Harry Potter, almost the end

Nog vijf en veertig dagen, om precies te zijn op 13 juli, zit het bonagezinnetje met smart te kijken naar het laatste deel van de Harry Potter reeks. De boeken zijn verslonden en kapot gelezen door mijn oudste Sabina en mij. Het begon allemaal toen Harry Potter boek deel twee uitkwam, er was een ware hetze uitgebroken op die spannende kinderboeken. Het was zo tegen de kerstdagen en om mijn oudste boekenwurm en mij te plezieren heb ik de boeken aangeschaft. Vanaf de eerste letter tot aan de laatste punt hebben de boeken mij enorm geboeid, zo ook de films. Natuurlijk zijn de boeken vele malen beter en uitgebreider dan de films. Op dit moment zitten onze twee jongste kids deel één te kijken en ook mamsie kijkt vrolijk mee. Zodra het bijna zover is dat er weer een nieuw deel te bewonderen is in de bios gaan Sabina en ik nog even de boeken lezen om erachter te komen wat er in de film anders is, wat is weggelaten en of het nog een beetje trouw is aan de boeken. Ik kan hier intens van genieten, heerlijk! Mijn jongste dochter heeft getracht het eerste boek te lezen maar ze vindt het langdradig, net als mijn wederhelft. Zij komen gewoon niet door de boeken heen! Hier snap ik dus geen moer van, de meest geweldige boeken van deze eeuw en ze vinden het te langdradig? Ze konden voor mij niet lang genoeg zijn, Sabina en ik vinden het erg jammer dat het na de aankomende film afgelopen is met Harry Potter. Voor degene die net zo verslaafd zijn als mijn dochter en ik wordt het enorm genieten. Als ze het boek een beetje trouw blijven, wat kan omdat het boek in twee films wordt weergegeven, krijgen we nog een boel spektakel te zien op het witte doek. Ik weet nog dat ik soms met open mond naar de eerste film zat te kijken, zoveel moois!

Wat me het meest is bijgebleven is zwerkbal, hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen. Mijn lievelings karakter is Hermelien Griffel, lekker bijdehand, daar houd ik wel van. Ook Sneep speelt zijn rol geweldig, eigenlijk zijn alle karakters zo trouw aan het boek dat de typecasting een oscar verdiend. Nog één maal genieten van Voldermort, nog één keer het gevecht van de eeuw en dan... dan valt het doek, helaas.

Tot de volgende wonder

It's partytime!

'Waar is het feest? Hier is het feest! Jawel, ADO heeft zich weten te plaatsen voor het Europese voetbal, is dat geen geweldig nieuws? Laat ik dit even zeggen, ik geef geen moer om voetbal, waarom dan zo blij? Beide zoons zijn ADO fans, mijn oudste Bas iets meer als Sytse. Hij heeft bijna alle thuis wedstrijden mogen zien in het stadion en eerlijk gezegd vond ik het allemaal best. Hij kwam altijd thuis met de mooiste verhalen of een droevige kop als ze verloren hadden. Sinds ADO in het eerste rijtje staat ben ik het op afstand gaan volgen, meer om te voelen wat mijn knullen voelen bij een overwinning. Ik moet zeggen het voelt goed, zeker als ik een zoon heb met een big smile van oor tot oor inclusief de kuiltjes hoog in de wangen. Afgelopen donderdag zat hij in het stadion en zag dat ADO met 5-1 won van Groningen. Hij twijfelde of hij ook naar Groningen moest gaan, uiteindelijk is het dat niet geworden. Met zijn collega fans heeft hij de killing wedstrijd gekeken bij het stadion. Na elke wedstrijd bellen we of ik krijg een verslag via de sms, ook tijdens de wedstrijden. Vandaag was hij over the top blij, zijn ADO gaat Europa in, nu maar hopen dat ze het daar ook geweldig gaan doen.

Niet alleen is het feest in het Haagje omdat ADO Europa in gaat, vannacht heb ik mijn honderdste blog geschreven. Dit is mijn honderd en eerste blog en het voelt geweldig. Nog steeds vind ik het erg leuk om te bloggen over van alles en nog wat. Trouwe lezers weten wat mij zoal beweegt in mijn wondere wereld en het opschrijven hiervan is een leuke bijkomstigheid. Ik hoop dat velen van jullie mij nog lang blijven volgen, zolang ik nog genoeg inspiratie heb deel ik deze graag met jullie. Vandaag heb ik samen met mijn kleintjes de triology Back to the future gekeken, heerlijk om dit weer terug te zien. We hadden ze al jaren liggen maar nog nooit bekeken. Het was voor de tweeling de eerste keer en ze vonden ze super. Ach, zo af en toe een filmdagje is heerlijk ontspannend. Straks gaan we maar eens de vetverbrander aanzetten, die loempia's smaakte zo heerlijk dat ik er twee op heb! Heerlijk die luie zondagen met de kids, daar doen we het voorlopig weer even mee.

Tot de volgende wonder

Hoe lang duurt geduld

Vorig jaar was ik bij de boek presentatie van Victor Meijer, de Haagse stadsdichter in de volksmond genoemd. Natuurlijk heb ik het boekje gekocht en in rap tempo uit gelezen, wat een geweldig boek! Het fictieve verhaal wordt bekrachtigd door de vele gedichten die er in staan. Ik heb genoten van het verhaal en de gedichten, voor mij mag er snel een deel twee komen, ben benieuwd! Om niet het hele boek te verklappen zal ik niet uitweiden hoe het verhaal gaat, dat moet je eigenlijk zelf lezen. Victor schrijft met zo'n lenigheid dat het voor iedereen goed te volgen is, zelfs zijn Haagse humor komt goed uit de verf. Het aparte van zijn boek is dat er vele gedichten in staan en als je weet hoe Victor zijn gedichten leest hoor ik bij elk gedicht zijn stem, alsof hij het aan me voordraagt. Wel knap als je dat kan, of ligt het aan mijn inlevingsvermogen. Om toch een kleine indruk te geven plaats ik hier een gedicht uit zijn boek, Victor verdient gewoon een grote schare fans die zijn boeken gaan lezen. Buiten het boek heeft hij al een aantal gedichtenbundels mogen uitgeven en jaarlijks is er de scheurkalender, elke dag een Victor Meijer gedicht die je plee enorm opleuken! Sorry Vic, maar de uitgesproken plek om een scheurkalender op te hangen is toch echt het kleinste kamertje van het huis. Als je daar niet wilt hangen moet je de scheurkalenders groter maken zodat ze niet meer op de muur passen. Troost je, het boek ligt in de slaapkamer, dat is voor ons de ontspanningsruimte waar we veel lezen en... Hieronder een gedicht uit het boek 'Hoe lang duurt geduld'.

welkom in mijn wereld
ben blij dat je er bent
wonderen misschien
moet je ze leren zien
kom binnen in mijn hart
laat je zorgen waar ze zijn
welkom in mijn wereld
gebouwd voor jou in zacht satijn

klop...
en de deur gaat open
kijk...
en je zult het zien
vraag...
ik zal hem je geven
en de sleutel van mijn hart inzien
ik wachtte op jou
zonder dat ik het wist
ik wachtte alleen op jou
nee ik heb me niet vergist

welkom in mijn wereld
ben blij dat jij er bent
laat je zorgen waar ze zijn
welkom in mijn wereld
gebouwd voor jou in zacht satijn

Tot de volgende wonder

Op zoek naar haar

Gisteren heb ik werkelijk het hele huis afgezocht naar mijn tas met nephaar, het is gewoon weg! Op vijf juni is er voor de tweede keer de eindejaars show, waar alle leerlingen van Hairpoint hun kunsten mogen laten zien. Deze wordt gehouden in de evenementenhal in |Rijswijk. Per klas moeten ze zich wel houden aan een thema, mijn klas heeft als thema vlechten in fairytale en ik heb echt al heel wat mooie kapsels mogen aanschouwen. Nu zijn er vier docenten die ook een show geven, waaronder ik er één van ben. Ik heb al een idee in mijn hoofd, ook al wat geoefend op een oefenkop en gisteren wilde ik gaan beginnen met het nephaar... niet te vinden! Dat wordt vandaag dus naar de winkel om wat zakken nephaar te halen. Gelukkig is het niet duur en ga ik er morgen maar aan beginnen. Eigenlijk stom, die zak kan toch niet weg zijn? Ik stond vanmorgen op en dacht direct weer aan de zak haar, geen ingeving en geen idee. Zou ik het weggegooid hebben? Ik heb wel andere dingen gevonden die ik kan gebruiken, dus helemaal voor niets is het niet geweest.

Als ik het haar heb ga ik morgen maar eens stoeien voor mijn creatie. De basis moet een hoed worden van haar, de rest is nog helemaal open. Meestal als ik begin dan komt de rest vanzelf, gewoon een kwestie van de creativiteit op je in laten werken. We moeten er in ieder geval tule in verwerken, iedere docent heeft een eigen kleur gekregen en dat wil ik ook in de make-up doorvoeren. Het is niet echt mijn kleur geel, maar goed ik hoef het niet te dragen toch? De leerlingen worden na hun show beoordeeld door een vakkundige jury, daarin zitten oa Sepehr Maghsoudi, die ook nog een mooie show gaat weggeven, Cindy Pielstroom en Raymond Beverlander. Zij beoordelen de leerlingen op hun creativiteit en kunsten. Vorig jaar heb ik echt met open mond naar alle kunstwerken zitten kijken, echt geweldig! Mocht je zin hebben om deze geweldige show te komen bekijken dan ben je van harte welkom op vijf juni a.s. vanaf 13:00 uur, in de evenementenhal in Rijswijk. Daar kun je dus ook mijn creatie en dat van mijn drie collega's bewonderen.

Tot de volgende wonder

Voetjes van de vloer

Vandaag was dan eindelijk de dag aangebroken voor Sanne, onze jongste dochter Sanne mocht eindelijk naar de orthopedische schoenmaker. Ze heeft vanaf haar geboorte een spitsstand en dat is best lastig. Ze loopt al een lange tijd behoorlijk slecht en het wordt er niet beter op als ik dit even mag zeggen. Het is een hele lange tijd goed gegaan toen ze op de basisschool elke week fysiotherapie kreeg, nu ze op de middelbare school zit heeft ze die luxe niet meer. We zijn zo'n zes weken geleden naar de dokter gegaan omdat het niet langer meer ging, we kregen een doorverwijzing naar een orthopeed om er eens goed naar te laten kijken. Vandaag zijn ze drie en een half uur met mijn poppetje bezig geweest, bekijken, meten, overleggen, adviezen gekregen en direct opmeten, gipsen en de schoenen uitzoeken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet vrolijk werd van de keus, het blijven lompe schoenen. Het maakt Sanne niet zoveel meer uit, als ze maar zonder pijn kan lopen! Als ze haar vertelt hadden dat ze van die hoera puntschoenen met belletjes moest dragen had ze het gelijk gedaan. Het geeft maar aan dat ze dus echt veel pijn heeft bij het lopen. De school is hiervan op de hoogte en toch hebben ze haar afgelopen maandag om en rond de school papier laten prikken als sociale opdracht. Goed initiatief maar niet voor Sanne. Dat heeft ertoe geleid dat ze nu twee dagen met de voetjes omhoog moet bijkomen. Op de wreef is het gewoon stuk gelopen, tijd om even bij te komen dunkt me. Ik heb het nogmaals aan de school doorgegeven dat Sanne dit absoluut niet mag doen omdat ze dit niet trekt. Dat is ook de rede dat ze maandag lekker thuis blijft en niet mee gaat met haar klas, een dagje Drievliet. Als ze zou gaan ligt ze vervolgens weer drie dagen bij te komen.

Maar goed, even terug komend op haar ervaring bij de schoenmaker. Ze heeft nu een paar schoenen als optie. Het lijkt heel ver weg iets op een All Star gympie, tenminste die benaming kreeg het. Nu wil de schoenmaker haar tegemoet komen en gaat op het internet op zoek naar het logo van All Stars en die wordt na gemaakt, heeft ze toch een geheel eigen ontwerp gymp die we dan ook nog gaan opleuken met een stel glitterveters, je moet toch wat. Mijn meisje komt er wel, ze heeft zich vandaag heel goed gehouden ondanks de pijn. Ben zo trots op haar en dan bewonder ik haar humor, de manier hoe ze ermee omgaat is zo geweldig! Menig kind wil dat soort schoenen niet aan en worden uitgelachen. Sanne heeft al vele pesterijtjes moeten doorstaan en dat sterkt haar enorm. Vorig jaar was het even afzien. Iedereen had wel een ander scheldwoord verzonnen tot ze hier zo kwaad om werd dat ze een spreekbeurt heeft gehouden over haar handicap. De hele klas was stil en begon eindelijk normale vragen te stellen en sinds die dag is het een stuk verminderd. Nee, menig kind kan nog een voorbeeld nemen aan haar doorzettingsvermogen, geweldig! Sanne, wij houden van je zoals je bent, blijf dat vrolijke meisje die niet van opgeven wil weten hoe moeilijk je het soms ook hebt. Dikke verdiende kus kanjer!

Tot de volgende wonder

Waar laat ik nou mijn geld?

'Sanne, wil jij even patat halen, we hebben wel frikadellen maar geen patat'. Madam kijkt al moeilijk want ze zit nog in haar ochtendjas. 'Ok, ik ga wel naar de winkel, ga ik me even aankleden'. Ze gaat naar boven en ik notuleer even wat ze moet halen op de achterkant van een envelop, recyclen die hap! Ze komt naar beneden in een legging van haar zus, die ik ooit aan haar gegeven heb omdat ze mij te krap zaten. Schattig leuk met daarop een longshirt inclusief brede riem die erg vet zijn. Ik geef haar het geld en zeg er nog bij 'niet verliezen hoor'. Staat Sanne met het geld in haar handen en zegt; 'maar waar laat ik nou mijn geld, ik heb geen zakken'. 'Nou gewoon, in je bh, ruimte zat!' Dat vond ze een aannemelijk antwoord en ze stopt het geld in haar tijger bh. Op het moment dat ze het er tussen stopt bedenkt ze zich. 'Ja maar hoe ga ik dat eruit halen als ik bij de kassa sta?' 'Gewoon, even grabbelen, zo groot is die bh ook weer niet dat je een tom tom nodig hebt'zeg ik haar. Ze schiet in de lach en vertelde het volgende verhaal. 'Doet me denken toen ik met Sharon naar de winkels moest, we hadden ook geen portemonnee bij ons en toen heb ik het ook in mijn bh gestopt. Toen we bij de kassa stonden zei Sharon; Sanne, hoe haal je het geld nou uit je bh zonder dat IK voor schut sta naast jou? Toen heb ik om me heen gekeken en stiekem het geld eruit gevist, kon ik het niet vinden bleek het aan de andere kant te zitten, we lagen echt in een deuk mam. Zeker toen Sharon zei dat er iemand zag dat ik het eruit haalde, was echt lachen!'

'Jaja, mooi verhaal maar hoe los je dat nu op dan, je hebt nog steeds geen zak en geen portemonneetje', vroeg ik haar. 'Nou gewoon, ik neem mijn handtas wel mee, kan die patat daar ook in?' 'Ehm, ik weet niet hoe ze die twee en een halve kilo zak patat erin wil frotten maar dat gaat in geen velden of wegen passen.' Ze is nu op weg met haar handtas gevuld met munten, hopelijk heeft ze ook haar tom tom bij zich, daar verdwaal ik zelfs!

Tot de volgende wonder

Muisarm vs apestaartje

'Zeg Syl, kan ik jou blij maken met een paar tassen kleding voor je kleine meid?' Dit kreeg ik een paar weken geleden in mijn twitterbox. Aangezien de centjes maar één keer uit te geven zijn zeg ik geen nee. Vanmorgen was het dan zover, er stonden acht tassen kleding op me te wachten. Ik ging op pad naar Ridderkerk en kwam zonder file aan bij Margarita, een leuke twittervriendin die er vanaf wilde. Mijn bolide reed voor haar huis en de kofferbak ging open. 'Heb je de boedelbak niet meegenomen, het is echt veel hoor' zei Margarita. Ik heb een riante achterbak dus daar moest ik wel wat in kwijt kunnen dacht ik zo. Kom ik erachter dat ik de zakken vergeten was, dom ding ben ik zo af en toe. Maar, voor ieder probleem heb ik een oplossing, de achterbak is gevoerd dus lossen die tassen, we zien wel hoe we het eruit halen. Na een leuk gesprek in de zon ging ik weer op weg naar huis, ik snap af en toe echt niet waarom ik een tom tom heb, ik presteer het weer om fout te rijden. Ik dacht al, waarom zit ik op de weg naar Spijkenisse? Kwam eigenlijk doordat ik afgeleid was omdat mijn telefoon ging. Ik heb niet opgenomen, was helemaal in de war, dom gebakkie dat ik er rijd. Enfin, ik rijd de lus, keer om en rijd nu wel op de juiste weg. Thuisgekomen stond mijn oudste dochter me al op te wachten. Ze heeft samen met manlief de kleding naar binnen gehaald en toen kon het uitzoeken beginnen. Jeetje wat een berg, alles is bekeken, apart gelegd om te passen en wat niet paste mocht ik verkopen op marktplaats. Alle opbrengsten gaan naar de tweeling, daar ga ik lekker van shoppen zodat beide kids er leuke kleding voor krijgen. Margarita, ik ben heel blij met je, mijn vingers en arm helaas niet. Na het eten ben ik begonnen met het plaatsen van de overgebleven kleding die de meisjes niet paste. Ik ben nog niet eens op de helft! In shock zit ik nu tussen al die kleding, zelfs nog met kaartjes eraan! Ik dacht dat ik een shopAholic was maar er is iemand die me voorbij is hoor!

Ik hoop op deze manier andere ook blij te maken met leuke en mooie kleding, het is echt in een staat waarbij ik het zonde vind om in de kleding container te mikken. Dus, heb je een klein budget, wil je profiteren van een leuke spijkerbroek of shirt, kijk dan de komende dagen eens op marktplaats  en start maar met bieden! Het heeft me wel aangespoord om eens in mijn eigen kast te gaan spitten, die ga ik ook maar eens luchten want ik heb wel heel erg veel zooi. Ach, het houd me van de straat en ik heb al wat biedingen en mailtjes gekregen over enkele kledingstukken. Mijn jongste dochter heeft haar donatie al gegeven, de oudste gaat van het weekend ruimen. Ik ben nog wel weken bezig geloof ik... o help! Ik voel een muisarm opkomen, gelukkig heb ik geen apestaartje hihi

Tot de volgende wonder

Makeover time

Wie werd er Miss Plussize Fashion 2011, Simone Schumacher. Gisteren was het dan zover, Siep ging in de makeover om daarna gefotografeerd te worden door Studio Xposure. De mooiste foto's komen in het vakblad Kleur en Stijl, een lifestyle blad voor de vakidioten die werkzaam zijn in de modebranche. Jeetje, dat heb ik zowaar in drie zinnen weer gegeven waar ik me gisteren mee bezig heb gehouden, is wel een erg kort blogje vinden jullie niet? Ok, ik zal wat meer uitweiden over de gang van zaken. Siep had deze prijs gewonnen als finaliste en gisteren kwamen we dan eindelijk bij elkaar. Carla had erg leuke kleding meegenomen, mooie schoenen en een prachtige zonnehoed die je werkelijk in alle vormen kon duwen en vouwen. Maar eerst was het tijd om het haar te veranderen. Siep heeft een lange bobline die erg massief rond haar hoofd hing en ik miste de pit erin. Ze heeft een mooie vorm van gezicht en de huid is prachtig, een waar paradijs voor moi! De enige handicap die ik had was die verrotte kaakontsteking maar dat ter zijde. Nadat ik gevraagd had of er nog beperkingen waren waar ik rekening mee moest houden kon ik aan de slag. Het mochten geen stekeltjes worden, dat zou wel heel erg saai worden, stekels viel al snel af. Met kam en feathermes ging ik aan de slag en binnen notime had Siep haar nieuwe coupe, erg stoer vond ik dus liet ik haar ook even kijken. Flabbergasted was Siep toen ze in de spiegel keek, dit had ze niet verwacht! Nou kan ik het leuk föhnen en eigenlijk ben ik heel benieuwd hoe de rest het vindt. Nadat het haar gedaan was kon ik verder met de visagie, dat zou een make-up worden die haar mooie punten in het gelaat zouden accentueren. Siep heeft een prachtige lach, sprankelende ogen en een perfect rechte neus, een verademing om op te maken, echt! Als een gelaat al zoveel mooie aspecten heeft hoef ik dit alleen maar te benadrukken, het moet nog wel Simone blijven. Ik heb gebruik gemaakt van zachte kleuren op zowel de ogen als op de lippen. Hier en daar een sprankeltje maakte het geheel net af. De kleding was fleurig en absoluut niet massief. Wat Siep aan had stond haar werkelijk prachtig en gaf haar een mooie taille, i love A-lijn kleding. Het verbergt net even de volle buikrondingen die wij plussize dames juist niet mooi vinden aan onszelf. Door de taille net te verplaatsen onder de borsten creëer je een mooie taille, gewoon even een gratis tip voor de dames met extra rondingen om de middel. 

