Waar sommige dames helemaal uit hun panty gaan voor schoenen van Zalando, zo kan ik de geur van boeken niet weerstaan. Als een schrijver me bevalt dan wil ik meer en dan is de rem ver te zoeken. Ik struin met alle liefde het internet af en maak er een sport van om die boeken zo goedkoop mogelijk te vinden. Het leven is al duur genoeg dus probeer ik mijn 'fetisch' te beperken tot het zo goedkoop mogelijk vinden van de juiste titels. Als je mij op de vrouw af vraagt waar die 'fetisch' vandaan komt, ik durf het niet te vertellen. Mijn vader was een lezer, buiten zijn dagelijkse krant las hij ook boeken. Misschien heb ik als kind gezworen dat er in mijn huis een bibliotheek moest zijn waar ik al mijn boeken in kon zetten, ik ben al aardig op weg. En als je nou denkt dat het alleen maar om het esthetische plaatje ging dan moet ik jullie teleurstellen. Manlief en ik zijn echte boekenwurmen. Van romans tot naslagwerken, we zijn er gek op! Ga ik mijn 'to do list' af dan staat daar tussen dat ik ooit een boek van mezelf tussen al mijn verzamelobjecten wil hebben staan pronken, wie weet komt die droom ooit nog eens uit als ik gepensioneerd ben ofzo.
Je zou denken dat onze kinderen ook geïnfecteerd zijn met het lees virus, niets is minder waar. Voor onze twee zonen is de Donald Duck al te dik om te lezen, nee de heren kijken plaatjes! Als ik dan vraag naar de verhaallijn die de plaatjes voorstellen krijg ik het Duckie naar mijn hoofd geslingerd, 'mam lees dat zelf maar'. Wat ik ook doe, ik krijg de jongemannen niet aan het lezen. Mijn jongste dochter is ooit begonnen aan de boeken van Harry Potter, nou ja de boeken. Ze is gestart in hoofdstuk één en nooit verder gekomen. 'Mam ze zijn gewoon te dik, ben ik achttien bladzijden verder zit ik nog niet op Zweinstein, ik kijk de films wel!' Nou vraag ik je, als er één serie is die kinderen toch moeten hebben gelezen zijn het de boeken van Harry Potter wel. Gelukkig heb ik één dochter die ik wel heb mogen kriebelen, als klein hummeltje kon ik haar geen groter plezier doen met een boek die ik dan weer had gevonden op een boekenmarkt. Als ik haar het boek gaf zat ze onderuit gezakt op de bank en was voor niemand meer te bereiken, Sabina zag je altijd met een boek onder haar neus. Daar kunnen mijn andere drie spruiten nog een voorbeeld aan nemen, wie weet gaan ze ooit het lezen leuk vinden. Ik heb wel eens een luisterboek geprobeerd, dat werkt niet bij mij. Zodra het mens begint te vertellen kom ik in dromerige sferen en lig ik na de eerste bladzijde al in dromenland. Nee, laat mij de letters maar zelf opzuigen en mijn eigen intonatie geven aan het verhaal, dat klinkt tussen de oren toch een stuk spannender!
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten