Zijn er nog dingen die je de nieuwe Miss zou willen meegeven? Zorg goed voor mijn kindje.....ik heb het met passie gedaan en ben er nu zo blij dat ik het aan jou mag doorgeven.........Ik ben nu al trots op jou en weet dat ik altijd voor je klaar sta!!!!

Vragen aan Marlon Sebel:
Naam: Marlon Sebel
Beroep: Ondernemer
Hoe is de MPSF ontstaan? De Miss PlusSize Fashion Verkiezing is in 2003 ontstaan bij de eerste Grote Maten Beurs, toen nog Grote Maten Modebeurs in Rijswijk. Wij wilden toen een leuke activiteit, modellenbureaus met +Size modellen waren er toen nog niet en van het een kwam het ander.
Wat is de meerwaarde van de MPSF op de Grote Maten Beurs? Het belangrijkste vind ik dat de kandidaten die meedoen een enorme leuke ervaring hebben, ze eindelijk kunnen stralen op een catwalk en dat het voor het publiek heel erg leuk is om naar te kijken. Het leuke is dat de kleding die de finalisten showen ook te koop zijn op de Grote Maten Beurs.
Hoe verloopt de organisatie van de MPSF, heb je hulp? De MPSF was eerst bijzaak op de beurs en werd er even bijgedaan. Tegenwoordig wordt de verkiezing zeer professioneel aangepakt en zitten er heel wat man-uren in. De verkiezing wordt neergezet samen met een zeer hecht beursteam die er stuk voor stuk het beste uit willen halen.
Wie kan zich allemaal inschrijven voor de MPSF 2012, hoe en waar? In het najaar van 2011 kan er weer ingeschreven worden via www.missplussizefashionverkiezing.nl. Wij vinden dat een ieder mee zou moeten kunnen doen met de verkiezing. Kledingmaat en leeftijd stellen wij (bijna) geen eisen aan. Maat 46, maat 60, 20 jaar maar ook 40+’ers doen er dit jaar mee. Waarom? Wat is nou nog leuker voor het publiek als je je in één van de kandidaten kunt herkennen. De dames met de meeste uitstraling, beste motivatie om mee te doen en natuurlijk mooiste foto’s maken de meeste kans om uitgenodigd te worden voor de castingdag.
Zijn de winnaressen een grote hulp voor je in hun titel jaar? Van elke verkiezing leer je weer en de feedback van de winnares (maar ook van de andere finalisten) is altijd een leerschool voor de volgende keer. Het afgelopen jaar heb ik een hele goede band opgebouwd met winnares Jagaira Hagendijk die ondertussen ook een plekje veroverd heeft in ons beursteam.
Wat verwacht je van de MPSF 2011? Een hele spannende strijd. De voorgaande jaren deden er meestal wel een paar uitschieters mee waar je niet omheen kon. Dit jaar doen er 16 uitschieters mee en zal het lot het pas op 27 maart bepalen wie er gaat winnen of bedoelde je dat niet met je vraag? 
Het zijn leuke interviews geworden, veel leesplezier en mocht je niets te doen hebben dan zou ik zeker langs komen. Zaterdag veel shows en zondag de Miss Plussize Fashion Verkiezing 2011, wie komen allemaal de finalisten aanmoedigen?


Tot de volgende wonder

Druk, stress, papieren!

Soms zijn er van die dagen dan had je het liefst in je bed willen blijven liggen. Zo'n dag was het vandaag, wie herkent dit? Zo vlak voor een beurs moet er altijd van alles gebeuren, draaiboek maken, cd's branden, nog even een mailtje hier, hyves bericht daar, o ja, ik heb nog een telefoon die blijft trillen en eigenlijk wil je het al veel eerder klaar hebben maar dat gaat niet omdat je moet wachten op de juiste volgorde van bla bla bla. Ok, je hebt dan alles binnen en denkt; ach, dat red ik allemaal wel. Tot je erachter komt dat lappie niet doet wat je wilt. Heb ik net 4 cd's met muziek gevuld, ga ik controleren en wat staat er op? Juist, een cd vol met nix geluiden. Tja, dan wordt het een fashion show in braille, iets anders kan ik er even niet van maken. Als men weet wat ik allemaal nog moet doen dan lig ik voorlopig nog niet tussen de klamme lappen, ik mag blij zijn als ik uberhaubt mijn bed nog zie vannacht! Het begon vanmorgen al, 'Mam, mijn band is lek, kan je me brengen?' In rap tempo mik ik mijn gezicht in de poederdoos, rag een borstel door mijn haar en bel ik school dat zoonlief eraan komt, iets verlaat ivm met lekke band. Ik zet zoonlief af en race als een raket naar mijn werk. Vlak bij mijn werk zijn ze aan de weg bezig en ja hoor, file! Alsof ik deze week niet genoeg in de file heb gestaan, kan ik er ook nog wel bij hebben... NOT!

Rustig blijven Syl, het is nog vroeg dus waar maak je je druk om. Ik besluit kris kras langs de BP te sjeezen om snel een parkeerplaats te bemachtigen en op een draf naar mijn werk. De klas is zo melig als wat, komt vast door het mooie weer maar nu even niet! Uit mijn werk moest ik mams Thea nog even mooi maken omdat ze morgenochtend voor een weekendje weg gaat en tot overmaat nog even een training. Waarom plannen ze dat op een avond wanneer ik het al zo druk heb? Om half negen stap ik het huis binnen en begin met mijn werkzaamheden, althans ik doe een poging tot. Voor even leek alles te zijn gelukt maar helaas. Ik ga nog één poging wagen om met een ander brandprogramma de cd's te branden. lukt het me niet dan wordt het lekker rustig lopen dames finalisten, ik kan wel wat rustige nix geluiden gebruiken op het moment ;-)

woensdag 23 maart 2011

Kanarie gele string?

Hoe komt ze erop, wie verzint dit nou! Deze woorden kunnen maar uit de mond van één persoon komen, bedankt he? Ik ben gelijk voor mijn leven getraumatiseerd. Gisteren stond mijn tweetdeck open en ik was vol lof over mijn nieuwe kleurtje. Vanmorgen schrok ik heel even, verwachte niet zo'n mooi Hawai kleurtje die ik 24 uur daarvoor nog niet had. Ik bekeek mezelf even kritisch in de spiegel die op het toilet hangt (een megagrote zodat het kleinste kamertje niet zo klein lijkt) en ik ben zeer tevrede! Nog wel wat donker maar dat moet goed komen na wat wasbeurten. Even terug komend op de tweets van gisteren waar het allemaal begon.  Ik lees tussen al die tweets een regel  waar ik lekker op in ging, meer om te stangen, niet serieus bedoelt natuurlijk. Aangezien ik die avond al vergeleken werd met Tante Es met blond haar was ik op mijn hoede! Je wordt niet elke dag uitgemaakt voor een donkere vent in een tropisch gewaad, wat het niet verkeerd zou staan als gordijn in de keuken van mijn oma. De wisseling zal ik proberen hier neer te zetten en oordeel zelf.

Nattelee: irritante negerin...
Silly: je @ dacht dat je mij bedoelde met irri negerin LOL
Nattelee: @ whahaha!!! nee jij bent Dries in vrouwelijke vorm ;) LOL
Silly: @ met mijn gele stringetje zeker, zie je het voor je? WHAAAAAAAHAHAHAHAHAHAHAHA
Nattelee: @ ja... eigenijk wel.. doe es een foto? ;) whahahha!!
Silly: @ alleen als ie groen geel is LOL
Nattelee: @ ADOchicky ;)
Silly: @ als moeder van ADOhooligan ben ik verplicht, anders zorgt zoon niet voor de katers as weekend :P

Het sudderd een beetje heen en weer en dan gaan andere zich er ineens mee bemoeien. StudioXposure die mij wel voor zijn lens wilt hebben met mijn mooie huidskleur in gele string (droom verder) en Annelies gaat daar lekker in mee. Je snapt, ik voelde mij het lijdend voorwerp tussen deze tweets. Maar, mijn wraak zal zoet zijn, Annelies is enorm jaloers op mijn mooie gebruinde skin, zij loopt reclame voor Campina karnemelk en ik voor de chocomelk en Ad kan het komende weekend zijn lol op! Mocht ik een kanariegele string vinden dan trekt Ad die aan... het hele weekend, als je dat maar weet!

