Nieuwe baan

Vanaf 1 juli a.s. ga ik starten bij mijn nieuwe werkgever en daar heb ik zoveel zin in! Het was nog even hopen dat ik voor deze tijd geopereerd zou zijn en dat is gelukt! Nou hoor ik jullie denken 'nieuwe baan? Maar je had het toch zo naar je zin bij de ouderen?' Klopt helemaal, ik had het daar enorm naar mijn zin. 'Maar waarom ga je daar dan weg?' Nou dat zal ik je vertellen. In het begin van mijn start in de zorg, als huiskamerbegeleider, had ik de taak om leuke dingen te doen met de ouderen die in de huiskamer bleven, Niet iedereen besloot met de activiteitenbegeleiders mee te doen aan een activiteit. In de vroege ochtend hielp ik met het ontbijt tot de ergste drukte over was. Daarna stapte ik uit de keuken en ging mij mengen onder de bewoners die zich in de huiskamer begaven. Mijn taken lagen op allerlei gebied, spelletjes doen, kleuren, zingen, ochtendgym, schilderen, lekker kletsen, iets lekkers bakken of koken met de bewoners, Efteling en smurfen dorp maken, kortom teveel om op te noemen. In de coronatijd hebben we heel wat puzzels gemaakt en zelfs één ingelijst omdat deze zo moeilijk was om te maken. Het was dan ook een 3D puzzel die met een speciaal brilletje het 3D effect liet zien. Zoals je leest ik had het naar mijn zin, totdat....

Helaas kregen wij een wisseling van leidinggevenden die een hele andere kijk en invulling wenste voor de huiskamerbegeleiders. Zo had ik steeds minder tijd om die  o zo gewenste leuke dingen met de bewoners te doen en belande ik meer in de keuken met alle taken daaromheen. Voor de bewoners niet leuk, maar ook ik kreeg steeds minder zin om deze taken te doen. Tja dan zeg ik altijd, als je het ergens niet naar je zin hebt dan moet je gaan en op zoek naar iets anders wat wel aansluit op je wensen. En dat heb ik dus gedaan, ik ben gaan solliciteren. Uiteraard liep ik tegen het feit dat ik niet de juiste papieren had om als activiteitenbegeleider aan de slag te kunnen. Elke dag struinde ik het internet af op zoek naar de baan waar ik gelukkig van werd. Elke keer de afwijzing om dat papiertje wat ik niet heb, telt ervaring dan niet mee? Konden ze mij maar aan het werk zien, dan durf ik te wedden dat ze mij op zeker een kans zouden geven. Vele afwijzingen later kwam uit onverwachte hoek een reactie van een sollicitatie die ik door alle afwijzingen glad was vergeten. Ik begon te stralen, kreeg een lach op mijn gezicht en dacht hèhè, er zijn toch nog werkgevers die iets verder kijken dan alleen dat stomme papiertje. Na een superleuk gesprek te hebben gehad werd ik uitgenodigd voor een tweede gesprek en zie hier, vanaf 1 juli ga ik van start bij de Kessler Stichting. Zo zie je maar dat de aanhouder wint en de bewoners van mijn oude werk vergeet ik echt niet. Aankomend weekend ga ik even bij ze langs, want vergeten doe ik ze echt niet! Dankzij de bewoners had ik daar een erg toffe tijd, nu op naar nieuwe uitdagingen, want die gaan er zeker komen.

Tot de volgende wonder

 

De statistieken na een maand

Daar zit ik dan aan de tafel, laptop voor mijn neus en naast mij het schriftje waar ik 4 weken geleden de eerste maten heb opgeschreven. De foto's heb ik jullie al laten zien, de naakte waarheid. Nu 4 weken verder krijg ik al te horen 'Jeetje wat zie je er goed uit!' en 'Je ziet het al goed hoor dat je bent afgevallen!' Dat zijn we de oneliners die je graag wilt horen toch? Leuk al deze lovende woorden maar ik wil resultaat zien op de weegschaal en in de centimeters. Vandaag was het dan zover, hup Syl, op de weegschaal jij. Vorige week was het nog 106.6 en nu 107.0 Ja wat is dat nou, ik wil afvallen niet aankomen! Rustig Syl, 'calm your tits' dat is helemaal niet zo verwonderlijk hoor. Je houd je prima aan je eetmomenten, na een half uur pas drinken en dat is allemaal netjes qua suikers en vetten. Je bent de hele week al goed bezig met wandelen en dat zorgt ervoor dat je vetten omgezet worden in spieren. Wat zeiden ze ook alweer over het gewicht van de spieren? Nou?? Juist die wegen iets zwaarder dan het vet. Doordat je eiwitrijk eet, let op de suikers en de vetten is je lichaam zich aan het resetten. De artsen hebben een beginnetje gemaakt en jij moest het verder doen weet je nog? Denk nou niet dat je teveel eet want dat lukt je voorlopig toch niet. Die halve wrap is prima en dat je nog geen 2 crackers kan eten is ook geen ramp. Je bent gewoon goed bezig PUNT!

