dinsdag 7 februari 2012

Paracetamolmutsjes

Vandaag was weer een leuke dag om vast te leggen in een blogje. Gisteren ben ik extra vroeg naar bed gegaan om uitgerust naar Poeldijk te rijden met mijn collega's. Om tien over zeven stapte ik als ijslolly bij Hairpoint binnen alwaar mijn collega's al in stand ontdooien hun koffie naar binnen slobberden. Zo vroeg in de morgen is dat een zeer welkom drankje en al snel wist ook ik blind de weg naar het koffie apparaat te vinden. Marcel had voor deze gelegenheid vier prachtige hoofdtooitjes gemaakt en was ook super vroeg zijn bed uit gekomen om deze prachtige dingen op ons hoofd te bevestigen. Ik kan jullie melden dat ze goed zijn blijven zitten en ik heb nu nog steeds haarpijn. Enfin, wij gingen met de banaan naar Poeldijk en wisten dat het erg druk zou zijn. Iedereen wilde een mooie plek omdat Maxima het evenement met een gongslag zou openen. Zie je het al voor je, vier docenten in kostuum met hoofdtooi die ons gelijk vijftien centimeter langer maakte. Prop dat maar eens in een banaan zonder dakraam. Arme Daniëlle zat ook nog eens wijdbeens omdat de stoel los stond, te erg! Zet vier losgeslagen vrouwen in een gele auto en je hebt geheid lol.

De beveiliging was goed geregeld, zonder bandje kwam je er niet in. Maar éénmaal het bandje om je pols dan mocht je er ook niet meer uit i.v.m. de komst van Maxima. We hebben haar van zeer dichtbij mogen zien, al kregen wij veel leerlingen die een match wilde met ons. Tja, dan heb je even geen tijd voor de prinses en als de leerlingen dan weer verder gaan zagen we nog net een kruintje van Maxima.  Al met al was het een erg leuke dag, Janice is een perfecte gastvrouw, het ontbrak ons aan niets. In alle vroegte heeft ze broodjes staan smeren, heeft snoepjes, koekjes en drinken in de koffer gestopt en was het organisatorisch weer prima geregeld. Het is toch wel een aparte ervaring om in een ruimte te lopen waar het wemelde van de oortjes, lees beveiliging. Mijn jongste vruchtje had alleen haar hand maar uit te hoeven steken om haar een hand te geven, dat durfde ze nou net niet. Wim Lex heeft ze al twee keer mogen ontmoeten dus waarom Maxima dan niet? Het kriebelde wel bij haar, al heeft ze goed naar de instructies geluisterd. Net zat ik nog even naar de WOS te kijken en daar hoorde ik dat er zeven kinderen waren bevangen door de kou omdat ze nog niet naar binnen mochten. Ach, een warme kop choco doet wonderen, al hebben ze Maxima denk ik net gemist.

Tot de volgende wonder