Afvalrace

Vijf dagen verder en ik ben al 3.9 kilo kwijt en hiertegen zeg ik alvast; tot nooit meer ziens! Jeetje wat klinkt dat fijn zeg, zeker als je het hardop zegt. De afgelopen vijf dagen zijn voorbij gevlogen, ik tel na vandaag nog 8 dagen van streng op dieet... 

Streng zijn voor jezelf, als het voor een goede zaak is dan is het vol te houden. De lever moet slinken om de chirurg straks de ruimte te geven om mijn maag door te knippen en weer vast te nieten. De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met eten, wat mag ik wel en wat mag ik niet. Overdag bestond mijn ontbijt, lunch en tussendoortjes vooral uit zoetige dingen. Er liggen hier twee soorten proteïne repen die voor mij mierzoet zijn. Dan eet ik kvark van Lindahls (minste suikers en vetten) met yoghurt en daarin multi vezels en een schepje voedingsvervanger waar alle vitamines en mineralen in zitten die je nodig hebt. Dat laatste is redelijk te doen maar erg eentonig. Ik merk dat de behoefte naar hartig erg aanwezig is, in de middag neem ik dan ook een opkikkertje. De avondmaaltijd is echt een feestje aan het worden, veel verschillende groentes, rauwkost en een stukje mager vlees of ei. Om daar een gevarieerd weekmenu van te maken is de afgelopen dagen goed gelukt. Heel lief ook dat velen mij willen ondersteunen door koolhydraat arme recepten te sturen, echter zitten daar weer teveel vetten in. De lage koolhydraten zijn wel fijn maar kaas en room zijn uit den boze. Na mijn operatie hoop ik gewoon met de pot mee te kunnen eten, een kleine aanpassing daar gelaten. De hoeveelheid is weinig dus moet lukken dunkt me. Vandaag begon ik met een reep en die kreeg ik niet helemaal op. Als ik straks op elk stukje minimaal 25 keer moet kauwen heb ik genoeg kunnen oefenen na vanmorgen. Ik doe ruim een half uur over het eten van een reep, mijn kaken malen overuren echt niet normaal. Ik heb voor de grap eens zitten tellen hoe vaak ik moest kauwen voor ik het minihapje kon doorslikken 39 keer! Na die reepervaring van  vanmorgen moest er ook nog geluncht worden en eerlijk waar, bij het idee dat ik nog zo'n reep naar binnen moest metselen ging mijn trek in eten weg als sneeuw voor de zon. Ik ben de Jumbo ingelopen en heb daar als een malle alle crackers staan vergelijken op vetten, koolhydraten en suikers. Bleek ik ook nog vreselijk in de weg te staan met mijn lege kar, sorry ik doe hier een vergelijkend waren onderzoek! Langs de vleeswaren een pak fricandeau gepakt en een kuipje 20+ smeerkaas mee gegrist. Met de boodschappen onder mijn armen ben ik naar huis gegaan en heb ik twee lichtgewicht crackers op, mijn hoofd werd gekalmeerd als zijnde heroïne voor een junkie, eindelijk iets hartigs. Morgen gaan we zien of ik stil blijf staan of dat er iets van de kilo's af is, al is het maar een ons. 

Even in de serieuze modus, de afgelopen dagen heb ik echt op alle verpakkingen staan gluren wat er nou allemaal in zit. Waar ik voorheen gewoon een pak uit de schappen trok zonder te kijken, sta ik nu op alle pakjes en potjes te gluren wat er allemaal in zit. Verzadigde of onverzadigde vetten, hoeveel koolhydraten zitten erin en dan de suikers. Wist je dat er in 100 gram magere yoghurt 4.2 gram suiker zit? Het is zo zuur als wat, waar zitten die suikers dan qua smaak? Nog maar te zwijgen over de proteïne repen, in één zit geen suiker (lees die is best zoet) en in de andere reep zit 2 gram suiker en die is echt mierzoet. Echter zitten in de laatste reep weer de meeste vezels  waar ik met gemak van naar het toilet kan. Als ik wakker word is het eerste waar ik aan denk die reep... zucht. Kijken jullie wel eens op de achterkant van een verpakking wat er allemaal in zit, hoe kiezen jullie elke dag weer iets om te eten en let je er dan ook op hoeveel er van alles in zit? Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden, ik houd me aanbevolen voor recepten, graag vetvrij en koolhydraatarm ;-)

