Halloween is niet Nederlands

Wat is dat toch met die Amerikaanse feesten, wat is de reden dat dit overwaait naar Nederland? Ik heb er helemaal niets mee, niet met pompoenen, spinnen, zwarte katten of bloederige taferelen. Het zal wel een functie hebben in het land van Donald Duck, al kan ik niet zo snel verzinnen wat. Buiten het feit dat een ieder zijn hut versierd als een uitdragerij van In en Mee uitvaart, beginnen hier de kids ook al verkleed langs de deuren te lopen. Staan daar ineens een horde verklede kinderen voor je deur; Trick or tread! Ga van mijn deur, ik heb geen tread en trucjes daar ben ik ook niet voor te porren. Laat mij lekker voor de buis genieten met een warme kop thee en ga iemand anders vervelen! Straks moet ik nog stickers op de deur gaan plakken met de tekst GEEN SNOEP EN TRUKENDOOS IN DIT HUIS! Je zou je bijna gaan verkleden in een eng wezen, alhoewel, als ze in de ochtend langs komen en ik kom net mijn bed uit is dat best schrikken en eng genoeg dunkt me.

Wat me nog het meest irriteert, ja lieve bloglezers ik ben geïrriteerd, dat ze gaan zingen en het slaat werkelijk als een tang op een varken. Je bent geneigd om de deur voor die kinderen hun neus dicht te smijten en hard GA WEG te roepen, om het beeld iets meer daadkracht te geven. Als ik dit zo neer tik voel ik me de vrouwelijke variant van Mr Bean. De deurbel gaat, kinderen staan daar hun strotjes schor te zingen met een prachtig kerstlied, hij zet zijn stoel voor de deur en als het gejengel klaar is smijt hij de deur dicht, geweldig! Het is weer een mooie geldtrekker, over tien jaar heeft iedereen zijn tuin in een spookhuis veranderd en zijn de snoepjes niet meer aan te slepen. Hier zullen de tandartsen wel bij varen, kassa! Laten ze deze traditie maar fijn in Amerika houden, wij hebben al genoeg aan Sinterklaas, dat vieren ze daar toch ook niet? Het geld vliegt je knip al uit, bij mij zijn het ondertussen vliegjes die mijn knip uitvliegen want geld zit er al lang niet meer in! Het mag duidelijk zijn dat ik aan deze coca cola cultuur niet mee wens te doen. Mijn kids kijken uit naar kerstmis en oud en nieuw, dat zijn nog eens feesten waar wij wat mee hebben, of bagatelliseer ik de boel nu te sterk...

Tot de volgende wonder

Dat is wakker worden

Zo af en toe heeft onze ketel kuren, meestal als het kouder gaat worden. Zo ook afgelopen weekend, manlief wilde gaan douche en wat ik hoorde was een hoop gemompel, gestamp op de trappen en dan laat ik de vallende vloekwoorden maar achterwege. ''Altijd als ik haast heb gebeurd er weer wat zodat ik weer te laat kom, sterven als het niet waar is!' Ook goedemorgen schat, we hebben geen warm water zeker?  Nee en ik krijg ook lekker veel medewerking, moet ook alles alleen doen hierzo.' Tja, dat is ook niet zo verwonderlijk, op zaterdagmorgen half negen liggen de kids hier nog op in coma hoor. 'Tuurlijk, zij wel!' Nadat de kachel op bejaardenstand was gezet kregen we met moeite redelijk warm water uit de kraan en sprong ik er snel onder. Manlief was toch al te laat en ik moest ook snel naar mijn werk. Het hele weekend hoefde ik niet vroeg te douche dus had ik gewoon warm water, tot vanmorgen. Ik de kachel aan gezet, heb gewacht en mijn kleding gestreken en dacht nou kan ik er wel onder. Nou mamsie is geschikt hoor, jesses wat koud!!!! Het was zo koud dat leerlingen vanmorgen aan mij vroegen of ik was afgevallen, om maar even aan te geven hoe koud het vanmorgen was. Ik ben nog niet warm geweest vandaag, tot ik net binnen kwam. Dit is echt niet normaal, de kachel op sambal en ik in bikini! Deze tropische temperaturen komen eind oktober alleen voor rond de evenaar, echt niet normaal.

Morgen toch maar eens de meneer van de ketel bellen om te vragen of hij even naar de ketel wil kijken zodat we weer elk moment van de dag warm water hebben. De ketel is wel al bij gevuld en staat op de winterstand. Meer kunnen we er even niet aan doen, de kachel staat inmiddels weer op normaal en nu maar hopen dat het hier straks behaaglijk wordt.

