woensdag 21 december 2011

Mijn moederhart brak...

Wat heb ik genoten van ons jongste vruchtje Sanne, zij schitterde op haar schoo tijdens de dinnershow. Het publiek; juist, pubertjes met pukkeltjes en een vreemd gevoel voor humor. Laat ik het zo zeggen, ze zijn enorm aan het experimenteren met gevoelens en dan per definitie die van anderen. Gelukkig had dochterlief er niet zoveel last van, zij weet goed van zich af te bijten. Het begon allemaal rond twee uur, daar kwamen de leerlingen van de school waar ik werk om de dertig dametjes in de dop te transformeren naar echte Disney sterren. Het ging in een rap tempo, voor we het wisten was het vier uur en zat iedereen in de krul en waren de gezichtjes verfraaid met een laagje make-up. De zenuwen konden komen en dat was bij sommigen wel te merken. Al stressend rende ze door de schoolgang heen, het toilet werd goed bezocht. Als ik die middag met een schoteltje in het toilet had gezeten dan had ik mijn kerstdiner bij elkaar kunnen verdienen. Sanne had dagen ervoor een jurk uitgezocht die mamsie vanmorgen nog even snel moest halen. Ze wilde graag in een nieuwerwetse Belle jurk op het podium staan en zo geschiede. Met opgestoken haren en haar prachtige glansjurk kon ze niet meer stuk, een plaatje! Vol trots ben ik erbij gaan zitten en heb van de generale nog wat filmpjes weten mee te pikken. Toen was het daar, de pubers stroomde de aula in en gingen op hun plaats zitten en wachten op wat komen zou. Sanne had al weken geoefend op al haar danspasjes en de stem was goed van kleur. Daarnaast was het ook nog even finetunen met de schoolband, waar ze wekelijks aan het oefenen waren voor deze avond. Nog een grotere verrassing, mamsie mocht erbij blijven en ik heb echt alles op film gezet. Bij ieder solostukje of tweede stem smolt mijn moederhart, wat heerlijk dat ik dit heb mogen meemaken. Om niet alles voor mezelf te houden zal ik een filmpje hierbij zetten om dit met al mijn bloglezers te delen, so cute! Het is een stukje van haar eigen arangement die zij vol trots zelf gemaakt heeft en zo knap! Nu zing ik regelmatig met Sanne mee als ze achter de piano zit en steeds zong ik een ander nummer dan zij. Dat was voor haar een teken dat ze dit wilde doen tijdens de dinnershow en zo geschiede...

Mamsie zat te genieten en de tienerjeugd er omheen waren erg druk. Ik zeg wel eens tegen mijn leerlingen dat ze druk zijn, dat is een gefluister vergeleken bij deze pubertjes. Wat kunnen die een geluid verplaatsen zeg en dan zit er één die zegt dat hij naar huis wil omdat hij net zijn laatste stuk van zijn toetje zijn huig heeft laten passeren. Ach, ik heb me er voor af kunnen sluiten en dubbel zitten te genieten, een traantje weg pinkend vol trots, mijn moederhart brak... Sanne in de schoolband

Tot de volgende wonder

zaterdag 17 december 2011

My point of vieuw

Zou ze nog komen dit jaar, of blijven we hier liggen tot volgend jaar? Ze zou ons toch niet vergeten zijn? Ik ben benieuwd of we nog een heerlijk sopje krijgen, zo ziet de wereld er wel heel dof uit. Ik ben gemaakt om te stralen en te schitteren, net als jullie toch? Oh wacht, ik hoor iemand naar boven komen, het zal toch niet... ja! Niet zo ruw, voorzichtig, nee niet die tas, pak ons! Mijn god, kan dat niet wat zachter? Oh nee huisje, pas op straks val je eruit, kom ik hou je. Een hels lawaai komt uit het trapgat, gevolgd door een 'Sorry mam, ik kon er niets aan doen.' Een treurig aanbeeld ligt daar onderaan de trap in honderden stukjes. Er zijn drie huisjes gesneuveld, hoe vullen we die plekken nu weer op. Daar weet vrouwke wel wat van te maken hoor, geen nood.

*Week later*

Vanuit hier kan ik het hele gezin zien, nog meer kaarslicht voor me en naast me word ik bijgeschenen door vele lampjes. Eigenlijk hang ik hier prima, al kriebelen die veren soms wel een beetje. Zie mij eens schitteren en stralen, ja ook jij Tinsel. Dankzij jou krijg ik nog meer glans op mijn velletje. Het is nog even aftellen voordat ze weer allemaal gezellig voor ons gaan zingen. Het kleine mensenkind is vooruit gegaan met haar pianospel en ik moet zeggen dat de stemmen bij de muziek goed van kleur zijn. Zeg roos, weet jij hoelang we nog moeten wachten? De roos zucht en telt op haar bladeren de dagen tot kerstmis. Nog acht dagen bal, wil je misschien een klein stukje opschuiven zodat ik er ook van kan genieten? Ja ho, ik hang hier ook nog he, dit is mijn plek en daar laat ik me niet van verdrijven, zegt vlinder. Vrede op aard zegt het gehaakte engeltje en danst vrolijk rond de lichtjes. Helleuw, meej wie heng next toe joe? vraagt de rood wit gestreepte kerststok. Als je maar niet voor mijn uitzicht gaat hangen dan is het goed. Zoals engeltje al zei vrede op aard, laten wij dan het voorbeeld zijn en de plekjes met elkaar delen zodat we allemaal kunnen genieten van de komende kerstdagen. Mooi gesproken bal, zegt de piek. Van hierboven hangen jullie allemaal perfect en kunnen we gezamenlijk zien hoe dit gezin van ons geniet. Ik zie ook al wat pakjes onder ons liggen, dat moet een goed jaar worden!

Ik zie nog een gat in de boom, ik verhang nog wat versiersels. Vanuit mijn plekje op de bank ziet het er allemaal perfect uit, dit gaat een geweldige kerst worden. Het is altijd een werk om alles goed in die boom te krijgen, zeker als er wat huisjes gesneuveld zijn. Deze plekjes zijn opgevuld door nieuwe huisjes, hopelijk bemerken ze het niet dat het nieuwe zijn. Nog acht dagen voordat het kerstmis is, ons bonagezinnetje heeft er nu al zin in!

Tot de volgende wonder

zondag 11 december 2011

Super Mario ehm... DOOD!

'Mam, kom zitten dan leg ik het je uit, kijk...'Ja hoor, de tweeling probeert mij een spel te leren in vijf seconden. Sytse begon zijn betoog en ik was hem na vijf seconden al kwijt. 'Wat moet ik doen? Op dit pijltje drukken en dan ga ik vooruit, ok en dan.' 'Nee mam, je moet op dit pijltje drukken anders ga je achteruit, en als je op één drukt gebeurd er niets en als je op twee drukt kan je springen.' 'leuk, maar waar moet ik naartoe springen dan?' 'Nou in het spel moet je over paddo's heen springen en de bloemen mag je ook niet raken. Je mag wel op een bij zijn hoofd springen.' Ja, het is mij geheel duidelijk... NOT! 'Vooruit, laten we dan maar gaan spelen dan leer ik het vanzelf wel. wie ben ik?' Ik was het poppetje met een geel paddohoofd, gezellig. We starten en ik zie mezelf niet eens tussen al wat er gebeurd. 'Ja daar loop ik, wat moet ik nu doen?' 'LOPEN MAM!' Je snapt het al, daar ging mijn eerste leven, zo met mijn knar tegen een bloemetje aan. Op mijn leeftijd moet ik toch wel weten hoe het werkt met de bloemetjes en de bijtjes. Ik kom als een luchtbel terug in het spel maar hoe kom ik nou uit die bel? Daar had ik al op een knipje gedrukt en je raad het al, ik viel bovenop een bijtje en ik heb punten! Daarvan ben ik zo in mijn sas dat ik niet zie dat er een volgende bij aan komt vliegen en ik ben net te laat weg. Dat krijg je als je in wilde paniek op alle knoppen tegelijk gaat drukken. Voor de tweede maal kom ik terug als bubbel en ik probeer het spel voort te zetten. Weinig kans want ik laat mezelf uit de luchtbel zo het ravijn in storten, zo dood als een pier!

Het spel heeft nog geen twee minuten geduurd, dit is echt niets voor mij. Komen ze met de vraag of ik misschien Mario Kars wil spelen. Is dit een serieuze vraag of teek joe mamsie wederom in de meeling? Natuurlijk niet! Vanmiddag heb ik in een deuk gelegen toen de kids het aan het spelen waren, zie je een baby in een buggy als een razende het parcours afleggen, ik kwam niet meer bij. Het is duidelijk, dit soort snelle spelletjes zijn echt niets voor mij. Gelukkig sta ik met tennis nog als hoogste, ja twins zie mamsie daarin maar eens te verslaan!

