Nobody is perfect

 'Mam, kom je overmorgen nog kijken bij het open podium op school? Ik regel wel een kaartje voor je mam.'  Tuurlik, ik pas mijn drukke schema aan om bij haar te gaan kijken, is altijd een feest. Dat niemand perfect is hoef ik hier eigenlijk niet neer te pennen, daar zijn legio voorbeelden van. Toch klonk mijn jongste vruchtje gisteren tijdens het open podium op haar school almost perfect! Mag ik even zeggen dat ik mijn mond even van de grond moest rapen toen ik haar de akoestische versie van Jessy J's Nobody is perfect hoorde zingen, en dat onder begeleiding van Jelle op de gitaar. Dan groeit je moederhart drie maten en staan de trotse tranen in je ogen te glimmen als een hondenpiep in de maneschijn kan ik jullie vertellen. Vorig jaar liet ze ons al verbazen met een mooi gezongen nummer. Nu een jaar later is ze zo gegroeid dat ik me niet meer hoeft af te vragen wat Sanne het liefst voor haar werk wil doen; muziek maken! Al vinden ze hier thuis dat ze eens wat minder op de piano moet spelen, ik vind het alleen maar leuk. Als ouders hoeven we haar niet te stimuleren want dat kan madam heel goed zelf. 

Jaren terug stond er in de etalage van mijn werkgever een piano en die moest op een gegeven moment weg. Nou ben ik er gek op, zeker als het een mooi ding is en mijn huiskamer kan opleuken. Ik deed het eigenlijk voor de kaarsenstandaard die de piano aan beide kanten sierde en wat dacht je van al mijn familiefoto's die ik erop kon zetten, in één woord geweldig! 'Nou Syl, als je vervoer kan regelen dan mag je hem hebben.' In notime stond de piano bij ons thuis, geen hond die erop zou spelen maar hij was zo mooi! Had ik het even mis, onze jongste telg begon er al snel op te spelen, eerst losse noten wat al snel een herkenbaar deuntje bleek te zijn. Als vier jarige dreumes trok de piano haar aan als bijen op honing. Na een paar maanden elke dag het gepingel te hebben moeten aanhoren had ze al een geheel eigen repertoire opgebouwd wat herkenbaar was als zijnde de Disney classics. Het begon voorzichtig met één hand en Beer op de bas toetsen. Elke morgen stond ze bijna op haar tenen om maar te kunnen spelen, zo cute. Nu elf jaar later begeleid ze zichzelf met wat accoorden en zingt ze samen met mamsie er lekker op los. Zij start een nummer van Adele en mamsie zingt er een ander nummer doorheen, ik geniet hier enorm van. Tot gisteren, wat ik toen hoorde deed mij verbazend. Ineens voelde ik mijn pijnlijke voeten niet meer en deed mij de spierpijn in mijn billen vergeten. Sanne stond daar met een zelfverzekerdheid haar ding te doen samen met Jelle. Ze had me wel vertelt dat ze een nummer ging zingen maar dat het zo klonk wist ik echt niet. Ik heb het stiekem opgenomen met mijn mobiel en op youtube geplaatst, oordeel zelf!

Tot de volgende wonder