Met deze woorden in mijn achterhoofd griste ik de centimeter van de kast en begon ik gelijk van alles te meten. Als eerste begon ik met mijn buik, slingerde de centimeter rond mijn middel en zag dat hij nu aangaf 110 cm, dat was vier weken geleden 119 cm. OOOWWW MYYY GOOOD! Kan dat in vier weken??? Al snel waren de heupen aan de beurt. Mijn dochter zei mij al dat mijn billen minder 'poofie' waren, nou laat dat terug te lezen zijn in de cijfertjes dan. Ik werp als een volleerd lassowerper de centimeter rond mijn billen en deze gaven aan 118 cm. Snel keek ik op het eerste blaadje en daar stond 130 cm. Ik was in shock, ook hier had mijn dochter gelijk. Vanmorgen trok ik voor het eerst weer een bh aan, omdat de chirurg het handig vond om precies tussen mijn borsten een gaatje te maken en een beugeltje hier best pijn doet. Ook hier zag ik al wat teveel aan stof, 'de jongens' zijn ook aan het krimpen. De borsten gaven 118 cm aan, dat was 127 cm. Daar is één iemand niet blij mee, sorry schatje! Ook de armen bovenbenen en nek waren in omtrek geslonken, hieronder zal ik het allemaal op een rijtje neerzetten.

Buik was 119 is nu 110 cm

Heup was 130 is nu 118 cm

Borst was 127 is nu 118 cm

Arm was 43 is nu 38 cm

Been was 66 is nu 63 cm

Nek was 46 is nu 43 cm

Voor de eerste vier weken een prachtig resultaat al zeg ik het zelf. Mijn geheim? Dat is geen geheim, lekker wandelen en eiwitrijk eten en dan komen we vanzelf bij het eindresultaat. Waar ik ga eindigen geen idee, ik heb mezelf op een punt gezet dat ik een gezond BMI heb en dat is 70 kilo. Maar mocht ik stranden bij de 80 kilo dan is dat ook goed. Het belangrijkste is dat ik straks in een gezond lichaam oud kan worden samen met mijn lieve hubby, waar ik vandaag op de kop af 28 jaar getrouwd mee ben,

Tot de volgende wonder

 

Walking on sunshine

 

Nu ik een week verder ben en het eten en drinken al beter gaat, komt er nog iets om de hoek kijken. Jaja Silly, je zal eraan moeten geloven en meer moeten gaan bewegen! Daar heb ik mij natuurlijk al goed op voorbereid, ik heb een roeimachine aangeschaft. Deze staat prachtig in mijn slaapkamer voor de tv enorm stof te happen. De enige beweging die ik hiermee maak is het afstoffen en verplaatsen van dat ding. Het is een behoorlijke 'staindeweg' maar hey, alles voor de goede zaak! Het is de bedoeling dat ik er een aantal keer per week op ga zitten en dan ook ga roeien. Uiteraard heb ik hem wel getest en hij doet het prima maar dat is alweer een aantal maanden geleden! Nou is het voor nu niet de bedoeling dat ik vol gas tekeer ga op dit ding, eerst maar eens even de wondjes laten herstellen. 

Maar wat doe je dan in de tussentijd om je ver te zoeken en verwaarloosde conditie op peil te krijgen? De oplossing kwam van mijn lieftallige oudste dochter. 'Mam, ga lekker wandelen! Even heerlijk je koppie leeg het is echt zo fijn! Wacht, ik stuur je een app...' Daar verscheen het ommetje in mijn app en nadat ik hem had geïnstalleerd kon ik perfect bijhouden hoeveel ik gelopen had in wat voor tijd. Vanaf vorige week ben ik hem gaan gebruiken en zag ik de tijd langer worden, de meters werden een kilometer en vandaag had ik al bijna 2 kilometer gelopen. Ik vind het heerlijk om vroeg in de ochtend te lopen, die rust en stilte, bijna geen verkeer en geloven jullie dat ik elke ochtend nagefloten wordt? Wat... jullie geloven niet dat ik nagefloten wordt? Als je goed luistert vertellen de vogels je dat je goed bezig bent, moedigen ze je aan van 'zet door, je gaat lekker', dat geeft de burger weer moed. 