Tot de volgende wonder

zaterdag 10 december 2011

Merry Xmas

Elk jaar weer hetzelfde liedje, we moeten nog kerstkaarten versturen. In deze tijd van bezuinigen stuur ik geen kerstkaarten! Zo, dat is eruit, het is niet zo heel veel geld maar ik krijg er de kriebels van. Er was een tijd dat we meer dan honderd kaarten verstuurden en echt, we kregen het dubbelen aantal terug. Die kaarten werden bewaard en zo verdubbelde het versturen van de kerstkaarten ieder jaar en dat is geen gein meer aan. Voor je het weet zit je weken kaarten te schrijven tot je er kramp van in je vingers krijgt. Nee, dit jaar doen we het gewoon heel anders, we gaan digitaal! Helemaal 2012 om gewoon één leuke kaart te maken en die te versturen via mail, of te delen via een blog. Nou lieve bloglezers, TADAAAAAA! Ons bonagezinnetje wensen jullie warme sokken voor de koude winteravonden. Een heerlijk kerst diner en dito ontbijt. Heerlijke oliebollen en appelflappen en de duurste champagne om 2012 goed in te luiden. Bakken vol met plezier en dat jullie allemaal de postcodeloterij mogen winnen. Wij hopen dan wel op een klein deel van jullie gewonnen geld, want zonder onze speciale wensen (die altijd uitkomen) is jullie winkans gestegen tot bijna zestig procent! Laat het jullie smaken, geniet van alles wat er tijdens deze speciale dagen allemaal mag gebeuren.

De voorbereidingen van de komende feestdagen is in huize Beauluna in volle gang. De kerstboom staat te schitteren in de huiskamer. Vandaag heb ik nog een paar gaten in de boom weggewerkt met de laatste decoratieve ballen. Voor de achtertafel heb ik nog een mooie vaas gekocht waar een lavendelkleurige glitterkaars in staat te schitteren. De laatste slingers hangen we morgen met zorg op en dan kan wat ons betreft het feestgedruis beginnen. Op eerste kerstdag moet papsie werken, we ontbijten dan met een klein clubje. Natuurlijk kunnen we gezamenlijk de kerstdis nuttigen onder het genot van een sfeervolle kerstfilm, heerlijk! Op tweede kerstdag verwachten we familie en vrienden zodat ons huisje gevuld is met Xmas joy en gezellig samen zijn. Het verbaasd me elk jaar weer hoe we op elkaar gepropt de dag van gezelligheid vieren, dat de voegen het maar mogen houden. Na de kerstdagen ben ik ook nog jarig, die dag vieren we gematigd, al het eten van de kerst moet wel de gelegenheid hebben om te verteren dus ga ik meestal met de tweeling naar een musical. Ik denk dat we naar Pinokkio gaan, heb er nu al helemaal zin in. Dan krijgen we oudjaarsdag, een dag dat mamsie gezellig staat te bakken. Zoonlief zal nog wel met de ingrediënten voor de oliebollen aankomen met het verzoek om er iets lekkers van te maken. Traditiegetrouw nodigen we vrienden uit die met ons het nieuwe jaar inzingen, oubollig karaoke avondje staat op het programma. Ik weet nog dat we de buren hadden gewaarschuwd dat ze wel iets van geluidsoverlast konden verwachten, maar als ze zich verveelde mochten ze gezellig langs komen. Toen we om twaalf uur buiten stonden vroeg de buuf wanneer het zingen begon... Jawel, het kan harder! Nog twee weken en dan gaan we een week feest vieren, het begint met eerste kerstdag en eindigt op zeven januari, dan vieren Sabina en ik onze verjaardag echt!

Tot de volgende wonder

zondag 4 december 2011

Imagine...


Voor velen is heerlijk avonde al weer voorbij
en mag de Sint wel weer naar Spanje vertrekken
Santa Clause is echt de tijd voor mij
het is tot zes december nog even tijd rekken

Na een blik in mijn agenda vandaag
moest ik toch wel even slikken
Dat wordt een drukke week van gejaag
hollen rennen en vliegen, niets luierikken

Dus was vandaag de laatste dag
die ik met beiden handen heb gegrepen
Horizontaal, onder een deken is hoe ik lag
heb ik schandalig lui naar een kerstfilm gekeken

De hele week ben ik als een razende in de weer
met dinsdag het ultieme hoogtepunt in zicht
Dan ga ik in huis als een razende tekeer
huisje poetsen voor de kerstdagen is dan mijn plicht

Dus dag Sinterklaasje, ga maar snel naar Spanje varen
anders wil ik je Pieten wel een dagje lenen hoor
Ach dat klusje kunnen wij zelf ook wel klaren
YESSS dinsdag gaan we er helemaal voor!

Tot de volgende wonder

zaterdag 3 december 2011

Ranzige meid die Sneeuwwitje


Zie ik vandaag Sneeuwwitje staan
samen met haar zev… ehm zes dwergen
Ja ho stop, wat is hier nu mis aan
dit stel bij de poelier en niet in de bergen?
Als ik het goed heb zijn het er toch zeven
ik tel er op mijn hand maar zes
Ja hoor eens, wat gaan we nu beleven
ik spring spontaan voor ieder in de bres
Nogmaals tel ik het stelletje na
dit klopt echt voor geen meter
‘Ik tel er echt maar zes pa,
of tel jij het soms weer beter!’
‘Nâh mot je es effe goed lústâhruh
méhn hâh je nie voah de gek!
Die heb zich vast verstop ondâh die jurrek
vastgezogen aan der ... met ze bek!’
Tja, dat had snuggere ik niet kunnen bedenken
een dwerg onder de rokken van Sneeuwwitje geile chick
Ze heeft natuurlijk al een tijdje naar Grumpie zitten wenken
en de verzinner van deze gore gedachten, dat was Vic!

Tot de volgende wonder


maandag 28 november 2011

Red shoes diary


Waar moet ik beginnen met zoeken
ik wil jullie zo graag bezitten
Op internet in alle gaten en hoeken
genoeg in het zwart en veel witten

Waar o waar kan ik jullie vinden
moet ik mijn zoekopdracht verfijnen?
Ze moeten een ieder kunnen verblinden
welke rode worden de mijne?

Alles valt of staat met de juiste pump
dus kan ik het me niet veroorloven te falen
Is er dan niemand die ze heeft gedumpt
en natuurlijk moet ik ze wel kunnen betalen!

Daar staan ze, te stralen op mijn scherm
dit zijn ze het kan niet missen
Oh Syl, hou op met dat gekerm
ik wil ze, ja nu moet ik beslissen

Een mailtje sturen is wat ik moet doen
zou ik ze dan straks al kunnen halen?
In mijn knip heb ik genoeg poen
dus kan ik ze met gemak betalen

Bij thuiskomst ziet Sabina ze staan
'mag ik ze heel even passen?'
Ja hoor, daar zie ik haar gaan
'pas je wel op, straks heb ik krassen!'

Mijn outfit is nu helemaal compleet
al moet ik de shoes goed verstoppen
En toen ik ze net uit deed
moest ik ze onder mijn jurk proppen

Zo weet Sabina niet waar ze staan
ik heb ze veilig en wel weten te verstoppen
Anders heeft zij ze van het weekend aan
en moet ik ze nog verder weg proppen

Tot de volgende wonder

zaterdag 26 november 2011

Start van een MISSie



 
Nagelbijtend zaten de dames al te wachten
op het geen wat komen zou
Benieuwd hoe ze het er vanaf brachten
het leken net lieve muisjes in het nauw.

Goed voorbereid en op hun best gekleed
hoorden de dames ons allen aan
Lang, kort, smal of breed
ze moesten laten zien wat hun het best zou staan

Waar heb ik het dan helemaal over hoor ik je denken
iets met dames met een maatje meer
Die felbegeerde titel is wat wij ze kunnen schenken
Miss Plussize Fashion 2012, ik zeg het nog maar een keer

Maar die krijg je niet zomaar dames
daar moet je wel wat voor doen!
Iets met promoten en media reclames
dat levert je op een bak met roem!

Dit zijn ze dan, de finalisten die gaan strijden
zijn ze niet allemachtig prachtig mooi?
Ze zijn nu al niet van elkaar te scheiden
ja deze dames doen een serieuze gooi!

Tot de volgende wonder

Fotografie: Studio X Posure by Ad van Geffen

dinsdag 22 november 2011

KKKKKKKOUD!


