'Skinny' vol liefde...

'Mam, welk liedje moet ik nou gaan zingen, help me nou!' Dat waren de eerste woorden toen Sanne hoorde dat ze een demo mocht gaan inzingen. Als een razende werd er gezocht op Youtube en al snel was het een feit, dit moest het gaan worden. Ze had een nummer uitgezocht en begon vol enthousiasme te oefenen. 'Maar mam, deze kan ik ook wel zingen, zal ik die dan maar doen?' Geen nood, doen we ze toch allebei? Hup aan de slag, dat worden twee nummers instuderen. 'Zouden ze het erg vinden als ik nog een nummer mee neem want dit nummer vind ik ook wel leuk.' Ja hallo, we gaan een demo opnemen, geen hele cd! Uiteindelijk zijn het vier nummers geworden en wat was het een feest. Er was ons al vertelt dat het verstandig zou zijn om meer nummers mee te nemen, stel dat het zo goed gaat en Sanne het leuk zou vinden om nog een lied te zingen.  Sanne wist niet wat er op haar af kwam, ze had werkelijk geen idee! Timide kwam ze aan in Schiedam en keek even de welbekende kat uit de boom.Nou zijn Jaap en Vincent echte 'audiofielen' en waren in het begin nog bezig om de muziek goed te stellen op de stem van Sanne, dat is nog een heel secuur werkje kan ik je zeggen. Voor Sanne is het wachten tot er gezongen kon worden. Na wat 'dry runs' hebben we een pauze ingelast en genoten we in de tuin van het zonnetje. Soms moet je gewoon even naar goudvissen loeren, die schijnen erg rustgevend te werken in zo'n situatie. Nou en of het heeft gewerkt, na anderhalf uur stond het eerste nummer erop! Sanne liet een ieder nogmaals verbazen en dat voor een eerste keer, WOW! Uiteindelijk ging het allemaal zo snel, dat goudvissen loeren had een positieve uitwerking en Sanne had vertrouwen gekregen in Jaap en Vincent, die ze voor deze dag nog nooit had ontmoet. 'Skinny Love' stond er zo snel op, daar had Sanne maar één take voor nodig, ik doe het haar niet na. 

Aan deze ervaring zijn heel wat jaartjes van oefenen vooraf gegaan. Ik zie haar nog staan op haar teentjes. Ze kon amper bij de toetsen en Beer zat altijd op de zware bas toon want die werd toch nooit gebruikt. Jammer dat er toen geen smartfoons waren want dat had geinig film materiaal opgeleverd. Nu jaren later hoeft ze een nummer maar een paar keer te horen en ze speelt het na. Zelfs de pedalen worden goed gebruikt. Nu bijna een week na de opnamen van haar demo's heeft ze al een fanpagina op facebook. Door het overdonderende stemgeluid van Sanne, waarmee ze de demo-dag bij een ieder verbazing op het gezicht toverde, hebben deze schatten van 'audiofielen', waar de demo's zijn opgenomen, 'on the spot' besloten om Sanne zelfs een eigen website aan te bieden om dit jonge talent op z'n minst een podium te geven onder haar eigen naam  Hier staan de vier demo's voor een gedeelte op zodat een ieder kan genieten van het fragiele eigen stemgeluid van ons jongste schatje. Wij zijn super trots op Sanne en hopen dat ze met heel veel plezier muziek blijft maken.

Tot de volgende wonder

Nobody is perfect

 'Mam, kom je overmorgen nog kijken bij het open podium op school? Ik regel wel een kaartje voor je mam.'  Tuurlik, ik pas mijn drukke schema aan om bij haar te gaan kijken, is altijd een feest. Dat niemand perfect is hoef ik hier eigenlijk niet neer te pennen, daar zijn legio voorbeelden van. Toch klonk mijn jongste vruchtje gisteren tijdens het open podium op haar school almost perfect! Mag ik even zeggen dat ik mijn mond even van de grond moest rapen toen ik haar de akoestische versie van Jessy J's Nobody is perfect hoorde zingen, en dat onder begeleiding van Jelle op de gitaar. Dan groeit je moederhart drie maten en staan de trotse tranen in je ogen te glimmen als een hondenpiep in de maneschijn kan ik jullie vertellen. Vorig jaar liet ze ons al verbazen met een mooi gezongen nummer. Nu een jaar later is ze zo gegroeid dat ik me niet meer hoeft af te vragen wat Sanne het liefst voor haar werk wil doen; muziek maken! Al vinden ze hier thuis dat ze eens wat minder op de piano moet spelen, ik vind het alleen maar leuk. Als ouders hoeven we haar niet te stimuleren want dat kan madam heel goed zelf. 

Jaren terug stond er in de etalage van mijn werkgever een piano en die moest op een gegeven moment weg. Nou ben ik er gek op, zeker als het een mooi ding is en mijn huiskamer kan opleuken. Ik deed het eigenlijk voor de kaarsenstandaard die de piano aan beide kanten sierde en wat dacht je van al mijn familiefoto's die ik erop kon zetten, in één woord geweldig! 'Nou Syl, als je vervoer kan regelen dan mag je hem hebben.' In notime stond de piano bij ons thuis, geen hond die erop zou spelen maar hij was zo mooi! Had ik het even mis, onze jongste telg begon er al snel op te spelen, eerst losse noten wat al snel een herkenbaar deuntje bleek te zijn. Als vier jarige dreumes trok de piano haar aan als bijen op honing. Na een paar maanden elke dag het gepingel te hebben moeten aanhoren had ze al een geheel eigen repertoire opgebouwd wat herkenbaar was als zijnde de Disney classics. Het begon voorzichtig met één hand en Beer op de bas toetsen. Elke morgen stond ze bijna op haar tenen om maar te kunnen spelen, zo cute. Nu elf jaar later begeleid ze zichzelf met wat accoorden en zingt ze samen met mamsie er lekker op los. Zij start een nummer van Adele en mamsie zingt er een ander nummer doorheen, ik geniet hier enorm van. Tot gisteren, wat ik toen hoorde deed mij verbazend. Ineens voelde ik mijn pijnlijke voeten niet meer en deed mij de spierpijn in mijn billen vergeten. Sanne stond daar met een zelfverzekerdheid haar ding te doen samen met Jelle. Ze had me wel vertelt dat ze een nummer ging zingen maar dat het zo klonk wist ik echt niet. Ik heb het stiekem opgenomen met mijn mobiel en op youtube geplaatst, oordeel zelf!

Tot de volgende wonder