Voetjes van de vloer

Vandaag was dan eindelijk de dag aangebroken voor Sanne, onze jongste dochter Sanne mocht eindelijk naar de orthopedische schoenmaker. Ze heeft vanaf haar geboorte een spitsstand en dat is best lastig. Ze loopt al een lange tijd behoorlijk slecht en het wordt er niet beter op als ik dit even mag zeggen. Het is een hele lange tijd goed gegaan toen ze op de basisschool elke week fysiotherapie kreeg, nu ze op de middelbare school zit heeft ze die luxe niet meer. We zijn zo'n zes weken geleden naar de dokter gegaan omdat het niet langer meer ging, we kregen een doorverwijzing naar een orthopeed om er eens goed naar te laten kijken. Vandaag zijn ze drie en een half uur met mijn poppetje bezig geweest, bekijken, meten, overleggen, adviezen gekregen en direct opmeten, gipsen en de schoenen uitzoeken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet vrolijk werd van de keus, het blijven lompe schoenen. Het maakt Sanne niet zoveel meer uit, als ze maar zonder pijn kan lopen! Als ze haar vertelt hadden dat ze van die hoera puntschoenen met belletjes moest dragen had ze het gelijk gedaan. Het geeft maar aan dat ze dus echt veel pijn heeft bij het lopen. De school is hiervan op de hoogte en toch hebben ze haar afgelopen maandag om en rond de school papier laten prikken als sociale opdracht. Goed initiatief maar niet voor Sanne. Dat heeft ertoe geleid dat ze nu twee dagen met de voetjes omhoog moet bijkomen. Op de wreef is het gewoon stuk gelopen, tijd om even bij te komen dunkt me. Ik heb het nogmaals aan de school doorgegeven dat Sanne dit absoluut niet mag doen omdat ze dit niet trekt. Dat is ook de rede dat ze maandag lekker thuis blijft en niet mee gaat met haar klas, een dagje Drievliet. Als ze zou gaan ligt ze vervolgens weer drie dagen bij te komen.

Maar goed, even terug komend op haar ervaring bij de schoenmaker. Ze heeft nu een paar schoenen als optie. Het lijkt heel ver weg iets op een All Star gympie, tenminste die benaming kreeg het. Nu wil de schoenmaker haar tegemoet komen en gaat op het internet op zoek naar het logo van All Stars en die wordt na gemaakt, heeft ze toch een geheel eigen ontwerp gymp die we dan ook nog gaan opleuken met een stel glitterveters, je moet toch wat. Mijn meisje komt er wel, ze heeft zich vandaag heel goed gehouden ondanks de pijn. Ben zo trots op haar en dan bewonder ik haar humor, de manier hoe ze ermee omgaat is zo geweldig! Menig kind wil dat soort schoenen niet aan en worden uitgelachen. Sanne heeft al vele pesterijtjes moeten doorstaan en dat sterkt haar enorm. Vorig jaar was het even afzien. Iedereen had wel een ander scheldwoord verzonnen tot ze hier zo kwaad om werd dat ze een spreekbeurt heeft gehouden over haar handicap. De hele klas was stil en begon eindelijk normale vragen te stellen en sinds die dag is het een stuk verminderd. Nee, menig kind kan nog een voorbeeld nemen aan haar doorzettingsvermogen, geweldig! Sanne, wij houden van je zoals je bent, blijf dat vrolijke meisje die niet van opgeven wil weten hoe moeilijk je het soms ook hebt. Dikke verdiende kus kanjer!

Tot de volgende wonder