Soms is het in ons bonagezinnetje heel druk. Elke dag de verhalen van school aanhoren, terwijl je zelf net van je werk komt, geeft soms wel eens onrust in mijn hoofd. Men spreke dan van een chaotisch brein en dat is gemakkelijk op te lossen door mijn grens aan te geven; 'liefje, nu even niet want mijn hersenpan zit vol.' Na een half uurtje bijkomen kan er wel weer een verhaaltje bij zodat dochterlief naar hartenlust haar verhaal in één adem weet te vertellen, voordat ze weer een stukje vergeet. Dat gaat niet voor iedereen op, soms kan je een verhaal of prikkel niet snel genoeg verwerken zodat het chaos in je hoofd blijft. Dit gaat een beetje op voor Sytse, zijn hoofd zit vol indrukken, hij kan zich moeilijk concentreren en weet zich geen raad met alles wat er maar bij hem binnen komt. Even een verhaal 'blocken' lukt hem niet meer en als enige uitlaatklep raakt hij zo in een woedeaanval dat je er als ouder best van schrikt. Zolang het korte, goed te behappen opdrachten zijn gaat het prima, maar vraag je hem om in de boeken te duiken dan gaan de hakken in het zand en verstopt hij zich het liefst zo ver mogelijk bij alles en iedereen vandaan. Als je denkt dat hij een druk ventje is dan moet ik dit ontkennen, hij is de rust zelve aan de buitenkant. In zijn hoofd kan ik niet kijken, maar dat hij het moeilijk heeft is een ding wat zeker is. We zijn druk op zoek naar erkenning, wat mankeert mijn lieve knul en hoe kunnen wij hem helpen? We staan machteloos en zoeken nu de juiste weg naar een oplossing zodat ook hij zich weer lekker in zijn vel gaat voelen.
Mijn gedachten gaan uit naar ADHD, na wat speurwerk op internet zie ik veel kenmerken die van toepassing zijn. Sytse en de rest van ons gezin wil graag handleidingen, zo op het eerste gezicht is er niets mis met mijn ventje. Je ziet het niet aan de buitenkant al weet ik dat er iets mis is met hem. Nu is de vraag wat is er mis, waar heeft hij nou zoveel last van? Het laat zich raden, de zoektocht naar een identiteit is begonnen. Als we zijn probleem een naam kunnen geven dan zou dat al heel fijn zijn. Als ouders van Sytse willen wij hem heel graag helpen met het vinden van de naam van zijn ziektebeeld. Het is nog een lange weg maar hij komt er wel, mijn stoere knul!
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten