Familiereunie

Soms kan je leven zo chaotisch en druk zijn dat je snakt naar wat vrije tijd. Het leven is zo betrekkelijk en voor je het weet heb je het leven geleefd, zomaar ineens pats boem over. Vorige week kreeg ik het slechte nieuws dat mijn tante overleden was en dan sta je daar toch wel even bij stil. Een lieve echtgenoot, moeder en oma is dan een groot gemis, een ieder krijgt er vroeg of laat mee te dealen. Een bijkomend feit is dat je de familie bij elkaar ziet en dan kletsen we weer bij. Foto’s worden geshowd en iedereen heeft wel een verhaal vanuit zijn leven die men wilt delen met je. Het is zo jammer dat er maar vierentwintig uur in een etmaal zitten, vaak kom je tijd te kort. Al mijn neefjes en nichtjes hebben een gezin en een eigen leven, dan is een grote familie best lastig om te onderhouden. Er is wel eens vaak geopperd om een familiedag te organiseren zodat we elkaar toch eens zien en spreken. Vaak komt het er niet van omdat we allemaal werk en een gezin hebben. Aangezien de helft van mijn familie in het hoge noorden woont ga je niet even snel buurten voor een socialtalk onder het genot van een kop koffie. Ik heb mijn oom en tante dan ook beloofd om snel een weekendje langs te komen met mijn gezinnetje. Het wordt nu echt tijd om een familiedag te gaan organiseren zodat we elkaar minimaal één keer per jaar allemaal zien en spreken. Dit kunnen we mooi vroegtijdig  inplannen zodat iedereen dit al in de agenda kan zetten. Ja soms moet je dit toch wel op tijd plannen wil je dat zoveel mogelijk neefjes en nichtjes op die dag kunnen. Het is ook wel eens leuk om de hele familie te zien onder andere omstandigheden dan alleen maar op begrafenissen.

Aangezien we toch in het noorden waren konden we eindelijk de boerderie van b(r)oer Jan eens bewonderen, we hebben heerlijk gegeten uit de *bamischijfvanvijf* en ik heb er twee vriendinnen bij;  Misty en Mulan, twee zachte honden, een mengeling van een  akita en een husky. Donderstenen zijn het die je grootste vriendin worden op het moment je iets te eten in je hand hebt. Blaffen doen ze bijna niet, maar schiet het licht aan op het erf dan wil je daar niet lopen vrees ik. Het zijn waakse troela’s die graag met hun prooi spelen. Rond half negen werd het toch wel tijd om af te taaien, mijn broer moest de volgende ochtend zijn wekker nog kunnen horen afgaan en dat gaat niet zonder genoeg te hebben geslapen nietwaar. Hij was voor twaalf uur thuis en wij lagen er om half twee in. Hopelijk heeft hij toch nog wat kunnen slapen en was hij vanmorgen niet al te chagrijnig na het horen van de wekker. Ik daarentegen was redelijk op tijd wakker zonder wekker, sorry broertje, en Sytse had een idee voor een lekkere brunch; worstenbroodjes. Echt, die jongen moet hier iets mee gaan doen, wat was het lekker! Hij kookt met liefde, legt er heel zijn ziel en zaligheid in en dat is te proeven ook! Dit zou niet gek staan bij een familiebrunch, het idee krijgt al vorm.

Tot de volgende wonder

*PS, de afgelopen dagen heb ik geen blog kunnen plaatsen. Had ik een leuke geschreven en floep alles weg. Ik heb de oude instellingen maar tevoorschijn gehaald en hopelijk blijft dit wel werken. Hebben andere bloggers hier ook last van?