Voor mijn zesde verjaardag kreeg ik poezie album, daar liet ik elke oom en tante een gedicht in zetten. Later mochten de vriendinnen van school er ook een gedicht in zetten die vrolijk versierd werd met poezie plaatjes. Ik begin erover omdat ik mijn poezie album laatst doorbladerde, ik heb hem nog steeds. Mijn vader en moeder hadden de eerste twee bladzijden ingevuld met een mooi gedicht, toen vond ik alleen de glitterplaatjes mooi en ik vond het rijmen wel leuk. Nu ik 40+ ben en zo het album doorlees hebben de gedichten veel meer impact dan toen ik kind was. Bij elk gedicht is wel een herinnering die na het lezen opborrelde, ik zit hier echt met een big smile op mijn gezicht. 'Mam, wat is een poezie album dan precies?' vraagt mijn jongste dochter. Tja, zij kennen dit niet meer, tegenwoordig hebben ze vrienden boekjes als herinnering van de klasgenootjes, leg dan maar eens uit wat een poezie album is. Ik pak het boekje erbij en laat dit zien aan de twee dochters. Ik lees enkele gedichten voor en daar komen de verhalen. Meester van de Bos herinner ik me als de rokende tuinkabouter. Helaas zat ik voor zijn neus en hij rookte een pakje cabalero zonder filter per dag. Tegenwoordig is dat niet meer voor te stellen, ik sta gewoon op de stoep mijn paffie te roken. De asbak zat om half vier nokkie vol en stinken!
Op de tweede pagina staat het gedicht van mijn vader, ik lees het stilletjes door en krijg bijna tranen in mijn ogen. Op 28-12-1971 schreef mijn vader het volgende gedicht...
'Als je na latere jaren
je album open slaat.
En je oog laat varen
op het versje dat hier staat.
Denk dan eens aan mij
die dit versje heeft geschreven.
En ik wens je niet anders,
dan een gelukkig leven...'
Dit doet me toch wel even laten slikken, veeg een traantje weg en zie dat mijn vader een mooi krul handschrift had. Mijn tante had een eigen gedicht gemaakt, als je de beginletters van boven naar beneden las stond daar haar naam. Origineel idee, gedecoreerd met een tekening die op het gedicht sloeg. Jeetje wat een leuke herinneringen zo'n poezie album. Ben heel blij dat ik dit boekje nog heb, het valt bijna van ellende uit elkaar maar dat boeit me eigenlijk niet zo. Van mijn schoonvader heb ik een poezie album gekregen die behoorde aan mijn man zijn overgrootmoeder. Prachtige letters maar de helft is niet te lezen, gedichten in het Frans, droogbloemen als versiering of een mooie tekening met potlood. Ik kan er niets aan doen, ik hou ervan!
Tot de volgende wonder
Leuk hè!! Ik heb de mijne ook nog...dierbare herinnering
BeantwoordenVerwijderenZeker weten, ben zo blij dat ik dit nog heb. De plaatjes die erin staan (met de glitters) vond ik vroeger leuker dan het gedichtje, snapte sommige niet.
BeantwoordenVerwijderen