Tot de volgende wonder

 

Wat eten we vandaag

 

De aankomende twee weken worden de twee langste weken uit mijn leven. Waarom worden het de twee langste weken, nou omdat ik moet gaan 'crashen' (lees mezelf uithongeren). Het zag er niet gunstig uit voor Silly, ik moet aan de shakes en dat is zoooo goor! Ik krijg dat niet weg, komt door de melk die een zoetige en kalksmaak krijgt en dan blokkeert mijn keel. Je gaat op zoek naar alternatieven want die lever moet echt gaan slinken voor de operatie. De lever ligt vlak bij de maag en als ze daar met een snij/niet machine langs gaan wil ik dat mijn organen wel veilig op afstand liggen. Het is voor een goede zaak, je hebt die beslissing nou eenmaal genomen dan moet je ook de gevolgen daarvan nemen en dat is streng op dieet. Je weet hoe je moet 'crashen' want dat heb je immers al zo vaak gedaan, dat die twee weken er ook wel bij kunnen toch?

Oke, voor God en vaderland, kom maar door met die troep! Toch doe ik een kleine aanpassing want drie maal daags een gore shake daar word ik niet bepaald vrolijk van. Mijn gezin kan mij na twee weken afschieten, zo niet te genieten ben ik dan. Mijn jongste dochter heeft moeite met ontbijten en neemt al een aantal jaar een shake van Herbalife, geloof het of niet zij heeft er baad bij. Ik ga met de billen bloot en zal vertellen wat ik zoal heb gegeten.

Als ontbijt... ehm... ik was iets te laat voor het ontbijt sorry! Als tussendoortje/brunch heb ik een proteïnebar op. Deze reep bevat 18% eiwit, 153 calorieën en 1.2 gram suiker (niet veel gelukkig). De smaak was goed te doen, wel lang kauwen op die reep zeg, zit er zaagsel in ofzo! Na die reep had ik al snel een liter limo (zero sugar) achter de knopen en ow... ik moet me nog aanleren om ECHT niet te gaan drinken na het eten, maar hey... ik moest het laatste restje echt uit mijn kiezen spoelen. Zo rond één uur heb ik als lunch yoghurt, kwark met aardbeismaak (laag in suikers en hoog in eiwit) met daarin 2/3 lepel herbalife formule 1 cookies & cream met een theelepel multi vezels erdoor. Het smaakte oké, niet te kalkachtig en niet al te zoet. Voor één keer per dag moet dit prima vol te houden zijn. Als tussendoortje weer een proteïne bar 16% eiwit. Na al dit zoete geweld had ik even trek in iets hartigs, meer mijn ding. Ik heb een opkikkertje tomaat genomen, was erg welkom qua smaakbeleving. Over smaakbeleving gesproken! Een paar weken geleden kwam de eiwitbijbel binnen en daar staan erg lekkere recepten in, Ja jullie denken toch niet dat ik op 3 shakes en 2 proteine bars kan leven? Voor het avondmaal doe ik koolhydraat arm, vlees, vis, ei, groenten, kip, mager vlees etc. dat soort dingen. Vanavond had ik mezelf een omelet gepland met rucola, komkommer, plakje kaas fijn gesneden, rood uitje, scheutje melk, 2 eieren en 100 gr. zalm... man man man dat is me lekker! De foto hierboven zegt genoeg toch? In de middag en avond lukt het me ook wel om de tweede liter limo naar binnen te krijgen en als toetje vanavond (lees als in na het plaatsen van deze blog) een heerlijke sinaasappel voor de vezeltjes. 

Voor mijn gevoel ben ik lekker bezig, al is het pas dag één. Morgen gaan we weer aan de slag en dan duik ik de eiwitbijbel weer in om mijn avondmaal uit te zoeken. Ik hou meer van hartig dan van zoet, dan snappen jullie wel dat ik uitkijk naar het diner. Als ik het echt niet meer trek neem ik een opkikkertje, het hele assortiment staat in de kast dus moet goed komen. Vanmorgen heb ik mij gewogen 117.1 met kleding aan en dit wordt mijn start gewicht. Vanaf vandaag is mijn nieuwe eetgewoonte gestart, volhouden Syl, je kan het! (geef mezelf een schouderklopje) Straks nog de confronterende foto's maken en mezelf meten, laat de kilo's maar verdwijnen ;-)

Tot de volgende wonder

Eet je bord leeg

 

Als ik terug ga naar mijn verste herinnering dan komt er iets naar boven wat ik mijn leven lang bij me heb gedragen. Vroeger schepte mijn moeder het eten op mijn bord en ik moest mijn bord altijd leeg eten, want kindertjes in Afrika hebben niets te eten en jij wel. Mijn antwoord was dan altijd 'stuur mijn bord maar naar Afrika want ik hoef/lust dit niet'. Ik kon om dit antwoord een draai om mijn oren krijgen, het bord moest leeg, al moest ik de hele avond aan tafel blijven zitten. Zo ook op een avond, begin jaren 70, ik was denk 5 jaar. We aten deze avond spinazie met een gekookt eitje en ik had hier gewoon geen trek in. Normaal vind ik spinazie erg lekker maar die avond kreeg ik het echt niet weg. Mijn moeder zat tegenover mij en ik probeerde een hap te nemen, al kokkend kwam deze hap er weer uit. Mijn moeder zei me dat het bord leeg moest, ik wist me geen raad! Ik had al geen trek en als elke hap eruit komt dan wordt de inhoud alleen maar meer! Iedereen aan tafel was al klaar met eten en ik keek hulpeloos naar mijn vader. Helaas kwam de hulpeloze blik die ik hem gaf niet aan en hij dook zijn krant in. Als enige zat ik aan tafel met dat steeds voller wordende bord spinazie met het zielige gekookte ei. 

Als kind was ik al vindingrijk en bedacht een list om het bord zienderogen te legen zonder ook maar een hap te hoeven nemen. Ik had een leuk jurkje aan met zakken, voel je hem al aankomen? Binnen no time zat de inhoud van mijn bord in de zakken van mijn jurkje. Gelukkig was mijn moeder druk doende om mijn broertje in zijn pyjama te proppen dus kon ik ongezien te werk gaan. Na de laatste hap die in mijn zak verdween melde ik dat mijn bord leeg was, ik mocht van tafel. Ik nam een speurt naar het toilet en daar leegde ik mijn zakken, eindelijk was ik van die troep af en ik besloot die avond vroeg naar bed te willen. 'Mama mag ik mijn pyjama ook aantrekken?' 

Jaren later, toen ik zelf kinderen had, besefte ik dat ik dit mijn kids nooit zou aandoen. Ik schepte kleine porties op en als ze nog trek hadden mochten ze nog een bordje pakken. Het feit dat het bord leeg moest blijkt achteraf een vorm van 'feeden' te zijn, ze was gewoon een ordinaire feeder! Mijn moeder bepaalde het menu, zij bepaalde ook de hoeveelheid op mijn bord en iets verspillen stond niet in haar woordenboek. Toen al was er bijna geen communicatie mogelijk, dat is nooit echt beter geworden helaas. Zou dit gegeven iets te maken hebben dat ik altijd mijn bord moest leeg eten en dooreet als ik genoeg heb gegeten? Heeft dit ervoor gezorgd dat ik mijn verzadigingspunt steeds aangepast heb aan de hoeveelheid wat er op mijn bord lag? At ik met mijn ogen en niet met mijn maag? 

