Kunst of kitsch?

Iedereen heeft wel iets in huis hangen of op zolder liggen waarvan gedacht wordt geld waard te zijn. Of het nou een schilderij, een porseleinen beeldje is of een set sieraden die je ooit op een rommelmarkt hebt gekocht voor heel weinig. Zodra de oproep op tv komt om de goegemeente erop te wijzen da men de prullaria van zolder kan halen, zie je bij de ingang van het paviljoen de stofwolk al naderen. Alles is netjes in kranten, dekentjes of big shopper geperst, het zou zomaar de vondst van de eeuw kunnen zijn. Stel dat je geërfde olielampje ineens een ton waard schijnt te zijn, al kan het ook de zeperd van de dag worden. Iedereen hoopt natuurlijk voor het eerste al moet men velen teleurstellen als blijkt dat het nog minder waard is waar ze het voor gekocht hebben en dan geniet ik! Met de hete aardappel nog in de strot weten ze zonder blikken of blozen te vertellen dat het een familiestuk is die van vader op zoon is doorgegeven, niet wetende dat ze in werkelijkheid een goedkope kopie in handen hebben. Dit omdat de bediende van tante Mechtold het beeldje heeft laten kletteren en tante Mechtold dit niet aan oom Jan Willem durfde te vertellen. Stiekem heeft ze in de jaren twintig het beeldje na laten maken en gaat als goed gelukte kopie door het leven als zijnde een echt exemplaar. Ze krijgen te horen dat er maar tien van gemaakt zijn, ze zijn meer dan tachtig duizend euro waard mits in goede conditie. Das nou jammer en eigenlijk een goeie grap van Tante Mechtold, die ligt nu in haar kist te schuddebuiken van jolijt als het nageslacht erachter komt dat ze beduveld zijn. Dit vind ik dus reality tv, regelrecht genieten is dit, geweldig! Dan loopt er een sjofel dametje tussen de genodigden die in een krant komt aanzetten met een schilderij. Ze heeft het als kind bij overgroot ouders zien hangen en was er altijd door gefascineerd. De dame in kwestie is al over de negentig en wil de waarde weten van het schilderij. De heren kenners zitten te stuiteren, nemen de loep er nog eens bij en beginnen druk te overleggen. De oude dame zit er wat lacherig bij, het zal wel niets waard zijn maar dat hoeft ook niet want ik geniet er nog elke dag van als ik ernaar kijk. Dan komt één van de kenners terug naar de tafel en vertelt de dame dat het een oud werk is, vermoedelijk van de master himself. De dame kijk op en vraagt over welke master ze het hebben, blijkt het een Rembrandt te zijn uit zijn vroege tijd. 'Mevrouw, u heeft hier een ware Rembrandt in handen en is zeker wel een miljoen euro waard'. Wat zegt deze dame; 'Goh, wat enig, maar ik verkoop het niet hoor, want ik kan hem niet missen!' Nou vraag ik je! Wat is dan de beweegreden geweest van deze sjofele dame geweest om uberhaubt bij Kunst en Kitsch langs te gaan? Als ze het paviljoen weer verlaat wordt het schilderij in een oude krant gewikkeld, in een big shopper gepropt en zegt; 'Ik zal blij zijn als het schilderij weer boven de kast hangt zodat ik er nog jaren van kan genieten'. Jammer dat iedereen dit gezien heeft en hopelijk is de nazorg van het programma wel zo verstandig om deze dame te vertellen dat ze haar inboedelverzekering moet opvoeren!

Tot de volgende wonder