Verhaal met een geurtje

Laat ik eens een boekje open gooien over mijn twee oudste vlerken. Op zondagochtend konden die twee heel lief spelen op hun kamer en hoorde we het gelach al uit de kamer komen. Hiervan konden wij intens genieten, tot we het op een ochtend wel heel stil vonden in de kamer naast ons. Onze twee oudsten kregen de grootste kamer en papsie en mamsie lagen in de kleine kamer. De kasten hadden we maar laten staan anders moesten wij in een stapelbed slapen, niet handig als er nog voortplantingsplannen waren. We liggen heerlijk wakker te worden en ik zeg nog tegen manlief; 'zeg vind jij het ook niet stil hiernaast, wat zullen ze uitvreten?' Ik stap uit bed en probeer door een kier naar het span te gluren. Wat ik zag spande echt de kroon, ik schrok me echt een ongeluk! Midden in de kamer zag ik Sabina tussen heel mijn inhoud van drie kasten. Toen kwam de odeur van Bas mijn neus binnen sijpelen en zat de bruine trekzalf aan alles wat middenin de kamer lag. Sabina keek op en snoepte van een zelfgemaakte boterham en Bas zat rechtop in bed met een pot pindakaas en een lepel. Bij het zien van mama stond hij op en riep uit! Ja toedels, het joch had geen luier meer aan! Zijn gezicht zat onder de pindakaas of poep, ik ging voor het laatste zo te ruiken. Ik trok wat kleding weg en daar lag de boosdoener, de luier met de resten van zoonlief zijn avondeten, GATVERDAMME! Sabina had de luier van Bas zijn kont gerukt en volgens mij de luier in zijn gezicht gedraaid. Vervolgens de luier in het midden van de kamer gemikt om daaroverheen de hele inhoud van drie kasten overheen gedrapeerd. Heel fijn, daar gaat je rustige zondag. Had ik net alle bedden verschoond, de was weggewerkt en kon ik weer van voor af aan beginnen. Papsie kwam ook even kijken en die kon zijn lachen niet inhouden, goed pedagogisch bezig pap. Nee ik werd hier niet echt vrolijk van en die twee donderstenen maar lachen. Is het gek dat ik er niet om kon lachen of zeg ik dan iets geks!

Nadat ik het span in bad had gezet ben ik maar begonnen met was nummer één, die zondag heeft mijn wasmachine overuren gedraaid. Voor straf zijn we niet naar de kinderboerderij gegaan en zijn we de hele dag binnen gebleven. Ok, dit hield ik niet lang vol dus hebben we als avondeten maar pannenkoeken gebakken, het blijven toch kinderen he?

Tot de volgende wonder