Vandaag eens een waardeloze klus aan gepakt
zo'n klus die je steeds verschuifd naar latere tijd
Alle bammetjes zijn naar de bodem gezakt
er past niets meer in de vriezer tot mijn spijt!

Met tassen ben ik naar de schuur gegaan
om die vrieskist op grondige wijzen leeg te trekken
Je wilt het niet weten, wat trof ik daar aan
een bak vol ijs, eigenlijk is het van de gekken!

Met een hamer ging mamsie aan de slag
zelfs de klep stond wagenwijd open
Het leek wel uitverkoop in Ijsland op een koopzondag
dat wordt met grof geweld al het ijs eruit slopen

Je had me moeten zien daar in de schuur
de ijspegels hingen in lange draden aan mijn neus
Tja, al die koopjes waren niet te duur
die moest ik wel meenemen, ik had geen keus

Na een uur van bikkelen was papsie wakker
hij lag zo heerlijk in zijn warme bed
Wreed verstoord was hij, de arme stakker
tja, ik had even niet op de tijd gelet

De vriezer is weer vulbaar en schoon
we kunnen hem weer vullen tot zijn kruin
Ijsjes, broden, vlees en zelfs een sperziboon
liggen niet meer tussen het ijs puin

Tot de volgende wonder

zaterdag 19 november 2011

Hongerlap die ik ben


Gisteren stond ik voor de klas
toen mijn leerlingen mij even lieten weten
'Syl, het geeft echt geen pas,
je hebt het echt altijd over eten!'

Ik op hoge poten naar mijn vorige klas
'meiden, heb ik het echt altijd over eten gehad?'
Toen zij bevestigde dat dit zo was
en altijd een uur voor de lunch aan trad

Oei, nou moet ik op mijn tellen gaan passen
straks praat ik ze nog iets aan
Hebben we het om negen uur al over piepers jassen
of welke groente qua kleur bij een speklap zou staan

Nou heb ik ze stellig beloofd het hele stel
dat eten het verboden woord is in de klas
Tot ik zei dat ik de halve maan even bel
daar kreeg ik toch een tegengas!

' Hallo meiden, straks ga ik het nog vergeten
staan we daar de twaalfde voor niets,' zei ik ongestoord
'Moeten we uitwijken naar de Mac om te eten'
OEPS! daar zei ik weer het verboden woord

Tot de volgende wonder

woensdag 16 november 2011

Wat eten we vandaag


Ja hoor, daar gaat mijn telefoon
dat zal mijn oudste dochter wezen
'Mam, eten we een prakkie, heel gewoon'
daar ben ik al vaak om geprezen

Maar wat een klus is dat
om elke dag wat anders te verzinnen
Ik zoek werkelijk de hele Appie Heijn plat
wat voor groente en vlees, waar ga ik beginnen?

Na jarenlang elke dag zorgen voor het eten
ben je wel eens door je ideetjes heen
Daar sta je dan voor de schappen te zweten
wordt het bloemkool of toch maar winterpeen

Met vier kids wil het nog wel eens voorkomen
dat ik ze niet alles even lekker vinden
Witlof, bietjes, sla of sperziebonen
gewoon eten wat de pot schaft lieve kindren

Arme kindertjes in Afrika doen hier een moord voor
die hebben dit echt niet elke dag
Geloof me, dat is waar ik me soms zo aan stoor
die zijn al blij met een droge bam met hagelslag!

'Nou mam, zet mijn prakkie dan maar snel op de post
voordat heel Afrika om komt van de honger
Doe mij maar wat lekkers voor de kost
iets van shoarma, patat of nog ongezonder'

'Al die vitaminen maken je voer veel te gezond'
ben ik dan echt zo'n gezonde koker
Vandaag gaat er gewoon rode kool met speklap door de mond
of kook ik nou weer van Jan joker!

Tot de volgende wonder

 

maandag 14 november 2011

Mama's ballen


Laatst at ik een stampot paksoi met een balletje erbij
het weer liet het toe om een stampot te eten
Ik nam een hap, 'mag ik de zout' vroeg ik heel vrij
'die bal is wel een beetje droog kan ik je laten weten!'

'Dit zijn niet de ballen van mama, die zijn lekker'
'ja die wil ik dan wel eens proeven Syl' zei Vincent mij
'Doe er dan maar vier' de hebberd en ik balen als een stekker
want daar kwam in mijn drukke schema nog een klusje bij!

Of ik maar even mama's ballen mee wilde nemen
die smaken echt goddelijk op een witte bam
Owee als ik ze niet bij me zou hebben, had ik echt problemen
je snapt dat ik zonder ballen de salon niet in kwam

Daar stond ik dus op mijn vrije avond in de keuken
de bal te maken voor het hele span
Ze waren nog in staat om me in elkaar te beuken
als ik zaterdag zonder bal aan kwam

Even zonder dollen;  mijn ballen zijn goed bevonden
hier in huis treuren ze om dit feit
Zij raken hiervan flink opgewonden
zij zijn straks al mama's ballen kwijt!

Tot de volgende wonder

zondag 13 november 2011

Coco en ik


Twee decadente types gaan helemaal los om een tas
het is nogal een bijzonder exemplaar
Coco is haar naam en de decadente types zijn helemaal in hun sas
jawel, dit is toch wel een heel bijzonder accessoir

Die types gaven een feest ter eren van Chanel
het moet toch niet gekker worden
Wie wordt de Peter en Meter van het stel
dat is in mijn ogen toch een beetje de verkeerde volgorde!

Mijn tassen koop ik gewoon op de markt
daar is mijn euro een daalder waard
Geen Gucci of Dior, daarvan krijg ik een hartinfarct
maar een Prutsie, dat scheelt manlief weer een uitvaart

Hoe hysterisch kan een mens zijn van tassen
waar komt die gekte toch vandaan
Misschien past dit beter bij hun bontjassen
sorry, die laat ik ook aan mij voorbij gaan!

Tot de volgende wonder

zaterdag 12 november 2011

Toen ik nog geloofde


"Wie komt er alle jaren, daar weer uit Spanje varen"
Met zijn boot vol cadeautjes en suikergoed
Je ziet de kinderen al uren in de haven staren
verwarmd met wanten, jas en een muts op hun koude snoet

Als peuter was hij 'de enige echte' Sinterklaas die er bestond
niet zo'n neppert die bij ons thuis kwam zuipen
Je kent ze wel, zo'n Sint die de hele straat afwerkt in één avond
voor die creaps zou je met veel geweld onder de koelkast kruipen

Nee de tv Sint was voor mij DE man daar kom je niet omheen
van zijn Pieten kreeg je nooit een zwiep met de roe
Ik heb hem nooit in het echt gezien en was hij een fenomeen
zeker te weten als hij meer tijd had, kwam hij naar mij toe!

De Sinterklaas die bij ons was gekomen
had een hoofd Piet die hielp wel van wat geweld
Die spookte nog maanden lang verder in mijn dromen
ik was totaal van streek en door nachtmerries gekweld.

Het jaar daarop kwam hij weer binnen met zijn pakjesboot
nog steeds die tik met de roe niet vergeten
Toen mijn vader mij riep en nam mij lief op zijn schoot
en zei; 'Ik moet je toch even wat laten weten

'Lieve schat, je bent nu groot genoeg om je dit te vertellen'
nu kwam er een rotverhaal op mij af, ik voelde het aan
'De Sint is maar een verklede man, net als zijn metgezellen,
een bisschop uit Mira en die Piet is maar een simpele Afrikaan'

Eerst de zandman, toen de sprookjes en de tandenfee
wat kon ik als kind nog meer voor leugens verwachten?
Nog maar te zwijgen over de misgelopen cadeautjes, o jee
die kreeg ik van pap en mam, daarover dus geen klachten


Hoe Nederlands dit kinderfeest ook mag zijn
ons huisje wordt al jaren met een sneltreinvaart voorbij geraasd
Dat scheelde mij enorm veel duiten, heel fijn
wij hebben het cadeautjes feest een paar weken verplaatst

Tot de volgende wonder



vrijdag 11 november 2011

11-11-11 HUH?

Gekke getallen vandaag  voor de dag van de echte gekken, carnaval en wat nog meer? Op deze heugelijke dag hebben de burgervaders in den landen heel wat huwelijken afgesloten. Zo'n datum staat natuurlijk heel mooi in je trouwboekje en op de uitnodiging. Nog mooier als er vandaag elf kaarsjes op je verjaardagstaart die je dan in elf pogingen uit mag blazen. Vandaag heb ik een prachtig moment vast gelegd tijdens de theorieles. De computer stond aan en ineens zei een leerling; 'KIJK! Het is nu precies elf minuten over elf op de elfde van de elfde in tweeduizend elf!' Meteen trok ik mijn mobiel en heb ik er een foto van gemaakt, dit moment moet worden vast gelegd natuurlijk! Vanavond zat ik even op facebook en kwam ik het bierplaatje tegen, hoe grappig! Je kan het maar verzinnen een perfecte reclamestunt.

Het is nu wachten op de volgende combinatie, wie weet word ik volgend jaar op elf december tweeduizend dertien uitgenodigd voor een huwelijksfeest, iemand al plannen in die richting? Vandaag is ook het carnaval van start gegaan, alle narren en narrinnen staan weer volgetankt en lopen als dwazen achter elkaar op hoempapa muziek. Ik snap er de humor niet van om als barbie in zo'n polonaise te hossen maar dat ligt aan mij hoor lieve bloglezers. Aan mijn lijf geen polonaise en zeker niet in de carnavalstijd. Voor diegene die wel lekker los gaan wens ik veel plezier, ik duik zo heerlijk in mijn hoekje van de bank met een kop thee en een appeltaartje. Toen ik net langs de schappen liep zag het taartje er heerlijk uit, Syl doe eens gek en neem die bus slagroom er ook maar bij!

Tot de volgende wonder

woensdag 9 november 2011

Verhaal met een geurtje

Laat ik eens een boekje open gooien over mijn twee oudste vlerken. Op zondagochtend konden die twee heel lief spelen op hun kamer en hoorde we het gelach al uit de kamer komen. Hiervan konden wij intens genieten, tot we het op een ochtend wel heel stil vonden in de kamer naast ons. Onze twee oudsten kregen de grootste kamer en papsie en mamsie lagen in de kleine kamer. De kasten hadden we maar laten staan anders moesten wij in een stapelbed slapen, niet handig als er nog voortplantingsplannen waren. We liggen heerlijk wakker te worden en ik zeg nog tegen manlief; 'zeg vind jij het ook niet stil hiernaast, wat zullen ze uitvreten?' Ik stap uit bed en probeer door een kier naar het span te gluren. Wat ik zag spande echt de kroon, ik schrok me echt een ongeluk! Midden in de kamer zag ik Sabina tussen heel mijn inhoud van drie kasten. Toen kwam de odeur van Bas mijn neus binnen sijpelen en zat de bruine trekzalf aan alles wat middenin de kamer lag. Sabina keek op en snoepte van een zelfgemaakte boterham en Bas zat rechtop in bed met een pot pindakaas en een lepel. Bij het zien van mama stond hij op en riep uit! Ja toedels, het joch had geen luier meer aan! Zijn gezicht zat onder de pindakaas of poep, ik ging voor het laatste zo te ruiken. Ik trok wat kleding weg en daar lag de boosdoener, de luier met de resten van zoonlief zijn avondeten, GATVERDAMME! Sabina had de luier van Bas zijn kont gerukt en volgens mij de luier in zijn gezicht gedraaid. Vervolgens de luier in het midden van de kamer gemikt om daaroverheen de hele inhoud van drie kasten overheen gedrapeerd. Heel fijn, daar gaat je rustige zondag. Had ik net alle bedden verschoond, de was weggewerkt en kon ik weer van voor af aan beginnen. Papsie kwam ook even kijken en die kon zijn lachen niet inhouden, goed pedagogisch bezig pap. Nee ik werd hier niet echt vrolijk van en die twee donderstenen maar lachen. Is het gek dat ik er niet om kon lachen of zeg ik dan iets geks!

Nadat ik het span in bad had gezet ben ik maar begonnen met was nummer één, die zondag heeft mijn wasmachine overuren gedraaid. Voor straf zijn we niet naar de kinderboerderij gegaan en zijn we de hele dag binnen gebleven. Ok, dit hield ik niet lang vol dus hebben we als avondeten maar pannenkoeken gebakken, het blijven toch kinderen he?

Tot de volgende wonder

maandag 7 november 2011

Mam, ik snap er de ballen niet van

'Mam, je moet me helpen want ik snap er de ballen niet van!' Dochterlief begon al met klagen toen ze bovenaan de trap stond en ze was klaar met klagen toen ze beneden voor mijn neus stond met haar wiskunde shit. 'Wat is het probleem.' 'Nou kijk, ik moet acht opdrachten maken voor wiskunde maar ik heb op niets een antwoord. Wil je me helpen please?' Daar gaat mijn vrije avond, zit mamsie weer met de neus in de boeken. Nou zeg ik tegen mijn leerlingen dat knippen net als wiskunde is, logisch nadenken dus. Het probleem met dochter stuiterbal is dat ze te diep nadenkt over de sommen, logisch nadenken over een paar sommen moet toch geen probleem zijn? Wiskunde is in haar ogen niet logisch maar reten moeilijk, leg dat haar maar eens uit. Ze gaat het morgen wel aan haar docent vragen want ze is niet de enige die het niet snapt. Ze slaat vervolgens haar boek dicht en loopt naar de piano om haar nummers te oefenen. Nee dan moet je de overige kids horen, die willen weer GTST kijken en dat is niet te verstaan met haar gepingel er doorheen. Zo blijf mamsie nog steeds de blauwhelm van het gezin en mag ik weer gaan bemiddelen. Nog even terug op het wiskunde, ik snapte er in het begin ook geen bal van. Ik kreeg het pas door toen ik halverwege het derde jaar zat. Ik besloot heel stoer wiskunde te kiezen in mijn pakket, ik haalde ineens achten en negens. Toen ik mijn gesprek had om mijn pakket samen te stellen kreeg ik het advies om wiskunde te laten vallen. In plaats van wiskunde kon ik beter aardrijkskunde/geschiedenis te gaan doen. Had ik nou maar nooit geluisterd, ik had er schik in omdat het kwartje eindelijk was gevallen, al kon ik de docenten niet overtuigen. Goedgelovig als ik was is het dus het pretpakket geworden.

Het zou zomaar kunnen zijn dat er bij onze dochter ineens een euro gaat vallen zodat ook zij met gemak die vervelende wiskunde opdrachten kan maken. 'Hij mag blij zijn dat ik er nog aandacht aan besteed, dus mag hij het me morgen nog eens fijn uit gaan leggen want daar wordt hij tenslotte voor betaald!' Hij is fijn, daar mag meneer de docent het dan mee doen. De tijd zal het leren, zou haar wiskundeknobbel nog niet geactiveerd zijn? Tot die tijd zullen we haar nog vaak stampvoetend naar beneden horen komen. 'Mam, ik snap er weer de ballen niet van!'

Tot de volgende wonder

zondag 6 november 2011

Hij komt, hij komt


Voor vele kindertjes is het nog zes nachtjes slapen
dan is het eindelijk weer zover, want
Een mooi chantagemiddel, het geheime wapen
de Sint komt weer eens in ons land!

In zijn schuit vol pakjes en zijn paard
is hij nu onderweg met zijn Pietermannen
Schoenen die plaatsen we natuurlijk weer voor de open haard
volgens het Sintjournal is alles in kruiken en kannen

Dit Hollandse feest vieren wij niet meer, helaas
de kinderen zijn het geloof in hem verloren
Voor ons geen cadeautjes of veel geraas
het kan ze eigenlijk niet meer bekoren

De enige die er nog iets mee heeft ben ik
zodra de Sint in het land is gaat hier alles op rijm
Ik moet zeggen, dat geeft mij een enorme kick
en daarvan maak ik geen geheim

Dus mocht je vanaf volgende week zaterdag
ineens alles in de rijm-modus zien staan
Schiet dan niet spontaan in de lach
dat rijmen, sorry mensen, dat heb ik dan gedaan

Tot de volgende wonder

donderdag 3 november 2011

Evil cats in tha house!

Hier in huis hebben we twee jeweetwel katers, ze gedragen zich als stoere watjes en doen een moord voor alles wat eetbaar is. Zo ook na het halen van mijn boodschappen, dan staan ze al te wachten voor de deur. Je kan de klok erop gelijk zetten, als mijn auto de straat in rijd weten ze dat er voer in aantocht is. We proberen de tassen in zijn geheel binnen te krijgen, zonder dat we aangevallen worden of nog erger struikelen over die twee plagen. Het uitruimen van de tassen is echt niet te doen, ze trekken het bij wijze zelf uit de tas als je niet opschiet. Je kan beter een leeuw proberen te kammen dan deze twee aasgieren te eten moeten geven. Ik hoor jullie al denken, krijgen die twee eens per week eten? Nou ik heb nieuws, als we niet uitkijken hebben ze drie maal daags een blikje kattenvoer te pakken, die ze als het moet eigenhandig open trekken! Als de voerbak leeg is trekken ze zelf de verpakking van de brokken open, Dinges is daar kampioen in echt! Nog zo iets, zitten wij lekker te eten moet je oppassen dat je vlees niet ineens van je bord getrokken wordt en zie dat maar eens terug te krijgen, weinig kans. Dinges is echt een vuilnisbak, die vreet werkelijk alles. Zo ook van de week, kreeg hij een stukje gepofte aardappel. Ineens gaat de kat bokken, hoesten en proesten en met zijn pootjes over zijn snuitje wrijven. Sabina roept dat de kat gek doet. Sytse pakt hem op en bekijkt wat er aan de hand is. Zit dat stukje aardappel vast geplakt aan zijn verhemelte. Hups kat op de rug, mamsie houd de pootjes vast en Sytse steekt zijn vinger in de mond van Dinges. Ja hoor, daar zien we het probleem al, dokter Sytse had het snel voor elkaar en de kat deed weer normaal.