Tot de volgende wonder

dinsdag 22 maart 2011

Inkleuren en aflakken graag

Van de week lag ik met de Baron in bed, hij aan het lezen en ik overdenken hoe ik binnen zeer korte tijd een kleurtje kan krijgen. Volgend weekend loop ik een modeshow en zomer betekent toch veel wit. Ik keek zo eens naar mijn ivoor kleurige huid en dacht dit gaat hem niet worden. Normaal doe ik zo'n zonnekuurtje op zo'n bank maar had er gewoon geen tijd voor. Ik lag dus naar het plafond te staren en tegelijkertijd te denken waar ik zo'n spuitcabine kon vinden om mijn winter kleurtje in te ruilen voor een zomerteint. 'Ik moet volgende week even naar de spuiterij' zeg ik terloops tegen de Baron. Hij schiet in de lach en vraagt me of ik bij auto Driesen langs ga, nee natuurlijk niet! Mannen snappen nooit wat je bedoelt en trekken het gelijk in het belachelijke. 'Natuurlijk niet bij auto Driesen gek, nee in zo'n tan cabine, dan airbrushen ze je lichaam en heb je een mooi kleurtje' vertel ik hem. Ik had al wat voorwerk gedaan op internet dus dat moest geen probleem zijn. In de klas had ik vertelt dat ik snel een kleurtje moest hebben want wit op wit is wel heel erg tonsurton. Eén van mijn leerlingen zei dat er in Den Haag een zonnestudio is waar ze zo'n spuitcabine hebben. Mijn gevoel zegt me dat dit niet echt gaat werken maar goed, even doorvragen en wie weet kan iemand mij zijn ervaring vertellen.

Afgelopen zaterdag heb ik mijn haar gekleurd en vraag aan mijn gayzonnenbankfreak, 'Zeg weet jij waar ik me kan laten spuiten?' Hij wist WEL waar ik het over had en zei me dat ze dat op de 'Fred' konden doen, al vind ik wel dat het erg oranje eruit gaat zien'. WAAAATTT??? Oranje staat me niet, ook deze optie streep ik door. Had ik nou toch maar tijd gemaakt om te kuren bij de zonnebank, hoe krijg ik mijn velletje nou mooi zomers? Ik besluit maar zelf te gaan smeren met Dove bruin zonder zon, laat een mooi glimmertje achter en wordt niet oranje. Ik zet dit 's avonds op twitter en krijg gelijk een bericht van Willeke, zij vertelde mij dat Dove chemisch is en geeft me een linkje door van sun tanning met airbrush. Ja dit is eigenlijk wat ik zoek! Na wat heen en weer twitteren, what's uppen etc. heb ik een los vaste afspraak die ik gisteren heb bevestigd. Vandaag reed ik dan naar Hoofddorp om mezelf een prachtige teint te geven. Voordat ik naar Karin ging heb ik de voorschriften goed doorgelezen en mezelf afgespoeld met warm water zonder zeep. Geen make-up op, geen deo en zeker geen luchtje. Ik moest loszittende donkere kleding aantrekken zodat ik geen strepen zou trekken. Dus mijn slobberkleding aangetrokken, oude bh, oud stringetje aan en ik op weg naar Hoofddorp. Natuurlijk file, what's new, maar kwam even over drie uur aan op plaats delict. Na mezelf te hebben uitgekleed ging ik op plakvoeten staan, al waren ze van papier ik leek flipper wel! Enfin, daar sta je dan en wordt je eerst getectyleerd zodat de kleur goed zou hechten aan mijn huid. Het is net een soort fohn waarmee je wordt geairbrushed, het kleurde gelijk al, verbazingwekkend! Nadat mijn hele lichaam gekleurd was mocht ik me voorzichtig aankleden. Van Karin kreeg ik nog wat zakjes bodylotion mee en een klein cadeautje, erg lief Willeke zo kan ik eventueel nog bijwerken. Ik moest net nog denken aan de film Death becomes her, daar hebben de dames spuitbussen autolak in de handtas om de kleuren bij te spuiten. Gelukkig is dit geen autolak en kan ik op de beurs stralen als een zomerkoninginnetje...

Tot de volgende wonder

Meer info, klik op Willeke ;-)

maandag 21 maart 2011

Onze 'jeweetwelkaters' krols?

Het is lente en dat weten onze 'jewetwelkaters' ook heel goed. Het begint weer te kriebelen want de heren liggen de gehele dag het liefst in het raamkozijn geplakt. Dinges lag de hele winter achter op de vensterbank en Ticas het liefst op de bank. Nu het zonnetje weer volop schijnt wil Meneer Ticas het liefst de hele dag in de zon op de straat dweilen en Dinges gaat er voor uit en komt er achter weer in, een soort draaideur. Moe word ik van die kat, naar buiten, naar binnen pffff. Het zijn broers van elkaar, alleen is Dinges van een nest later. Toen ik Ticas na zes weken ging halen was moederpoes, bijnaam slettie, alweer zwanger van een grote rode kater. Je verwacht dan minstens een rode kater inhet nest terug te vinden maar helaas. Ticas is een lobbes en Dinges is haantje de voorste. Zodra ik aan kom rijden komen ze al naar me toe gerent en beginnen te protesteren; HONGER! Bij het uitstappen begint Dinges al te mauwen, of ik maar even snel die boodschappentassen met voer naar binnen breng zodat meneer kan eten. Voor mijn voeten lopen, in de tassen gluren, nog meer pruttelen en soms krijg ik een tik. Ja Dinges, je krijgt zo eten, eerst even de boodschappen opruimen. Dan moet ik nog oppassen dat hij niet voor mijn voeten loopt, je krijgt niet eens de kans om alles netjes en op je gemak de boodschappen op te ruimen. Het komt wel eens voor dat er een kat door de keuken vliegt, moet hij maar niet voor mijn voeten lopen. Tegenwoordig liggen de pakjes eten bovenop, snel de katten eten geven zodat je rustig alles in de kasten kan leggen. Ticas wacht op de tafel rustig tot hij wat krijgt, de schat. Hij is ook een stuk langzamer met eten en dat geeft nog wel eens strubbelingen. Dinges is een veelvraat die binnen vijf minuten zijn bakje leeg heeft en gaat dan op zoek naar het bakje van Ticas. Als we niet opletten eet Ticas niets en Dinges zou uit zijn voegen groeien.

Nu het langzaam lente gaat worden blijft mijn raam 's nachts open en hoor ik regelmatig een krolse kat in de buurt, daar reageren onze katers enorm op. Niet dat ze iets kunnen klaar maken, ze weten bij wijze niet eens hoe ze het moeten doen! Ik weet wel dat zo'n krolse kat niet in de tuin komt, deze wordt met groot bravoure de tuin uit gemept! Nee, onze 'jeweetwelkaters' hebben het niet zo op vreemde poezen in de tuin, goede waakkatten? Zou het helpen als ik een bordje laat maken met de afbeelding van Dinges en Ticas, met als onderschrift 'hier waak ik' erop. In ieder geval wel voor het kattengespuis uit de buurt.

Tot de volgende wonder

zondag 20 maart 2011

Gedachten zijn vrij...

Met de ogen half dichtgeknepen zat ik vanmiddag in de auto, zonnetje op de bol en het was warm. Om me heen zag ik veel volk op straat die genoten van de eerste voorjaarsstralen. Kinderen vulde de vele speeltuinen en elk park was wel gevuld met honden die vrolijk door het park rende, gevolgd door hun baasje. Ik geniet van elke beweging op straat, denk terug aan mijn eigen kindertijd in Hoek van Holland. Bij de eerste straal zon liepen wij van oma's huis naar het strand, Via de havens liepen we over het strand, de wind door de haren al rennend over het zachte zand. We speelde met alles wat we vonden op het strand, van stenen tot zeewier, het maakte ons niets uit. In de verte zag ik de grote boten de Nieuwe Waterweg op varen en in mijn kinderogen waren het slagschepen zo groot. Via het strand liepen we naar de duinen waar we vrij speelde in de bunkers, wij zagen hier echt het gevaar niet van in. Nooit gingen we er te ver in, bang om te verdwalen. Zonder zaklamp was het te gevaarlijk, wij wilde juist genieten van het heerlijke zonnetje. Ik zie me rennen door het bos, springen van de bunkers, naar beneden rollen van een duinpan zo het strand op. Met de schoenen in de hand liepen we weer richting het huis van oma, vies en de haren vol met zand. Ik geniet van deze vrije gedachten en plots PHOEAP! Ik schrik wakker uit mijn gedachten, het licht staat op groen en degene die achter mij staat te toeteren wil graag verder rijden. Vanuit mijn binnenspiegel zie ik een jonge knul onderuit gezakt achter zijn stuur zitten. Hij komt nog maar net met zijn kruin boven het stuur uit, zou hij zo beter zicht hebben op het stoplicht die ik niet kon zien omdat de zon zo laag stond te schijnen op mijn bolletje? 'Jaja, rustig, ik ga al' mompel ik en zie nog net boven het stuur een hand die me de welbekende middelvinger geeft. Inwendig lach ik, als je eens wist wat ik net zat te bedenken zal je het leven veel positiever gaan bekijken jongen. Ach, als we twintig jaar verder zijn staat deze jongen ook te dagdromen voor een groen stoplicht... wedden?

Tot de volgende wonder

zaterdag 19 maart 2011

De start van de nacht

Vanavond zijn Jagaira, Mandy en ik te gast bij de start van de nacht met Henk Bres en Ron Menke achter de knoppen. Uit ervaring weet ik dat het een piep klein studiootje is en ik vraag me sterk af of drie curvy lady's er nog bij kunnen. Ik vrees dat het proppen wordt, blijven we lekker warm. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat Victor Meijer een breedbeeld tv heeft aangeschaft, speciaal voor vannacht, het moet niet gekker worden! Vic is verzekerd van perfect beeld en beeldvullend zijn wij! Ik hoop dat er nog ruimte is om Henk in beeld te krijgen, sorry als dat vannacht niet gaat lukken, die kop zien jullie toch al elke week en er is nog geen sprietje haar bijgekomen dus moet dit geen probleem zijn toch? Ik kan jullie melden dat ik er enorm veel zin in heb, zo ook Mandy en Jagaira, al was het bijna mis gelopen. Via twitter kreeg ik te lezen dat manlief van Jagaira met pannen stond, auto kapot??? Ja dat kan niet hoor, anwb was onderweg en hopelijk komt Jagaira gewoon met de tuut. Zo niet dan komt de bikkel gewoon met de trein en zorgen wij er wel voor dat ze weer thuis komt. Zodra we geweest zijn schrijf ik mijn blogje af en zal ik er wat foto's bij zetten, to be continuated...

*na een nachtje slapen hier het vervolg*

Wat een feest vanacht, Henk kan maar moeilijk serieus zijn en geloof me dat is gegarandeerd twee uur volle pret. Ron en Trudy waren er ook bij zoals elke week. We kwamen rond half twaalf aan bij de studio, Henk werd gebeld want we wilde graag naar binnen. De crew was druk doende om de camera's klaar te zetten zodat wij curvy lady's ook vol in beeld kwamen. Henk had wat problemen met de uitspraak van de naam Jagaira, de rode draad was de mediatraining en wat heb ik genoten van deze uitzending! Ron, Trudy en Henk, bedankt dat wij in de uitzending mochten komen. Hieronder nog wat sfeerplaatjes om een impressie te geven hoe het er vanacht aan toe is gegaan. Niet iedereen heeft het kunnen zien, wel gehoord en dat is al top!



Klik op de foto voor een grote versie...


Tot de volgende wonder

vrijdag 18 maart 2011

Alcohol misbruik of...

Als kind weet ik nog dat mijn moeder mij zei dat alcohol vies was en niet bestemd voor kinderen onder de achtien. Gelukkig heb ik me daar strikt aan gehouden tot ik de volwassen leeftijd had *AHUM* maar dat is nu wel anders. Zo af en toe wil ik nog wel eens een zoetig drankje drinken, wijntje is ook lekker als hij zoet en fruitig is of een heerlijk glaasje prosecco wil ik nog wel eens nuttigen, voor de gezelligheid. Ja mensen, jullie lezen het goed, ik ben een gezelligheids drinker. Met een glaasje cola light on the rocks ben ik net zo gezellig hoor, daar heb ik de alcohol niet voor nodig. Met een verjaardag ligt het helemaal aan mijn stemming of ik aan de booz ga of aan de limo. Na zo'n verjaardag is je net schoongemaakte hut om zeep geholpen, overal lege glazen, flesjes bier, volle asbakken en hier en daar vindt je nog een verloren borrelnoot die je na afloop toch even richting de GFT bak veegt. De glazen worden opgestapeld in de keuken, lege flesjes in de krat zodat ik die binnenkort weer kan retourneren bij  de plaatselijke buurtsuper. Voor die avond vind ik het genoeg en ga tevreden en moe mijn bed in. De volgende morgen word ik wakker zonder kater en bedenk me wat we zullen eten. In de meeste gevallen was dat op zondag een vers gebakken broodje met een gekookt ei. De kids zijn al wakker, zo te horen aan het zingen, dus tijd om eruit te gaan. Met het ene vruchtje in de armen en de andere aan de hand strompel ik met ze naar beneden en schrik dan toch van de puinhoop die in de keuken staat. Moet ik hier het ontbijt gaan klaar maken???

Ik besluit om hun favoriete film op te zetten en geef ze wat te drinken zodat ik me even bezig kan houden met de troep in de keuken. Ondertussen dek ik de tafel, kook de eieren, bak de broodjes, was de glazen en andere troep af en maak papa wakker. Als ik weer naar beneden kom zit de tweeling niet braaf voor de tekenfilm en ga ik op het geluid af. De donderstenen zijn naar de keuken geslopen om te kijken wat daar allemaal nog over is van het feestje. Wat ik zie zijn twee guppies die een onderzoek hebben ingesteld, ze zijn de lege bierflesjes aan het inspecteren. Sytse geeft aanwijzingen hoe Sanne het flesje dient te gebruiken. Aangezien het een tweeling is hebben ze hun eigen gebaartjes en taal, gelukkig ken ik die ook en vraag ik wat ze aan het doen zijn. Sytse heeft een standaard woord; NIX! Ja anmehoela! Drink jij nou bier? Hierop zegt Sanne 'JAAAAA BIER!' en begint te lachen. Sytse voelt de bui al hangen en wijst naar Sanne en zegt 'Sanne bier?' Alsof hij zeggen wil dat het haar schuld is en hij niets gedaan heeft, hij wilde dit juist voorkomen, zie je het voor je? Toen het grut geboren was had ik de tijd om ze eens goed te inspecteren op hun lichaamstaal. Sanne is de denker en Sytse is de doener. Met andere woorden, Sanne bedenkt de streken die Sytse met plezier uitvoerd. In de keuken waren alle lege flesjes bier geinspecteerd en ik vrees dat ze een paar bodempjes hebben opgedronken. Tja, is dit alcohol misbruik??? Gelukkig waren het geen flesjes Belgisch bier...

Tot de volgende wonder

donderdag 17 maart 2011

Bad hair day

Het wil nog wel eens voorkomen dat mijn haar eruit ziet alsof het met een voetzoeker gekamd is, zo ook de afgelopen weken. Ik heb bijna dagelijks met de schaar in mijn handen gestaan om er een bonk vanaf te knippen. Ik heb zelfs geknipoogd naar de tondeuse! Zoals sommigen hebben vernomen laat ik voor de 1000e keer mijn haar groeien en dat gaat niet zonder slag of stoot. Mijn uitgroei is na twee weken al te zien en qua lang worden schiet het niet snel genoeg op. Vorig jaar september heb ik het voor het laatst kort geknipt, oortjes vrij en het zag er altijd wel goed uit. Als kapper zijnde wil ik graag varieren met mijn haar en met dat korte haar kon je niet zoveel kanten op. Ik besloot dat het langer moest worden. Dan komt er een moment dat je haar echt niet meer zit, die tijd was nu dus aangekomen. Elke ochtend weer die krultang erdoor en als ik dan op mijn werk aankwam zag je er niets meer van. Het stond alle kanten op behalve de goeie, ken je dat? Er waren maar weinig momenten waarop ik eruit zag als een kapster. Met al mijn skills kon ik er niets meer van maken, het haar van ma Flodder zag er nog beter uit dan mijn spiegelbeeld. Dat de spiegel nog niet gebarsten is moet een wonder zijn, maar dat terzijde.

Vanmorgen stond ik weer buiten in de kou mijn dagelijkse siggie te roken en zei tegen mijn collega dat ik niet meer naar mezelf kon kijken, die achterkant moet er echt af! 'Geen probleem, doen we dat toch even in de pauze?' Je snapt dat ik de wijzers van de klok wel vooruit kon kijken, is het al pauze? Mandy had aangeboden om haar befaamde wasmassage toe te passen, die moet echt over want hij was veel te kort. Na mijn haar doorgeharkt te hebben, kammen is onmogelijk zonder iets erin, je breekt er elke kam op, zat ik gereed. Kapkleed om en Doressa in de aanslag met kam en schaar. In 15 minuten heeft ze er een heel ander koppie van gemaakt en ik ben heeeeel blij. Tijd om te fohnen was er niet echt, droogwapperen dan maar, beetje spul erin en ja, ik ben echt blij. De zijkanten moeten nog even doorgroeien maar het begin is er. Zaterdag nog even bijkleuren zodat ik er weer 10 jaar jonger uitzie, nu een grijs randje en dat is even wat minder. Blonds have more fun dus blond it is!



Tot de volgende wonder

woensdag 16 maart 2011

Pannenkoeken feest

Vorige week zag ik op facebook een leuke foto van het dochtertje van een kennis die ik al jaren niet meer heb gesproken. Het meiske zat gelukzalig aan een pannenkoek met stroop, de koptekst was 'Woensdagmiddag pannenkoeken!' Tja, dat is niet tegen dovemans oren dus zette ik er een berichtje onder, 'ja lekker. hoe laat volgende week?' Ik was niet de enige, Patrick had hier ook wel oren naar. Het leuke is dat ik beiden al zo'n tijd niet gezien had dus vond ik het tijd om een pannenkoekje mee te happen. Toen ik dit thuis melde kreeg ik 3 paar ogen mijn richting op, en wij dan? Ok, als ik thuis kom bak ik voor jullie ook een lekkere pannenkoek met spek, kaas en zoet. Er werd al druk gebeld, er is niets in huis, hoe wil jij pannenkoeken gaan bakken? Nou gewoon in de pan dacht ik zo. Ik kreeg gelijk een boodschappenlijst mee want dat was ook op en... Mamsie snelt naar de buurtsuper en haalt daar enige proviand, zelf het koekje bij de thee wordt niet vergeten. Daar strompel ik met tassen vol lekkers de deur binnen, snel beginnen met bakken want ik heb best nog wel trek in een pannenkoekje. Ik pak de mix en probeer te lezen wat ik er allemaal voor nodig heb. De welbekende bril lag natuurlijk ergens waar ik hem TE goed had opgeborgen en vraag mijn dochter wat er allemaal in moet. 'Ehm... er moet... even kijken hoor mam, waar staat het? O ja, ik zie het al, er moet 7 liter water in en...' Zeven liter??? Dan vrees ik dat jullie geen pannenkoeken gaan eten. 'O nee, 7 dl', wie heeft hier nou een bril nodig? Enfin, het beslag is klaar en mamsie begint te bakken, alle varianten heb ik de revue zien passeren. Ik probeer ze nog omhoog te gooien, wat soms wel lukt, maar al snel pak ik de spatel erbij. Voor je het weet heb ik de blaren op mijn hand staan. De bel, dat zal Wes zijn, die had ook nog niet gegeten en hij lust ook wel een pannenkoek met spek en een naturelletje met stroop. Nadat ik alles gebakken had zag ik dat het beslag op was, moet ik nu voor mezelf een heel pak open trekken??? Eigenlijk heb ik geen trek meer, is dit luiheid of geen zin meer om te bakken? Mariska, bewondering voor je. Ik zag daar in de keuken toch echt een mega grote stapel van die gouden jongens op een bord wiebelen. Volgens mij is die hele stapel op gegaan, heb je wel eer van je werk. Ze smaakte heerlijk en nog leuker om elkaar weer eens te hebben gezien en gesproken. Zulke acties hebben wel wat, altijd leuk. Je vergeet elkaar niet en je hebt elkaar nog eens iets te vertellen. Goed, blijft het feit dat het woensdag pannenkoeken dag blijkt te zijn, bij wie kan ik volgende week aanschuiven?

Tot de volgende wonder



Aan de sop

Vanmorgen ging mijn wekker vroeg en als ik zeg vroeg dan is het ook vroeg. Ik ben een groot liefhebber van de snooze button, nog heel even blijven liggen is dan een cadeautje. Heerlijk om daar elke morgen mee te starten, een ware traktatie voor lichaam en geest. Mijn dag stond zoals gewoonlijk lekker vol gepland en ik had alle tijd nodig om het allemaal voor elkaar te krijgen. Het begon met een bezoekje aan de huisarts, Sanne kon niets meer horen aan één oor en er moest weer eens even naar haar voeten gekeken worden, ze loopt steeds moeilijker. Om tien over half acht stonden we voor de deur, we waren niet de enige. Alle roddels heb ik weer doorgespit en ik ben weer helemaal bij. Bij thuiskomst ging Sanne naar school en ik heb samen met de Baron nog een lekkere bak thee en koffie genomen. De Baron ging naar bed en ik vond dat de boel wel een sopdoek kon gebruiken. Nu ben ik geen 'poetsfiemel' maar soms heb je geen keus. De tv op een muziekzender gezet, achterdeur op de haak en op zoek naar de schoonmaakmiddelen. Ik kan jullie melden dat de deuren weer glimmen, de kasten weer zijn opgeruimd, overal de stofzuiger langs gehaald, jawel de spinrag is ook weer van het plafond en als laatste de dweil door de beneden verdieping. Dat gaf nog een klein probleem, de steel is afgebroken dus moest ik flink door de knieen om maar niets van de vloer te missen. Ik begon enthousiast maar hoe verder ik ging hoe meer ik mijn rug begon te voelen.