De hele reportage is binnenkort te lezen in het vakblad kleur &stijl en ik heb het resultaat al mogen aanschouwen, hier kan het hele team trots op zijn! Carla, Ad, Simone en Marlon, top dat we dit met elkaar hebben mogen maken, ik ben heel benieuwd naar deze reportage! Zodra het blad uit is zal ik het jullie laten zien, het resultaat mag er echt zijn!

Tot de volgende wonder

Pain game

Afgelopen week zat ik te kijken naar een nieuw programma, genaamd de pain game. Het duurde niet lang voordat ik de zapmolen ter hand nam om te gaan zappen, wat een smerig stom en dom programma! Wie laat er iemand een frikandel uit de kliko eten, elastiekjes tegen het gezicht knappen of nog erger, iemand zijn oksel likken! YAK! Ik vind het een onsmakelijk programma. Nee dan mijn pain game, sinds afgelopen donderdag nacht heb ik last van een kaakontsteking. Vrijdag had ik mijn tandarts gebeld of ze nog een gaatje had met spoed, helaas pas aankomende maandag om kwart voor twaalf melde de assistent. F*ck, dat gaat dan een heel lang weekend worden dacht ik nog. Ik had genoeg pijnstillers in huis dus daar moest ik het wel mee redden. De tips die sommige volgers mij gaven op mijn blog kiespijn ben ik ook zeer dankbaar. Op dit moment hang ik op de bank met een koel element tegen mijn wang om iets verlichting te krijgen. De kaak is een stuk dikker geworden en ik ben benieuwd of daar morgen een verdoving in geplaatst kan worden. Wat ik vermoed is dat ze de vulling eruit boort, dan het kanaal schoon maakt waar zeker veel troep uit gaat komen om dit gat vervolgens met een wattenbolletje te dichten. Ik hoop niet dat er een noodvulling in gaat, zo kan de troep er niet uit en zit ik binnen een uur weer bij de tandarts. Hopelijk krijg ik dan een antibiotica kuur zodat dit de ontsteking nekt. Gelukkig heb ik morgen alleen een vergadering want onze leerlingen zijn morgen druk doende met hun theorie examens. Tussendoor lig ik op de pijnbank en hoop ik dat mijn tandarts me gerust kan stellen, als ik maar van die helse pijn af ben. Kijk, makers van de pain game, dit is pas geld waard. Een heel weekend zien te overleven van de pijnen die een ontstoken kaak teweeg brengt! Daar hebben jullie niet van terug!

Natuurlijk had ik ook langs een weekend tandarts kunnen gaan, al weet ik dan niet waar ik terecht kom en welke slager ik toelaat in mijn pijnlijke mond. Nee, ik wil het liefst geholpen worden door mijn eigen tandarts dus was een vervanger geen optie. Het weekend heeft nog nooit zo lang geduurd, de nacht zal ook wel vreselijk lang gaan duren. Duimen jullie dat ik toch een beetje slaap krijg?

Tot de volgende wonder

Bram, Stefan, Sinterklaas?

Breaking news! Bram van de Vlugt stopt na vijf en twintig jaar met spelen van Sinterklaas. Dit kan iet, hij deed het zo ongelofelijk leuk, vooral die dubbelzinnige humor deed hij geweldig. Vanavond was er een extra Sinterklaas journaal waarin op subtiele wijze bekent werd gemaakt dat hij bedankt werd voor vijf en twintig jaar trouwe dienst. De kleine kinderen hebben het denk ik niet door gehad, alhoewel die kleine schreeuwertjes niet achterlijk zijn hoor. Ik durf te wedden dat er tussen al die koters er een paar tussen zitten die ineens het grote geheim bloot weten te leggen. Degene die het stokje over gaat nemen is niemand minder dan Stefan de Walle; Kees Flodder, de wat klungelige zoon van de familie Flodder om precies te zijn. Sorry, maar daar moet ik als moeder toch wel even aan wennen. Ik hoor de Sint niet zo snel tegen Johnny zeggen; 'Kijk Piet, allemaal geile wijven'! Als langs de tennisbaan de Sint ineens staat te staren moeten we ons dan zorgen gaan maken? Ik moet dat toch uit mijn hoofd weten te bannen, straks kan ik niet eens meer naar Sinterklaas kijken zonder aan die woorden te denken. Ik ben heel benieuwd hoe Stefan het gaat doen, hopelijk verkwanseld hij de humor niet die ik in Bram zo kon waarderen. Wat ik van hem gezien heb in zijn nieuwe rol is zijn rust, oprechtheid en grote gelijkenis met de oude Sint. Hopelijk weet hij wat hij doet, de komende vijf en twintig jaar is hij voorzien van werk. Eerlijk gezegd had ik iedereen verwacht maar Stefan... nee hij echt niet! Maak er wat van Steef, laat de kindertjes van je genieten als grote kindervriend. Verzoek aan de ouders, ban de Flodderfilms voorlopig even uit de dvd kast, het zou een shock zijn als ze in Kees de nieuwe Sint herkennen.

Tot de volgende wonder

Geen groene vingers

In mijn huis staan geen planten, het is gewoon zonde om ze te kopen. Echt elke plant gaat dood, ik laat ze verdrogen of verzuip ze met een handomdraai. Geen idee hoe ik het voor elkaar krijg, elke plant heeft geen lang leven in huize Beauluna. Er staat wel iets wat op bloeiers lijkt maar die hoef ik geen water te geven. Er staan wat rozen in een vaas en enkele droogtakken met lampjes, meer dan genoeg dunkt me. Zelfs een cactus help ik nog ongewild om zeep, ik kan het gewoon niet! Behalve onze Hairpoint plant Herman, geen idee wat voor soort plant het is maar die overleefd zelfs drie weken vakantie door mij. Ik geef Herman geregeld natte voeten en er groeit zelfs een bloem uit, gekscherend het kind van Herman genoemd. Wat ik dus niet snap is waarom het op school wel lukt om Herman te laten leven en thuis gaan ze bij binnenkomst al hangen. Is mijn huis niet feng sui genoeg ingericht, zet ik de planten naast vuur? Ik moet me er toch eens in gaan verdiepen, dit kan gewoon niet. Ik herinner me nog dat we een ficus hadden in huis. Na een week begon hij al blad te verliezen, ik bleef vegen. Elke dag als ik beneden kwam lagen er weer bladeren onder de plant tot ik enkele takken overhield met hier en daar een blad. Waardeloze plant, heb ik weer, een nieuw soort kamerplant die het leuk vond om mij aan het werk te houden. Na een maand was ik het zat en zette ik de plant buiten in de tuin. Ik had er niet naar omgekeken tot we tegen de schutting een soort van boom kregen, bleek dus de dooie ficus te zijn die het buiten wel deed. Omhakken die boom, dat moet je ook weer bijhouden en daar heb ik gewoon geen tijd voor. Nee, in huis houd ik een cyclaam niet op kleur, die worden binnen een paar dagen bruin.

Wat doe ik fout, hoe houd ik planten een beetje levend hier in huis? Kom maar op met die tips, ik ben het spoor ondertussen kwijt. Wat voor soort planten hebben niet al teveel verzorging nodig en op welke plek in huis houd ik ze bloeiend? In de tuin groeit en bloeit alles er vrolijk op los, daar doen de plantjes het prima. Als ik geregeld het onkruid eruit trek beginnen de plantjes ineens op te komen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er niet al teveel aan doe hoor, de passiebloem groeit prachtig om het hekje al zie ik de verdorde takjes nog wel zitten. Als ik die er tussenuit ruk moet ik oppassen dat de bloeiers er niet naast liggen, ben ik een olifant in een porseleinkast qua tuinieren? Ieder zijn vak, ik kan hier oprecht melden dat ik geen groene vingers heb!

Tot de volgende wonder

Kiespijn

Gisteren begon het, rechts onderin komt een zeurende pijn opzetten die eigenlijk nog niet weg geweest is. De hele avond zeurt het door en ik kan op een gegeven moment niet meer uit mijn ogen kijken van de pijn. Met een ibu duik ik tussen de lakens en ik hoop toch de nacht door te komen. Helaas, halverwege de nacht word ik wakker van de pijn, o ja, die kies is lekker aan het opspelen. Vanmorgen de tandarts gebeld en ik kan maandag pas terecht, dat wordt dus een heel lang weekend worstelen tegen de pijn met als beste vriendjes die roze pilletjes en een icepack! Op het moment zie ik nog scheel van de pijn, zelfs na het slikken van zo'n roze jongen. Dit gaat echt een retelang weekend worden, ik heb het gewoon te druk om pijn te hebben help! Aangezien er aan de andere kant een kies/vulling is gebarsten heb ik weinig keus aan welke kant ik het voedsel moet malen, geen kant dus. Met pijn en moeite heb ik twee bammetjes naar binnen weten te werken, vreselijk! Je kan de ontsteking voelen aan de onderkant van mijn kaak, het is zelfs te zien. Zijn er eigenlijk foefjes om de pijn te laten zakken? Het is denk ik een vulling die lek is, voedselresten etc. zorgen er dan al snel voor dat de boel eronder gaat ontsteken al voel ik niet duidelijk een lek. Enfin, ik hang nu op de bank en omdat ik gisteren van de pijn niet kon kijken heb ik verzuimd om een blog te schrijven. Ik kan alleen maar hopen dat het heel snel maandagochtend is, ben ik verlost van de pijn YEAH!

