vrijdag 11 mei 2012

Moederdag anno vroeger

Jawel, het is weer nekken breken bij binnenkomst; zondag is het moederdag! De afgelopen weken stroomde de folders weer door de brievenbus. Onze deur kwam weer met dezelfde noodgang terug zetten bij het open doen, zoveel bomen die er op de mat lagen. Als je nu nog geen moederdagcadeautje kan vinden dan vrees ik dat het niet meer gaat lukken voor a.s. zondag. Waar zijn de zelfgemaakte macaroni broches gebleven, die door de koters in elkaar geflanst zijn? Je weet wel, van die zelf gemaakte moederdag dingen waarbij je de zweetdruppels nog kon ruiken, zo hard hadden ze eraan gewerkt. Hoeveel beschilderde stenen ik niet heb gekregen zijn niet te tellen, maar wat is dat toch leuk! Als het grut dan rond tien uur met hun spul en zelfgemaakt ontbijt naast je bed staan ben je alle ergernis toch vergeten? Ja lieve bloglezers, jullie lezen het goed, ergernissen!

Laat ik even terug gaan naar de tijd tussen wakker worden en wachten op wat komen gaat. Mijn biologische wekker gaat rond half acht, dat zit nou éénmaal in het gestel en zie dat er maar eens uit te krijgen. Normaal gesproken stap je het bed uit en gaat na een kop thee en een siggie het ontbijt regelen van de langslapers. Dat doe je niet want het betreden van de keuken is je de avond ervoor strikt verboden. Naast je ligt Dick de boswachter het bomen orkest te dirigeren, gezellig. Zelfs in de rest van de slaapkamers is het verdacht stil. Om de tijd te doden lees ik nog maar een boek. Eindelijk hoor ik na ruim een uur iemand uit een kamer komen en ik donder mijn boek naast het bed en doe net of ik nog in dromenland lig. Daar komt het oudste vruchtje al met haar koppie om de deur en probeert papa uit zijn coma te trekken. Ook hier doe ik net of ik nog slaap en duw wat met mijn gat tegen papa om hem het teken te geven dat hij nu echt moet gaan helpen wil ik straks mijn keuken nog kunnen herkennen. Uiteindelijk trekt het hele spul naar beneden en zeggen op harde fluistertoon dat ze stil moeten zijn, anders wordt mama wakker! Hallo, ik lig hier ondertussen al anderhalf uur wortel te schieten! In de tussentijd vis ik mijn boek weer van de grond en ben al snel weer in mijn verhaal, op de achtergrond hoor ik rinkelende kopjes en pannen. Uiteindelijk hoor ik ze weer naar boven komen, arm boek krijgt weer een slinger richting de grond en ik pers mijn ogen stijf op elkaar. DIT stukje is zo niet leuk aan moederdag, dat wachten! Wat er daarna komt is zo aandoenlijk, vier paar kinderkoppies komen je kamer binnen, dat heeft papa goed geregisseerd! Met liefde ontvang ik de schatjes op het bed en pak het dienblad aan waar een eigen gemaakt ontbijt op staat. Deze bestaat uit een witte boterham ZONDER boter, een plakje kaas die al een uur naast de koelkast heeft gestaan en een gekookt eitje. Daarnaast een kom thee MET suiker *YEK*, deze laat ik wel koud worden.  De boterham vouw ik dubbel en geef de kleinste twee er een stuk van. Brood zonder boter krijg ik zelfs na twee uur wachten niet weg. Daar zitten ze dan op het bed en wachten geduldig tot ik de cadeautjes heb uitgepakt. Je moet die koppies zien, een smile van oor tot oor die staan te glimmen omdat mama het mooi vind. Kijk dat is nou mijn moederdagcadeautje, vier trotse kinderen op wat ze zelf gemaakt hebben.  Het maakt niet uit wat je van je kind krijgt, een dikke knuffel is al voldoende om mijn moederhart te doen smelten. Eerlijk gezegd vind ik het jammer dat ze nu te groot zijn voor die eigen gemaakte pakjes, het had toch wel zijn charmes. Dit jaar doen we het anders, mama gaat gewoon naar beneden als de rest nog in bed ligt te luimen en ik maak wel een lekker ontbijt voor de meute, dat bespaard enorm veel kruimels in mijn bed en een hoop rommel in de keuken!