Laat ik eens proberen te omschrijven hoe dit er voor de kijker uit moet hebben gezien. De dweil zit normaal aan een lange stok en de kop draait mee zodat alle hoeken je niet kunnen ontgaan. Nou is de stok voor meer als de helft afgebroken en eigenwijs als ik ben wil ik toch de boel dweilen. Zeg nou zelf, dat is toch de kroon op je werk? Ik vul de emmer met een heet sopje en rag de dweil er doorheen. Dan zet ik de dweil in een soort van centrifuge en trap dan op de hendel buiten de emmer zodat de dweil enigszins droog geslingerd wordt. Ik trap met enige kracht op de hendel en de emmer met het hete sopje ligt bijna over de hele vloer, doe je goed ma Cemsto! Ik sta gebogen over de emmer, houd met één hand de emmer vast en met de andere hand de verkorte steel. Ik kom eigenlijk een hand te kort want hoe bewaar ik mijn evenwicht? Nadat de dweil 1000 toeren per seconde heeft geslingerd kan het dweilwerk gaan beginnen. Het stokje is wel heel erg kort en dat is niet de perfecte houding bemerk ik. Toch dweil ik of mijn leven er vanaf hangt en na een half uur is de hele vloer gedaan. PAUZE! Zeg ik tegen mezelf en plof op de bank met een siggie. Zo, dat heb ik wel verdiend en ik bewonder mijn schone hut. Als een interieurverzorgster dit zou inspecteren zou ze vast nog wel wat vinden al ben ik ruim tevreden met het eindresultaat. Om 12 uur trakteer ik mezelf op een tosti met kaas en appel, kopje thee erbij en met een tevreden gevoel stap ik na mijn lunch onder de douch, van soppen wordt je vies en zweterig en ik ben nou toch bezig...

Tot de volgende wonder

maandag 14 maart 2011

Reclamefolders

Velen zullen dit kunnen beamen; reclamefolders zijn irritant en dan doe ik er de huis aan huis bladen ook voor het gemak maar even bij. Als de boel naar binnen wordt gestort kan je bijna je eigen hut niet meer in omdat deze geblokkeerd is met allerhande bladen waar ik niet om gevraagd heb. Daar sta je dan, voor je eigen deur met vaak ook nog je handen vol boodschappen. Het wordt toch eens tijd dat ik standaard een boodschappentas in de achterbak deponeer voor dit soort gevallen. Anyway, je staat daar te jongleren met je handtas, zak brood en doos eieren en duwt uit alle macht je deur bijna aan yoghurt. Als je dan eindelijk de deur op een kier hebt krijg je bijna de deur voor je eigen plaat. Alle folders die eerst netjes in een plastic dingetje zaten liggen er nu uit, versnipperd door je hele gang. De krant is een gratis puzzel geworden, waardoor lezen uberhaubt niet meer mogelijk is. Daartussen ligt dan nog je post die je ertussenuit moet zien te vissen. Met je handtas, zak brood en een doos eieren gaat dit je niet lukken dus zet je de zooi neer op een strategische plek; op de grond. Uit pure frustratie graai ik de boel bij elkaar en mik dit liniaal rectaal de papiercontainer in. Nog mopperend smijt ik het de bak in en laat de deksel vallen. Ik stamp weer naar binnen omdat de kids dit ook hadden kunnen doen maar die zitten vrolijk voor de buis één of ander nutteloos programma te kijken. Als ik de deur dicht mik komen ze kijken wat er aan de hand is, duidelijk te laat! Nu heb ik geen hulp meer nodig en graai naar de eieren, handtas en... shit waar is het brood?

Voorheen hadden we zo'n sticker die alle kranten en folders ons huis voorbij gingen. Afgelopen zomer kwam de zomerschilder langs en die heeft deze prachtige woorden verwijderd. Niet erg dacht ik nog, plak er gewoon een nieuwe sticker op en klaar is Clara. Niets is minder waar, de oude sticker lag in repen en waar haal ik een nieuwe vandaag? Als iemand mij kan helpen aan een adresje waar ik die prachtige sticker kan halen dan houd ik me aanbevolen. For the time being doe ik elke dag aan sport, up, and down, klep omhoog en laten zakken die zooi, klep dicht, mijn training zit er weer op!

Tot de volgende wonder

zondag 13 maart 2011

Alcoholcontrole

Jaren geleden reed ik met mijn rode karretje in Noordwijk na een avondje stappen. Mijn auto vol zuiplappen en ik netjes geen alcohol gedronken. We hadden een shoarmaatje genuttigd en gingen richting Amsterdam om daar de kroegentocht verder voort te zetten. Ik reed het parkeerterrein af en in de bocht kreeg ik het stopteken. Netjes kom ik tot stilstand en ik draai mijn raampje open. 'Goedendag, heeft u gedronken' vraagt de agente. 'Ja' zeg ik en terwijl ze om mijn rij en kentekenbewijs vroeg haalde ze demonstratief haar blaastoestel uit haar achterzak. Ik geef mijn rij en kenteken aan de agente en zij vroeg mij te blazen. Achter mij begonnen ze al te melden dat ik vreselijk gezopen had en dat we shoarma hadden gegeten. De jonge dame had alleen maar met haar neus in de auto hoeven steken om dit feit te constateren, de knoflookmeur kwam haar al tegemoet. Omdat dit mijn eerste blaastest was had ik wel een beetje de kriebels maar ik maakte mij geen enkele zorgen. De agente duwt mij het blaastoestel bijna al tussen de lippen en zei mij op straffe toon dat ik flink door moest blazen. Daar ga ik dan, ik zet het tuitje tussen mijn lippen na eerst een flinke hap lucht te hebben genomen. Halverwege schiet ik in de lach en moet ik opnieuw blazen. Kwam door die etters in mijn auto, zij hadden echt teveel gezopen. Poging nummer twee ging helemaal goed en ik zie de agente al handenwrijvend in de aanslag staan om mij een flinke boete te gaan geven, alleen... 'Goh, u heeft niet zoveel gedronken' zegt ze. 'Niet zoveel gedronken? Ik heb toch zeker wel 6 glazen cola op, noem dat maar niet veel' zeg ik haar. Ze kijkt me vragend aan en zegt dat ze dat niet bedoelde. Het ging erom of ik alcohol had genuttigd, niet om hoeveel cola ik gedronken had. 'Ja, zeg dat dan gelijk, je vraagt mij toch of ik gedronken heb. Je denkt toch niet dat ik de hele avond op een droogje ga zitten???'

Tja, daar had ik haar. Als je iets vraagt moet je wel duidelijk zijn. Ze had moeten vragen of ik alcohol had gedronken en dan had ze als antwoord nee gekregen. Ik moest nog oppassen dat ik geen boete kreeg voor belediging van een ambtenaar in functie! Drinken en rijden is zo fout en toch wordt het nog zo vaak gedaan. Ik drink alleen als ik zeker weet dat ik thuis gebracht kan worden, eerder niet. Nou ben ik op een colaatje net zo lollig als met een glas wijn. De agente zal in het vervolg wel de juiste vragen stellen en ik... ik ben de bob.

Tot de volgende wonder

zaterdag 12 maart 2011

Chocolade orgasme

De geur suikerzoet, de smaak zacht en smeltend op de tong. Bij het aanraken begint het al te smelten tussen de vingers. Langzaam sijpelt het, gesmolten langs je vingers, zodat je ze vervolgens af moet likken. De kleur gaat van warm wit naar donkerbruin, bijna zwart, de smaak van bitter naar mierzoet. Zo af en toe met een overheerlijke vulling die tongstrelend de smaakpapillen laat sidderen van genot. Soms werkend als een medicijn of als een overweldigend orgasme die de gemoedstoestand op peil weet te houden, waarbij de verschillende soorten vulling als goede wijn door de mond moet rollen alvorens het tot je doordringt dat dit een perfect chocolade jaar moet zijn. Ja dames, soms is chocolade onze beste partner in moeilijke tijd. Zo vlak voor wij dames de maandelijkse periode ingaan krijgen wij een enorme drang naar chocolade, ik vraag me af waar dat vandaan komt. Is het om de zoete smaak of zit er een stofje in wat ons de ellende van de 'lekkende poes' en zijn ongemakken al snel doet vergeten? Wie het mij kan vertellen, be my guest!