Tot de volgende wonder

Examenstunt

Van mijn examenjaar, wat al weer een eeuw geleden lijkt, herinner ik me nog onze examenstunt. We hadden het plan opgevat om de school te bezetten. De middag voor onze spooknacht had een leerling het raam van het biologielokaal van de grendel gehaald zodat het leek of het raam gewoon dicht was. In die tijd was de school nog niet voorzien van een hypermodern alarmsysteem zoals je ze nu tegenwoordig hebt. Vergeleken bij nu kon je met gemak "inbreken" op school. Er werd van alles ingeslagen voor onze examenstunt. Nog even alles nagaan, wie zorgt er voor de plastic bekertjes, wie voor de meel, wie was er ook alweer verantwoordelijk voor de taart en niet te vergeten de ballonnen... Iedereen stond op scherp, check, check dubbel check en de stunt kon beginnen!!! Heel vaag hoor ik de wekker gaan... nu al? Ik druk hem nog een keer uit nadat ik zie dat het pas 3 uur in de ochtend is. Ik dacht nog even welke gek zet op dit tijdstip nou zijn wekker... o ja, EXAMENSTUNT! Snel schiet ik mijn bed uit, nog slaapdronken trek ik warme kleding aan en schud nog even mijn chauffeur wakker. Om half 4 zit ik zenuwachtig klaar voor vertrek, ik hou het bijna niet meer... we gaan inbreken op school. Ik ben benieuwd wie er al is en of ze uberhaubt binnen zijn gekomen. De rit naar school duurt naar mijn gevoel uren, maar daar rijden we de Druivenstraat in. Het is donker... o jee, ze hebben het raam dicht gedaan wedden??? We naderen de school en ik krijg al spijt dat ik er niet aan gedacht heb om een breekijzer mee te nemen. Tot mijn opluchting zie ik een zaklamp door de ruiten van het biologielokaal, YESSSSSS we zijn binnen!

Als een dief in de nacht kruip ik door het raam en val met een plof op de grond, niemand die er natuurlijk aan gedacht heeft om even een tafel onder het raam neer te zetten zodat je niet je nek breekt bij het binnen vallen, enfin, we zijn binnen. In de kantine waren al heel wat leerlingen bezig met het vullen van emmers water. Die moesten naar boven toe gebracht worden. Toen ik met een emmer boven kwam schrok ik me een ongeluk, de hele gang leek wel op een sneeuwlandschap, ik zag tussen de mist nog enkele leerlingen die bezig waren met het barricaderen van alle deuren. Die werden met dik touw naar ons gevoel goed vergrendeld, op één lokaal na, dat was onze toevlucht naar het dak. Beneden gebeurde hetzelfde, de hele gang lag vol met bloem, alle deuren vast met touw. Wat waren wij blij met Marion Meyer, een bonk van een meid waar je tegenop keek. Als een volleerd touwtrekker gaf zij de laatste ruk aan het touw ter controle of alles ook goed vast zat. De lerarenkamer werd vol gepropt met ballonnen, maar als troost hadden we een fotocollage van alle 4ejaars leerlingen en een heerlijke taart, gesponsord door de plaatselijke bakker. Beneden was de school niet meer te herkennen, we leken wel een stel hippies die tegen alles waren en de school hadden gekraakt, wat voelde we ons stoer zeg! Alle leerlingen werden bij elkaar geroepen en actie water bekertjes kon beginnen. Op werkelijk iedere trede van de trap stonden bekertjes vol met water, niet een beetje maar tot de rand! Ook waren bekertjes met water voor elke ingang van het gebouw geplaatst... wij maakte het de docenten er niet gemakkelijker op. Rond zeven uur kwam de congierge... en die kon er lekker niet in. Wij zaten met z'n allen op het dak van de school en zongen uit volle borst "I love rock & roll" van Joan Jett & the Blackhearts, ons nummer! Langzaam druppelde de docenten en leerlingen binnen, nou ja, binnen... ze konden de school niet in. Om half negen hebben we blokkade maar opgeheven, niemand kon nog een nood uit zijn strot krijgen, velen waren zwaar aan het instorten, waaronder ik er één van was. De deuren werden open gemaakt en het schoonmaken kon beginnen. Iedereen hielp mee, zelfs de directeur zag ik druk bezig met het laten springen van alle ballonnen in de lerarenkamer en wat waren ze blij met ons cadeau... Na de grote schoonmaak gingen we langzaamaan richting huis, een dagje vrij hadden we in ieder geval wel verdient. Bij thuiskomst kon ik geen woord meer uitkramen, ik was mijn stem kwijt geraakt tijdens onze examenstunt... met mijn ogen al half dicht ben ik mijn bed ingedoken en heb ik heerlijk geslapen... Toen ik rond vier uur wakker werd kreeg ik de verrassing van mijn leven, we hadden de krant gehaald met een grote foto als bewijs YEAH!!!!

Tot de volgende wonder

OEPS foutje bedankt!

'Zeg schatje, wil jij papa even een sms sturen dat ik de waterkoker gekocht heb voor tien euro?' Ik geef mijn mobiel aan mijn zoon en hij begint al te stuiteren. 'Hoe werkt dit ding ma, hoe kom ik bij... o wacht, ik heb het al gevonden'. Aangezien mamsie achter het stuur zat kon ik moeilijk een sms sturen dus zoonlief ging aan de gang. Normaal is dat voor tieners geen probleem maar waar ik last van heb bij mijn toestel had hij er ook last van; de verkeerde letters intikken. 'Jesus ma, waarom heb je dat stomme woordenboek aan staan, ik krijg steeds de verkeerde woorden!' 'Je moeder is lui en ziet de keus woorden waar ik uit kan kiezen en dan hoef ik alleen nog maar even het juiste woord aan te vinken, heel makkelijk'. Naast mij slaakt zoonlief een diepe zucht en gaat verder met zijn sms poging. 'Is het met één o of met twee o's' vraagt hij mij. 'Gekocht is met één o lief' zeg ik hem maar dat woord bedoelt hij niet. 'Nee ma, ik bedoel waterkoker'. 'Dat is met één o, luister naar het woord waterkoooooker, daar hoor ik maar één o'. 'Godver, hij maakt er weer een ander woord van, stom ding'! Hij gaat stug door want het is geen opgever, drukt op verzenden en voordat het bericht weg is zegt hij; 'Nee he! Ik heb een foutje getikt mam. In plaats van tien euro heb ik honderd en vijf euro ingetikt! Dat kan nog leuk worden als papa het bedrag ziet, die krijgt een hartverzakking'! Ik schiet in de lach en zeg mijn zoon dat hij nog een sms moet versturen want als die waterkoker honderd en vijf euro kost dan heb ik geen geld meer om te tanken. 'Vraag hem eens of hij nog wat geld op mama's rekening kan zetten' en we liggen samen in een deuk. Sytse zat met smart te wachten op het antwoord en die kreeg hij later. O, dat is mooi, hoef ik geen water meer te koken in dat gammele pannetje, daar kreeg ik echt de hik van... was het antwoord. Totaal geen reactie op het hoge bedrag wat zoonlief had gesmst. Eigenlijk was dit best wel een domper, we wisten bijna zeker dat papa uit zijn fles zou gaan maar nee hoor, krijg je zo'n antwoord en dat hadden wij nou niet verwacht.

Toch was het een heerlijk moment, ik zag bij mijn zoon een glinstering in zijn ogen die ik al een tijd niet gezien had. De pretoogjes kwamen weer naar boven, een prachtig moment die ik koester in mijn hart. Het mannetje is nog herstellende van pfeiffer en zat om half vijf al te geeuwen. Gisteren lag hij om kwart voor acht al in zijn bed en heeft klokje rond geslapen. Zijn zusje melde dat hij het eerste uur vrij was, later bleek dat hij de eerste twee uur vrij was. Foutje, nu was hij weer een uur te vroeg op school. Ach, hij is zo vaak te laat geweest dat hij het weer heeft ingehaald, mijn kanjer!

Tot de volgende wonder

Kunst of kitsch?

