Na een weekendje feesten ben je ten eerste gaar en je net schoongemaakte hut is weer tot op de kieren gevuld met troep. Het is gelukkig droge rommel en zo weg. Twee dagen voer, drank, inpakpapier en cadeautjes die overal staan of liggen. Eindelijk zit je dan op je gat, is de visite naar huis en krijg ik de tweeling maar met moeite naar bed. De verhalen die hier de ronde gaan, wat ga ik met al mijn geld doen! Nou, wat dacht je van het geld aan mama geven zodat zij een interieur verzorgster kan inhuren om huize Hartman weer leefbaar te maken? Tja, daar trappen ze natuurlijk niet in. Hun vermogen gaat op aan spelletjes, frutsels en andere troep die ik over een half jaar in de woonkamer zie slingeren. Ik roep dat voor de zoveelste keer dat ze hun rommel achter hun kipfilet moeten opruimen. Na een 'ja mam, doe ik zo' ligt het er na een uur nog. Als ik het dan zelf niet wegleg zijn ze het definitief kwijt. Ik heb al eens gezegd dat ik alles dreig weg te gooien als ik het over vijf minuten nog steeds op die plek zie. Wat doen ze, ze verplaatsen het naar een andere plek waar het vervolgens nog meer in de weg ligt. Kortom, er staat nog steeds 'schoonmaaktruus' op mijn voorhoofd. Daarnaast staat 'bankvanleningennooitmeerteruggeven' dus ik weet mijn plaats.
Het hele weekend hebben ze zich kostelijk vermaakt en had ik geen kind aan ze, maar nu ze naar bed gaan wil ik niet naar de keuken gaan. Daar staat nog een afwas op me te wachten die ik met een hoop duw en propwerk in de vaatwas Truus moet zien te proppen. Enfin, we hebben het weer voor een jaar gehad, laat nu de lente maar komen en ik hoop nog steeds op die welbekende kaboutertjes die mijn hut eens grondig gaan poetsen. Als er iets onvindbaar is in huis roep ik altijd dat de kaboutertjes het gedaan hebben maar voor het soppen geven ze geen gehoor... pokke kaboutertjes!
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten