Nieuwe baan

Vanaf 1 juli a.s. ga ik starten bij mijn nieuwe werkgever en daar heb ik zoveel zin in! Het was nog even hopen dat ik voor deze tijd geopereerd zou zijn en dat is gelukt! Nou hoor ik jullie denken 'nieuwe baan? Maar je had het toch zo naar je zin bij de ouderen?' Klopt helemaal, ik had het daar enorm naar mijn zin. 'Maar waarom ga je daar dan weg?' Nou dat zal ik je vertellen. In het begin van mijn start in de zorg, als huiskamerbegeleider, had ik de taak om leuke dingen te doen met de ouderen die in de huiskamer bleven, Niet iedereen besloot met de activiteitenbegeleiders mee te doen aan een activiteit. In de vroege ochtend hielp ik met het ontbijt tot de ergste drukte over was. Daarna stapte ik uit de keuken en ging mij mengen onder de bewoners die zich in de huiskamer begaven. Mijn taken lagen op allerlei gebied, spelletjes doen, kleuren, zingen, ochtendgym, schilderen, lekker kletsen, iets lekkers bakken of koken met de bewoners, Efteling en smurfen dorp maken, kortom teveel om op te noemen. In de coronatijd hebben we heel wat puzzels gemaakt en zelfs één ingelijst omdat deze zo moeilijk was om te maken. Het was dan ook een 3D puzzel die met een speciaal brilletje het 3D effect liet zien. Zoals je leest ik had het naar mijn zin, totdat....

Helaas kregen wij een wisseling van leidinggevenden die een hele andere kijk en invulling wenste voor de huiskamerbegeleiders. Zo had ik steeds minder tijd om die  o zo gewenste leuke dingen met de bewoners te doen en belande ik meer in de keuken met alle taken daaromheen. Voor de bewoners niet leuk, maar ook ik kreeg steeds minder zin om deze taken te doen. Tja dan zeg ik altijd, als je het ergens niet naar je zin hebt dan moet je gaan en op zoek naar iets anders wat wel aansluit op je wensen. En dat heb ik dus gedaan, ik ben gaan solliciteren. Uiteraard liep ik tegen het feit dat ik niet de juiste papieren had om als activiteitenbegeleider aan de slag te kunnen. Elke dag struinde ik het internet af op zoek naar de baan waar ik gelukkig van werd. Elke keer de afwijzing om dat papiertje wat ik niet heb, telt ervaring dan niet mee? Konden ze mij maar aan het werk zien, dan durf ik te wedden dat ze mij op zeker een kans zouden geven. Vele afwijzingen later kwam uit onverwachte hoek een reactie van een sollicitatie die ik door alle afwijzingen glad was vergeten. Ik begon te stralen, kreeg een lach op mijn gezicht en dacht hèhè, er zijn toch nog werkgevers die iets verder kijken dan alleen dat stomme papiertje. Na een superleuk gesprek te hebben gehad werd ik uitgenodigd voor een tweede gesprek en zie hier, vanaf 1 juli ga ik van start bij de Kessler Stichting. Zo zie je maar dat de aanhouder wint en de bewoners van mijn oude werk vergeet ik echt niet. Aankomend weekend ga ik even bij ze langs, want vergeten doe ik ze echt niet! Dankzij de bewoners had ik daar een erg toffe tijd, nu op naar nieuwe uitdagingen, want die gaan er zeker komen.

Tot de volgende wonder

 

De statistieken na een maand

Daar zit ik dan aan de tafel, laptop voor mijn neus en naast mij het schriftje waar ik 4 weken geleden de eerste maten heb opgeschreven. De foto's heb ik jullie al laten zien, de naakte waarheid. Nu 4 weken verder krijg ik al te horen 'Jeetje wat zie je er goed uit!' en 'Je ziet het al goed hoor dat je bent afgevallen!' Dat zijn we de oneliners die je graag wilt horen toch? Leuk al deze lovende woorden maar ik wil resultaat zien op de weegschaal en in de centimeters. Vandaag was het dan zover, hup Syl, op de weegschaal jij. Vorige week was het nog 106.6 en nu 107.0 Ja wat is dat nou, ik wil afvallen niet aankomen! Rustig Syl, 'calm your tits' dat is helemaal niet zo verwonderlijk hoor. Je houd je prima aan je eetmomenten, na een half uur pas drinken en dat is allemaal netjes qua suikers en vetten. Je bent de hele week al goed bezig met wandelen en dat zorgt ervoor dat je vetten omgezet worden in spieren. Wat zeiden ze ook alweer over het gewicht van de spieren? Nou?? Juist die wegen iets zwaarder dan het vet. Doordat je eiwitrijk eet, let op de suikers en de vetten is je lichaam zich aan het resetten. De artsen hebben een beginnetje gemaakt en jij moest het verder doen weet je nog? Denk nou niet dat je teveel eet want dat lukt je voorlopig toch niet. Die halve wrap is prima en dat je nog geen 2 crackers kan eten is ook geen ramp. Je bent gewoon goed bezig PUNT!

Met deze woorden in mijn achterhoofd griste ik de centimeter van de kast en begon ik gelijk van alles te meten. Als eerste begon ik met mijn buik, slingerde de centimeter rond mijn middel en zag dat hij nu aangaf 110 cm, dat was vier weken geleden 119 cm. OOOWWW MYYY GOOOD! Kan dat in vier weken??? Al snel waren de heupen aan de beurt. Mijn dochter zei mij al dat mijn billen minder 'poofie' waren, nou laat dat terug te lezen zijn in de cijfertjes dan. Ik werp als een volleerd lassowerper de centimeter rond mijn billen en deze gaven aan 118 cm. Snel keek ik op het eerste blaadje en daar stond 130 cm. Ik was in shock, ook hier had mijn dochter gelijk. Vanmorgen trok ik voor het eerst weer een bh aan, omdat de chirurg het handig vond om precies tussen mijn borsten een gaatje te maken en een beugeltje hier best pijn doet. Ook hier zag ik al wat teveel aan stof, 'de jongens' zijn ook aan het krimpen. De borsten gaven 118 cm aan, dat was 127 cm. Daar is één iemand niet blij mee, sorry schatje! Ook de armen bovenbenen en nek waren in omtrek geslonken, hieronder zal ik het allemaal op een rijtje neerzetten.

Buik was 119 is nu 110 cm

Heup was 130 is nu 118 cm

Borst was 127 is nu 118 cm

Arm was 43 is nu 38 cm

Been was 66 is nu 63 cm

Nek was 46 is nu 43 cm

Voor de eerste vier weken een prachtig resultaat al zeg ik het zelf. Mijn geheim? Dat is geen geheim, lekker wandelen en eiwitrijk eten en dan komen we vanzelf bij het eindresultaat. Waar ik ga eindigen geen idee, ik heb mezelf op een punt gezet dat ik een gezond BMI heb en dat is 70 kilo. Maar mocht ik stranden bij de 80 kilo dan is dat ook goed. Het belangrijkste is dat ik straks in een gezond lichaam oud kan worden samen met mijn lieve hubby, waar ik vandaag op de kop af 28 jaar getrouwd mee ben,

Tot de volgende wonder

 

Walking on sunshine

 

Nu ik een week verder ben en het eten en drinken al beter gaat, komt er nog iets om de hoek kijken. Jaja Silly, je zal eraan moeten geloven en meer moeten gaan bewegen! Daar heb ik mij natuurlijk al goed op voorbereid, ik heb een roeimachine aangeschaft. Deze staat prachtig in mijn slaapkamer voor de tv enorm stof te happen. De enige beweging die ik hiermee maak is het afstoffen en verplaatsen van dat ding. Het is een behoorlijke 'staindeweg' maar hey, alles voor de goede zaak! Het is de bedoeling dat ik er een aantal keer per week op ga zitten en dan ook ga roeien. Uiteraard heb ik hem wel getest en hij doet het prima maar dat is alweer een aantal maanden geleden! Nou is het voor nu niet de bedoeling dat ik vol gas tekeer ga op dit ding, eerst maar eens even de wondjes laten herstellen. 

Maar wat doe je dan in de tussentijd om je ver te zoeken en verwaarloosde conditie op peil te krijgen? De oplossing kwam van mijn lieftallige oudste dochter. 'Mam, ga lekker wandelen! Even heerlijk je koppie leeg het is echt zo fijn! Wacht, ik stuur je een app...' Daar verscheen het ommetje in mijn app en nadat ik hem had geïnstalleerd kon ik perfect bijhouden hoeveel ik gelopen had in wat voor tijd. Vanaf vorige week ben ik hem gaan gebruiken en zag ik de tijd langer worden, de meters werden een kilometer en vandaag had ik al bijna 2 kilometer gelopen. Ik vind het heerlijk om vroeg in de ochtend te lopen, die rust en stilte, bijna geen verkeer en geloven jullie dat ik elke ochtend nagefloten wordt? Wat... jullie geloven niet dat ik nagefloten wordt? Als je goed luistert vertellen de vogels je dat je goed bezig bent, moedigen ze je aan van 'zet door, je gaat lekker', dat geeft de burger weer moed. 

Na een week of 6 mag je langzaam gaan trainen, mooi verhaal maar ik zet geen poot meer in een sportschool. Het enige wat hiermee slinkt is mijn portemonnee, ik ga heerlijk zwemmen, wandelen en roeien. Andere leefstijl wilt niet zeggen dat je iets moet gaan doen wat je niet volhoud omdat het gewoon niet leuk is. Daarom doe iets wat je ook nog leuk vind, dan hou je dit het langste vol ;-)

Tot de volgende wonder

Wat eten we vandaag

Zo, de eerste week na de operatie en wat eet ik zoal. Nou best wel veel verschillende dingen eigenlijk. De eerste week heb ik rustig opgebouwd, ik voelde mij totaal niet uitgehongerd of uitgedroogd. Je drinkt en eet met de klok en zoveel mogelijk op gezette tijden. Nou had ik mij voorgenomen om mijn wekker steeds te zetten, daar ben ik niet eens aan begonnen! Als ik dat er ook nog bij krijg hou ik helemaal geen vrije tijd meer over, sjongejonge. Het moet wel even gezegd worden; ik zit middenin een herstelvakantie he, ga ik mezelf niet al te druk maken toch? Enfin, hoe ziet mijn dag er dan zo'n beetje uit hoor ik jullie denken, nou luister...

Mijn wekker gaat, herstel de wekker van manlief gaat, want ik heb herstelvakantie. Dat wordt minstens drie keer snoozen voor mijn schatje  moet opstaan om te gaan werken. Voor mij is dat een teken dat ik mijn bed wordt uit getakeld, want opoe kan nog niet gracieus als een vlotte hinde het bedje uitstappen. Ik ga vervolgens naar beneden en na het toiletbezoek gaan de pilletjes erin. Dat zijn voor nu een maagbeschermer, een paracetamol, biotin en als ik nog niet nummer twee heb gedaan op het toilet de afgelopen dagen, gaat er nog een klein laxeerpilletje achteraan. Let op, dat is drink moment één. Vervolgens krijgen we het badkamer ritueel, okseltjes fris, soep uit de ogen, tandjes gepoetst, afdrogen en dan hopen dat de benen droog zijn voor ik in mijn 'tentacompleta' stap. Dan de kast in en iets aantrekken waarvan je weet dat je dit binnen een maand niet meer gaat passen. Bij wijze van spreken zou ik mij elke dag makkelijk een paar keer kunnen verschonen, zoveel hangt er nog in wat mooi en straks te groot is. Ik loop naar beneden, nadat ik een wasje uit de machine getrokken hebt en deze behendig in de droger weet te mikken. Beneden aangekomen krijg ik eetmoment nummer één; een skyr to go. Dan is het tijd voor het dagelijkse ómmetje' die worden al wat langer, ik ben TROTS! Als ik dan weer terug ben wordt het weer tijd voor een volgende drinksessie. Kleine slokjes moet lukken Syl, gewoon in een glas. Na de boodschapjes in huis te hebben gaat de denkbeeldige wekker af voor een tussendoortje, komop Syl, je kan het! Zo gaat het de hele dag door tot ik naar bed ga. 

Vanavond heb ik voor het eerst gekookt voor mezelf, broccoli, aardappelblokjes en een stukje kipfilet. Het lag op een boterham bordje en na zes hapjes zat mijn banaantje vol. Heel bizar dat je ogen nog geen connectie hebben met je nieuwe maag. Gelukkig werken mijn hersens prima en voel ik feilloos aan dat die zes hapjes genoeg zijn. Ik zal de aankomende maanden echt nog wel eens ergens tegenaan lopen of iets eten wat niet goed valt, geen probleem. Het feit dat ik opnieuw moet leren eten neemt niet weg dat ik elke keer die uitdagingen aan ga. Nu een uur na mijn avondmaal voelt mijn banaantje nog heel vol aan, ik mag weer drinken maar ik pas even...

Tot de volgende wonder

 

Hoe gaat het met me

 

'Hoe gaat het nu met je?' 'Nou, ik heb mijn nageltjes weer gelakt, dat zegt genoeg toch? Ik voel me al een stuk beter dan afgelopen maandag net na de operatie kan ik jullie met plezier melden. Natuurlijk zijn er een aantal 'dingetjes' die wel een punt van aandacht verdienen. Zo kom ik bij lange na niet aan anderhalve liter vocht per dag, leef ik bij de klok en terwijl ik dit type denk ik oh k... ehm, ik moet weer wat eten! Ik heb een klein bakje waar normaal sausjes in gaan, daar gaan de paar hapjes fruit in die ik hoop weg te krijgen. Mooi formaatje en wat er niet in past gaat in de kliko, genaamd manlief. Ik zit nog in de fase pap, zacht fruit, beschuit, crackers met smeerbaar beleg, gemalen groenden en vlees en 3 zuivelmomenten per dag waarvan er minimaal 1 met eiwit moet zijn. Als ik dat zo neerzet dacht ik voorheen 'ís dit alles? Heb ik een houten bek ofzo, krent!' Daar denk ik nu 'moet ik dit allemaal opeten???' Ja zo kan het verkeren na een maagverkleining.

Zo ook gisteren, ik had heerlijke zalm gekocht en dat op een crackertje bedekt met 20+ smeerkaas, top idee! Het is een avondmaaltijd dus ik maak er zonder bij na te denken gewoon twee, want hey, je mag 3 crackers per dag Syl dus dat moet lukken. De eerste zat erin, heb ik enorm van genoten. Ik pak de tweede cracker en neem een hap, gaat nog goed en de hap erna was alsof mijn maag op slot ging. Drie dubbele sloten om mijn maag en nope, geen hap meer in te krijgen. Gelukkig zit de 'kliko' vlak naast mij en hoef ik niets te verspillen. 

Dan nog de zuivelmomenten, ik had het gevonden hoor! Waarom maak ik geen frozen yoghurt met vers zacht fruit? Dit mag ik allebei en een ijsje met de aankomende hitte is zeer welkom. Tijdens het shoppen in de plaatselijke buurtsuper heb ik de ingrediënten in mijn kar gedaan en bij thuiskomst direct de ijsjes gemaakt. In niet gevroren toestand was het lekker, niet al te zoet maar dat maakt niet uit. Vanmiddag komt ons jongste vruchtje naar beneden en zegt enthousiast 'Mam! We hebben nog ijsjes die je gisteren gemaakt heb, zullen we ff gaan testen?' Ik nam de aardbeien variant en dochterlief de framboosjes smaak. Ik ben erachter gekomen dat we de samenstelling iets moeten bijschaven want het was werkelijk waar niet te eten! Te zuur, te schraal van smaak en niet lekker. Het was wel ijs, maar daar was ook alles mee gezegd, wordt vervolgd!

Ik kan van mezelf zeggen dat ik niet kleinzerig ben, ik wil dan ook snel weer wat doen. De eerste ommetjes zijn dus al gemaakt, wel handig om bij alle ommetjes de app aan te zetten Syl, aandachtspuntje. De wekelijkse boodschappen heb ik samen met manlief gedaan, alsof ik de marathon had gelopen zo moe was ik. Pijnstillers innemen als je echt pijn heb mag hoor, wees niet zo hard voor jezelf. Dat heb ik uiteindelijk dan ook maar gedaan. Zo vlak voor het slapen gaan neem ik ze nog lekker in. Door mijn rugklachten kan ik niet lang op mijn rug liggen. Mooi verhaal, de afgelopen nachten was dat de enige houding waar ik in kon slapen maar jeetje... ik heb geen rug en billen meer over! Wat ben ik blij dat ik al op mijn rechter zij kan slapen, heeeeeerlijk! De linkerkant is nog een no go, dan ga ik door de grond. De wondjes helen mooi, van de zes gaten zijn er nog twee die iets wijken maar voor de rest is alles dicht en ziet het er rustig uit. De kleuren op mijn buik verschieten elke dag, van blauw, naar groen, geel en paars. Het sneetje waar mijn restmaag doorheen getrokken is heeft echt alle kleuren van de regenboog, maar ook dat komt wel weer goed.

Dus als men vraagt hoe gaat het met je, dan kan ik zeggen het gaat de goede kant op. Ook met de kilo's, die verdwijnen als sneeuw voor de zon, nou laat de zon maar flink schijnen want ik heb er nog genoeg!

Tot de volgende wonder

De dagen na de operatie

'Ben je zenuwachtig Syl?' ik; welneee! Waar moet ik nou zenuwachtig over zijn dan. Ik heb mij meer dan genoeg voor kunnen bereiden op wat komen gaat. Maandag 7 juni mocht ik mij om 7 uur melden bij de opname lounge van het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam. Al vroeg werd ik wakker gemaakt door als eerste de wekker van manlief, toen mijn eigen wekker en daarna werd ik eraan herinnerd dat ik toch echt nu mijn bed uit moest door het felle licht van de lamp. 'Ga jij alvast maar naar beneden dan kan je nog eten en drinken, dat mag ik toch niet dus ik blijf nog even liggen, ow en mag die bouwlamp uit?' Ook goedemorgen! Om even over zevenen werd ik mee geroepen door de verpleegster en mocht ik door naar de intake alwaar ik werd gewogen, gecontroleerd, bloed werd afgenomen en ik een gemeen prikje kreeg tegen trombose. Hij voelde niet gemeen maar de uitwerking met spuitjes bij mij geven altijd een kleurrijk resultaat. Na dit alles mocht ik mijn spannende 'niemandalletje' aantrekken. Het werd nog spannender, alles moest uit en dan weet je dat je straks met je benen in de hoerastand licht zodat de arts er makkelijk bij kan; de 'Franse methode' noemen ze dit... jaja! Veel tijd om hierbij stil te staan heb je niet want al snel wordt je de gang doorgereden naar de voorbereidingskamer. Het was nog lekker rustig, jawel ik was de eerste die deze dag een banaantje als maag zou krijgen. Bob de anesthesist was in een vrolijke bui en met twee hiephoi tabletjes achter de knopen ga je al snel mee in deze flow. Bob blijkt een uitstekende prikker en weet mijn ader al snel te vinden, mijn grote angst omdat mijn aderen dun zijn en niet al te recht. Om kwart over 8 is het dan zover, je rijd de OK in en wat zie ik, ramen in een OK? Het personeel was hier ook erg blij mee en kon eindelijk meepraten over wat voor weer het die werkdag is geweest. Je stapt van je bed over naar een wiebelig plankje, je armen liggen ergens naast je aan slangetjes en draadjes en dan besef je dat je niet meer terug kan. Je krijgt een kapje voor en hoort de instructies van de mensen om je heen steeds verder weg, tot dat zalige gevoel van inslapen. Hallo, kan ik dit vannacht ook krijgen? 

Toen ik weer bij kwam was het 10 uur, het eerste wat ik voelde en dacht was 'tering, waar ben ik aan begonnen!' Een 'hit by a truck' moment overspoelde mijn gevoel en ik raakte lichtelijk in paniek. Niet eens door de pijn in mijn buikstreek maar van mijn linker schouder. Het eerste wat ik vroeg was of ik iets tegen de pijn kon krijgen. Heel lief kreeg ik iets via mijn infuus en mocht ik wat drinken. O god, drinken, lukt dat wel? Ja Syl, dat is gewoon gelukt en je voelde er niets van toch? Vele verhalen gingen de ronde dat na een maagverkleining water niet lekker zou vallen. Geen problemen mee, ik blij. Zo rond half 12 mocht ik naar zaal en het herstellen kon beginnen.

De volgende dag kreeg ik mijn eerste schaaltje pap, die heb ik genuttigd samen met manlief, lang leve video bellen. Hij was getuigen van mijn eerste hapjes vlaflip. Nou had ik van te voren bedacht om deze eerste hap zo te beschrijven want ja, dat moet haast wel bijzonder zijn. Ik kan er kort en bondig over zeggen dat het voor mij totaal geen verschil heeft gemaakt met hoe het voor die tijd ging. Gewoon hap, slik, door laten glijden want op een hapje vlaflip kan je niet 35 keer kauwen. 

Nu 4 dagen na de operatie ben ik al aardig doorgelegen, wil ik van alles maar kan ik nog niets. Vanmorgen ben ik om half 6 van ellende mijn bed maar uitgegaan en heb ik net een ommetje gemaakt van een kwartier, ik voel me rete trots. Vandaag ga ik proberen meer te gaan zitten, lopen en dan maar lezen. Voor mij vandaag zo min mogelijk bank hangen, even stand actief zitten en ga verder aan je scrapbook ofzo of nagels lakken. Het herstel heeft tijd nodig en het eten en drinken gaat de goede kant op, alleen te weinig. Vanmorgen stond de weegschaal op 109.7, ik ben nu 7.4 kilo kwijt. Kijk, daar doe ik het voor BAM!

Tot de volgende wonder

 

Met de ehm... bloot

De naakte waarheid, wat heeft dit een geld gekost zeg! Je besluit op een dag dat je gaat stoppen met roken, dat is me gelukt. Je wilt echt gezonder leven want hey, je wilt toch ooit in de toekomst genieten van je kleinkinderen toch? De smaak is volledig terug gekomen, alles smaakte ineens veel lekkerder. Je proeft weer eten en ineens heb je het kokkerellen weer gevonden. Van alles probeer je uit dat zelfs mijn kids zeggen dat mijn 'kookskills' erop vooruit zijn gegaan. Natuurlijk vind ik koken best leuk, iets nieuws proberen daar draaide ik mijn hand niet voor om, todat... je de weegschaal in het zicht krijgt. Voorzichtig ga je erop staan, want dat je aangekomen bent is geen verrassing, wel de hoeveelheid. Jaren schommelde ik tussen de 90 en 95 kilo, keurig in de twee cijfers. Als ik er even snel op ga staan en er weer af spring valt het best mee... jaja droom verder Syl. Met de handen voor mijn ogen keek ik tussen de vingers door naar wat het helse ding zou aangeven. Ik kijk, slik, nee dat is een grap, dat ding is kapot want dit kan niet! Hij gaf aan 119 kilo, ja dat is schrikken. 

Hoe krijg ik die ruim 25 kilo er weer zo snel mogelijk af, dit is toch niet gezond meer. Ik besluit eens te gaan zoeken op internet naar een dieet guru die mij kan helpen om van de overtollige kilo's af te komen. De guru had ik gevonden in het koolhydraatarm, een nieuwe leefstijl. Er ging een wereld voor mij open en echt, ik ben dit gaan doen en de kilo's gingen er inderdaad af. Tot het moment dat ik mijn galblaas kwijt raakte, dan is dat vette eten niet echt goed. Ik bleef stabiel op gewicht, alleen was er nog niet genoeg af en zat ik nog niet onder de 100 kilo. Wat ik ook probeerde ik kreeg het er niet meer af, dan gooi je de handdoek in de ring en denk je barst! Na een paar maanden zat alles er weer aan met rente, Het is mijn hele leven al een strijd geweest maar ik wil zo graag van die overtollige kilo's af. Was ik nog maar 14 jaar, toen kon ik eten wat ik wilde en kwam geen gram aan, die goeie ouwe tijd...

Vorig jaar maart belande ik in het ziekenhuis met een zware dubbele longontsteking, dan ga je toch nadenken. Longontsteking en overgewicht in een tijd van corona, dan krab je jezelf toch even achter de oren. Je begint met informatie te zoeken op internet, weet van verschillende vrienden dat het echt werkt en maak je voor jezelf de beslissing om toch te gaan voor een maagverkleining. Begin september ben ik naar de huisarts gegaan voor een verwijzing en toen ging het eigenlijk in een sneltreinvaart. Intake na een week, de week erna gesprek met internist, voorlichtingen en de chirurg. In het Maasstad Ziekenhuis wordt overwegend een gastric bypass gedaan, af en toe een gastric sleeve. Mijn voorkeur ging uit naar een sleeve omdat ik geen gerommel aan mijn darmen wilde. Kom ik op gesprek bij de chirurg zegt hij 'je hebt aangeboren maar één nier he? Dan moet ik je teleurstellen'... Ik dacht dat ik door de grond ging, mag ik niet geopereerd worden omdat ik maar één nier heb? Er schoot van alles door mijn hoofd, tot hij zei 'dan kunnen we geen gastric bypass bij je doen'.  Het zou een gastric sleeve worden, ik was blij. Na zeven maanden van wachten, vele gezellige telefoongesprekken met Bariatrie verder kreeg ik ruim twee weken geleden het verlossende telefoontje met een datum.

Maandag aanstaande mag ik mij om zeven uur melden bij de 'dagbehandelingen lounge', wordt ik om kwart over acht geopereerd en eindelijk wakker met een 'banaantje'. Hopelijk gaat dit mij helpen om de overtollige kilo's te laten verdwijnen, iemand die nog een kilootje wilt overnemen? 

Tot de volgende wonder

Afvalrace

Vijf dagen verder en ik ben al 3.9 kilo kwijt en hiertegen zeg ik alvast; tot nooit meer ziens! Jeetje wat klinkt dat fijn zeg, zeker als je het hardop zegt. De afgelopen vijf dagen zijn voorbij gevlogen, ik tel na vandaag nog 8 dagen van streng op dieet... 

Streng zijn voor jezelf, als het voor een goede zaak is dan is het vol te houden. De lever moet slinken om de chirurg straks de ruimte te geven om mijn maag door te knippen en weer vast te nieten. De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met eten, wat mag ik wel en wat mag ik niet. Overdag bestond mijn ontbijt, lunch en tussendoortjes vooral uit zoetige dingen. Er liggen hier twee soorten proteïne repen die voor mij mierzoet zijn. Dan eet ik kvark van Lindahls (minste suikers en vetten) met yoghurt en daarin multi vezels en een schepje voedingsvervanger waar alle vitamines en mineralen in zitten die je nodig hebt. Dat laatste is redelijk te doen maar erg eentonig. Ik merk dat de behoefte naar hartig erg aanwezig is, in de middag neem ik dan ook een opkikkertje. De avondmaaltijd is echt een feestje aan het worden, veel verschillende groentes, rauwkost en een stukje mager vlees of ei. Om daar een gevarieerd weekmenu van te maken is de afgelopen dagen goed gelukt. Heel lief ook dat velen mij willen ondersteunen door koolhydraat arme recepten te sturen, echter zitten daar weer teveel vetten in. De lage koolhydraten zijn wel fijn maar kaas en room zijn uit den boze. Na mijn operatie hoop ik gewoon met de pot mee te kunnen eten, een kleine aanpassing daar gelaten. De hoeveelheid is weinig dus moet lukken dunkt me. Vandaag begon ik met een reep en die kreeg ik niet helemaal op. Als ik straks op elk stukje minimaal 25 keer moet kauwen heb ik genoeg kunnen oefenen na vanmorgen. Ik doe ruim een half uur over het eten van een reep, mijn kaken malen overuren echt niet normaal. Ik heb voor de grap eens zitten tellen hoe vaak ik moest kauwen voor ik het minihapje kon doorslikken 39 keer! Na die reepervaring van  vanmorgen moest er ook nog geluncht worden en eerlijk waar, bij het idee dat ik nog zo'n reep naar binnen moest metselen ging mijn trek in eten weg als sneeuw voor de zon. Ik ben de Jumbo ingelopen en heb daar als een malle alle crackers staan vergelijken op vetten, koolhydraten en suikers. Bleek ik ook nog vreselijk in de weg te staan met mijn lege kar, sorry ik doe hier een vergelijkend waren onderzoek! Langs de vleeswaren een pak fricandeau gepakt en een kuipje 20+ smeerkaas mee gegrist. Met de boodschappen onder mijn armen ben ik naar huis gegaan en heb ik twee lichtgewicht crackers op, mijn hoofd werd gekalmeerd als zijnde heroïne voor een junkie, eindelijk iets hartigs. Morgen gaan we zien of ik stil blijf staan of dat er iets van de kilo's af is, al is het maar een ons. 

Even in de serieuze modus, de afgelopen dagen heb ik echt op alle verpakkingen staan gluren wat er nou allemaal in zit. Waar ik voorheen gewoon een pak uit de schappen trok zonder te kijken, sta ik nu op alle pakjes en potjes te gluren wat er allemaal in zit. Verzadigde of onverzadigde vetten, hoeveel koolhydraten zitten erin en dan de suikers. Wist je dat er in 100 gram magere yoghurt 4.2 gram suiker zit? Het is zo zuur als wat, waar zitten die suikers dan qua smaak? Nog maar te zwijgen over de proteïne repen, in één zit geen suiker (lees die is best zoet) en in de andere reep zit 2 gram suiker en die is echt mierzoet. Echter zitten in de laatste reep weer de meeste vezels  waar ik met gemak van naar het toilet kan. Als ik wakker word is het eerste waar ik aan denk die reep... zucht. Kijken jullie wel eens op de achterkant van een verpakking wat er allemaal in zit, hoe kiezen jullie elke dag weer iets om te eten en let je er dan ook op hoeveel er van alles in zit? Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden, ik houd me aanbevolen voor recepten, graag vetvrij en koolhydraatarm ;-)

Tot de volgende wonder

 

Wat eten we vandaag

 

De aankomende twee weken worden de twee langste weken uit mijn leven. Waarom worden het de twee langste weken, nou omdat ik moet gaan 'crashen' (lees mezelf uithongeren). Het zag er niet gunstig uit voor Silly, ik moet aan de shakes en dat is zoooo goor! Ik krijg dat niet weg, komt door de melk die een zoetige en kalksmaak krijgt en dan blokkeert mijn keel. Je gaat op zoek naar alternatieven want die lever moet echt gaan slinken voor de operatie. De lever ligt vlak bij de maag en als ze daar met een snij/niet machine langs gaan wil ik dat mijn organen wel veilig op afstand liggen. Het is voor een goede zaak, je hebt die beslissing nou eenmaal genomen dan moet je ook de gevolgen daarvan nemen en dat is streng op dieet. Je weet hoe je moet 'crashen' want dat heb je immers al zo vaak gedaan, dat die twee weken er ook wel bij kunnen toch?

Oke, voor God en vaderland, kom maar door met die troep! Toch doe ik een kleine aanpassing want drie maal daags een gore shake daar word ik niet bepaald vrolijk van. Mijn gezin kan mij na twee weken afschieten, zo niet te genieten ben ik dan. Mijn jongste dochter heeft moeite met ontbijten en neemt al een aantal jaar een shake van Herbalife, geloof het of niet zij heeft er baad bij. Ik ga met de billen bloot en zal vertellen wat ik zoal heb gegeten.