Iedereen heeft wel iets in huis hangen of op zolder liggen waarvan gedacht wordt geld waard te zijn. Of het nou een schilderij, een porseleinen beeldje is of een set sieraden die je ooit op een rommelmarkt hebt gekocht voor heel weinig. Zodra de oproep op tv komt om de goegemeente erop te wijzen da men de prullaria van zolder kan halen, zie je bij de ingang van het paviljoen de stofwolk al naderen. Alles is netjes in kranten, dekentjes of big shopper geperst, het zou zomaar de vondst van de eeuw kunnen zijn. Stel dat je geërfde olielampje ineens een ton waard schijnt te zijn, al kan het ook de zeperd van de dag worden. Iedereen hoopt natuurlijk voor het eerste al moet men velen teleurstellen als blijkt dat het nog minder waard is waar ze het voor gekocht hebben en dan geniet ik! Met de hete aardappel nog in de strot weten ze zonder blikken of blozen te vertellen dat het een familiestuk is die van vader op zoon is doorgegeven, niet wetende dat ze in werkelijkheid een goedkope kopie in handen hebben. Dit omdat de bediende van tante Mechtold het beeldje heeft laten kletteren en tante Mechtold dit niet aan oom Jan Willem durfde te vertellen. Stiekem heeft ze in de jaren twintig het beeldje na laten maken en gaat als goed gelukte kopie door het leven als zijnde een echt exemplaar. Ze krijgen te horen dat er maar tien van gemaakt zijn, ze zijn meer dan tachtig duizend euro waard mits in goede conditie. Das nou jammer en eigenlijk een goeie grap van Tante Mechtold, die ligt nu in haar kist te schuddebuiken van jolijt als het nageslacht erachter komt dat ze beduveld zijn. Dit vind ik dus reality tv, regelrecht genieten is dit, geweldig! Dan loopt er een sjofel dametje tussen de genodigden die in een krant komt aanzetten met een schilderij. Ze heeft het als kind bij overgroot ouders zien hangen en was er altijd door gefascineerd. De dame in kwestie is al over de negentig en wil de waarde weten van het schilderij. De heren kenners zitten te stuiteren, nemen de loep er nog eens bij en beginnen druk te overleggen. De oude dame zit er wat lacherig bij, het zal wel niets waard zijn maar dat hoeft ook niet want ik geniet er nog elke dag van als ik ernaar kijk. Dan komt één van de kenners terug naar de tafel en vertelt de dame dat het een oud werk is, vermoedelijk van de master himself. De dame kijk op en vraagt over welke master ze het hebben, blijkt het een Rembrandt te zijn uit zijn vroege tijd. 'Mevrouw, u heeft hier een ware Rembrandt in handen en is zeker wel een miljoen euro waard'. Wat zegt deze dame; 'Goh, wat enig, maar ik verkoop het niet hoor, want ik kan hem niet missen!' Nou vraag ik je! Wat is dan de beweegreden geweest van deze sjofele dame geweest om uberhaubt bij Kunst en Kitsch langs te gaan? Als ze het paviljoen weer verlaat wordt het schilderij in een oude krant gewikkeld, in een big shopper gepropt en zegt; 'Ik zal blij zijn als het schilderij weer boven de kast hangt zodat ik er nog jaren van kan genieten'. Jammer dat iedereen dit gezien heeft en hopelijk is de nazorg van het programma wel zo verstandig om deze dame te vertellen dat ze haar inboedelverzekering moet opvoeren!

Tot de volgende wonder

Het leven van een dropje

Daar lig je, tussen lotgenoten te wachten op degene die je uit de glazen pot haalt. Ineens lig je in een schepje en wordt je 'gedropt' in een grote puntzak. Je glijd als eerste van de lepel en beland in het uiterste puntje van de zak. Bovenop je vallen nog meer dropjes in alle soorten en maten, maar jij smaakt echt het lekkerste. Men zegt niet voor niets, het lekkerste bewaren we tot het laatst! Voordat ze bij je zijn gaan er velen voor die de test van de smaakpapillen dienen te hunkeren naar meer. Na een paar uur is het dan zover, je ziet een grote grijpgrage vuist de zak in komen. Deze grabbelt wat rond in de zak en hij heeft je te pakken. De vingers omsluiten het lekkers en gaan als een takel omhoog uit de zak. De vingers zijn warm, omsluiten je goed en je krijgt het benauwd. Voorzichtig als in een slow motion film gaan de vingers langzaam open en je voelt de wind langs je gladde donkere skin waaien. Deze gaan al snel over in een warme tot hete wind in een donkerrood gat waar griezelige bijtspijkers je doen duizelen. Voor je gevoel beland je in een afgekeurde B-film en jij zit in het begin van de film. De lucht wordt warmer en vochtiger, de vingers voelen ineens heel beschermend om je huid maar laten je ineens los om neer te dalen op een sponsachtige substantie die nog heter is dan de lucht waar je je in bevind. Mijn huid wordt vochtig en begint te plakken, het lijkt wel alsof ik smelt! Bang voor het onwetendheid begint het sponsachtige ding me door de ruimte te slingeren, de grote witte monsters probeer ik nog te ontwijken. Vlak voordat ik de monsters op me af zie komen krijg ik een zwiep van het sponsachtige ding die natter wordt naar mate ik in de ruimte blijf. Het natte vocht doet mij slinken en ineens wordt er heftig op mij gezogen. O help, dit kan ik niet aan, laat me eruit!!!! Voordat ik uitgesproken ben raak ik zo in paniek dat ik de monsterlijke witte bijtspijkers niet aan zie komen en ik lig ertussen. Wreed wordt ik in stukken gereten, de zwarte spetters vliegen in het rond en AAARRRGGG! Ik ben een deel van mezelf kwijt! Naarstig ga ik op zoek naar mijn andere helft en.... wederom wordt ik tussen de witte monsterlijke vijzels geplet en nu kan ik niet meer zien in hoeveel delen ik in de ruimte ben. Ik zie een deel van mezelf langzaam wegglijden en sommige stukjes proberen zich nog vast te klampen aan het uitstekende deel achterin de ruimte. Nietsvermoedend probeer ik nog te redden wat er te redden valt en dan... Het dropje is op, hij smaakte best lekker. Zou er nog zo'n dropje in de zak zitten, wederom gaat de graaistaak de dropzak in op zoek naar zijn volgende prooi. Nee, het leven van een dropje is heftig, gepassioneerd om zich vervolgens gewonnen te geven aan het maagzuur. Eigenlijk best zielig... het leven van zo'n dropje.

Tot de volgende wonder

Anti rook fundamentalisten

Tegenwoordig is roken een dure hobby, per maand schijnt de prijs lekker opgeschroefd te worden. Het is voor Jan met de pet bijna niet meer te betalen, is stoppen met roken dan nog de enige optie? Laat ik er wel bij zeggen dat als de rokers onder ons stoppen dan weet ik zeker dat de heren politici een nieuw goudmijntje moeten zoeken om de staatskas nog enigszins te spekken. Is de volgende stap de alcohol, dat hadden ze eerder moeten doen. Drank maakt meer kapot als je geen drinker bent. Stel, je loopt over een zebrapad, wordt aangereden door een malloot die een slok teveel op heeft en je hebt je hele leven nog geen druppel alcohol gedronken, ben je toch mooi slachtoffer geworden van alcohol misbruik. Er gebeuren meer ongelukken door alcoholmisbruik dan rook misbruik, of zie ik het nu te zwart wit? Iemand die nog nooit een sigaret heeft gerookt  blaast de kraaienmars door longkanker, is dat de schuld van het jarenlang meeroken? Alle rokerijen verbannen uit openbare gelegenheden, is dat de manier om het rokende volk te doen stoppen met roken? Roken is slecht voor de gezondheid zegt men, ja dat snap ik wel. Als je nu een peukie op wil steken sta je hier al snel in de gierende storm een longpest op te lopen. Niet omdat je een siggie rookt hoor, die krijg je met die wind en regen nog niet eens aan! Sta je bij een bushokje te roken, niet eens IN het hokje, staat er naast je iemand te hoesten en geïrriteerd naar je te kijken. Hallo, je staat wel de uitlaatgassen van bus drieentwintig naar binnen te zuigen, ga me nou niet vertellen dat je last hebt van MIJN siggie! Nu mag er in kleine café's weer gerookt worden, de grotere horecagelegenheden staan ineens te stuiteren omdat het niet eerlijk is. Ja hallo, mik die asbak dan op de bar en zet de afzuiging wat hoger! Nee, het roken is er niet leuker op geworden, het enige waar je nog rustig kringetjes kan blazen is in je eigen huis.

Vroeger tijdens een verjaardag stonden er bij ons glaasjes op tafel, met verschillende soorten sigaretten en sigaren erin. Je kon de overkant van de tafel niet meer zien door het rookgordijn wat er naar elkaar geblazen werd. Als kind zat je daar tussen en rookte ongewild mee, niemand die er toen bij stil stond dat je er wel eens vroegtijdig aan kon dood gaan. Hele generaties zijn opgegroeid met rokers in hun directe omgeving. Ik herinner me nog Meester van de Bosch, die pafte er tijdens de les vrolijk op los en dat vlak voor mijn neus. Aan het eind van de middag stond de glazen asbak bol met afgedankte peuken die hij aan het eind van de dag door een leerling leeg liet gooien. Per dag ging er een pakje Cabalero zonder filter de lucht in, geen kind of ouder die dat vreemd vond. Waar moet dit naartoe, deze hype komt overgewaaid uit Amerika. Als iemand in de sloot springt dan spring je er toch ook niet achteraan (hooguit om hem te redden als hij niet kan zwemmen). Mensen, als ik besluit om een roker te blijven dan hoef ik niet elke dag geconfronteerd te worden met mijn vroegtijdige dood. Wat zal het schelen op een mensenleven, de laatste vijf jaar? Die zijn toch geen pest aan, scheelt mij weer de aanschaf van een rollator en heel wat ziektekosten! Als ik het goed zie moeten we de accijns van de tabaksartikelen in de zorgpot steken, ik paf voor de niet roker zijn levensverlenging bij elkaar, en zo hebben jullie het nog nooit bekeken he?

Tot de volgende wonder

Sonny Boy

Vanmiddag heb ik de film 'Sonny Boy' gekeken, treffend en zo mooi. Een waar gebeurd verhaal die in tijden van crisis mooi weergeeft hoe twee mensen intens van elkaar kunnen houden ondanks het cultuurverschil. Uit deze verhouding wordt Waldy geboren, door zijn ouders 'Sonny Boy' genoemd. Beide ouders hebben de oorlog niet overleefd maar de herinneringen blijven. De vader van Waldy heeft enorm veel foto's gemaakt van het gelukkige gezin en deze worden door Waldy een belangrijk gegeven uit zijn verleden. Dankzij deze foto's heeft hij nog enig tastbaar bewijs die in zijn herinneringen levend blijven. Tijdens een interview verteld hij zijn verhaal, keert hij terug naar de huizen waar hij als jongen heeft gewoond en herbeleefd zijn herinneringen aan die tijd. Een mooi verfilmd verhaal van gewone mensen in een ongewone situatie. Deze film stond al een tijdje op mijn lijst van films die ik gezien wilde hebben. Expres heb ik de trailer niet gezien en de recensies gelezen omdat dit verhaal bij me binnen mocht komen zoals de makers het hebben vertaald in beeld. Het is gebleven bij de voor aankondiging en wachten op de dvd die komen zou. Het verhaal heeft me meegenomen naar de jaren voor de oorlog, een strijdlustige vrouw die het leven heeft geleefd zoals het haar toekwam, vol passie, vreugd, liefde en veel verdriet. Een moeder die voor haar kinderen heeft gevochten. Het gewone verhaal heeft mij aangegrepen, na de film heb ik het interview gezien wat de schrijfster van het boek gegeven heeft. Waldy vertelt en laat een stukje van zijn verleden zien.

