Paaseieren knippen leuk?

Laat ik eens een flink stuk terug gaan in de tijd, zo'n 40 jaar terug in de tijd. Daar zat ik, aan een rond tafeltje met daarop een grote hoop stofjes, scharen en een pot lijm die alleen bleef plakken aan je vingers. Ik geef het toe, knutselen was echt mijn ding! Bij binnenkomst in de klas zag ik het tafereel liggen en dacht, daar moet ik bij zijn! Ik wilde knippen, plakken en overal lijm op smeren! Dat lukte niet altijd maar die dag wel, ik was in een happy mood. Daar zat ik dan, samen met nog zes andere kleuters om de ronde tafel. Voor mij lag een roze papier met daarop getekend vier grote paaseieren. 'Kinderen, jullie mogen de paaseieren versieren met alle stofjes die hier in het midden van de tafel liggen'. Een smile van oor tot oor kan ik je zeggen. Tussen de gekleurde resten stof stond een appelmoes blik met daarin de scharen, ik graaide er als laatste een schaar uit en begon mijn stoffen bij elkaar te graaien. Pasen is geel, ik zocht allerlei gele stukjes uit en trok de laatste er tussenuit. Ik bleek het lapje niet als enige leuk te vinden. Aan de overkant zat Hansje, een roodharig joch die we de professor noemde. Hij had altijd gelijk en wist alles beter. We hadden samen de lap beet en trokken er samen aan. 'Ik had hem het eerst, geef hem aan mij!' gilde Hansje, hij kon alleen maar gillen. 'Nee, ik had hem het eerst en jij vindt geel niet mooi, ik wel' zei ik tegen Hansje. Al snel werd het een struggle for life en kwam de juf tussenbeide. 'Sylvia, jij hebt al veel gele lapjes en Hansje nog niet, ik stel voor dat dit lapje naar Hansje gaat. Hier, neem jij dit oranje lapje maar, dat staat heel mooi bij geel'. 'Maar ik wil alleen maar gele eieren, oranje eieren bestaan niet en ik vind het niet mooi'. Zo juf ikweethetbeter, pak aan, daar heb je niet van terug! Helaas, Hansje kreeg het laatste gele lapje en ik moest het doen met de drie gele stukjes die ik al had verzameld en het ene oranje lapje. Na wat mokken ging ik toch maar aan de slag. Ik knipte de eieren uit en begon de lapjes in de juiste vormen te knippen. Hé, dit stukje is niet goed te knippen. Ik keek eens naar mijn schaar, die sloeg steeds dubbel. Wat ik ook probeerde, ik kreeg het stukje stof niet geknipt. 'Juf, mijn schaar doet het niet!' 'Sylvia, niet zo zeuren, draai het schaartje maar om en dan knipt hij wel'. ooow, is dat alles, ik draai het schaartje om, zet een knip in de stof en je raad het al... geen knip te zien. 'Juf, hij knipt nog steeds niet'. 'Ja nu moet je ophouden, je gaat nu zitten, pak je schaar en de stof en maak je werkje af. Ik wil je niet meer horen, Hansje, blijf van de haren van Saskia af!'

Daar zat ik dan, nogmaals een poging wagend om de stofjes klein te knippen. Na een uur zag ik dat iedereen al aan het lijmen was en ik, ik had nog geen geel eitje uit kunnen knippen. Ik had gewoon een bot schaartje gepakt, die van Hansje knipt veel sneller, hij had zijn eieren al uitgeknipt. Hansje besloot dat het tijd werd voor actie. Saskia had een stel mooie vlechten hangen, daar zat hij al een uur aan te friemelen. Tot Saskia ineens een halve vlecht naast haar zag liggen. Hansje kon het niet laten, hij had wel een scherpe schaar en die moest ik hebben! De juf kwam op het geluid af wat Saskia produceerde. 'Hansje heeft in mijn vlecht geknipt wheeeeeee! Wat kon dat kind gillen zeg, tranen rolde over haar wangen en Hansje... die deed alsof er niets aan de hand was. 'Hansje, heb jij de haren van Saskia eraf geknipt?' Hansje deed zijn rooie rotkop niet open, hij wist van niets. Die kop vergeet ik echt nooit meer, wat een pestjoch! Ik vraag me af wat hij op dit moment voor werk doet, hij is vast geen kapper geworden. De juf nam Hansje en Saskia mee en ik zag mijn kans schoon. Snel liep ik naar de plek van Hansje en wisselde mijn schaartje snel om. Binnen notime had ik mijn gele en oranje eieren uitgeknipt en kon ik eindelijk de paaseieren beplakken YESS! Wie het laatst lacht...

Tot de volgende wonder