Wikipedia geeft mij enkele antwoorden, waarom is chocola zo verslavend? Een klein stukje chocola eten gaat bij mij niet, die reep MOET op, herkent iemand dit ook? Chocolade is een product dat diverse stoffen bevat die een bewezen effect op de hersenen hebben zoals de neurotransmittersfenylethylamine, dopamine, serotonine en endorfine, de stoffen caffeine, theobromine en anandamide, een stof die verwant is aan THC wat de werkzame stof is van cannabis. Vanwege de aanwezigheid van deze stoffen is het populaire misverstand ontstaan dat chocolade een stimulerend effect op de hersenen zou hebben en bovendien verslavend zou zijn. Dit is echter niet het geval, omdat de genoemde stoffen in een dusdanig kleine concentratie voorkomen in chocolade, dat een gemiddeld mens vele tientallen kilo's pure chocolade zou moeten eten om ook maar het geringste effect te ervaren. [bron wikipedia].  Zodra er een reep chocolade in de kast ligt kan ik heel de dag denken aan die reep die daar op mij ligt te wachten. Zodra ik dan thuis ben moet ik me dwingen om eerst te gaan koken alvorens ik de aanval inzet op de reep chocola, vaak gevuld met caramel. Als ik dan eindelijk aan mijn welverdiende kop thee zit schiet de reep chocola me te binnen en dan is het een desillusie als iemand mij voor is geweest. Met een beetje mazzel kan ik nog aan de wikkel ruiken wat erin heeft gezeten maar proeven? Wie is mij voor geweest, wie heeft mijn reep chocola soldaat gemaakt? Als ik ernaar vraag is er niemand die van het bestaan van de reep weet, zij hebben het nooit gedaan. De volgende keer leg ik er een reep pure chocola neer, wedden dat die er na een maand nog ligt, onaangeroerd en nog helemaal in de originele verpakking. Nou is pure chocola niet echt mijn ding omdat ik bitter als vies ervaar. Ik lust geen bier, maar bitterballen gaan erin als chocola. Velen zullen chocolade als troostvoer tot zich nemen, de ander puur voor de aparte smaak. Mij kunnen ze elke dag chocola voeren, zou dat komen omdat ik elke dag getroost moet worden of...

Tot de volgende wonder

Oh oh, mamsie in Tirol

Vandaag wil ik mijn ei wel eens kwijt, ik werd gisteren getrakteerd op Whipe Out en Oh, oh Tirol, hoe leuk kan je avond eindigen. Niet leuk dus, onze tweeling had gewonnen en kreeg hun zin om deze twee meest bizarre, vervelende, ja bijna irritante programma's te bekijken. Sinds onze kabel maatschappij het in hun botte hersens hebben gehaald om de kabel definitief te verwisselen voor digitaal heb ik geen zeggenschap meer over 'wat kijken we vanavond'. Gisteren was zo'n avond, ik hoorde mijn klasje al fluisteren dat ze vanavond voor de buis zaten om te zien hoe Barbie haar eerste ski ervaring had beleefd, dat Jokertje in het echt ook niet te verstaan is en dat Matsu Matsu in real life een waar lustobject blijkt te zijn. Het zal mij aan mijn reet roesten, dit moet ik thuis niet bespreekbaar maken, voor je het weet zit ik vanavond ook naar dat belabberde programma te kijken. Ik haal alles uit de kast om die zapmolen maar niet uit het oog te verliezen en houd de zender angstvallig op RTL4. Wat doen die leipo's, ze laten een tekstballon zien met wat er op RTL 5 komt, je raad het al, onze bona tweeling wil dit zien! Hoe klets ik me hier onderuit, ik heb geen zin in Sterretje, Barbie en Sniper met zijn jaloerse vriendin Roosdoos. Hoe ik het ook probeer, zij zijn met z'n tweeen en ik... ik ben alleen en win het duel niet. Maar voordat oh, oh, Tirol begint heb je nog zo'n kneuze programma; Whipeout, net zo erg, zo nog niet erger! Als losgeslagen randdebielen gaan ze over een parkour waarbij het bij de aanloop al fout gaat. De meest bizarre landingen heb ik gezien, zelfs in slowmotion was het nog saai maar goed, de Bona tweeling lagen krom op de bank. Ik kan daar niet de humor van inzien en zit dan ook met een strakke bek te kijken wat er zoal gebeurd.

Dan komt het hoogtepunt van de avond, dertig minuten oh oh Tirol. Voordat de kneuzekermis naar Tirol afgereisd gaan ze nog even in de restyling, TE zonnebank bruin, TE blond, TE... moet ik verder gaan? Een simpel skibroekje van de Zeeman zal je aan hun billen niet zien, nee het is allemaal hightech en moet allemaal aangepast zijn qua kleur op hun IQ. In het huis is vorige week een nieuwe bewoner blijven plakken, genaamd Tijgertje, ik noem het meer een mispoes. Maar goed, alles voor de kijkcijfers en de jeugd is er gek op. Vroeger keken we naar hele andere dingen, daar zaten mijn broer en ik op de bank met tussen ons in een bak cornuco's en een beker warme chocolademelk, te kijken naar de Weekendkwis, lekker burgerlijk. Ok, de marmottenrace zou anno 2011 alleen nog leuk zijn voor kleuters en alleen te zien zijn bij Tik Tak, dat ter zijde. Nu is een programma humor als er een domme gans geen twee stappen kan zetten met de lange latten onder de poten, ligt mijn zoon in een deuk als Barbie niet weet of ze nou haar been of haar nagel gebroken heeft en gaan ze stuk als Sterretje zijn slaapkamer schoonspuit met een odeur waar je groen van uitslaat. Kortom, ik heb mijn avondje irritatie wel gehad voor een week, ik vrees dat ik er volgende week ook niet onderuit kom... kan ik nog naar Tirol?

Tot de volgende wonder

donderdag 10 maart 2011

Schoenentic

YESSSS, een blog voor de vrouwen! Na de Internationale vrouwendag denk ik dat naar schoenen shoppen een echte vrouwentic is. Neem bijvoorbeeld Imelda Marcos, zij heeft een collectie daar zeg je U tegen. Vergeleken bij haar is mijn collectie een schamel hoopje niets. Ok, ik beken, de schoenen die ik bezit zijn niet op twee handen te tellen, maar om nou te spreken van een verzameling... nee. De pumps waarvan de hak hoger is dan 6 cm staan in dozen op elkaar gestapeld, om ze netjes te houden, sommige zijn echte 'zit' schoenen, de avond vierdaagse kan je er helaas niet op lopen, anders had ik ze elke dag aangedaan. Je benen lijken nog langer, je houding is zo vrouwelijk en ik ben er helemaal gek op! Zelfs Nederland heeft een schoenenontwerper waar ik van hou, al heb ik geen Jan Jansen in de kast staan, was het maar waar. 

Ooit zal er een paar in mijn kast staan, al moet ik een vitrinekast aanschaffen zodat ik er elke dag naar kan kijken. Zeg nou zelf, als ze staan te verstoffen in een doos zou dat echt jammer zijn. Ik zou de kast naast die van mijn hubby kunnen zetten, zijn verzameling zou verbleken naast mijn Jan Jansen high heels. Zie je me al zitten, elke week de poetsdoek over de Jannen? Het is bijna zonde om erop te lopen, stel dat je met je elegante hakje tussen de tegels blijft haken, heb je gelijk schade. Of je zal maar langs een betonnen stoeprand schaven, levert een flinke lakschade op. Zou je een verzekering kunnen afsluiten mochten ze total loss zijn, heb je uberhaubt garantie, stel dat ze gejat worden! De pantoffeltjes van Jan zijn naar mijn mening een collectors item die in elke schoenenkast van de moderne vrouw moet staan. Eigenlijk heb ik nooit eerder moeite gedaan om een paar in bezit te krijgen, zouden ze op marktplaats staan? Hoe doen ze het eigenlijk qua prijs, zijn ze wel te betalen voor Jannie Modaal. Ik denk dat ik toch maar eens ga snuffelen [ alleen snuffelen Baronnetje ] want van kopen komt voorlopig even niets. For the time being is er altijd nog de Primarkt en daar zijn ze voor mij heel goed te betalen. Na het zien van al Jan zijn stiefels begin ik toch enigszins te lekken bij de mondhoeken... iemand een doekje?