Hongerlappen zijn het, alle twee, ze wachten ons in de ochtend al op en beginnen te schreeuwen om  een blikkie! Als het te lang duurt dan komen ze je gewoon uit bed halen he, gaan ze herrie maken en rottigheid uithalen. Elke week hetzelfde liedje als we thuis komen van de boodschappen, staan ze ons al met smart op te wachten. Ze zien er ook echt uitgehongerd uit alle twee, zo magertjes en zwakjes... NOT! Wat helemaal erg is als ik een paar boodschappen heb gehaald. Ze wandelen dan braaf voor mijn voeten mee naar binnen en blijven draaien om mijn benen. Als er dan niets van hun gading tussen zit gaan ze demonstratief op tafel zitten met de kont naar me toe. Je moet die staarten dan nijdig zien zwaaien, net helikopter. Het is goed met ze, de brokjes staan klaar en naar dat blikkie kunnen ze fluiten.

Tot de volgende wonder

dinsdag 1 november 2011

Grens bereikt met bezuinigen

Zo langzamerhand zitten er geen gaatjes meer in mijn riem om mijn broek op te houden. De rek begint er nu toch wel een beetje uit te geraken, zo vermoed ik bij het gros van de bevolking. Het water staat ons bonagezinnetje al aan de lippen dus moet er hier ook wat worden bezuinigd. Ik vraag me dan hersenkrakend af waarop ik nog kan bezuinigen? Gezellig een dagje relaxen in de sauna met manlief hebben we al meer dan een jaar niet meer gedaan. Een dagje pretpark, is ook al meer dan een jaar geleden, we spelen rollercoaster tycoon om het pretpark gevoel niet kwijt te raken want je moet toch wat. De laatste film was Harry Potter, omdat je die gewoon in de bios moet hebben gezien, die dag hebben we broodjes knakworst gegeten ter compensatie. Ons gezinnetje is lang niet het enige gezin die voor de crisis met gemak rond kon komen en nu eigenlijk een stukje salaris te kort komt. Natuurlijk zijn er ergere gevallen, ik kan nog elke avond een warme prak op tafel toveren en speur me gek naar koopjes en aanbiedingen. Toch voorzie ik een karigere kerst dan vorig jaar, een aardigheidje onder de boom en geen groot cadeau. Eigenlijk maakt dit me erg creatief, waar kan ik ons nog blij mee maken? Juist, een gezinsspel waar iedereen wat aan heeft. Een avondje puzzelen, je weet wel van die figuurtjes die in elkaar passen en wat dan een mooi landschap voor moet stellen. Zo'n doos vol stukjes waarbij je al een dag bezig bent om alle kantstukjes uit te zoeken. Laatst was ik in de kringloop en daar stonden stapels van die puzzeldozen voor een paar euro. Hetzelfde met familiespelletjes, te kust en te keur voor bijna noppes! Mijn vriezer begint al langzaam vol te raken met vlees, toch wel handig om aanbiedingen te vinden, zo kunnen we gezellig samen aan de kerstdis zonder dat je het merkt! Hetzelfde met kleding, Sanne heeft de mazzel dat ze slank is en veel merkkleding krijgt van het buurmeisje van oma. De Primarkt is nu al een favoriete winkel voor zoonlief en mamsie, die vult haar kast met leuk spul via marktplaats. Waarom geen kleding kopen die door anderen verveeld en voor mij als nieuw zijn?

Nee, zo'n crisis maakt je creatief en het bespaard je een hele hoop zuurverdiende euries. Eigenlijk is zo'n crisis toch nog ergens goed voor. Zolang we niet naar de voedselbank hoeven en we voor kleding niet in de zak van Max hoeven te duiken gaat het ons toch goed?

Tot de volgende wonder

maandag 31 oktober 2011

Halloween is niet Nederlands

Wat is dat toch met die Amerikaanse feesten, wat is de reden dat dit overwaait naar Nederland? Ik heb er helemaal niets mee, niet met pompoenen, spinnen, zwarte katten of bloederige taferelen. Het zal wel een functie hebben in het land van Donald Duck, al kan ik niet zo snel verzinnen wat. Buiten het feit dat een ieder zijn hut versierd als een uitdragerij van In en Mee uitvaart, beginnen hier de kids ook al verkleed langs de deuren te lopen. Staan daar ineens een horde verklede kinderen voor je deur; Trick or tread! Ga van mijn deur, ik heb geen tread en trucjes daar ben ik ook niet voor te porren. Laat mij lekker voor de buis genieten met een warme kop thee en ga iemand anders vervelen! Straks moet ik nog stickers op de deur gaan plakken met de tekst GEEN SNOEP EN TRUKENDOOS IN DIT HUIS! Je zou je bijna gaan verkleden in een eng wezen, alhoewel, als ze in de ochtend langs komen en ik kom net mijn bed uit is dat best schrikken en eng genoeg dunkt me.

Wat me nog het meest irriteert, ja lieve bloglezers ik ben geïrriteerd, dat ze gaan zingen en het slaat werkelijk als een tang op een varken. Je bent geneigd om de deur voor die kinderen hun neus dicht te smijten en hard GA WEG te roepen, om het beeld iets meer daadkracht te geven. Als ik dit zo neer tik voel ik me de vrouwelijke variant van Mr Bean. De deurbel gaat, kinderen staan daar hun strotjes schor te zingen met een prachtig kerstlied, hij zet zijn stoel voor de deur en als het gejengel klaar is smijt hij de deur dicht, geweldig! Het is weer een mooie geldtrekker, over tien jaar heeft iedereen zijn tuin in een spookhuis veranderd en zijn de snoepjes niet meer aan te slepen. Hier zullen de tandartsen wel bij varen, kassa! Laten ze deze traditie maar fijn in Amerika houden, wij hebben al genoeg aan Sinterklaas, dat vieren ze daar toch ook niet? Het geld vliegt je knip al uit, bij mij zijn het ondertussen vliegjes die mijn knip uitvliegen want geld zit er al lang niet meer in! Het mag duidelijk zijn dat ik aan deze coca cola cultuur niet mee wens te doen. Mijn kids kijken uit naar kerstmis en oud en nieuw, dat zijn nog eens feesten waar wij wat mee hebben, of bagatelliseer ik de boel nu te sterk...

Tot de volgende wonder

maandag 24 oktober 2011

Dat is wakker worden

Zo af en toe heeft onze ketel kuren, meestal als het kouder gaat worden. Zo ook afgelopen weekend, manlief wilde gaan douche en wat ik hoorde was een hoop gemompel, gestamp op de trappen en dan laat ik de vallende vloekwoorden maar achterwege. ''Altijd als ik haast heb gebeurd er weer wat zodat ik weer te laat kom, sterven als het niet waar is!' Ook goedemorgen schat, we hebben geen warm water zeker?  Nee en ik krijg ook lekker veel medewerking, moet ook alles alleen doen hierzo.' Tja, dat is ook niet zo verwonderlijk, op zaterdagmorgen half negen liggen de kids hier nog op in coma hoor. 'Tuurlijk, zij wel!' Nadat de kachel op bejaardenstand was gezet kregen we met moeite redelijk warm water uit de kraan en sprong ik er snel onder. Manlief was toch al te laat en ik moest ook snel naar mijn werk. Het hele weekend hoefde ik niet vroeg te douche dus had ik gewoon warm water, tot vanmorgen. Ik de kachel aan gezet, heb gewacht en mijn kleding gestreken en dacht nou kan ik er wel onder. Nou mamsie is geschikt hoor, jesses wat koud!!!! Het was zo koud dat leerlingen vanmorgen aan mij vroegen of ik was afgevallen, om maar even aan te geven hoe koud het vanmorgen was. Ik ben nog niet warm geweest vandaag, tot ik net binnen kwam. Dit is echt niet normaal, de kachel op sambal en ik in bikini! Deze tropische temperaturen komen eind oktober alleen voor rond de evenaar, echt niet normaal.

Morgen toch maar eens de meneer van de ketel bellen om te vragen of hij even naar de ketel wil kijken zodat we weer elk moment van de dag warm water hebben. De ketel is wel al bij gevuld en staat op de winterstand. Meer kunnen we er even niet aan doen, de kachel staat inmiddels weer op normaal en nu maar hopen dat het hier straks behaaglijk wordt.

Tot de volgende wonder

zondag 23 oktober 2011

Drankbeleid van niets

Vorige week stond ik bij de kassa van de Appie Heijn, voor mij twee jongens die wel zin hadden in een gezellige avond. Ik wist dat ze voor stoere gezelligheid gingen, op de band lagen allerlei flessen drank waar je overheerlijke cocktails van kon maken. Zodra er drank wordt afgerekend gaat er altijd een belletje af en de dame achter de kassa vraagt of de jongens zestien jaar of ouder zijn. Ja jongens, kom maar op met je legitimatie! Jongen nummer één trekt zijn legitimatie uit zijn knip, die hij zorgvuldig in zijn achterzak had zitten. Knul nummer twee is nog geen zestien, weet je wat er dan wordt gezegd tegen deze jongen? Het is echt te zot voor woorden, hij moet de winkel verlaten en mag niet bij de kassa staan. Ik snap dat een minderjarige geen alcohol mee krijgt, maar denk je nou werkelijk dat deze knul zich een cocktailparty laat ontnemen? Dacht het niet, want een stukje verder in het winkelcentrum stond de jongen braaf te wachten op zijn zestienjarige vriend om het die avond lekker op een zuipen te zetten. Waar is de tijd gebleven dat er nog een feest werd georganiseerd waar ranja in alle smaken werd geschonken? Ik vrees dat dit hun eerste verjaarspartijtje is geweest.

Wat ik me dus afvraag is waar ze zichzelf onder de tafel gaan zuipen, is dat bij iemand thuis, in een schuur of gewoon ergens buiten onder een brug? Natuurlijk ben ik realistisch en weet ik dat dit gebeurd en jongeren worden heel creatief om toch aan drank te komen. Ik vraag me af wanneer onze tweeling zo vindingrijk worden, zouden ze het eerlijk vertellen als ze aan de alcohol gaan? Zullen ze elkaar verraden als ze merken dat de ander iets doet wat niet door de beugel kan? Het kan ook zomaar zijn dat ze elkaar de hand boven het hoofd houden en niets tegen papsie en mamsie zeggen. Voorlopig drinken ze braaf hun glas melk, is de koffie soms ook lekker met een toef slagroom en is een redbull al heftig en stout lekker. Nee, de ranja wordt hier in ons bonagezin nog flink gedronken en houden ze nog regelmatig een competitie wie de langste boeren kan laten.

Tot de volgende wonder

maandag 17 oktober 2011

Herfstvakantie... joepie!

Zoals ieder jaar is dit DE vakantie waar de kids naar uitkijken. Waarom, nou omdat het de eerste vakantie is van het schooljaar en daar zijn ze dan zo aan toe! Ondanks het feit dat ik werkzaam ben in het onderwijs gaat deze vakantie mijn neus voorbij, in het particuliere onderwijs geen herfstvakantie dus gewoon doorwerken geblazen. Nu zijn onze kids niet hulpbehoevend en kunnen ze zich best zelf redden deze week van afwezigheid van mamsie. Je zou denken ze zich flink vervelen en dat doen ze dan ook, heel fijn! 'Mam, wat moet ik deze week nou gaan doen, ik verveel me.' Ik zou het wel weten hoor, lekker met een goed boek de bank op duiken, terwijl het buiten guur en koud is, heerlijk! Onze tweeling leest niet, boeken zijn zo saai en dik krijg ik te horen. 'Waarom ruimen jullie je kamer niet op, gewoon eens flink de bezem er doorheen want dat is toch wel eens nodig.' Ik krijg twee paar ogen op mijn gericht en als blikken konden doden zat ik nu niet braaf deze blog te tikken. Toch heeft onze jongste spruit vandaag haar kamer tot een paleisje omgetoverd vandaag. Met een rol vuilniszakken is ze naar boven gegaan en die staan nu heel sierlijk in mijn keuken voor de deur. De vloer heeft een stofzuiger en dweil gevoeld, de kasten zijn allemaal leeg gehaald en raad eens? Haar kleding is netjes opgevouwen en ligt in de kast waar het hoort! Zo trots als een pauw kwam ze melden dat ze klaar was, al wist ze nog niet waar ze onder ging slapen, de dekens liggen in de was. Ik trek de douch open en schrik me te pletter! Een stilleven van vuile kleding, beddengoed, dekens, kussens... HELP! Hoe moet ik in vredesnaam nog douche? 'Dat is zo weg hoor mam, als je nu nog even het dekbed in de wasmachine doet kan ik vannacht in een schoon bed slapen.' Mooi verhaal, of ik maar snel even wil wassen. Die ligt er niet eerder in dan twaalf uur vannacht en voor mij ligt er morgen een berg wasgoed te wachten daar krijgt een paard de hik van. Gelukkig heeft onze oudste dochter al drie draaien was gedaan en de was opgevouwen, de schat.

Dit is dag één van de herfstvakantie en hij was productief. Mamsie heeft nog lang geen vakantie en wordt gelijk opgescheept met nog meer werk, mag ik dan na de herfstvakantie een weekje in bed blijven liggen om bij te komen? Ik vrees van niet, maar er is nog iets in het vooruitzicht. Eind van de maand mag ik een uur langer in bed blijven liggen omdat de klok weer terug gaat, ik kijk er nu al naar uit.

Tot de volgende wonder

zondag 16 oktober 2011

Wordfeud verslaving?

'Schat, ga je mee naar bed?' 'Ja wag effe, nog één woord en dan kom ik... echt!' Mijn hersenpan maakt op het moment overuren, ik wil het langste woord maken, drie keer de woordwaarde en de meest tellende letters op dubbele letterwaarde zien te krijgen en dat valt niet mee. Sinds ik een tablet heb speel ik elke dag wel even wordfeud met bekende en onbekende medeverslaafde. Ik geef het niet snel toe maar ik ben verslaafd, zijn er al praatgroepen te vinden? In Zwolle is er een café waar je geen wordfeud mag spelen, in een bruine kroeg moet je gezellig met elkaar kunnen kletsen en niet allemaal één zijn met de mobiele belspelcomputer in zakformaat. Er zijn terrassen waar een hele groep spelers is verwijderd want ze bestelde niets en zaten alleen maar met elkaar te spelen. Op zich kan ik me daar wel wat bij voorstellen, iedereen is in gevecht met de letters waar je woorden van moet zien te maken. Vorige week lag ik samen met manlief onder de dekens naar een mogelijke combinatie te puzzelen met onmogelijke letters, het moet niet gekker worden! In de salon spelen we ook massaal wordfeud, de wachttijden kunnen niet lang genoeg zijn want de klant hoedt zich niet meer te vervelen. Van sommige fanatieke spelers kan ik nog niet winnen, maar blijf ik het elke dag oefenen. Waar ik niet goed tegen kan is het volgende. Laatst maakte iemand met wie ik speelde de woorden wc en cc. In een ander spel zag ik mijn kans waar, drie keer de woordwaarde om cc en wc in één te maken! Daar zag ik mijn punten al omhoog vliegen, niets is minder waar. Het woord bestond niet en was ongeldig, nou vraag ik je hoe kan dit? Waarom bij de ;e;en wel goedgekeurd en bij de ander niet? Net als het woord bril, herkend wordfeud ook niet als een Nederlands woord, wie heeft hier ook last van? Kan iemand mij iets meer hierover vertellen, want ik ben wel voor eerlijke kansen.

Nou is ons bonagezinnetje wel te porren voor een gezelschapsspel, we zitten geregeld om de tafel te strijden voor de winst. Of dat nou een monopoly potje is of Mens erger je niet, wij zullen ons niet ergeren. Het brengt de familie bij elkaar en zijn even weg uit de dagelijkse beslommeringen. Iedereen maakt kans op winst en er wordt heel wat afgelachen. De tv gaat uit, het bordspel komt op tafel en genieten maar met chips, nootjes en een groot glas drinken. De wintermaanden komen er weer aan, donkere avonden dus hoog tijd voor de spelletjes. Ik vrees dat er dan iets minder tijd is om te 'wordfeuden' of zou het zomaar minder slaap kunnen betekenen?

Tot de volgende wonder

donderdag 13 oktober 2011

Niet meer pingen, whatsup!

De afgelopen drie dagen was het voor de verslaafde blackberry klanten flink afzien, ze waren al die tijd uit de lucht en men kon niet pingen! Het was drama voor de leerlingen bij ons op school, in één klap waren ze onbereikbaar en dat is echt drama natuurlijk. Niet meer pingen, whatsappen, facebooken, twitteren, kortom alle social media lag op zijn gat. 'Hoe moet ik nu communiceren, ik kan niet zonder mijn blackberry want zonder mijn blackberry heb ik geen leven.' Ja lieve bloglezers, jullie lezen het goed, zonder mobiel heeft de jeugd geen leven, het moet niet gekker worden! Toevallig zag ik de reclame van die twee gasten die hun nek breken om bij hun vriend te komen. Als ze door de deur kijken zien ze de benen van hun vriend en forceren de voordeur. Daar zien ze hun vriend op de grond liggen met een mobiel in zijn handen. 'Waar was je nou, we hadden al zeven en twintig seconde niets van je gehoord, geen sms, geen tweet, geen ping, geen whatsapp... waar was je nou!' De telefoon was onder de bank gevallen dus kon hij niet opnemen, is dit erg dan! Vroeger communiceerde ze via rooksignalen, de tamtam en kreeg je duivenpost als de duif niet sneuvelde onderweg. Met een beetje geluk hadden ze in de straat een telefoon die je in noodgevallen mocht gebruiken. Mijn eerste mobieltje kreeg ik pas toen ik net bevallen was van de tweeling, als ik met pech stond kon ik moeilijk met de tweeling langs de kant van de A12 gaan wachten. Wat als de ANWB paal drie kilometer verder stond, zie je me al gaan met een tweeling op de arm? Pure noodzaak was een mobieltje, ik kon met gemak een maand zonder en nam hem in het begin alleen maar mee als ik op pad ging met de kids. Dat is heden ten dagen niet meer voor te stellen, iedereen moet maar bereikbaar zijn. Volkomen bullshit, als ik via mobiel niet te bereiken ben dan krijg ik van alle kanten te lezen dat ik mijn mobiel eens op moet nemen. Ik moet helemaal niets, het ding is er om mij te dienen en niet andersom. Mag ik naast mijn mobiele leven nog een eigen leven hebben waarin ik heerlijk in een boek zit of nog gewoon domweg televisie kijk zonder dat ik aan het stomme apparaat vast zit?

Mijn mobiel staat negen van de tien keer op stil, ik zie degene al knikken die regelmatig geen gehoor krijgen. Sorry allen, ik moet van jullie allemaal rustig aan doen en goed op mezelf letten, bij deze. Mocht je mij een keer niet kunnen bereiken via mijn whatsup, bellen, tweet, mail of belletje, dan ben ik druk bezig met quality time, alleen of met mijn gezin. Eerlijk gezegd vind ik het jammer dat ik geen zwarte braam heb, wat zou het dan een rustige drie dagen voor me zijn geweest. Ok, ik geef toe, bij de vierde dag had ik het toch wel gemist hoor ;-)

Tot de volgende wonder

woensdag 12 oktober 2011

Familiereunie

Soms kan je leven zo chaotisch en druk zijn dat je snakt naar wat vrije tijd. Het leven is zo betrekkelijk en voor je het weet heb je het leven geleefd, zomaar ineens pats boem over. Vorige week kreeg ik het slechte nieuws dat mijn tante overleden was en dan sta je daar toch wel even bij stil. Een lieve echtgenoot, moeder en oma is dan een groot gemis, een ieder krijgt er vroeg of laat mee te dealen. Een bijkomend feit is dat je de familie bij elkaar ziet en dan kletsen we weer bij. Foto’s worden geshowd en iedereen heeft wel een verhaal vanuit zijn leven die men wilt delen met je. Het is zo jammer dat er maar vierentwintig uur in een etmaal zitten, vaak kom je tijd te kort. Al mijn neefjes en nichtjes hebben een gezin en een eigen leven, dan is een grote familie best lastig om te onderhouden. Er is wel eens vaak geopperd om een familiedag te organiseren zodat we elkaar toch eens zien en spreken. Vaak komt het er niet van omdat we allemaal werk en een gezin hebben. Aangezien de helft van mijn familie in het hoge noorden woont ga je niet even snel buurten voor een socialtalk onder het genot van een kop koffie. Ik heb mijn oom en tante dan ook beloofd om snel een weekendje langs te komen met mijn gezinnetje. Het wordt nu echt tijd om een familiedag te gaan organiseren zodat we elkaar minimaal één keer per jaar allemaal zien en spreken. Dit kunnen we mooi vroegtijdig  inplannen zodat iedereen dit al in de agenda kan zetten. Ja soms moet je dit toch wel op tijd plannen wil je dat zoveel mogelijk neefjes en nichtjes op die dag kunnen. Het is ook wel eens leuk om de hele familie te zien onder andere omstandigheden dan alleen maar op begrafenissen.

Aangezien we toch in het noorden waren konden we eindelijk de boerderie van b(r)oer Jan eens bewonderen, we hebben heerlijk gegeten uit de *bamischijfvanvijf* en ik heb er twee vriendinnen bij;  Misty en Mulan, twee zachte honden, een mengeling van een  akita en een husky. Donderstenen zijn het die je grootste vriendin worden op het moment je iets te eten in je hand hebt. Blaffen doen ze bijna niet, maar schiet het licht aan op het erf dan wil je daar niet lopen vrees ik. Het zijn waakse troela’s die graag met hun prooi spelen. Rond half negen werd het toch wel tijd om af te taaien, mijn broer moest de volgende ochtend zijn wekker nog kunnen horen afgaan en dat gaat niet zonder genoeg te hebben geslapen nietwaar. Hij was voor twaalf uur thuis en wij lagen er om half twee in. Hopelijk heeft hij toch nog wat kunnen slapen en was hij vanmorgen niet al te chagrijnig na het horen van de wekker. Ik daarentegen was redelijk op tijd wakker zonder wekker, sorry broertje, en Sytse had een idee voor een lekkere brunch; worstenbroodjes. Echt, die jongen moet hier iets mee gaan doen, wat was het lekker! Hij kookt met liefde, legt er heel zijn ziel en zaligheid in en dat is te proeven ook! Dit zou niet gek staan bij een familiebrunch, het idee krijgt al vorm.
Tot de volgende wonder
*PS, de afgelopen dagen heb ik geen blog kunnen plaatsen. Had ik een leuke geschreven en floep alles weg. Ik heb de oude instellingen maar tevoorschijn gehaald en hopelijk blijft dit wel werken. Hebben andere bloggers hier ook last van?

zondag 2 oktober 2011

Lui in de zon

Daar zitten we dan, eindelijk is daar dan de langverwachte zon. Als we kijken op de kalender dan verwacht je dit niet op twee oktober. Sinds 1921 is dit niet meer voorgekomen, zou de barometer dan echt de weg kwijt zijn? Gisteren hebben velen hun behind geparkeerd aan het strand, terwijl ik druk aan het werk was. Toen ik richting huis ging en hoorde dat mijn ventje met goede vriendin Debby op Scheveningen zat stak dit wel een beetje. De afgeknipte haren plakte nog aan mij bezwete lichaam en ik verlangde naar een douche. Toen ik thuis kwam moest er nog van alles gebeuren al stelde ik dat even uit om even te genieten van die paar zonnestralen met een siggie in de ene hand en mijn tablet in de andere hand. Wat er ook zou gebeuren, morgen parkeer ik mijn ass op een lui bedje met een goed boek, en dat heb ik gedaan ook! De meiden hadden het ook heerlijk, die waren als van ouds in het water te vinden. Rollend in het zand, spetterend in het water genoten ze volop. Vandaag kon ik eindelijk mijn broodnodige vitamine D tot mij nemen, lui in de zon die ik zo gemist heb. Een tas vol eten en drinken mee, brilletje in de tas samen met mijn boek en genieten maar! Toen mijn dinnetje belde hoe laat we naar huis kwamen was het al over half zes, zo laat al? Ik lag zo lekker en zat helemaal in mijn boek, eerlijk gezegd had ik nog wel een uur kunnen liggen. Zelfs de irritante moeders om mij heen konden me niet uit mijn zonnige humeur krijgen. Zie het voor je, moeder zit aangekleed in hemd en spijkerbroek op een washandje, groter was de handdoek niet. Plastic tasje van de Appie Heijn ernaast met wat proviand en zoonlief van een jaar of vier die het water in wilde en steeds weg liep. Je moet toch als moeder snappen dat je zoon met leeftijdsgenootjes in het water wil spetteren? Pak dan je spullen en ga dichter bij het water zitten zodat je hem in de gaten kan houden denk ik dan. Nee, er werd steeds dezelfde vraag aan de knul gesteld 'Waarom blijf je niet hier voor me spelen in het zand? Waarom loop je steeds weg? Moet mama nou echt boos op je worden???' Mijn god mama, snap het dan toch! Pak je washandje en plastic 'tuut' op en ga met je zoon bij het water zitten! Ik had zo'n medelijden met dat knulletje dat ik bijna mijn mond niet kon houden. 'Mama, waarom ga je niet bij het water zitten, mama waarom trek je aan zijn oor, mama doe es even relaxt zodat het voor iedereen gezellig is? Ze waren hem op een gegeven moment kwijt, gaan ze zoeken bij de toiletten en laten een ander klein ventje ALLEEN bij de tas en washandje zitten, dan snap je het werkelijk niet. Wij hadden de kleindochter van mijn dinnetje ook mee, die speelde bij het water, ging niet ver en zocht steeds oogcontact met ons. Geen neurotische taferelen maar duidelijke afspraken. Ze was veelal met haar oundere zus en Sanne in het water te vinden, maar de grote meiden wilde ook wel eens dieper het water in. Kita bleef dan gezellig bij ons, dronk rustig haar drinken op en ging af en toe kijken of ze de meiden al zag. Ze hield alles goed in de gaten en wij haar, kijk neurotische mama, zo kan het ook! Ondanks het 'irritatie factortje' hebben we het erg gezellig gehad en hebben we naar alle waarschijnlijkheid voor het laatst genoten van dit prachtige oktober zonnetje aan het meer.

Het moet niet gekker gaan worden, straks vieren we kerst in onze bikini en moeten we in de zomervakantie gaan skiën. In ieder geval heb ik vandaag genoten van het prachtige najaarsweer en eerlijk gezegd zou ik volgend weekend ook nog wel in de zon willen bakken. Ben ik de enige die dat graag zou willen of heb ik medestanders die voor nog zo'n zonnig weekend gaan?

Tot de volgende wonder

zaterdag 1 oktober 2011

Hoe kom je er vanaf?

'Mag ik je wordfeud naam, dan kan ik je toevoegen!' Mijn wattes wil je hebben? Een maand geleden had ik er nog nooit van gehoord, 'wat is dat dan dat wordfeud?' Al snel wilde ik meer weten over dit razendsnelle online spelletje, ik ben gelijk gaan zoeken op internet. Al snel kwam ik erachter dat ik een androïde telefoon moest hebben, na even googelen moest ik mezelf teleurstellen want mijn telefoon ondersteunt geen androïde. Nou, dat is dan snel bekeken. Nog voordat ik überhaupt verslaafd kon worden viel mijn droom in duigen. Heb ik een leuke naam kan ik nog niet spelen. Nou was ik al aan het sparen voor een tablet voor mijn Ebooks, waarom dan niet een tablet die ook nog eens androïde zou ondersteunen? Ik ben eens gaan neuzen en kwam tot de ontdekking dat ik euries genoeg had voor een kleine tablet. Ondertussen heb ik er één kunnen vinden, yeah want nu kan ik ook gaan 'wordfeuden' met mijn dinnetjes. Niets is minder waar, na het hele gejengel te hebben aangesloten aan het netstroom dacht ik de grote W erop te kunnen zetten. Nee he, alles wat ik probeerde niets werkte en wat ik ook had, geen wordfeud! Nou breekt mijn slipper, waarom krijg ik er niets op, hoe komt het dat ik geen bal snap van deze nieuwerwetse junk? Ik keek het boekje eens door en begreep er geen hol van! Ik had ondertussen wel de wekker gevonden. Laat ik die eens uit gaan testen dacht ik. Nou de volgende morgen was ik in alle staten. Ruw werd ik uit mijn schoonheidsslaapje gerukt door een kukelende haan. Deze dame zat rechtop in haar boxspring en probeerde zich te oriënteren waar die graftakke herrie vandaan kwam. Op mijn nachtkastje lag mijn nieuwe aanwinst te kukelen als een ranzige schorre haan, uit alle macht probeerde ik de herrie te stoppen. Wat ik ook probeerde die haan bleef de lokroep der natuur door mijn slaapkamer te verspreiden. Ik drukte in de blind op het scherm en ineens hield het op. Jesses, dit is echt niet prettig wakker worden, bijna had ik de tablet uit het raam gegooid. Die wekker gaat uit en nooit meer aan, het hele huis was wakker en zocht naar de haan om hem zijn nek om te draaien. Toen ik die avond aan tafel het verhaal vertelde kreeg ik enkele boze blikken en een verzoek of ik niet een andere wektoon kon nemen.

Ach, ze waren in ieder geval allemaal op tijd, niemand heeft zich verslapen. Ondertussen zijn we er ook achter hoe ik wel de geinige spelletjes kan spelen. Ik had nog een micro SD kaart nodig en toen wist zoonlief te vertellen dat je achter de apps die ik wilde apk moest zetten. Heeft hij dan zitten slapen toen ik geërgerd aan het googelen was? Het genie heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik na twee dagen al aardig verslaafd ben aan wordfeud. Mocht je na deze blog nieuwsgierig zijn geworden naar dit scrabble spelletje, wees gewaarschuwd! Voor je het weet ben je dag en acht aan het stoeien met Nederlandse woorden. Ik stel voor dat dit verplicht gesteld moet worden bij de inburgeringscursus, soms herkent het geen woorden als bril en sex, stom he?

Tot de volgende wonder

maandag 26 september 2011

Boeken fetisch

Waar sommige dames helemaal uit hun panty gaan voor schoenen van Zalando, zo kan ik de geur van boeken niet weerstaan. Als een schrijver me bevalt dan wil ik meer en dan is de rem ver te zoeken. Ik struin met alle liefde het internet af en maak er een sport van om die boeken zo goedkoop mogelijk te vinden. Het leven is al duur genoeg dus probeer ik mijn 'fetisch' te beperken tot het zo goedkoop mogelijk vinden van de juiste titels. Als je mij op de vrouw af vraagt waar die 'fetisch' vandaan komt, ik durf het niet te vertellen. Mijn vader was een lezer, buiten zijn dagelijkse krant las hij ook boeken. Misschien heb ik als kind gezworen dat er in mijn huis een bibliotheek moest zijn waar ik al mijn boeken in kon zetten, ik ben al aardig op weg. En als je nou denkt dat het alleen maar om het esthetische plaatje ging dan moet ik jullie teleurstellen. Manlief en ik zijn echte boekenwurmen. Van romans tot naslagwerken, we zijn er gek op! Ga ik mijn 'to do list' af dan staat daar tussen dat ik ooit een boek van mezelf tussen al mijn verzamelobjecten wil hebben staan pronken, wie weet komt die droom ooit nog eens uit als ik gepensioneerd ben ofzo.

Je zou denken dat onze kinderen ook geïnfecteerd zijn met het lees virus, niets is minder waar. Voor onze twee zonen is de Donald Duck al te dik om te lezen, nee de heren kijken plaatjes! Als ik dan vraag naar de verhaallijn die de plaatjes voorstellen krijg ik het Duckie naar mijn hoofd geslingerd, 'mam lees dat zelf maar'. Wat ik ook doe, ik krijg de jongemannen niet aan het lezen. Mijn jongste dochter is ooit begonnen aan de boeken van Harry Potter, nou ja de boeken. Ze is gestart in hoofdstuk één en nooit verder gekomen. 'Mam ze zijn gewoon te dik, ben ik achttien bladzijden verder zit ik nog niet op Zweinstein, ik kijk de films wel!' Nou vraag ik je, als er één serie is die kinderen toch moeten hebben gelezen zijn het de boeken van Harry Potter wel. Gelukkig heb ik één dochter die ik wel heb mogen kriebelen, als klein hummeltje kon ik haar geen groter plezier doen met een boek die ik dan weer had gevonden op een boekenmarkt. Als ik haar het boek gaf zat ze onderuit gezakt op de bank en was voor niemand meer te bereiken, Sabina zag je altijd met een boek onder haar neus. Daar kunnen mijn andere drie spruiten nog een voorbeeld aan nemen, wie weet gaan ze ooit het lezen leuk vinden. Ik heb wel eens een luisterboek geprobeerd, dat werkt niet bij mij. Zodra het mens begint te vertellen kom ik in dromerige sferen en lig ik na de eerste bladzijde al in dromenland. Nee, laat mij de letters maar zelf opzuigen en mijn eigen intonatie geven aan het verhaal, dat klinkt tussen de oren toch een stuk spannender!

Tot de volgende wonder