Voor degene die de film nog gaan zien, een echte aanrader om te zien. Mooi verteld en weergegeven door prima acteurs. Een film die je gezien moet hebben...

Tot de volgende wonder

Eurovisie Songfestival

Jawel, het Eurovisie Songfestival is weer van start gegaan. Afgelopen dinsdag hebben zich enkele landen naar de finale gezongen. Ik heb het niet gezien en geen idee of ik wat gemist heb. Al jaren kijk ik niet meer omdat Nederland nooit door de halve finale komt, hoe mooi de liedjes ook waren. Vorig jaar vond ik het eerlijk gezegd geen succes, Sieneke zal een prima meid zijn maar het liedje was TE Nederlands en totaal ongeschikt voor het songfestival. Ik vraag me af wat voor soort lied we door wie moeten laten zingen willen we überhaupt een kans hebben om door te stoten naar de finale. Nee, het Songfestival is al jaren een grote kliek van vriendjes politiek waar het woord eerlijkheid ver te zoeken is. Vanavond was het de beurt aan de 3 J's, het klonk leuk maar of ze het gaan redden... ik vraag het me af. Alle liedjes zijn nu geweest en het stemmen is in volle gang. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn zuur verdiende euries te verkwanselen aan een stem voor welk lied dan ook. Er waren soms leuke dingen te zien en te horen maar hier zit echt de winnaar niet tussen. Misschien komt het omdat we het vertrouwen in het Eurovisie Songfestival kwijt zijn. Als ik daar een paar huppelende pino's rond zie stampen die nog het meest weg hebben van de KKK in een kabouter Plop sausje dan vraag ik mij sterk af waar hier kwalitatief het hoogtepunt lag, het topje van de puntmuts? Tot mijn grote verdriet probeerde Dana International wederom een gooi naar de titel, sorry ik vond het helemaal niets. Z was vergeten uit haar gevlochten mandje te stappen. Zo kwam Letland op de proppen met twee jongens die hun laatste noten er erg vals uit wisten te persen, tenen krommend! In vele huiskamers komen de lijstjes op tafel en wordt er menig euro vergokt, wie zien we aanstaande zaterdag terug in de finale? Laat ik de uitslag maar aanzien, mijn avond is toch al verpest.

Jan Smit is er klaar voor, laat het stemmen maar beginnen zou ik zo zeggen. Na een redespannende vijf minuten hebben we het weer gepresteerd! Nederland heeft het niet gehaald tot de finale, aaaaaaahhh wat jammer nou. Wordt het niet eens tijd om de stekker eruit te rukken en nooit meer zoveel geld te pompen in dit soort walgelijke verlakkerij? Het is nu voor eens en voor altijd over en sluiten, ik kijk echt nooit meer naar het Eurovisie Songfestival, het is genoeg, klaar over en uit... vanuit Dusseldorf wensen wij u een goedenavond, vanaf mijn bank zeg ik auf wiedersehen maar nooit meer bij het Songfestival.

Aangezien blogspot een storing had kon ik deze blog nu pas plaatsen, sorry for that!

Tot de volgende wonder



Weg nachtrust

Na een lange dag duik ik heerlijk mijn bedje in, nog even lezen en dan heerlijk in slaap vallen. Voordat mijn ogen echt gaan zakken kan ik nog net mijn boek op het nachtkastje leggen, brilletje af doen en het lampje uitschakelen. Ik schud mijn kussen nog eens op en vouw mezelf lekker tussen de lakens. Heerlijk om op die manier in slaap te vallen. De verleiding is groot om diagonaal te gaan liggen maar als het goed is komt hubby straks lekker naast me liggen. Hij komt zijn bed in en meestal merk ik hier niets van, tot hij ook in diepe slaap is gevallen. Op dat moment begint er naast me iemand een geluid te produceren waar ik wakker van word. Nee he, met mijn kont geef ik manlief een duw en hij stopt met snurken, voor even dan want het gaat na een minuut weer vrolijk door. Ik duw wat harder met mijn kont tegen hem aan en... o help, nu hoor ik hem niet ademen. Ik draai me om, voel of hij nog ademt en schrik me een ongeluk omdat er nu een enorme snurk door de ruimte vliegt. Godskolere, gaat dit de hele nacht door? Ik moet hem op zijn andere zij zien te krijgen maar hoe! 'Zeg lief, je snurkt, draai je even om als je wilt'. Demonstratief draait hij zich om en yes, het snurken houd op. Ik schud mijn kussen nog eens lekker op, jat mijn dekens weer terug of doe in ieder geval een poging en probeer dat heerlijke slaapgevoel weer terug te krijgen. Langzaam zak ik weg in een droom, alles is gewichtloos, loopt of vliegt in slow motion en NEE HE! Daar hoor ik uit de diepe grotten van de nachtmerrie het welbekende gesnurk weer opkomen. Dit moet nu echt ophouden, ik lig hier niet om naar een vals snurkconcert te luisteren maar om te genieten van mijn welverdiende rust. Geërgerd duw ik mijn kont richting het snurkende geluid en zeg: ;Ja wil je nu echt stoppen met snurken? Het is hoogst irritant, draai je eens om of zo maar stop met snurken!'

Ik snap best dat je niets aan het gesnurk kan doen, maar voor degene die naast je ligt is het geen pretje om naast een snurker te liggen, zeker niet als je er steeds wakker van wordt. Als het niet ophoud ben ik echt geneigd om op de bank verder te pitten, dit is echt geen doen. Op de bank slapen is ook geen optie hoor, ik lig toch het liefst zonder gesnurk in mijn eigen bedje. Wat doen jullie om je partner te laten stoppen met snurken? Zijn er spullen voor die het snurken stoppen? Ik heb me wel eens laten vertellen dat je een tennisbal in een T-shirt moet naaien zodat hij niet op zijn rug kan liggen, zo sadistisch wil ik nou ook weer niet zijn. Nee, wat ik nodig heb is de ultieme tip die ervoor zorgt dat manlief en ik gewoon een nacht kunnen doorslapen, ik zonder gesnurk en manlief zonder geport te worden. Kom maar op met de tips, ik test ze allemaal uit!

Tot de volgende wonder

Handtassenbalade

'Schat, kan jij mijn siggies even uit mijn tas pakken?' Met een duik stort manlief mijn tas in en begint te mompelen. 'Dat je hier nog iets in kan vinden, hier heb je een Tom Tom voor nodig. Wat moest je ook alweer hebben? Hier, is een tampon ook goed?' Ja leuk, als ik die opsteek heb ik gelijk een long probleem waar een sigaretje nog heilig bij is. 'Oh nee, dit is meer het zware kaliber, hier zit een afsteeklont aan. Is dit wat je wilt hebben?' Hij houd een doosje omhoog wat ik direct herken als mijn sigaretten doosje. 'Ja dat is de goeie, wil je hem ook nog opsteken voor me?' 'Tuurlijk, het hele huis ook een stukje naar links, je hoeft maar te kicken hoor, doe het met plezier!' Wat is dat toch met mannen, ze kunnen nooit iets vinden in je handtas, terwijl als je er zelf in kijkt je feilloos alles uit weet te toveren in notime. De mannen staan bekent om hun navigatie vermogen, wij vrouwen kunnen immers geen kaart lezen wat mannen weer wel heel goed kunnen. Hun richtingsgevoel schijnt zo goed te zijn maar in een handtas of huis kijken ze er zo overheen. Ik geef toe, in mijn handtas zit enorm veel zooi. Als ik het eens bekijk dan zit dar praktisch mijn hele leven in. In het voorvakje zit een naaisetje, kortingskaart en een zakje suikervrije dropjes. In het andere vakje zitten wat post-it en een pen, altijd handig. Aan de achterkant zit nog een rits met een verborgen vak. Als ik daar iets in doe vind ik het in de voering terug, zo ben ik ooit drie epileertangen kwijt geraakt. In de tas zelf zit op het moment het volgende: Een kapotte ketting, mijn lievelingsgeurtje JPG, oordopjes voor mobiel, een wattenstokje (ongebruikt), een kerstkaart, enkele refreshing towels, wat bonnetjes van de Lidl, proefmonster gezichtscreme, afsprakenkaart gipskamer van Sytse, reclamefolders, mascara, menig lipglos, nog meer lipglos, pennen in alle kleuren, haarspelden, veiligheidsspelden, briefje met een telefoon nr., tandenstokers, knip, autopapieren, leesbril... komt er wel een eind aan?

Tja, het is best veel wat wij vrouwen in de handtas proppen. Hoe groter de tas hoe meer er mee gaat. Van de week vroeg mijn collega of mijn hele leven erin zat, helaas, hubby en kids passen er niet meer bij dus nee, niet mijn hele leven. Als ik de tas opruim, wat ik zo af en toe eens doe, probeer ik zoveel mogelijk eruit te laten. Het lukt me niet, op die kapotte ketting en het zakje dropjes stop ik alles weer terug. Nu zonder de kruimels, van al die kruimels shag in mijn handtas kan ik met gemak een dag van roken! Als alles dan weer op zijn plek ligt weet ik alles terug te vinden, zodra ik het niet meer terug kan vinden word het tijd om de handtas op te ruimen, tot die tijd is het voor mij blind graaien en pakken wat ik zoek. Misschien als ik een kaart van mijn tas teken dat manlief wel kan vinden wat ik zoek.

Tot de volgende wonder

Croque monsieur

Ze zijn er in alle soorten en maten, gemaakt in de pan of tussen de ijzers. Je krijgt hier trek in op de meest vreemde tijden van de dag of nacht. Als ik eraan denk ruik ik ze tot in detail, spontaan zou ik zo de keuken in kunnen lopen om mezelf een ordinaire tosti kaas en appel te maken, het water loopt me nu al uit de mond. Ik heb al heel wat verschillende tosti's mogen maken en proeven, de meest tongstrelende vind ik toch wel een tosti met brie, spek, walnoten en als hij klaar is wat honing over het gebakken lekkers te laten sijpelen. Ik heb er wel eens aan gedacht om een tosti ijzer mee te nemen naar mijn werk, zo kan je alle restjes brood gebruiken, weggooien is zonde en doe ik niet zo snel. Aangezien de hele school dan doordrenkt wordt door de geur van tosti's vrees ik dat ik binnen mum van tijd voor de hele school tosti's sta te maken, heb ik aan mijn drie kwartier pauze toch echt te kort. Hoewel het idee briljant is wordt het ineens een slecht idee. Maar zeg nou zelf, een tosti op zijn tijd is toch een heerlijke maaltijd?

Jaren geleden was ik in Valkenburg op werkvakantie voor een aantal dagen. Een vriend van mij werkte achter de schermen bij het NME bij de afdeling kap en grime. Nu kwamen ze eigenlijk een paar handen tekort en ik had toch vakantie. 'Waarom kom je ons niet helpen, we kunnen je goed gebruiken'. Ja waarom eigenlijk niet, moet het wel even met thuis overleggen of ik zomaar vijf dagen gemist kon worden. Dit bleek geen probleem dus ik op weg naar Valkenburg. We logeerde vlak bij in een herberg, wat bestond uit een beneden verdieping en twee slaapzalen. Daar tussen stond mijn bed... ergens, hutje op mutje stonden daar enorm veel stapelbedden en het vertrek had twee ramen. Deze moest je vooral niet open doen wilde je niet opgevroten worden door de zwerm muggen die er standaard ook huisde for free! Aangezien mijn slaapzak te warm was besloot ik onder een dun lakentje te pitten, standaard met hoofd onder de lakens, gek werd ik van het gezoem! Zo rond een uur of zes, als je nog steeds niet had geslapen van de warmte en de muggen, liep ik in draf naar de doucheruimte. Als je onder een warme douch wilde staan moest je vroeg je bed uit, er was niet voor iedereen warm water, leek wel oorlog. Als Sander Jan uit zijn bed was moest je helemaal snel zijn, als hij eronder stond dan had je gewoon koud water. Deze jongeman, overigens een schatje hoor, hield van lang douche, hij had wel warm water en de rest dus niet. Dit ter zijde, na een drukke dag pruiken wassen, opnieuw mooi maken, krullen, baarden, snorren en bakkebaarden reinigen kwamen we na de voorstelling in het pen lucht theater weer in de herberg. De eerste die terug was begon al kaas te snijden, spek en kaas tussen bammetjes te doen zodat de rest kon genieten van een heerlijke tosti kaas en spek. Elke avond was het iemand anders die tosti bakdienst had en ze smaakte goddelijk! Elke avond werd er voor cast en crue tosti's gebakken, een geweldige afsluiting van een geweldig leuke maar drukke dag.

Tot de volgende wonder

Moederdag

Ik hoor de vogels al fluiten, het huis is nog in diepe rust. Was het vandaag nou moederdag of... Laat ik me nog maar eens omdraaien, als het echt moederdag is dan hoor ik het vanzelf. Met een blik op de wekker mag ik niet verwachten dat ze al druk in de keuken bezig zijn met mijn ontbijtje. Toch hoor ik beneden al wat gerommel, wie is er hier zo vroeg wakker? Mijn meisjes waren vroeg wakker, gewoon omdat ze de avond daarvoor vroeg naar bed zijn gegaan. Na een uurtje draaien ben ik mijn matras eigenlijk zat en wil ik naar beneden, de blaas staat ook op springen al wil ik hun verrassing niet verpesten. Zogenaamd weet ik van niets en dat al voor zo'n twee en twintig jaar, geduld hebben mamsie. Sorry, ik kan het niet meer ophouden en strompel de trap af met wat meer lawaai dan normaal. 'Goedemorgen mam, ben je nu al wakker?' 'Ja, ik ben een beetje klaar met slapen, mag ik al beneden komen?' Vanuit de keuken hoor ik een nee als antwoord en de oudste bonjourt me weer naar boven, ga nog maar fijn een beetje slapen. Ja leuk, ik heb echt geen slaap meer maar ok, ik ga nog wel even nepslapen en wacht (on)geduldig af tot wat er komen gaat. In de kast liggen de afbakbroodjes en een pakje roomboter, zouden ze de hint snappen?

Daar hoor ik wat gestommel, snel doe ik mijn ogen dicht. 'Hey mam, ben je al wakker of lig je nog te slapen' fluistert mijn jongste meisje. 'Nee mama was al wakker maar mijn ogen branden nog zo'. Door de tranen heen zie ik op een blauw plastic bordje twee witte bammetjes liggen, daartussen echte roomboter en een gebakken ei met een beetje zout. 'Wil je ook nog een kopje thee?' Dat sla ik niet af, dus ik bestel een beker rooibos karamel thee en begin aan de bammetjes. Jammer, ze heeft de voorgebakken broodjes niet gevonden, dan eet ik dit maar. Heel typisch, mijn kids zijn niet gek op boter en dat is te merken. Als je een gebakken ei op een boterham legt zonder boter dan wordt de bam droog. Nu mis ik wel mijn kopje thee, mijn god wat is die bam droog zeg! Niets om mee weg te spoelen dus besluit ik naar beneden te gaan, nu is het genoeg. Beneden aan gekomen zit de jongste telg voor de buis naar een vaag kinderprogramma te kijken en in de keuken is de waterkoker alweer bezig met afkoelen. Als ik niet naar beneden was gegaan had ik de thee nu nog niet gehad. Het lijkt nu alsof ik alleen maar klaag, zo bedoel ik het niet. Wat ik elk jaar subtiel door laat schemeren is dat een ontbijt op bed echt niet hoef. Vannacht lig ik op de kruimels en het smaakt me niet als ik net wakker ben. Nee, geef mij maar een gezellig gedekte tafel waar al het lekkers op ligt zodat we gezamenlijk kunnen genieten van een heerlijk ontbijt. Een megagroot cadeau hoeft ook niet voor mij, wat ben ik al die jaren blij gemaakt met zelfgemaakte cadeautjes. Van een juwelenkistje tot een zelfgemaakte broche van strikjes pasta die prachtig geverfd was. Nu ze tieners zijn is er van zelfgemaakte cadeautjes geen sprake meer, nu krijg je een cadeauverpakking met daarin een heerlijke douchgel, zeep, schuurspons, scrub en bodylotion. Ik moet zeggen het ruikt heerlijk! Toen ik vanavond nog even naar mijn dinnetje ben gegaan kreeg ik nog iets leuks. Omdat Joanne en ik het vandaag druk hebben gehad kregen we nog een heerlijk maskertje, is dat niet lief? De gedachten achter een cadeau is vaak veel leuker dan een duur cadeau. Kids en hubby, ik ben heel blij dat jullie in mijn leven horen, zonder jullie was het leven maar saai al zeg ik soms iets heel anders! Ik hou van jullie lieve schatten!

Tot de volgende wonder

Hooikoorts

Ja hoor, het is weer zover; mamsie heeft weer hooikoorts! Nadat de berk in onze voortuin was uitgebloeid hoopte ik dat het een stuk minder zou worden, niets is minder waar. Ik lek op het moment uit ogen en neus, het is gewoon niet normaal meer. Als ik in de spiegel kijk zie ik een opgezwollen gezicht, vooral rond de ogen. Ik zie eruit om door de plee te trekken, werkelijk waar! Nadat ik gisteren al een geblesseerde schouder heb opgelopen van het hoesten hebben mijn ogen op het moment besloten om alleen maar te tranen en vooral te branden. Van de huisarts heb ik van alles gehad, druppels voor de ogen, spray voor de neus, pilletjes tegen weet ik veel wat voor pol, niets helpt. Ik ben ten einde raad, wat kan ik er nu nog aan doen om er niet uit te zien als een omgewaaid tramhuisje? Vandaag ben ik bewust binnen gebleven, geen zon voor mij en zeker niet in de buurt van pollen. Vandaag heb ik besloten om mezelf rustig te houden, lekker op de bank en filmpjes kijken. Wat moet je anders doen met dit veel te droge weer? Ik had nog wat last van de schouder en die heb ik ook gelijk maar wat rust gegund. Daar had ik gisteren een megapil voor geslikt, leuke bijwerking is dat ik zo stoned als een garnaal de wereld in kijk, nou ja kijk. Ik zie de hele wereld aan voor een doedelzak en er komt geen normaal woord over mijn lippen. Het lijkt wel of ik de hele avond aan de zuip ben geweest, half dichte ogen en praten met een dubbele tong. Gisteren kwamen vrienden de salontafel brengen, ik moest enorm veel moeite doen om mijn bijna dichte ogen open te houden. Het hoesten heb ik over gehouden aan de airco op ons werk. De lokalen zijn niet groot en snel warm, zeker als de leerlingen gaan f:öhnen en dan zet ik de airco aan. Zodra je het lokaal uit stapt is het warmer, ook als je naar buiten gaat. Je komt weer binnen en hups de airco gaat weer aan. Dank je lieve leerlingen, ik ben dus ook nog eens snip verkouden!

Het valt ook niet mee werken in de warmte maar het werkt lichamelijk niet lekker mee. Van mij mag het warm water regenen zodat alles weer lekker schoon gespoeld wordt en ik weer normaal kan kijken. Morgenmiddag zit ik in de fotostudio en eerlijk gezegd ben ik daar wel blij om. Er zijn geen pollen, geen airco dus kan ik alleen nog maar allergische reacties krijgen van de fotograaf of de modellen. Het laatste zal wel meevallen, ik verkeer morgen in prettig gezelschap. Hopelijk kom ik de studio uit en regent het, ik kijk er nu al naar uit! Wie heeft er ook zo'n last van hooikoorts en wat heb jij voor medicijnen? Zijn hier geen kruiden brouwsels uit grootmoeders tijd voor? Jammer dat Klazien uut Zalk niet even een lijntje met het aardse heeft, had ik haar kunnen vragen wat goed zou helpen tegen al die pollen.

Tot de volgende wonder

Anti dieetdag

Vandaag is het de hele dag anti dieetdag, eten wat je wilt zonder het grote schuldgevoel te hebben. Het is nog steeds een taboe om iets ruimer in je vel te zitten. Natuurlijk moet je je er wel lekker bij voelen, niet dat je enorme lichamelijke klachten gaat krijgen want dat is niet gezond. Vandaag hebben wij het gevierd, mamsie stond net in de keuken overheerlijke pannenkoeken met kaas, spek en naturel te bakken. Heerlijk om eens niet stil te hoeven staan bij de lijn. Zo'n tien jaar geleden heb ik besloten om nooit meer op dieet te gaan, van lijnen werd ik dik. Het klinkt heel vreemd maar het levende bewijs was ik. Alle soorten diëten heb ik geprobeerd, het hielp wel maar als ik dan op gewicht was kwamen de kilo's met rente terug, schiet niet echt op. Na mijn laatste dieet heb ik er een streep door gezet, ik ga nooit meer op dieet. Als ik zin heb in chocola dan neem ik een stuk chocola. Het enige wat ik heb veranderd zijn de tussendoortjes, die heb ik gewoon gehalveerd, net zo als de maaltijden. Na verloop van tijd kreeg ik mijn verzadigingsgevoel weer terug, als ik genoeg had gegeten dan kon ik stoppen. Mijn maaginhoud kromp en die zak chips werd een handje chips. In ruim een jaar tijd viel ik gelijkmatig vijfendertig kilo af en ze zijn eraf gebleven en dat zonder dieet. Onbewust ben ik mijn eet patroon gaan veranderen. Als ik ging winkelen liep ik nog steeds naar de grote maten en kwam er in de paskamer achter dat dit veel te groot was. Een tijd lang heb ik niet geweten welke kledingmaat ik had, frustrerend als je steeds een maat kleiner moest pakken. In mijn hoofd had ik nog steeds maat twee/vierenvijftig al kon ik erin zwemmen. Het heeft heel lang geduurd voordat ik eraan gewent was dat mijn lichaam een stuk minder volume had.

Vorig jaar was ik bij de anti dieetdag waar ik vele volle vrouwen en mannen verwachte. Niets is minder waar, vele zaten juist in de twijfelzone, tussen volslank en slank. Huh? Waar zijn de 'dikkertjes' die ik had verwacht bij de verschillende workshops? Iedereen ervaart 'dik zijn' anders en daar moest ik even aan wennen. De eeuwige strijd tegen de kilo's zal altijd blijven al hoop ik dat men probeert te genieten van wat je eet. Als de keus groot is neem dan van alles een klein hapje, net als de Fransen. Probeer niet over je verzadigingspunt heen te gaan, genoeg is genoeg. Heb je toch het idee dat je opgeblazen bent doe dan het enige verantwoorde dieet; het VDH dieet (Vreet De Helft) zodat je snel van je opgeblazen gevoel af bent. Drink een glas water voor het eten, dat vult de maag. Geniet vandaag nog lekker van de anti dieetdag en neem gewoon een extra koekje bij de thee.

Tot de volgende wonder

Blij gemaakt met een dooie mus

Gisteren kwam ik thuis en er lag een enveloppe op de kast met mijn naam erop. Belbios, ik heb niets besteld, kan dat nou zijn. Ik probeer de enveloppe open te maken, wat niet gemakkelijk ging, en haalde er twee vrijkaarten uit voor de film 'Alle tijden' en een keukenschort. 'Van harte gefeliciteerd' huh? Heb ik wat gewonnen??? Normaal gesproken ben ik gelukkig in de liefde want ik win nooit iets. Moet ik me nu zorgen gaan maken? Enfin, ik sms mijn dochter want hubby heeft een gruwelijke hekel aan Paul de Leeuw en dan druk ik me nog mild uit. Dochterlief kan deze film wel waarderen dus besluit ik om samen met haar naar deze film te gaan. Vandaag open ik mijn mail en ik heb weer iets gewonnen, deze keer een voucher van een wellness club, wat moet ik me daar nou bij voorstellen, een heerlijke massage? Helaas heb ik iets te vroeg staan juichen, ik mag drie dagen fitnessen in een fitnesscentrum naar keus. Is dat mijn prijs, mezelf drie dagen in het zweet werken en achteraf nog spierpijn ook??? Mag ik bedanken, dit vind ik geen echte prijs. De hele week ren ik van school naar huis, bij thuiskomst de bezem door de tent, eten maken, wassen, strijken, boodschappen halen, met de kids naar van alles en nog wat, ik heb geen twee tellen de tijd dat ik even tot rust kan komen en dan krijg je deze geweldige prijs!

Ik ben echt niet vies van het winnen van een prijs, deze laat ik toch even aan mij voorbij gaan. Hij is helaas niet door te geven aan derde anders had ik hem met alle liefde door willen geven aan een volger. Geen idee of ik iemand blij had kunnen maken met drie dagen zweten in een trainingskamp. Zeg nou zelf, na het winnen van twee vrijkaartjes is het toch een dumpert die wellness voucher? Natuurlijk mag je een gegeven paard niet in de bek kijken, toch kan ik me niet voorstellen dat je hier iemand oprecht blij mee maakt. De achterliggende gedachten zal wel zijn dat ze hopen op een jaar abonnement, ik trap er niet in! Wat dat aangaat ben ik dus blij gemaakt met een dooie mus...

Tot de volgende wonder

Wanneer is die vakantie voorbij?

Daar ligt een kussen, zal ik de sprong wagen en daar eens ongegeneerd op gaan liggen snurken? Is er iemand die mij ervan kan weerhouden of… nee, ik doe het gewoon. Ik spring op de kussen, eerst maar eens een grondige wasbeurt voordat ik de luiken sluit. Graai, oeps! Wie pakt me nou weer beet, potdomme, waarom doe je dat nou. Ik was net zo lekker bezig om mijn poten te schrobben, ow het is dat joch die me zo vaak uit mijn wasbeurt haalt. Ok, ik laat me wel even aaien en als ik dan net doe of ik slaap dan laat hij me wel met rust. Het is zeker nog niet zijn tijd om achter die jengelkast één of ander spel te spelen, kon ik maar duidelijk maken dat ik eens met rust gelaten wil worden. Nog en pech, ze hebben ook nog eens vakantie dus het is echt over met de rust. Sytse en Sanne zijn idolaat van onze jeweetwelkater Dinges, te vaak wordt hij uit zijn slaap gerukt om door het tienerspul te worden geknuffeld. Wat hebben kinderen toch voor aantrekkingskracht op katten, ze zijn zo vaak het lijden voorwerp dat ik me heel goed kan voorstellen dat ze het liefst bij een oude dame op schoot willen leggen wanneer het hun uit komt. Zo’n oudere dame is te traag om achter de katers aan te rennen, geven af en toe een aai over de vacht en dat is het dan. Kijk bij zo’n oude dame kan ik de baas zijn, tenslotte zijn wij mensen enkel personeel. Wij zorgen voor het dagelijks eten, doen deuren open als we naar buiten willen, reageren als ik eens mauw en laten me met rust omdat ze zo goed snappen dat een jeweetwelkater ook zijn rust moet hebben.

Ons tienertuig loopt dagelijks met de katers te zeulen, Ticas protesteert en Dinges laat het zich aanleunen al ligt hij het liefst verstopt ergens op een bed een gat in de dag te snorren. Zo’n vakantie is lek voor de kids maar het kattenspul is er totaal niet blij mee. Nu de tweeling lekker boven ligt ziet de kat eindelijk zijn kans schoon om aan mijn voeten op de kussen, om in alle rust te genieten van zijn welverdiende rust. Zeg nou zelf, het leven van een jeweetwelkater gaat niet altijd over rozen, heb medelij…

Tot de volgende wonder

Potje skip-bo?

Ons bona gezinnetje is verslaafd, meestal klinkt dit niet goed en zouden we in therapie moeten. Niets is minder waar, we zijn verslaafd aan het spel skip-bo. Het is een kaartspel zo simpel dat ik het bijna niet uit kan leggen. Je kan het overal doen en vanaf het begin kan iedereen het winnen. Je kan je tegenstander helpen of flink dwars zitten. Als je denkt helemaal vast te zitten is daar de skip-bo kaart die je uit de brand helpt. Laat ik eens een poging doen om het uit te leggen. Iedere speler begint met een stapel kaarten, dat mag je zelf bepalen, hoe meer kaarten op je stapel hoe langer het spel kan duren. Je draait de bovenste kaart om en weet dan gelijk of je snel of laat aan de beurt bent. Het is de bedoeling om zo snel mogelijk die stapel kaarten weg te spelen. Degene die de hoogste kaart trekt mag beginnen. Elke speler pakt vijf kaarten van de stapel pakken en dan proberen om vier stapeltjes op tafel te leggen. Het gaat van één tot twaalf, daarna verdwijnt de stapel en begint het weer van voor af aan. Als je geen kaarten weg kan leggen mag je zelf vier stapeltjes maken die je tijdens het spel van boven af mag neerleggen op tafel. Is het nog duidelijk of zijn jullie de draad al kwijt? Het is eigenlijk een kwestie van doen, op die manier leer je ook de trucjes die je tegenstander niet leuk zullen vinden.

Wij spelen dit spel zo vaak, het is gewoon zo verslavend dat je er bijna niet mee kan stoppen. Nu was ik net op zoek naar een plaatje bij deze blog, zie ik dat je het ook online kan spelen! Ik heb het nog niet getest, al staat de link nu wel bij mijn favorieten. Mocht je het eens uit willen proberen, klik hier als je het eens uit wilt proberen. Het spel kost zo'n 15 euro maar is zeker de moeite waard om aan te schaffen. Het is een grote stapel kaarten, makkelijk mee te nemen dus overal te spelen. Als wij een dagje aan het meer zitten gaat het spel mee, geweldig! Sorry als ik jullie aan een nieuwe verslaving heb geholpen, klik dan vooral NIET op de link! Stichting Correlatie bellen heeft ook geen zin, hier is geen therapie tegenop gewassen, wees gewaarschuwd!

Tot de volgende wonder