Tot de volgende wonder

woensdag 9 maart 2011

Dagje pretpark nog betaalbaar?

Vanmorgen zat ik in de auto naar mijn werk en dan luister ik met plezier naar radio 538; Evers staat op. Daar werd vertelt dat de kaartjes van een pretpark aanzienlijk duurder zouden worden met ingang van het nieuwe pretparkseizoen. Ik werd er alles behalve vrolijk van, een dagje Efteling gaat mij dus € 204,- kosten en dan ben je alleen nog maar binnen. Als besparende mamsie neem ik zelf broodjes, flesjes drinken en snoepjes mee, scheelt tenminste iets in de kosten. Ik was in shock, dit zijn toch geen prijzen meer? Je moet bijna een lening afsluiten wil je nog een dagje pret hebben in een park, waar je maximaal in vijf attracties kan omdat je overal zo lang in de rij staat. Na een dagje pretpark sta je gelijk geregistreerd bij BKR! We weten waar het door komt, de verhoging van de BTW, heel leuk maar voor mij is de pret er echt af. Voor hetzelfde geld kan je met je gezin een weekendje weg, ik ben heel blij dat ik uit de hele kleine kinderen ben. Toch eigenlijk jammer, nu wordt het kiezen, dagje Efteling of een weekje Texel.

De laatste keer dat ik met mijn kids naar de Efteling ben geweest was vorig jaar oktober. Om de prijs een beetje te drukken hebben we besloten om met mijn klas te gaan, krijg je nog groepskorting. We kwamen toen 2 mensen te kort en hebben voor de kassa nog een stel gevonden die ook wel oren hadden naar een leuke korting. Een groep moet minimaal uit twintig personen bestaan, ik denk dat er velen zo gaan denken, met elkaar naar binnen en in het park toedeledokie! Nee, een dagje pretpark zal voor velen een dure grap worden, al moet ik zeggen dat je in Duitsland nog best leuke parken kan vinden waar de entree 11 euro is. Kijk, dat zijn betaalbare prijzen. Mijn oudste dochter gaat voor haar partykaartje ook grof meer betalen, is het dan nog wel leuk om naar een feest te gaan? Ook zij zal keuzes moeten maken of goede vriendjes worden met iemand die zo'n feest organiseert zodat ze op de gastenlijst komt te staan. We zijn al flink genaaid door de euro, nu dan de BTW verhoging... ik ben er niet vlij mee. Ik vraag me af wat jullie gaan ondernemen om met korting ergens binnen te komen, tips altijd welkom natuurlijk. Het zou toch jammer zijn als we Lange Jan en Holle Bolle Gijs alleen nog van een foto kunnen bewonderen, ik ga maar eens oefenen om net zo te klinken als Holle Bolle Gijs... papier hier! En... klinkt het?

Tot de volgende wonder


dinsdag 8 maart 2011

Vrouwendag

Na vaderdag, moederdag, dierendag ook vrouwendag? Het moet niet gekker worden dunkt me. Als vrouw zijnde vraag ik me dan af wat er zo belangrijk is op internationale vrouwendag, wat vieren we dan precies? Na wat googelen kom ik snel aan de weet wat vrouwendag precies inhoud. Internationale vrouwendag is de actiedag van de vrouwenbeweging, jaarlijks op 8 maart. Internationale vrouwendag werd voor het eerst uitgeroepen door Clara Zetkin op de internationale vrouwenconferentie in Kopenhagen in 1910, waaraan 100 mannen en vrouwen deelnamen uit 17 landen. Hoewel de aanleiding de massale staking was op 8 maart 1908 in de Verenigde Staten van vrouwen in de textiel- en kledingindustrie voor een achturige werkdag, betere arbeidsomstandigheden en kiesrecht, stond de strijd voor algemeen kiesrecht aanvankelijk centraal. De jaren daarop werden in een groeiend aantal landen op 8 maart demonstraties en vergaderingen gehouden. De Eerste Wereldoorlog maakte een einde aan dit gebruik. Met de opleving van de feministische beweging in de jaren zestig kwam de belangstelling voor een internationale vrouwendag weer terug en sinds de jaren zeventig wordt er in veel landen aandacht aan besteed. In veel socialistische landen is op 8 maart een officiële feestdag en in 1978 werd de dag door de Verenigde Naties als feestdag erkend. Vanaf 1978 wordt in Nederland door veel vrouwengroepen gezamenlijk 8 maart gevierd. De bedoeling van deze dag is om opnieuw de gemeenschappelijke strijdpunten van de vrouwenbeweging naar voren te brengen.

Dus als ik het goed begrijp mogen vrouwen op deze dag staken en strijden voor recht. Jeetje, zou zo'n staking ook helpen bij ons bonagezinnetje? 'Sorry kids, mama is in staking, je maakt zelf je eten maar, als je toch iets te eten wilt zul je moeten dokken.' Eigenlijk bullshit, waarom mogen vrouwen alleen staken op vrouwendag, waarom niet 365 dagen per jaar?  Is dan ons enige recht het aanrecht? Laat ik het zo stellen, aan mijn lijf geen vrouwendagviering, ik blijf lekker mezelf en geef de Internationale vrouwendag lekker aan de vrouwen die nog steeds het gevoel hebben onderdrukt of achtergesteld te zijn. Natuurlijk kan je erbij stil staan, zij kunnen alle steun gebruiken. Anno 2011 hebben de vrouwen in de westerse landen net zoveel rechten en plichten dan de man, hebben wij vrouwen niets te klagen en zullen wij altijd anders denken dan de man. Nee, wij vrouwen hebben het zo slecht nog niet hier in Nederland, of zie ik het te zwart wit...

Tot de volgende wonder

maandag 7 maart 2011

Ge- Meijer met Bres

'Voâh alle Hageneize, die spreuke kenne leze. Het mauiste van Den Haag? Dat ben JÊH!' is een willekeurige tegelspreuk uit het nieuwe boekje van Victor Meijer en Henk Bres. Zo'n drie weken geleden zei de Baron tegen mij: 'Zeg schat, we zijn uitgenodigd.' Ja leuk, maar waarvoor zijn we uitgenodigd dan? 'Je moet 7 maart even in je agenda zetten als flink bezet, we motte naah de boekpresentatie van Vic en Henk en je mot meej!' Als trouwe volgeling van de Baron zet je braaf in je agenda dat deze avond gereserveerd is. 'Het hoeft niet hoog sjiek te zijn maar wel netjes he, want de burgemeester komt ook.' Toe maar, meneer heeft nog eisen ook! Maar goed, ik zal als de vrouw van niet tegen sputteren en zorgen dat ik er goed uit zie. Ik kijk in mijn kast... wat zal ik eens aantrekken, ojee, ik heb gewoon echt niets om aan te trekken. Daar hebben wij vrouwen wel vaker last van dus ben ik eens gaan snuffelen op internet. Daar vond ik al snel twee beeldige 'kleedjes' die het goed zouden doen om mijn goddelijke lijf. Toen de jurkjes binnen kwamen trok ik met wrede rukken het pakje... nog een ruk, zo dan, dit is goed verpakt! Schaar erbij en zelfs toen moest ik uitkijken om niet bij voorbaat al vier jurken over te houden. Uiteindelijk was de boel open en trok ik de jurkjes aan. Beeldig, maar onder die ene jurk moet ik toch echt de corrigerende slip aan, die nu overigens in een hoek ligt na goede dienst te hebben verricht. Geen enkele hobbel of bobbel was te bespeuren, dit ziet er gelikt uit voor een boekpresentatie met de burgemeester, dank Primarkt voor de superslip. Hij ziet er alles behalve stimulerend uit tot je er je kleedje overheen drapeert, maar dat ter zijde.