Tot de volgende wonder

Drankbeleid van niets

Vorige week stond ik bij de kassa van de Appie Heijn, voor mij twee jongens die wel zin hadden in een gezellige avond. Ik wist dat ze voor stoere gezelligheid gingen, op de band lagen allerlei flessen drank waar je overheerlijke cocktails van kon maken. Zodra er drank wordt afgerekend gaat er altijd een belletje af en de dame achter de kassa vraagt of de jongens zestien jaar of ouder zijn. Ja jongens, kom maar op met je legitimatie! Jongen nummer één trekt zijn legitimatie uit zijn knip, die hij zorgvuldig in zijn achterzak had zitten. Knul nummer twee is nog geen zestien, weet je wat er dan wordt gezegd tegen deze jongen? Het is echt te zot voor woorden, hij moet de winkel verlaten en mag niet bij de kassa staan. Ik snap dat een minderjarige geen alcohol mee krijgt, maar denk je nou werkelijk dat deze knul zich een cocktailparty laat ontnemen? Dacht het niet, want een stukje verder in het winkelcentrum stond de jongen braaf te wachten op zijn zestienjarige vriend om het die avond lekker op een zuipen te zetten. Waar is de tijd gebleven dat er nog een feest werd georganiseerd waar ranja in alle smaken werd geschonken? Ik vrees dat dit hun eerste verjaarspartijtje is geweest.

Wat ik me dus afvraag is waar ze zichzelf onder de tafel gaan zuipen, is dat bij iemand thuis, in een schuur of gewoon ergens buiten onder een brug? Natuurlijk ben ik realistisch en weet ik dat dit gebeurd en jongeren worden heel creatief om toch aan drank te komen. Ik vraag me af wanneer onze tweeling zo vindingrijk worden, zouden ze het eerlijk vertellen als ze aan de alcohol gaan? Zullen ze elkaar verraden als ze merken dat de ander iets doet wat niet door de beugel kan? Het kan ook zomaar zijn dat ze elkaar de hand boven het hoofd houden en niets tegen papsie en mamsie zeggen. Voorlopig drinken ze braaf hun glas melk, is de koffie soms ook lekker met een toef slagroom en is een redbull al heftig en stout lekker. Nee, de ranja wordt hier in ons bonagezin nog flink gedronken en houden ze nog regelmatig een competitie wie de langste boeren kan laten.

Tot de volgende wonder

Herfstvakantie... joepie!

Zoals ieder jaar is dit DE vakantie waar de kids naar uitkijken. Waarom, nou omdat het de eerste vakantie is van het schooljaar en daar zijn ze dan zo aan toe! Ondanks het feit dat ik werkzaam ben in het onderwijs gaat deze vakantie mijn neus voorbij, in het particuliere onderwijs geen herfstvakantie dus gewoon doorwerken geblazen. Nu zijn onze kids niet hulpbehoevend en kunnen ze zich best zelf redden deze week van afwezigheid van mamsie. Je zou denken ze zich flink vervelen en dat doen ze dan ook, heel fijn! 'Mam, wat moet ik deze week nou gaan doen, ik verveel me.' Ik zou het wel weten hoor, lekker met een goed boek de bank op duiken, terwijl het buiten guur en koud is, heerlijk! Onze tweeling leest niet, boeken zijn zo saai en dik krijg ik te horen. 'Waarom ruimen jullie je kamer niet op, gewoon eens flink de bezem er doorheen want dat is toch wel eens nodig.' Ik krijg twee paar ogen op mijn gericht en als blikken konden doden zat ik nu niet braaf deze blog te tikken. Toch heeft onze jongste spruit vandaag haar kamer tot een paleisje omgetoverd vandaag. Met een rol vuilniszakken is ze naar boven gegaan en die staan nu heel sierlijk in mijn keuken voor de deur. De vloer heeft een stofzuiger en dweil gevoeld, de kasten zijn allemaal leeg gehaald en raad eens? Haar kleding is netjes opgevouwen en ligt in de kast waar het hoort! Zo trots als een pauw kwam ze melden dat ze klaar was, al wist ze nog niet waar ze onder ging slapen, de dekens liggen in de was. Ik trek de douch open en schrik me te pletter! Een stilleven van vuile kleding, beddengoed, dekens, kussens... HELP! Hoe moet ik in vredesnaam nog douche? 'Dat is zo weg hoor mam, als je nu nog even het dekbed in de wasmachine doet kan ik vannacht in een schoon bed slapen.' Mooi verhaal, of ik maar snel even wil wassen. Die ligt er niet eerder in dan twaalf uur vannacht en voor mij ligt er morgen een berg wasgoed te wachten daar krijgt een paard de hik van. Gelukkig heeft onze oudste dochter al drie draaien was gedaan en de was opgevouwen, de schat.

Dit is dag één van de herfstvakantie en hij was productief. Mamsie heeft nog lang geen vakantie en wordt gelijk opgescheept met nog meer werk, mag ik dan na de herfstvakantie een weekje in bed blijven liggen om bij te komen? Ik vrees van niet, maar er is nog iets in het vooruitzicht. Eind van de maand mag ik een uur langer in bed blijven liggen omdat de klok weer terug gaat, ik kijk er nu al naar uit.

Tot de volgende wonder

Wordfeud verslaving?

'Schat, ga je mee naar bed?' 'Ja wag effe, nog één woord en dan kom ik... echt!' Mijn hersenpan maakt op het moment overuren, ik wil het langste woord maken, drie keer de woordwaarde en de meest tellende letters op dubbele letterwaarde zien te krijgen en dat valt niet mee. Sinds ik een tablet heb speel ik elke dag wel even wordfeud met bekende en onbekende medeverslaafde. Ik geef het niet snel toe maar ik ben verslaafd, zijn er al praatgroepen te vinden? In Zwolle is er een café waar je geen wordfeud mag spelen, in een bruine kroeg moet je gezellig met elkaar kunnen kletsen en niet allemaal één zijn met de mobiele belspelcomputer in zakformaat. Er zijn terrassen waar een hele groep spelers is verwijderd want ze bestelde niets en zaten alleen maar met elkaar te spelen. Op zich kan ik me daar wel wat bij voorstellen, iedereen is in gevecht met de letters waar je woorden van moet zien te maken. Vorige week lag ik samen met manlief onder de dekens naar een mogelijke combinatie te puzzelen met onmogelijke letters, het moet niet gekker worden! In de salon spelen we ook massaal wordfeud, de wachttijden kunnen niet lang genoeg zijn want de klant hoedt zich niet meer te vervelen. Van sommige fanatieke spelers kan ik nog niet winnen, maar blijf ik het elke dag oefenen. Waar ik niet goed tegen kan is het volgende. Laatst maakte iemand met wie ik speelde de woorden wc en cc. In een ander spel zag ik mijn kans waar, drie keer de woordwaarde om cc en wc in één te maken! Daar zag ik mijn punten al omhoog vliegen, niets is minder waar. Het woord bestond niet en was ongeldig, nou vraag ik je hoe kan dit? Waarom bij de ;e;en wel goedgekeurd en bij de ander niet? Net als het woord bril, herkend wordfeud ook niet als een Nederlands woord, wie heeft hier ook last van? Kan iemand mij iets meer hierover vertellen, want ik ben wel voor eerlijke kansen.

Nou is ons bonagezinnetje wel te porren voor een gezelschapsspel, we zitten geregeld om de tafel te strijden voor de winst. Of dat nou een monopoly potje is of Mens erger je niet, wij zullen ons niet ergeren. Het brengt de familie bij elkaar en zijn even weg uit de dagelijkse beslommeringen. Iedereen maakt kans op winst en er wordt heel wat afgelachen. De tv gaat uit, het bordspel komt op tafel en genieten maar met chips, nootjes en een groot glas drinken. De wintermaanden komen er weer aan, donkere avonden dus hoog tijd voor de spelletjes. Ik vrees dat er dan iets minder tijd is om te 'wordfeuden' of zou het zomaar minder slaap kunnen betekenen?

Tot de volgende wonder

Niet meer pingen, whatsup!