Als ontbijt... ehm... ik was iets te laat voor het ontbijt sorry! Als tussendoortje/brunch heb ik een proteïnebar op. Deze reep bevat 18% eiwit, 153 calorieën en 1.2 gram suiker (niet veel gelukkig). De smaak was goed te doen, wel lang kauwen op die reep zeg, zit er zaagsel in ofzo! Na die reep had ik al snel een liter limo (zero sugar) achter de knopen en ow... ik moet me nog aanleren om ECHT niet te gaan drinken na het eten, maar hey... ik moest het laatste restje echt uit mijn kiezen spoelen. Zo rond één uur heb ik als lunch yoghurt, kwark met aardbeismaak (laag in suikers en hoog in eiwit) met daarin 2/3 lepel herbalife formule 1 cookies & cream met een theelepel multi vezels erdoor. Het smaakte oké, niet te kalkachtig en niet al te zoet. Voor één keer per dag moet dit prima vol te houden zijn. Als tussendoortje weer een proteïne bar 16% eiwit. Na al dit zoete geweld had ik even trek in iets hartigs, meer mijn ding. Ik heb een opkikkertje tomaat genomen, was erg welkom qua smaakbeleving. Over smaakbeleving gesproken! Een paar weken geleden kwam de eiwitbijbel binnen en daar staan erg lekkere recepten in, Ja jullie denken toch niet dat ik op 3 shakes en 2 proteine bars kan leven? Voor het avondmaal doe ik koolhydraat arm, vlees, vis, ei, groenten, kip, mager vlees etc. dat soort dingen. Vanavond had ik mezelf een omelet gepland met rucola, komkommer, plakje kaas fijn gesneden, rood uitje, scheutje melk, 2 eieren en 100 gr. zalm... man man man dat is me lekker! De foto hierboven zegt genoeg toch? In de middag en avond lukt het me ook wel om de tweede liter limo naar binnen te krijgen en als toetje vanavond (lees als in na het plaatsen van deze blog) een heerlijke sinaasappel voor de vezeltjes. 

Voor mijn gevoel ben ik lekker bezig, al is het pas dag één. Morgen gaan we weer aan de slag en dan duik ik de eiwitbijbel weer in om mijn avondmaal uit te zoeken. Ik hou meer van hartig dan van zoet, dan snappen jullie wel dat ik uitkijk naar het diner. Als ik het echt niet meer trek neem ik een opkikkertje, het hele assortiment staat in de kast dus moet goed komen. Vanmorgen heb ik mij gewogen 117.1 met kleding aan en dit wordt mijn start gewicht. Vanaf vandaag is mijn nieuwe eetgewoonte gestart, volhouden Syl, je kan het! (geef mezelf een schouderklopje) Straks nog de confronterende foto's maken en mezelf meten, laat de kilo's maar verdwijnen ;-)

Tot de volgende wonder

Eet je bord leeg

 

Als ik terug ga naar mijn verste herinnering dan komt er iets naar boven wat ik mijn leven lang bij me heb gedragen. Vroeger schepte mijn moeder het eten op mijn bord en ik moest mijn bord altijd leeg eten, want kindertjes in Afrika hebben niets te eten en jij wel. Mijn antwoord was dan altijd 'stuur mijn bord maar naar Afrika want ik hoef/lust dit niet'. Ik kon om dit antwoord een draai om mijn oren krijgen, het bord moest leeg, al moest ik de hele avond aan tafel blijven zitten. Zo ook op een avond, begin jaren 70, ik was denk 5 jaar. We aten deze avond spinazie met een gekookt eitje en ik had hier gewoon geen trek in. Normaal vind ik spinazie erg lekker maar die avond kreeg ik het echt niet weg. Mijn moeder zat tegenover mij en ik probeerde een hap te nemen, al kokkend kwam deze hap er weer uit. Mijn moeder zei me dat het bord leeg moest, ik wist me geen raad! Ik had al geen trek en als elke hap eruit komt dan wordt de inhoud alleen maar meer! Iedereen aan tafel was al klaar met eten en ik keek hulpeloos naar mijn vader. Helaas kwam de hulpeloze blik die ik hem gaf niet aan en hij dook zijn krant in. Als enige zat ik aan tafel met dat steeds voller wordende bord spinazie met het zielige gekookte ei. 

Als kind was ik al vindingrijk en bedacht een list om het bord zienderogen te legen zonder ook maar een hap te hoeven nemen. Ik had een leuk jurkje aan met zakken, voel je hem al aankomen? Binnen no time zat de inhoud van mijn bord in de zakken van mijn jurkje. Gelukkig was mijn moeder druk doende om mijn broertje in zijn pyjama te proppen dus kon ik ongezien te werk gaan. Na de laatste hap die in mijn zak verdween melde ik dat mijn bord leeg was, ik mocht van tafel. Ik nam een speurt naar het toilet en daar leegde ik mijn zakken, eindelijk was ik van die troep af en ik besloot die avond vroeg naar bed te willen. 'Mama mag ik mijn pyjama ook aantrekken?' 

