dinsdag 6 september 2011

Ik wil taart!

'Schatje, we moeten straks snel nog  wel wat boodschappen halen' smste ik gisteren naar manlief. Krijg ik een sms terug met 'Ik wil TAART!' Nou had ik terug kunnen smsen dat ik helaas nog niet weg kon van mijn werk al heb ik hem iets anders terug gezonden. 'Zeg kunnen we niet beter iets van soezen nemen, dat hapt lekker weg want ik heb geen taartbordjes.' Krijg ik het volgende terug; 'Helemaal niet ik wil taart, kan me niet schelen wat voor taart, als het maar taart is.' Tja, wat doe je als trouwe echtgenoot, juist je gaat taart halen. Uiteraard moesten er gebaksbordjes gehaald worden en dat is nog niet zo makkelijk kan ik jullie vertellen.We liepen de zeeman in, manlief had sokken nodig, kon ik gelijk even kijken voor bordjes. Dat viel even tegen, ik kan mijn visite toch moeilijk de taart van een plastic Cars bord laten eten? Daarnaast lag een stapel bordjes met een olifant, dat gaat hem ook niet worden. 'Jesus, jij ook altijd met je bordjes, had gewoon wegwerp zooi gehaald wat doe je moeilijk!' Plastic bordjes dat zijn prullebakvullers, afgekeurd! 'Laten we nog even bij de Blokker gaan kijken, die hebben wel gebaksbordjes', en zo gingen wij naar de Blokker, op taartbordjesjacht. Wij kwamen binnen, liepen naar het serviesgoed en wat we zagen alles behalve die klotebordjes. Toen ik wat zag keek ik op het prijskaartje, 'mijn god, ik wil die tent niet kopen', niet normaal die prijzen. Ik dacht dat de Blokker zo goedkoop was, viel dat even vies tegen. 'Waar is hier de budgethoek, meer als twee euro wil ik er toch niet aan uitgeven hoor', zei ik tegen manlief. 'Waarom moet je nou bordjes hebben, je kan die taart toch ook zo uit het vuistje naar binnen schuiven?' 'Ja leuk, hoe doe je dat met de slagroom dan, om nog maar te zwijgen over het vorkje prikken.' 'Dat gaat heel makkelijk, iedereen een punt taart op de hand, slagroom erover en hup naar binnen schuiven, zo moeilijk is dat toch niet? Een pak servetjes is goedkoper, kijk die liggen hier en kosten maar één piek! Nou mag die vent van mij jarig zijn, maar taart eten van een servetje is te gek! Mijn blik viel op fruitbordjes, 'hier, die zijn één euro negen en twintig, das een leuk prijsje. Hoeveel zal ik er meenemen, zijn twaalf van die schotels genoeg?' 'Zeg moet je nog vorkjes hebben, twee piek een zakkie'. Wat wijst hij aan, een zakje met ieniemienie vorkjes. Als ik dit naast het formaat taart leg vragen ze of ze er een vorkje bij mogen, echt een kinderservies. Nou had ik nog vorkjes dus probleem opgelost.

Manlief heeft zijn taart gehad, op een bordje inclusief vorkje van normaal formaat. We kunnen vandaag ook nog wel taart eten, vandaag is de petitie van Henk Bres aangeboden aan de regering. Het resultaat van ruim twee en zeventig duizend stemmen moet voldoende zijn om Stichting Martijn te doen stoppen. Als de nieuwe wet erdoor komt is dat weer een goede reden voor taart!

Tot de volgende wonder

Geen opmerkingen:

Een reactie posten