Tot de volgende wonder

donderdag 10 mei 2012

'Skinny' vol liefde...

'Mam, welk liedje moet ik nou gaan zingen, help me nou!' Dat waren de eerste woorden toen Sanne hoorde dat ze een demo mocht gaan inzingen. Als een razende werd er gezocht op Youtube en al snel was het een feit, dit moest het gaan worden. Ze had een nummer uitgezocht en begon vol enthousiasme te oefenen. 'Maar mam, deze kan ik ook wel zingen, zal ik die dan maar doen?' Geen nood, doen we ze toch allebei? Hup aan de slag, dat worden twee nummers instuderen. 'Zouden ze het erg vinden als ik nog een nummer mee neem want dit nummer vind ik ook wel leuk.' Ja hallo, we gaan een demo opnemen, geen hele cd! Uiteindelijk zijn het vier nummers geworden en wat was het een feest. Er was ons al vertelt dat het verstandig zou zijn om meer nummers mee te nemen, stel dat het zo goed gaat en Sanne het leuk zou vinden om nog een lied te zingen.  Sanne wist niet wat er op haar af kwam, ze had werkelijk geen idee! Timide kwam ze aan in Schiedam en keek even de welbekende kat uit de boom.Nou zijn Jaap en Vincent echte 'audiofielen' en waren in het begin nog bezig om de muziek goed te stellen op de stem van Sanne, dat is nog een heel secuur werkje kan ik je zeggen. Voor Sanne is het wachten tot er gezongen kon worden. Na wat 'dry runs' hebben we een pauze ingelast en genoten we in de tuin van het zonnetje. Soms moet je gewoon even naar goudvissen loeren, die schijnen erg rustgevend te werken in zo'n situatie. Nou en of het heeft gewerkt, na anderhalf uur stond het eerste nummer erop! Sanne liet een ieder nogmaals verbazen en dat voor een eerste keer, WOW! Uiteindelijk ging het allemaal zo snel, dat goudvissen loeren had een positieve uitwerking en Sanne had vertrouwen gekregen in Jaap en Vincent, die ze voor deze dag nog nooit had ontmoet. 'Skinny Love' stond er zo snel op, daar had Sanne maar één take voor nodig, ik doe het haar niet na. 

Aan deze ervaring zijn heel wat jaartjes van oefenen vooraf gegaan. Ik zie haar nog staan op haar teentjes. Ze kon amper bij de toetsen en Beer zat altijd op de zware bas toon want die werd toch nooit gebruikt. Jammer dat er toen geen smartfoons waren want dat had geinig film materiaal opgeleverd. Nu jaren later hoeft ze een nummer maar een paar keer te horen en ze speelt het na. Zelfs de pedalen worden goed gebruikt. Nu bijna een week na de opnamen van haar demo's heeft ze al een fanpagina op facebook. Door het overdonderende stemgeluid van Sanne, waarmee ze de demo-dag bij een ieder verbazing op het gezicht toverde, hebben deze schatten van 'audiofielen', waar de demo's zijn opgenomen, 'on the spot' besloten om Sanne zelfs een eigen website aan te bieden om dit jonge talent op z'n minst een podium te geven onder haar eigen naam  Hier staan de vier demo's voor een gedeelte op zodat een ieder kan genieten van het fragiele eigen stemgeluid van ons jongste schatje. Wij zijn super trots op Sanne en hopen dat ze met heel veel plezier muziek blijft maken.


Tot de volgende wonder