Jaren later, toen ik zelf kinderen had, besefte ik dat ik dit mijn kids nooit zou aandoen. Ik schepte kleine porties op en als ze nog trek hadden mochten ze nog een bordje pakken. Het feit dat het bord leeg moest blijkt achteraf een vorm van 'feeden' te zijn, ze was gewoon een ordinaire feeder! Mijn moeder bepaalde het menu, zij bepaalde ook de hoeveelheid op mijn bord en iets verspillen stond niet in haar woordenboek. Toen al was er bijna geen communicatie mogelijk, dat is nooit echt beter geworden helaas. Zou dit gegeven iets te maken hebben dat ik altijd mijn bord moest leeg eten en dooreet als ik genoeg heb gegeten? Heeft dit ervoor gezorgd dat ik mijn verzadigingspunt steeds aangepast heb aan de hoeveelheid wat er op mijn bord lag? At ik met mijn ogen en niet met mijn maag? 

Mijn kinderen hebben altijd mogen stoppen als ze vol zaten, konden een boterham pakken als we iets aten waar ze geen zin in hadden of iets niet lusten. Ik heb mij voorgenomen dat mijn kids een keus mochten maken. Sterker nog, mijn jongste zoon vond koken al op jonge leeftijd erg leuk. Nog geen vier jaar en hij stond al in de pan met gebakken uitjes te roeren en maakte samen met mamsie een pan heerlijke macaroni. Niet gek dat hij voorstelde om tijdens het kinderfeestje van hem en zijn tweelingzus een eetfeestje te willen. Ze waren gek op gourmetten met pannetjes, ik kon ze niet gelukkiger maken. Nog steeds maakt mijn jongste zoon de lekkerste gerechten waar het hele gezin met aanhang enorm van kan genieten. Hij geniet weer van het aanzicht dat iedereen van zijn gerechten smult en zegt dat het een 'masterlijk' recept is! Of eten een belangrijke factor in mijn leven is... jazeker. Buiten dat we het nodig hebben is eten ook lekker en ja, ik ben een echte smulpaap en ja, ik ben het bord spinazie van vroeger snel vergeten als ik iedereen zie genieten van mijn kook en baksels. 

Dat ik dit verhaal opschrijf maakt dat ik in eten straks de juiste keuzes moet gaan maken, dat ik na mijn operatie weer opnieuw moet leren eten. Zo moet ik de juiste keuzes maken om aan de juiste vitamines en mineralen te komen, is de hoeveelheid belangrijk en dien ik te luisteren naar het verzadigingspunt wat ik nu niet meer heb. Ik moet weer leren eten met mijn hoofd in samenspraak met mijn nieuwe maagje. Dat het niet makkelijk is weet ik, dat het niet onmogelijk is weet ik ook. Al maanden ben ik mij aan het inlezen en hoop ik dat ik de juiste kanalen heb gevonden voor het grootste resultaat. Met de juiste 'mindset' en voorbereidingen gaat het mij lukken, ik weet het zeker!

Tot de volgende wonder

Bananen zijn gezond

Lieve blogvolgers, het is alweer een tijdje geleden dat ik in de digitale pen ben geklommen. In de tussentijd zijn er zoveel dingen de revue gepasseerd dat ik genoeg stof tot 'pennen' heb voor de komende... ehm... daar zitten jullie helemaal niet op te wachten! Toch wil ik weer wat vaker gaan bloggen, al lijkt het nieuwe bloggen nu 'vloggen' te heten. Dat mag de pret niet drukken, er zit hier vast nog wel een optie om filmpjes te plaatsen dunkt me. Voorlopig tik ik alles lekker van me af en houd ik een ieder die hierin geïnteresseerd is op de hoogte van wat ik kwijt wil.

De aankomende maanden ga ik wat meer vertellen over de operatie die ik onderga; de gastric sleeve en wat er allemaal aan vooraf is gegaan. Hoe ben ik tot dit besluit gekomen en waar is het in mijn hoofd fout gegaan. Is het überhaupt ergens fout gegaan of ben ik gewoon een lekkerbek en houd ik van lekker eten. Het zal een ontdekkingsreis door mijn herinneringen gaan worden en ik vermoed op sommige punten heel confronterend. Het feit dat ik op dit moment niet gelukkig ben met vooral de lichamelijke ongemakken heeft mij doen besluiten om naar mijn huisarts te stappen voor een verwijzing naar een specialist.  Noem mij maar de Queen of Jojo, de Meesteres in het volgen van de meest uiteenlopende diëten en waar hebben zij mij tot nu toe hebben gebracht. 

Aankomende maandag is het twee weken voor mijn operatie en ga ik weer ouderwets een crash dieet volgen om vooral mijn lever te laten slinken. Elk onsje wat ik kwijt raak is meegenomen, al hoop ik uiteraard dat het 'uithongeren' van deze royale dame wel zijn vruchten af gaat werpen. Zo heb ik mij al verdiept in het eiwitrijk eten (de eiwit bijbel) en geloof me, daar zitten heerlijke recepten tussen, maar dan ook ECHT lekker! Op 7 juni gaat het, als het goed is, allemaal gebeuren en wordt ik wakker op de uitslaapkamer met een 'banaantje' als nieuwe maag. Voor mij en mijn gezin een spannende tijd maar jeetje... wat heb ik hier naartoe geleefd! Op naar een gezond leven, want gezond oud worden is mijn drijfveer ;-) 

Tot de volgende wonder