zondag 25 september 2011

Hier word ik hebberig van

Er zijn bepaalde hebbedingetjes waar ik helemaal warm voor loop. Ik kan er geen genoeg van krijgen en speur dan ook gretig de digitale weg af naar meer. Mijn make-up koffer is groot met daarin alles wat je als visagist maar nodig hebt om me lekker uit te kunnen leven op de mens. Vanmorgen stond er weer een mailtje in mijn mailbox dat er weer nieuwe producten zijn toegevoegd op de website en voor ik het weet heeft mijn muis de link al gevonden voor een grondige speurtocht tussen alle dozen en flesjes. Eigenlijk heb ik het helemaal niet nodig, ik heb tenslotte al een koffer vol van dat spul. Na een snelle check-up zijn er toch een paar belangrijke spullen die ik weer aan moet schaffen, wil ik mijn koffer up to date houden. Het is alweer bijna eind van de maand dus zal ik eens kijken wat ik zoal over hou van mijn zuur verdiende centjes. De schade viel mee en als er wat over blijft wil ik toch nog iets erbij kopen, hoe bedoel je hebberig worden!

Mijn dochters varen er wel bij, zo gebruikt mijn oudste dochter mijn spullen als ze naar een party gaat met haar dinnetjes. De jongste heeft de bijnaam 'van Bietsenburg' en aast altijd op half lege lipglosjes en mascara's. Ach, ik kan ze weggooien maar als dochterlief ze nog op wil maken vind ik het allang best. Toch zijn er momenten dat ik spullen kwijt ben en dan is het niet fijn om dochters te hebben. Het zijn van die kleine dingetjes die voor mij cruciaal kunnen uitpakken. Zo ben ik eens bij een opdracht gekomen ZONDER mijn kwastenset. Ik heb toen met drie kwasten alles moeten doen. Op zich een uitdaging aar niet handig. Ik heb wel eens mijn poeder vergeten, ik vroeg de fotograaf of hij talkpoeder had en zo loste ik dat probleem ook weer op. Nee, in de studio aankomen en ontdekken dat je geen borstel in je koffer hebt, omdat de jongste dochter mijn borstel nodig had om haar klitten uit het haar te borstelen. De dames weten wel alles te vinden maar weer terug leggen is te moeilijk! Ik heb mijn oudste dochter ooit een eigen tasje gegeven met alles wat ze maar nodig mocht hebben, nog was mama's visagiekoffer veel interessanter en bleven er spullen verdwijnen. Ik heb de moed maar opgegeven en vraag de avond voordat ik mijn spullen nodig heb of ze al mijn spullen uit de welbekende hoeken en gaten willen harken, zodat ik in ieder geval zeker weet dat ik alles bij me heb. Het valt niet mee, moeder zijn van dochters die je passie voor make-up zo intens delen.

Tot de volgende wonder

Geen opmerkingen:

Een reactie posten