Na een week of 6 mag je langzaam gaan trainen, mooi verhaal maar ik zet geen poot meer in een sportschool. Het enige wat hiermee slinkt is mijn portemonnee, ik ga heerlijk zwemmen, wandelen en roeien. Andere leefstijl wilt niet zeggen dat je iets moet gaan doen wat je niet volhoud omdat het gewoon niet leuk is. Daarom doe iets wat je ook nog leuk vind, dan hou je dit het langste vol ;-)

Tot de volgende wonder

Wat eten we vandaag

Zo, de eerste week na de operatie en wat eet ik zoal. Nou best wel veel verschillende dingen eigenlijk. De eerste week heb ik rustig opgebouwd, ik voelde mij totaal niet uitgehongerd of uitgedroogd. Je drinkt en eet met de klok en zoveel mogelijk op gezette tijden. Nou had ik mij voorgenomen om mijn wekker steeds te zetten, daar ben ik niet eens aan begonnen! Als ik dat er ook nog bij krijg hou ik helemaal geen vrije tijd meer over, sjongejonge. Het moet wel even gezegd worden; ik zit middenin een herstelvakantie he, ga ik mezelf niet al te druk maken toch? Enfin, hoe ziet mijn dag er dan zo'n beetje uit hoor ik jullie denken, nou luister...

Mijn wekker gaat, herstel de wekker van manlief gaat, want ik heb herstelvakantie. Dat wordt minstens drie keer snoozen voor mijn schatje  moet opstaan om te gaan werken. Voor mij is dat een teken dat ik mijn bed wordt uit getakeld, want opoe kan nog niet gracieus als een vlotte hinde het bedje uitstappen. Ik ga vervolgens naar beneden en na het toiletbezoek gaan de pilletjes erin. Dat zijn voor nu een maagbeschermer, een paracetamol, biotin en als ik nog niet nummer twee heb gedaan op het toilet de afgelopen dagen, gaat er nog een klein laxeerpilletje achteraan. Let op, dat is drink moment één. Vervolgens krijgen we het badkamer ritueel, okseltjes fris, soep uit de ogen, tandjes gepoetst, afdrogen en dan hopen dat de benen droog zijn voor ik in mijn 'tentacompleta' stap. Dan de kast in en iets aantrekken waarvan je weet dat je dit binnen een maand niet meer gaat passen. Bij wijze van spreken zou ik mij elke dag makkelijk een paar keer kunnen verschonen, zoveel hangt er nog in wat mooi en straks te groot is. Ik loop naar beneden, nadat ik een wasje uit de machine getrokken hebt en deze behendig in de droger weet te mikken. Beneden aangekomen krijg ik eetmoment nummer één; een skyr to go. Dan is het tijd voor het dagelijkse ómmetje' die worden al wat langer, ik ben TROTS! Als ik dan weer terug ben wordt het weer tijd voor een volgende drinksessie. Kleine slokjes moet lukken Syl, gewoon in een glas. Na de boodschapjes in huis te hebben gaat de denkbeeldige wekker af voor een tussendoortje, komop Syl, je kan het! Zo gaat het de hele dag door tot ik naar bed ga. 

Vanavond heb ik voor het eerst gekookt voor mezelf, broccoli, aardappelblokjes en een stukje kipfilet. Het lag op een boterham bordje en na zes hapjes zat mijn banaantje vol. Heel bizar dat je ogen nog geen connectie hebben met je nieuwe maag. Gelukkig werken mijn hersens prima en voel ik feilloos aan dat die zes hapjes genoeg zijn. Ik zal de aankomende maanden echt nog wel eens ergens tegenaan lopen of iets eten wat niet goed valt, geen probleem. Het feit dat ik opnieuw moet leren eten neemt niet weg dat ik elke keer die uitdagingen aan ga. Nu een uur na mijn avondmaal voelt mijn banaantje nog heel vol aan, ik mag weer drinken maar ik pas even...

Tot de volgende wonder

 

Hoe gaat het met me

 

'Hoe gaat het nu met je?' 'Nou, ik heb mijn nageltjes weer gelakt, dat zegt genoeg toch? Ik voel me al een stuk beter dan afgelopen maandag net na de operatie kan ik jullie met plezier melden. Natuurlijk zijn er een aantal 'dingetjes' die wel een punt van aandacht verdienen. Zo kom ik bij lange na niet aan anderhalve liter vocht per dag, leef ik bij de klok en terwijl ik dit type denk ik oh k... ehm, ik moet weer wat eten! Ik heb een klein bakje waar normaal sausjes in gaan, daar gaan de paar hapjes fruit in die ik hoop weg te krijgen. Mooi formaatje en wat er niet in past gaat in de kliko, genaamd manlief. Ik zit nog in de fase pap, zacht fruit, beschuit, crackers met smeerbaar beleg, gemalen groenden en vlees en 3 zuivelmomenten per dag waarvan er minimaal 1 met eiwit moet zijn. Als ik dat zo neerzet dacht ik voorheen 'ís dit alles? Heb ik een houten bek ofzo, krent!' Daar denk ik nu 'moet ik dit allemaal opeten???' Ja zo kan het verkeren na een maagverkleining.

Zo ook gisteren, ik had heerlijke zalm gekocht en dat op een crackertje bedekt met 20+ smeerkaas, top idee! Het is een avondmaaltijd dus ik maak er zonder bij na te denken gewoon twee, want hey, je mag 3 crackers per dag Syl dus dat moet lukken. De eerste zat erin, heb ik enorm van genoten. Ik pak de tweede cracker en neem een hap, gaat nog goed en de hap erna was alsof mijn maag op slot ging. Drie dubbele sloten om mijn maag en nope, geen hap meer in te krijgen. Gelukkig zit de 'kliko' vlak naast mij en hoef ik niets te verspillen. 

Dan nog de zuivelmomenten, ik had het gevonden hoor! Waarom maak ik geen frozen yoghurt met vers zacht fruit? Dit mag ik allebei en een ijsje met de aankomende hitte is zeer welkom. Tijdens het shoppen in de plaatselijke buurtsuper heb ik de ingrediënten in mijn kar gedaan en bij thuiskomst direct de ijsjes gemaakt. In niet gevroren toestand was het lekker, niet al te zoet maar dat maakt niet uit. Vanmiddag komt ons jongste vruchtje naar beneden en zegt enthousiast 'Mam! We hebben nog ijsjes die je gisteren gemaakt heb, zullen we ff gaan testen?' Ik nam de aardbeien variant en dochterlief de framboosjes smaak. Ik ben erachter gekomen dat we de samenstelling iets moeten bijschaven want het was werkelijk waar niet te eten! Te zuur, te schraal van smaak en niet lekker. Het was wel ijs, maar daar was ook alles mee gezegd, wordt vervolgd!

Ik kan van mezelf zeggen dat ik niet kleinzerig ben, ik wil dan ook snel weer wat doen. De eerste ommetjes zijn dus al gemaakt, wel handig om bij alle ommetjes de app aan te zetten Syl, aandachtspuntje. De wekelijkse boodschappen heb ik samen met manlief gedaan, alsof ik de marathon had gelopen zo moe was ik. Pijnstillers innemen als je echt pijn heb mag hoor, wees niet zo hard voor jezelf. Dat heb ik uiteindelijk dan ook maar gedaan. Zo vlak voor het slapen gaan neem ik ze nog lekker in. Door mijn rugklachten kan ik niet lang op mijn rug liggen. Mooi verhaal, de afgelopen nachten was dat de enige houding waar ik in kon slapen maar jeetje... ik heb geen rug en billen meer over! Wat ben ik blij dat ik al op mijn rechter zij kan slapen, heeeeeerlijk! De linkerkant is nog een no go, dan ga ik door de grond. De wondjes helen mooi, van de zes gaten zijn er nog twee die iets wijken maar voor de rest is alles dicht en ziet het er rustig uit. De kleuren op mijn buik verschieten elke dag, van blauw, naar groen, geel en paars. Het sneetje waar mijn restmaag doorheen getrokken is heeft echt alle kleuren van de regenboog, maar ook dat komt wel weer goed.

Dus als men vraagt hoe gaat het met je, dan kan ik zeggen het gaat de goede kant op. Ook met de kilo's, die verdwijnen als sneeuw voor de zon, nou laat de zon maar flink schijnen want ik heb er nog genoeg!