De afgelopen drie dagen was het voor de verslaafde blackberry klanten flink afzien, ze waren al die tijd uit de lucht en men kon niet pingen! Het was drama voor de leerlingen bij ons op school, in één klap waren ze onbereikbaar en dat is echt drama natuurlijk. Niet meer pingen, whatsappen, facebooken, twitteren, kortom alle social media lag op zijn gat. 'Hoe moet ik nu communiceren, ik kan niet zonder mijn blackberry want zonder mijn blackberry heb ik geen leven.' Ja lieve bloglezers, jullie lezen het goed, zonder mobiel heeft de jeugd geen leven, het moet niet gekker worden! Toevallig zag ik de reclame van die twee gasten die hun nek breken om bij hun vriend te komen. Als ze door de deur kijken zien ze de benen van hun vriend en forceren de voordeur. Daar zien ze hun vriend op de grond liggen met een mobiel in zijn handen. 'Waar was je nou, we hadden al zeven en twintig seconde niets van je gehoord, geen sms, geen tweet, geen ping, geen whatsapp... waar was je nou!' De telefoon was onder de bank gevallen dus kon hij niet opnemen, is dit erg dan! Vroeger communiceerde ze via rooksignalen, de tamtam en kreeg je duivenpost als de duif niet sneuvelde onderweg. Met een beetje geluk hadden ze in de straat een telefoon die je in noodgevallen mocht gebruiken. Mijn eerste mobieltje kreeg ik pas toen ik net bevallen was van de tweeling, als ik met pech stond kon ik moeilijk met de tweeling langs de kant van de A12 gaan wachten. Wat als de ANWB paal drie kilometer verder stond, zie je me al gaan met een tweeling op de arm? Pure noodzaak was een mobieltje, ik kon met gemak een maand zonder en nam hem in het begin alleen maar mee als ik op pad ging met de kids. Dat is heden ten dagen niet meer voor te stellen, iedereen moet maar bereikbaar zijn. Volkomen bullshit, als ik via mobiel niet te bereiken ben dan krijg ik van alle kanten te lezen dat ik mijn mobiel eens op moet nemen. Ik moet helemaal niets, het ding is er om mij te dienen en niet andersom. Mag ik naast mijn mobiele leven nog een eigen leven hebben waarin ik heerlijk in een boek zit of nog gewoon domweg televisie kijk zonder dat ik aan het stomme apparaat vast zit?

Mijn mobiel staat negen van de tien keer op stil, ik zie degene al knikken die regelmatig geen gehoor krijgen. Sorry allen, ik moet van jullie allemaal rustig aan doen en goed op mezelf letten, bij deze. Mocht je mij een keer niet kunnen bereiken via mijn whatsup, bellen, tweet, mail of belletje, dan ben ik druk bezig met quality time, alleen of met mijn gezin. Eerlijk gezegd vind ik het jammer dat ik geen zwarte braam heb, wat zou het dan een rustige drie dagen voor me zijn geweest. Ok, ik geef toe, bij de vierde dag had ik het toch wel gemist hoor ;-)

Tot de volgende wonder

Familiereunie

Soms kan je leven zo chaotisch en druk zijn dat je snakt naar wat vrije tijd. Het leven is zo betrekkelijk en voor je het weet heb je het leven geleefd, zomaar ineens pats boem over. Vorige week kreeg ik het slechte nieuws dat mijn tante overleden was en dan sta je daar toch wel even bij stil. Een lieve echtgenoot, moeder en oma is dan een groot gemis, een ieder krijgt er vroeg of laat mee te dealen. Een bijkomend feit is dat je de familie bij elkaar ziet en dan kletsen we weer bij. Foto’s worden geshowd en iedereen heeft wel een verhaal vanuit zijn leven die men wilt delen met je. Het is zo jammer dat er maar vierentwintig uur in een etmaal zitten, vaak kom je tijd te kort. Al mijn neefjes en nichtjes hebben een gezin en een eigen leven, dan is een grote familie best lastig om te onderhouden. Er is wel eens vaak geopperd om een familiedag te organiseren zodat we elkaar toch eens zien en spreken. Vaak komt het er niet van omdat we allemaal werk en een gezin hebben. Aangezien de helft van mijn familie in het hoge noorden woont ga je niet even snel buurten voor een socialtalk onder het genot van een kop koffie. Ik heb mijn oom en tante dan ook beloofd om snel een weekendje langs te komen met mijn gezinnetje. Het wordt nu echt tijd om een familiedag te gaan organiseren zodat we elkaar minimaal één keer per jaar allemaal zien en spreken. Dit kunnen we mooi vroegtijdig  inplannen zodat iedereen dit al in de agenda kan zetten. Ja soms moet je dit toch wel op tijd plannen wil je dat zoveel mogelijk neefjes en nichtjes op die dag kunnen. Het is ook wel eens leuk om de hele familie te zien onder andere omstandigheden dan alleen maar op begrafenissen.