Laat ik even terugkomen op de boekpresentatie, we waren zeker niet te laat en zagen hier en daar al wat bekenden. "' Jesus, wat zie ik daar voor blond beest aankomen!' mij in de ogen kijkend. Ik keek nog achter me maar zag geen blond beest, zou hij mij bedoelen? Na alle bekenden te hebben begroet ging ik op een strategisch mooie plek zitten om straks maar niets te hoeven missen. Al snel raakte ik in gesprek met John Alfredo, de dichtende gastheer. In mijn ooghoeken zag ik nog meer bekenden binnen wandelen, de burgemeester met zijn vrouw, Joop van Tellingen voor de mooie plaatjes, Frits Huffnagel, de Haagsche Bom, Jetje, Harmannus, Spike Bakker, Ron Menke, Machiel de Graaf met zijn ouders, Marnix Rueb, kortom, een gezellige boel Hagenezen bij elkander. Zwerver punnikte het allemaal aan elkaar en dat deed hij op gepaste wijze. Jozias van Aartsen heeft het voorwoord geschreven, prachtige letters in de juiste volgorde en een waarheid als een koe! Toen ik na afloop nog even met Victor stond te praten zei ik hem: 'Vic, waarom is het zo'n klein boekje, dat heb ik toch binnen een uur uit?' Het antwoord van Victor: 'Mot je me nummer?' Tja, sta je dan in je corrigerende ondergoed, nog net niet te blozen. Hij vertelde me wel dat er een vervolg komt op het boek 'Hoe lang duurt geduld' en daar kijk ik nu al naar uit!

Tot de volgende wonder

zondag 6 maart 2011

Miss Plussize Fashion verkiezing

Nog maar drie weken voordat Jagaira Hagendijk haar titel Miss Plussize Fashion 2010 over gaat geven aan de nieuwe Miss. Wie het gaat worden dat is nog een groot raadsel, er strijden in ieder geval zestien prachtige curvy lady's om deze felbegeerde titel. Vele inschrijvingen hebben we mogen ontvangen en uit die vele inzendingen hebben wij als organisatie vijftig kandidaten uitgenodigd voor de castingdag afgelopen november. Er vanuit gaande dat hier de Miss Plussize Fashion tussen zou zitten gaf dit aan onze kandidaten best wel wat stress, in de goede zin van het woord. De dames kwamen bij elkaar in het beursgebouw in Eindhoven en werden begeleid tijdens een minishoot, kregen een catwalk training en last but not least een goed gesprek met juryvoorzitter Geerthe Timmermans en Marlon Sebel, organisator van de grotematen beurs. Tijdens deze dag leer je nog niet iemand echt goed kennen maar krijg je wel een goede eerste indruk. Ook de kandidaten krijgen een eerste indruk van ons als organisatie en ik moet zeggen dat er over en weer alleen maar goede indrukken zijn achter gelaten tijdens deze dag. Aan het einde van de dag mochten onze vijftig kandidaten een show geven voor hun vrienden en familie. De jury kon bij twijfel nog net over de streep worden getrokken, de kandidaten hadden het ons absoluut niet makkelijk gemaakt.

Er zouden twaalf kandidaten over blijven die op 27 maart 2011, tijdens de grotematenbeurs, mogen gaan strijden om de titel Miss Plussize Fashion 2011. Aangezien er zoveel mooie dames rondliepen was de keus heel moeilijk. Uiteindelijk zijn er zestien kandidaten over gebleven die naar de finaleronde mogen. Na de show was het aan de jury om de zestien kandidaten te gaan vertellen dat zij die avond nog niet naar huis gingen, er moest nog wel een avondjurk worden uitgezocht, maten opgenomen en foto's worden gemaakt. Als er zestien finalisten zijn uitgekozen, blijven er ook mooie curvy lady's over die net niet door waren naar de finale. Er gingen al vier kandidaten meer door naar de finale en dat is echt ons limiet. Veel tranen zijn gelaten, van geluk of van verdriet, de één is door, de ander net niet.

Maar nu de finalen, die is al erg snel. Enkele kandidaten hebben gekozen voor een fotoshoot bij StudisXposure aka Ad van Geffen. Vandaag kregen we twee finalisten over de vloer en het was echt superleuk. Je leert elkaar toch weer even beter kennen, ik vind dat erg plezierig. Pamela als fashionfreak met haar mooie bos krullen, te wauw gewoon! Marina met een megakoffer, want keuzes maken voor je kledingkast is een stuk moeilijker dan selecteren in de studio. Ik zeg altijd maar zo, beter teveel dan geen keus hebben. Aan het eind van de dag kwam Rosalin nog even buurten en ik kan deze mooie dag afsluiten met een heerlijk gevoel. De selectie van de foto's is ook gemaakt en dat viel niet echt mee. Gelukkig is Ad die de dames goed wist te sturen en was er al snel een prima selectie van de foto's gemaakt. Ad, ik moet je gewoon even zeggen dat ik je een toppertje vind. Met al het geduld van de wereld heb je de dames denk ik heel goed op hun gemak kunnen stellen en de broodjes waren weer lekker. Volgend weekend hebben we nog twee dagen waarin we zes mooie volle vrouwen op bezoek krijgt, zullen we afspreken dat we er net zulke leuke dagen van maken als vandaag is geworden?

Tot de volgende wonder

zaterdag 5 maart 2011

Smurfin in vijf minuten

Aangezien het carnaval is en ik de vierders toch tegemoet te komen een blog over onze oudste dochter. Zij was vier jaar en haar grootste hobby's waren barbies en... veel, heeeel veel make-up. Natuurlijk het liefst mama's spulletjes want die lagen altijd zo lekker voor het grijpen. Er is helaas, anno 2011 nog steeds niets veranderd, want ze doet het nog steeds, tot grote frustratie van mamsie. Enfin, we gaan weer even terug in de tijd, het jaar 1993 om precies te zijn. Ze was aan het spelen in haar kamertje, tenminste dat dacht ik. Op een gegeven moment komt ze haar kamer uitgelopen en ik schrik me rot, ze heeft zichzelf opgemaakt met één kleur, te weten blauw! Blauwe ogen, blauwe lippen, blauwe wangen en blauwe nagels! Nu hoor ik jullie al denken... blauw? Als ik je vertel waarmee ze dit gedaan heeft lig je onder je pc. Ze had ergens een watervaste stift gevonden en zich daarmee onder gekliederd. Doordat ik het uitgil van frustratie begint het arme kind te huilen, wat ik natuurlijk weer zielig vond. Mijn raderen draaien, want hoe krijg ik dit van haar gezicht af?

Ik besluit het eerst in te vetten met nivea, hielp voor geen meter. De volgende poging was tonic, wat ook al niets uithaalde. Mijn derde en laatste poging om deze smurfin te ontsmurfen was een schuurspons met jif. Nu niet gaan klagen dat dit zielig is, het MOEST er vanaf, een week later zou de schoolfotograaf komen en wat moet je dan aan opa en oma geven... precies. Ik boen me een ongeluk, wel voorzichtig, maar... het gaat wonderlijk van haar gezicht en nagels af! Nadat Sabina weer enigszins haar eigen kleurtje terug had bleef er, een paar dagen. een blauwe waas over haar schattige snoetje. Boven haar ogen kon ik niet echt gaan schuren dus daar heeft het er nog een kleine week opgezeten. Je snapt dat ik de volgende dag op school heel wat uit te leggen had wildet ik niet gelijk die middag de kinderbescherming op mijn dak krijgen.

Na al dat geboen kreeg ze nog een verzachtende creme op haar toet en een snoepje voor de schrik. Mamsie kon aan de zuurstof als ik het er niet af had gekregen. Gelukkig is de schade beperkt gebleven en zie je er heden ten dagen niets meer van. Zou ze na deze aparte scrub behandeling daarom zo'n mooi glad bekkie hebben? De schoolfoto is leuk geworden, het enige wat nog blauw was waren de kleine bloemetjes op haar jurkje...

Tot de volgende wonder