Mijn kinderen hebben altijd mogen stoppen als ze vol zaten, konden een boterham pakken als we iets aten waar ze geen zin in hadden of iets niet lusten. Ik heb mij voorgenomen dat mijn kids een keus mochten maken. Sterker nog, mijn jongste zoon vond koken al op jonge leeftijd erg leuk. Nog geen vier jaar en hij stond al in de pan met gebakken uitjes te roeren en maakte samen met mamsie een pan heerlijke macaroni. Niet gek dat hij voorstelde om tijdens het kinderfeestje van hem en zijn tweelingzus een eetfeestje te willen. Ze waren gek op gourmetten met pannetjes, ik kon ze niet gelukkiger maken. Nog steeds maakt mijn jongste zoon de lekkerste gerechten waar het hele gezin met aanhang enorm van kan genieten. Hij geniet weer van het aanzicht dat iedereen van zijn gerechten smult en zegt dat het een 'masterlijk' recept is! Of eten een belangrijke factor in mijn leven is... jazeker. Buiten dat we het nodig hebben is eten ook lekker en ja, ik ben een echte smulpaap en ja, ik ben het bord spinazie van vroeger snel vergeten als ik iedereen zie genieten van mijn kook en baksels. 

Dat ik dit verhaal opschrijf maakt dat ik in eten straks de juiste keuzes moet gaan maken, dat ik na mijn operatie weer opnieuw moet leren eten. Zo moet ik de juiste keuzes maken om aan de juiste vitamines en mineralen te komen, is de hoeveelheid belangrijk en dien ik te luisteren naar het verzadigingspunt wat ik nu niet meer heb. Ik moet weer leren eten met mijn hoofd in samenspraak met mijn nieuwe maagje. Dat het niet makkelijk is weet ik, dat het niet onmogelijk is weet ik ook. Al maanden ben ik mij aan het inlezen en hoop ik dat ik de juiste kanalen heb gevonden voor het grootste resultaat. Met de juiste 'mindset' en voorbereidingen gaat het mij lukken, ik weet het zeker!

Tot de volgende wonder

Bananen zijn gezond

Lieve blogvolgers, het is alweer een tijdje geleden dat ik in de digitale pen ben geklommen. In de tussentijd zijn er zoveel dingen de revue gepasseerd dat ik genoeg stof tot 'pennen' heb voor de komende... ehm... daar zitten jullie helemaal niet op te wachten! Toch wil ik weer wat vaker gaan bloggen, al lijkt het nieuwe bloggen nu 'vloggen' te heten. Dat mag de pret niet drukken, er zit hier vast nog wel een optie om filmpjes te plaatsen dunkt me. Voorlopig tik ik alles lekker van me af en houd ik een ieder die hierin geïnteresseerd is op de hoogte van wat ik kwijt wil.

De aankomende maanden ga ik wat meer vertellen over de operatie die ik onderga; de gastric sleeve en wat er allemaal aan vooraf is gegaan. Hoe ben ik tot dit besluit gekomen en waar is het in mijn hoofd fout gegaan. Is het überhaupt ergens fout gegaan of ben ik gewoon een lekkerbek en houd ik van lekker eten. Het zal een ontdekkingsreis door mijn herinneringen gaan worden en ik vermoed op sommige punten heel confronterend. Het feit dat ik op dit moment niet gelukkig ben met vooral de lichamelijke ongemakken heeft mij doen besluiten om naar mijn huisarts te stappen voor een verwijzing naar een specialist.  Noem mij maar de Queen of Jojo, de Meesteres in het volgen van de meest uiteenlopende diëten en waar hebben zij mij tot nu toe hebben gebracht. 

Aankomende maandag is het twee weken voor mijn operatie en ga ik weer ouderwets een crash dieet volgen om vooral mijn lever te laten slinken. Elk onsje wat ik kwijt raak is meegenomen, al hoop ik uiteraard dat het 'uithongeren' van deze royale dame wel zijn vruchten af gaat werpen. Zo heb ik mij al verdiept in het eiwitrijk eten (de eiwit bijbel) en geloof me, daar zitten heerlijke recepten tussen, maar dan ook ECHT lekker! Op 7 juni gaat het, als het goed is, allemaal gebeuren en wordt ik wakker op de uitslaapkamer met een 'banaantje' als nieuwe maag. Voor mij en mijn gezin een spannende tijd maar jeetje... wat heb ik hier naartoe geleefd! Op naar een gezond leven, want gezond oud worden is mijn drijfveer ;-) 

Tot de volgende wonder