Aangezien we toch in het noorden waren konden we eindelijk de boerderie van b(r)oer Jan eens bewonderen, we hebben heerlijk gegeten uit de *bamischijfvanvijf* en ik heb er twee vriendinnen bij;  Misty en Mulan, twee zachte honden, een mengeling van een  akita en een husky. Donderstenen zijn het die je grootste vriendin worden op het moment je iets te eten in je hand hebt. Blaffen doen ze bijna niet, maar schiet het licht aan op het erf dan wil je daar niet lopen vrees ik. Het zijn waakse troela’s die graag met hun prooi spelen. Rond half negen werd het toch wel tijd om af te taaien, mijn broer moest de volgende ochtend zijn wekker nog kunnen horen afgaan en dat gaat niet zonder genoeg te hebben geslapen nietwaar. Hij was voor twaalf uur thuis en wij lagen er om half twee in. Hopelijk heeft hij toch nog wat kunnen slapen en was hij vanmorgen niet al te chagrijnig na het horen van de wekker. Ik daarentegen was redelijk op tijd wakker zonder wekker, sorry broertje, en Sytse had een idee voor een lekkere brunch; worstenbroodjes. Echt, die jongen moet hier iets mee gaan doen, wat was het lekker! Hij kookt met liefde, legt er heel zijn ziel en zaligheid in en dat is te proeven ook! Dit zou niet gek staan bij een familiebrunch, het idee krijgt al vorm.

Tot de volgende wonder

*PS, de afgelopen dagen heb ik geen blog kunnen plaatsen. Had ik een leuke geschreven en floep alles weg. Ik heb de oude instellingen maar tevoorschijn gehaald en hopelijk blijft dit wel werken. Hebben andere bloggers hier ook last van?

Lui in de zon

Daar zitten we dan, eindelijk is daar dan de langverwachte zon. Als we kijken op de kalender dan verwacht je dit niet op twee oktober. Sinds 1921 is dit niet meer voorgekomen, zou de barometer dan echt de weg kwijt zijn? Gisteren hebben velen hun behind geparkeerd aan het strand, terwijl ik druk aan het werk was. Toen ik richting huis ging en hoorde dat mijn ventje met goede vriendin Debby op Scheveningen zat stak dit wel een beetje. De afgeknipte haren plakte nog aan mij bezwete lichaam en ik verlangde naar een douche. Toen ik thuis kwam moest er nog van alles gebeuren al stelde ik dat even uit om even te genieten van die paar zonnestralen met een siggie in de ene hand en mijn tablet in de andere hand. Wat er ook zou gebeuren, morgen parkeer ik mijn ass op een lui bedje met een goed boek, en dat heb ik gedaan ook! De meiden hadden het ook heerlijk, die waren als van ouds in het water te vinden. Rollend in het zand, spetterend in het water genoten ze volop. Vandaag kon ik eindelijk mijn broodnodige vitamine D tot mij nemen, lui in de zon die ik zo gemist heb. Een tas vol eten en drinken mee, brilletje in de tas samen met mijn boek en genieten maar! Toen mijn dinnetje belde hoe laat we naar huis kwamen was het al over half zes, zo laat al? Ik lag zo lekker en zat helemaal in mijn boek, eerlijk gezegd had ik nog wel een uur kunnen liggen. Zelfs de irritante moeders om mij heen konden me niet uit mijn zonnige humeur krijgen. Zie het voor je, moeder zit aangekleed in hemd en spijkerbroek op een washandje, groter was de handdoek niet. Plastic tasje van de Appie Heijn ernaast met wat proviand en zoonlief van een jaar of vier die het water in wilde en steeds weg liep. Je moet toch als moeder snappen dat je zoon met leeftijdsgenootjes in het water wil spetteren? Pak dan je spullen en ga dichter bij het water zitten zodat je hem in de gaten kan houden denk ik dan. Nee, er werd steeds dezelfde vraag aan de knul gesteld 'Waarom blijf je niet hier voor me spelen in het zand? Waarom loop je steeds weg? Moet mama nou echt boos op je worden???' Mijn god mama, snap het dan toch! Pak je washandje en plastic 'tuut' op en ga met je zoon bij het water zitten! Ik had zo'n medelijden met dat knulletje dat ik bijna mijn mond niet kon houden. 'Mama, waarom ga je niet bij het water zitten, mama waarom trek je aan zijn oor, mama doe es even relaxt zodat het voor iedereen gezellig is? Ze waren hem op een gegeven moment kwijt, gaan ze zoeken bij de toiletten en laten een ander klein ventje ALLEEN bij de tas en washandje zitten, dan snap je het werkelijk niet. Wij hadden de kleindochter van mijn dinnetje ook mee, die speelde bij het water, ging niet ver en zocht steeds oogcontact met ons. Geen neurotische taferelen maar duidelijke afspraken. Ze was veelal met haar oundere zus en Sanne in het water te vinden, maar de grote meiden wilde ook wel eens dieper het water in. Kita bleef dan gezellig bij ons, dronk rustig haar drinken op en ging af en toe kijken of ze de meiden al zag. Ze hield alles goed in de gaten en wij haar, kijk neurotische mama, zo kan het ook! Ondanks het 'irritatie factortje' hebben we het erg gezellig gehad en hebben we naar alle waarschijnlijkheid voor het laatst genoten van dit prachtige oktober zonnetje aan het meer.

Het moet niet gekker gaan worden, straks vieren we kerst in onze bikini en moeten we in de zomervakantie gaan skiën. In ieder geval heb ik vandaag genoten van het prachtige najaarsweer en eerlijk gezegd zou ik volgend weekend ook nog wel in de zon willen bakken. Ben ik de enige die dat graag zou willen of heb ik medestanders die voor nog zo'n zonnig weekend gaan?

Tot de volgende wonder

Hoe kom je er vanaf?

'Mag ik je wordfeud naam, dan kan ik je toevoegen!' Mijn wattes wil je hebben? Een maand geleden had ik er nog nooit van gehoord, 'wat is dat dan dat wordfeud?' Al snel wilde ik meer weten over dit razendsnelle online spelletje, ik ben gelijk gaan zoeken op internet. Al snel kwam ik erachter dat ik een androïde telefoon moest hebben, na even googelen moest ik mezelf teleurstellen want mijn telefoon ondersteunt geen androïde. Nou, dat is dan snel bekeken. Nog voordat ik überhaupt verslaafd kon worden viel mijn droom in duigen. Heb ik een leuke naam kan ik nog niet spelen. Nou was ik al aan het sparen voor een tablet voor mijn Ebooks, waarom dan niet een tablet die ook nog eens androïde zou ondersteunen? Ik ben eens gaan neuzen en kwam tot de ontdekking dat ik euries genoeg had voor een kleine tablet. Ondertussen heb ik er één kunnen vinden, yeah want nu kan ik ook gaan 'wordfeuden' met mijn dinnetjes. Niets is minder waar, na het hele gejengel te hebben aangesloten aan het netstroom dacht ik de grote W erop te kunnen zetten. Nee he, alles wat ik probeerde niets werkte en wat ik ook had, geen wordfeud! Nou breekt mijn slipper, waarom krijg ik er niets op, hoe komt het dat ik geen bal snap van deze nieuwerwetse junk? Ik keek het boekje eens door en begreep er geen hol van! Ik had ondertussen wel de wekker gevonden. Laat ik die eens uit gaan testen dacht ik. Nou de volgende morgen was ik in alle staten. Ruw werd ik uit mijn schoonheidsslaapje gerukt door een kukelende haan. Deze dame zat rechtop in haar boxspring en probeerde zich te oriënteren waar die graftakke herrie vandaan kwam. Op mijn nachtkastje lag mijn nieuwe aanwinst te kukelen als een ranzige schorre haan, uit alle macht probeerde ik de herrie te stoppen. Wat ik ook probeerde die haan bleef de lokroep der natuur door mijn slaapkamer te verspreiden. Ik drukte in de blind op het scherm en ineens hield het op. Jesses, dit is echt niet prettig wakker worden, bijna had ik de tablet uit het raam gegooid. Die wekker gaat uit en nooit meer aan, het hele huis was wakker en zocht naar de haan om hem zijn nek om te draaien. Toen ik die avond aan tafel het verhaal vertelde kreeg ik enkele boze blikken en een verzoek of ik niet een andere wektoon kon nemen.

Ach, ze waren in ieder geval allemaal op tijd, niemand heeft zich verslapen. Ondertussen zijn we er ook achter hoe ik wel de geinige spelletjes kan spelen. Ik had nog een micro SD kaart nodig en toen wist zoonlief te vertellen dat je achter de apps die ik wilde apk moest zetten. Heeft hij dan zitten slapen toen ik geërgerd aan het googelen was? Het genie heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik na twee dagen al aardig verslaafd ben aan wordfeud. Mocht je na deze blog nieuwsgierig zijn geworden naar dit scrabble spelletje, wees gewaarschuwd! Voor je het weet ben je dag en acht aan het stoeien met Nederlandse woorden. Ik stel voor dat dit verplicht gesteld moet worden bij de inburgeringscursus, soms herkent het geen woorden als bril en sex, stom he?

Tot de volgende wonder