Tot de volgende wonder

De dagen na de operatie

'Ben je zenuwachtig Syl?' ik; welneee! Waar moet ik nou zenuwachtig over zijn dan. Ik heb mij meer dan genoeg voor kunnen bereiden op wat komen gaat. Maandag 7 juni mocht ik mij om 7 uur melden bij de opname lounge van het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam. Al vroeg werd ik wakker gemaakt door als eerste de wekker van manlief, toen mijn eigen wekker en daarna werd ik eraan herinnerd dat ik toch echt nu mijn bed uit moest door het felle licht van de lamp. 'Ga jij alvast maar naar beneden dan kan je nog eten en drinken, dat mag ik toch niet dus ik blijf nog even liggen, ow en mag die bouwlamp uit?' Ook goedemorgen! Om even over zevenen werd ik mee geroepen door de verpleegster en mocht ik door naar de intake alwaar ik werd gewogen, gecontroleerd, bloed werd afgenomen en ik een gemeen prikje kreeg tegen trombose. Hij voelde niet gemeen maar de uitwerking met spuitjes bij mij geven altijd een kleurrijk resultaat. Na dit alles mocht ik mijn spannende 'niemandalletje' aantrekken. Het werd nog spannender, alles moest uit en dan weet je dat je straks met je benen in de hoerastand licht zodat de arts er makkelijk bij kan; de 'Franse methode' noemen ze dit... jaja! Veel tijd om hierbij stil te staan heb je niet want al snel wordt je de gang doorgereden naar de voorbereidingskamer. Het was nog lekker rustig, jawel ik was de eerste die deze dag een banaantje als maag zou krijgen. Bob de anesthesist was in een vrolijke bui en met twee hiephoi tabletjes achter de knopen ga je al snel mee in deze flow. Bob blijkt een uitstekende prikker en weet mijn ader al snel te vinden, mijn grote angst omdat mijn aderen dun zijn en niet al te recht. Om kwart over 8 is het dan zover, je rijd de OK in en wat zie ik, ramen in een OK? Het personeel was hier ook erg blij mee en kon eindelijk meepraten over wat voor weer het die werkdag is geweest. Je stapt van je bed over naar een wiebelig plankje, je armen liggen ergens naast je aan slangetjes en draadjes en dan besef je dat je niet meer terug kan. Je krijgt een kapje voor en hoort de instructies van de mensen om je heen steeds verder weg, tot dat zalige gevoel van inslapen. Hallo, kan ik dit vannacht ook krijgen? 

Toen ik weer bij kwam was het 10 uur, het eerste wat ik voelde en dacht was 'tering, waar ben ik aan begonnen!' Een 'hit by a truck' moment overspoelde mijn gevoel en ik raakte lichtelijk in paniek. Niet eens door de pijn in mijn buikstreek maar van mijn linker schouder. Het eerste wat ik vroeg was of ik iets tegen de pijn kon krijgen. Heel lief kreeg ik iets via mijn infuus en mocht ik wat drinken. O god, drinken, lukt dat wel? Ja Syl, dat is gewoon gelukt en je voelde er niets van toch? Vele verhalen gingen de ronde dat na een maagverkleining water niet lekker zou vallen. Geen problemen mee, ik blij. Zo rond half 12 mocht ik naar zaal en het herstellen kon beginnen.

De volgende dag kreeg ik mijn eerste schaaltje pap, die heb ik genuttigd samen met manlief, lang leve video bellen. Hij was getuigen van mijn eerste hapjes vlaflip. Nou had ik van te voren bedacht om deze eerste hap zo te beschrijven want ja, dat moet haast wel bijzonder zijn. Ik kan er kort en bondig over zeggen dat het voor mij totaal geen verschil heeft gemaakt met hoe het voor die tijd ging. Gewoon hap, slik, door laten glijden want op een hapje vlaflip kan je niet 35 keer kauwen. 

Nu 4 dagen na de operatie ben ik al aardig doorgelegen, wil ik van alles maar kan ik nog niets. Vanmorgen ben ik om half 6 van ellende mijn bed maar uitgegaan en heb ik net een ommetje gemaakt van een kwartier, ik voel me rete trots. Vandaag ga ik proberen meer te gaan zitten, lopen en dan maar lezen. Voor mij vandaag zo min mogelijk bank hangen, even stand actief zitten en ga verder aan je scrapbook ofzo of nagels lakken. Het herstel heeft tijd nodig en het eten en drinken gaat de goede kant op, alleen te weinig. Vanmorgen stond de weegschaal op 109.7, ik ben nu 7.4 kilo kwijt. Kijk, daar doe ik het voor BAM!

Tot de volgende wonder

 

Met de ehm... bloot

De naakte waarheid, wat heeft dit een geld gekost zeg! Je besluit op een dag dat je gaat stoppen met roken, dat is me gelukt. Je wilt echt gezonder leven want hey, je wilt toch ooit in de toekomst genieten van je kleinkinderen toch? De smaak is volledig terug gekomen, alles smaakte ineens veel lekkerder. Je proeft weer eten en ineens heb je het kokkerellen weer gevonden. Van alles probeer je uit dat zelfs mijn kids zeggen dat mijn 'kookskills' erop vooruit zijn gegaan. Natuurlijk vind ik koken best leuk, iets nieuws proberen daar draaide ik mijn hand niet voor om, todat... je de weegschaal in het zicht krijgt. Voorzichtig ga je erop staan, want dat je aangekomen bent is geen verrassing, wel de hoeveelheid. Jaren schommelde ik tussen de 90 en 95 kilo, keurig in de twee cijfers. Als ik er even snel op ga staan en er weer af spring valt het best mee... jaja droom verder Syl. Met de handen voor mijn ogen keek ik tussen de vingers door naar wat het helse ding zou aangeven. Ik kijk, slik, nee dat is een grap, dat ding is kapot want dit kan niet! Hij gaf aan 119 kilo, ja dat is schrikken. 

Hoe krijg ik die ruim 25 kilo er weer zo snel mogelijk af, dit is toch niet gezond meer. Ik besluit eens te gaan zoeken op internet naar een dieet guru die mij kan helpen om van de overtollige kilo's af te komen. De guru had ik gevonden in het koolhydraatarm, een nieuwe leefstijl. Er ging een wereld voor mij open en echt, ik ben dit gaan doen en de kilo's gingen er inderdaad af. Tot het moment dat ik mijn galblaas kwijt raakte, dan is dat vette eten niet echt goed. Ik bleef stabiel op gewicht, alleen was er nog niet genoeg af en zat ik nog niet onder de 100 kilo. Wat ik ook probeerde ik kreeg het er niet meer af, dan gooi je de handdoek in de ring en denk je barst! Na een paar maanden zat alles er weer aan met rente, Het is mijn hele leven al een strijd geweest maar ik wil zo graag van die overtollige kilo's af. Was ik nog maar 14 jaar, toen kon ik eten wat ik wilde en kwam geen gram aan, die goeie ouwe tijd...

Vorig jaar maart belande ik in het ziekenhuis met een zware dubbele longontsteking, dan ga je toch nadenken. Longontsteking en overgewicht in een tijd van corona, dan krab je jezelf toch even achter de oren. Je begint met informatie te zoeken op internet, weet van verschillende vrienden dat het echt werkt en maak je voor jezelf de beslissing om toch te gaan voor een maagverkleining. Begin september ben ik naar de huisarts gegaan voor een verwijzing en toen ging het eigenlijk in een sneltreinvaart. Intake na een week, de week erna gesprek met internist, voorlichtingen en de chirurg. In het Maasstad Ziekenhuis wordt overwegend een gastric bypass gedaan, af en toe een gastric sleeve. Mijn voorkeur ging uit naar een sleeve omdat ik geen gerommel aan mijn darmen wilde. Kom ik op gesprek bij de chirurg zegt hij 'je hebt aangeboren maar één nier he? Dan moet ik je teleurstellen'... Ik dacht dat ik door de grond ging, mag ik niet geopereerd worden omdat ik maar één nier heb? Er schoot van alles door mijn hoofd, tot hij zei 'dan kunnen we geen gastric bypass bij je doen'.  Het zou een gastric sleeve worden, ik was blij. Na zeven maanden van wachten, vele gezellige telefoongesprekken met Bariatrie verder kreeg ik ruim twee weken geleden het verlossende telefoontje met een datum.

Maandag aanstaande mag ik mij om zeven uur melden bij de 'dagbehandelingen lounge', wordt ik om kwart over acht geopereerd en eindelijk wakker met een 'banaantje'. Hopelijk gaat dit mij helpen om de overtollige kilo's te laten verdwijnen, iemand die nog een kilootje wilt overnemen? 

Tot de volgende wonder