Van luxe geen sprake

Ik kan mij nog een vakantie herinneren, met z'n zessen voor twee weken naar Lanaken, net over de grens bij Maastricht. Het begon al bij het boeken. In de reiskrant van de Telegraaf zag ik een piepkleine advertentie; 'Zes pers.huisje te huur in Lanaken (B). Huurprijs p.w. fl 250,-', en laat daar nou net je oog op vallen. Dit is het, dus per expres naar huis om dit aan man en kids te laten zien. Terwijl ik dit thuis vertel heb ik het telefoon nummer al gedraaid om meer informatie te vragen. Ik krijg een alleraardigste man met een zwaar Limburgs accent aan de telefoon, die mij enthousiast weet te vertellen dat hij een informatiepakket gaat opsturen. Gelukkig spreek ik mijn talen en had ik het door mijn innerlijke vertaalbrein getrokken, het vakantiegevoel was bij mij al begonnen! Nadat de opgevraagde informatie door de brievenbus was gepropt werd ik nog enthousiaster. 'OOOOO schat! Kijk eens wat een leuk huisje???' Al snel las ik de indeling; een vrijstaande chalet met terras, keuken met magnetron (dat is handig als we de flessen van onze tweeling moeten verwarmen) een badkamer met douche en bad (YEAH!!! die is voor mama) en twee ruime slaapkamers met genoeg ruimte voor twee kinderbedjes, en dat voor 250 GULDEN per week!!! BOEKEN!!!!!

De week voor vertrek was aangebroken. De koffers moesten worden gepakt, o jee, wat moet ik allemaal meenemen? Natuurlijk wil je je huis ook nog even fris achterlaten dus je begrijpt wel dat ik me die week uit de naad heb gewerkt om alle was schoon en gestreken in de koffers te proppen, de bedden nog even verschoond voor als we thuis komen, zorgen dat er iemand is die de katten goed verzorgd... pffff, ik ben aan vakantie toe! Op de dag van vertrek zag mijn huisje eruit om door een ringetje te halen en knuffelde we de katten nog even uitgebreid, tot over twee weken poezentuig. De boel wat mee moest stond voor de auto... o jee, we hebben een probleem... Hoe krijg ik al die zooi in een escort gepropt??? Met mijn vrouwelijke intuitie is dat zo gepiept, koffertje hier, tasje daar, het overlevingspakket mag voor in de auto en... dan zit ik nog met een buggy... hup alles eruit, eerst de buggy erin, tasje hier, koffertje daar en op hoop van zegen... YESSS de kofferbak is dicht, maar staat toch enigszins onder hoogspanning. Geen probleem, ik doe hem wel op slot, kan hij in ieder geval niet open springen. Na een half uur vertrokken we iets later dan gepland naar het schone België... We reden net de straat uit en dan vraag je jezelf af of je de deur wel op slot hebt gedaan, het gas hebt uitgedraaid, toch maar even checken  Natuurlijk sta je in de file bij Eindhoven en slip je vast in Maastricht. Al liep het wel gestroomlijnd omdat ze in Maastricht een 'groene golf' door de stad hebben. Daar reden we de grens over, spannend! De route beschrijving uit ons informatiepakket was goed, we reden er in één keer naartoe, dit dankzij mijn navigator, mijn echtgenoot, dan kan het niet missen dat we aankomen waar we moeten zijn. De aardige Limburgse man had niets teveel gezegd, een bosrijke omgeving, een rustig park en inderdaad, het huisje zag er aan de buitenkant uit zoals op de foto op het informatie formulier, tot we binnen kwamen. Een antiquair of verzamelaar van oude rommel kon hier zijn hart ophalen. De eetkamer was gesierd met een gammele picknicktafel en twee banken. Mijn eerste gedachten was of die bank het zou overleven met mijn gewicht. We keken naar rechts en daar stond een foeilelijk eiken bankstel met een mosgroene velours bekleding. Op zoek naar de keuken, die was verscholen achter een soort van bar, die nog net niet op instorten stond.  Het leek wel of we binnen waren gekomen bij Jaap en Nel Kooiman, al zouden die wat vreemd gekeken hebben naar de magnetron. Allereerst de ouderslaapkamer,  riant????? WAAR!!! Je kon net tussen de kast en het bed lopen, en het bed was aan drie kanten ingesloten door muur. Nu begon ik me toch zorgen te maken over de andere slaapkamer. Dat viel gelukkig mee, er stond een twee persoons stapelbed waarvan de lieftallige Limburger het onderste bed had weggehaald zodat daar twee kinderbedjes konden staan. Ik keek de kamer eens rond en hoorde toen mijn zoon roepen; 'MAM!!! WE HEBBEN EEN BAD!!!' O ja, het bad, daar kan ik straks in om bij te komen v.... O MY GOD!!! Wat ik toen zag overtrof al mijn wensen. Een ruimte van een diepe kledingkast waarin een wc stond, dan een wastafel en toen over de hele breedte van de badkamer een zitbad met daarboven een douchekop... verbluffend en terneergeslagen plofte ik op de eerste stoel die ik tegenkwam, hoe moeten we het hier twee weken vol houden met zes personen??? Toch moet ik eerlijk bekennen dat dit mijn mooiste vakantie is, met het perfecte vakantiegevoel...

Tot de volgende wonder