Laat ik eens een flink eind in het verleden duiken, ja lieve bloglezers want ook ik ben een jong meisje geweest. Het was grote vakantie en als we niet in het zwembad lagen dan waren we wel iets aan het uitvreten wat niet echt door de beugel kon. Zo ook die zomer, er kwam een tractor door de straat vol tomaten en komkommers. We zagen dit zo aan en ineens kreeg ik een briljant idee. 'Weet iemand waar die tractor naartoe gaat?' Ik sprong op mijn fiets en reed de tractor achterna, gevolgd door mijn nichtje Diana en mijn broer Ron. Al snel kwamen we in de polder, de tractor reed een weiland op en storte daar al het lekkers wat op de kar lag. Bij mijn weten aten koeien geen komkommers en tomaten, waarom storten ze het dan op een weiland vol met koeien? De grazende koeien keken niet eens om naar de groente die op hun land gestort werd, kwam dat even goed uit. Mijn plannetje ging werken, het was alleen nog even wachten tot de tractor weg was zodat wij onze slag konden slaan. 'Wat ben je van plan met die komkommers' vroeg mijn broer. 'Let maar eens op, als ze straks weg zijn halen wij de komkommers weer van het land. Daar gaan wij flink geld mee verdienen' zei ik tegen mijn nicht en broer. De tractor was uit het zicht en wij het land op. 'Syl, niet doen, straks komen die koeien achter je aan!' Dat zou zo'n vaart niet lopen want die waren druk aan het grazen. 'Kom nou maar, je moet de goeie komkommers er tussen uit halen, niet waar die rotte plekken want die kunnen we niet verkopen.' Ik had het magische woord gezegd, ineens werden ze wakker en begonnen te graaien tussen al die rotte tomaten. Er zat wat tomatensmurrie aan de komkommers maar die konden we nog gemakkelijk schoon spoelen in de sloot langs het weiland. Op mijn teenslippers liep ik tussen de zooi en ineens voelde ik wat tussen mijn tenen sijpelen, het was zacht en nog warm. 'Gatverdamme!!! Ik sta in een koeienvlaai met mijn slippertjes!!!' De stank die mijn neusgaten bereikte was niet te harde, nog maar te zwijgen over het gevoel tussen mijn tenen. Ik moest nu heel snel naar de sloot om mijn voeten schoon te spoelen wilde ik niet omvallen van de odeur die van mijn voeten kwam. Met mijn handen vol komkommers slipte ik naar de slootkant waar ik mijn voeten en de komkommers schoon waste in de sloot vol groene kroos. Als ik flink met mijn voeten in de sloot spetterde ging het aan de kant en kon ik de komkommers redelijk schoon krijgen. Nadat alles redelijk schoon was gingen we op pad. Thuis aangekomen heb ik stiekem wat plastic tassen gepikt om daar de komkommers in te doen en we konden op pad. Zie je het voor je, drie naar shit riekende kindertjes met blonde haartjes, poeslieve blauwe ogen stonden bij iedereen aan de deur te bellen om daar onze komkommers voor een kwartje te verkopen. 'Wilt u een komkommer kopen, ze komen van het land van mijn opa' vertelde ik zonder te blikken of te blozen. Bij de eerste deur was het al raak, de dame kocht er vier want we hadden niet terug van een gulden. Binnen notime waren we los en moesten we snel weer wat komkommers van het land jatten, dit was een gouden handeltje!
Ik weet nog goed dat we flink wat hebben binnen gehaald die zomer, mijn moeder zag ons steeds ijsjes eten en toen ik haar vertelde hoe wij aan het geld kwamen kreeg ik op mijn kop niet normaal! 'Dat zijn doorgedraaide komkommers die niet verkocht mogen worden en die mogen jullie niet pikken!' Ik hoorde de preek aan en dacht, an me hoela, dit laat ik niet lopen, ze weten toch niet dat ze doorgedraaid zijn? We hebben het nog een week vol gehouden tot we niet meer wisten wat we met het geld moesten doen. De lol was er vanaf en ik was eerlijk gezegd die strontlucht ook wel een beetje zat. Elke keer als ik op het weiland liep stond ik weer in zo'n koeienvlaai, dat gaat op den duur flink vervelen. De laatste komkommers heb ik gesleten aan mijn peettante, ik wilde er geen geld voor maar kreeg als dank toch een heerlijk puddingbroodje, eerlijke deal toch?
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten