Niets heeft mij zo getraumatiseerd als het knutseluurtje op de kleuterschool. Elke dag mocht ik mijn voorkeur geven waar je wilde spelen, als echte meid kon je mij niet blijer maken dan spelen in de poppenhoek. Natuurlijk was ik daarin niet de enige en was het vechten wie er die dag mocht spelen in de poppenhoek. Als je naam dan niet genoemd werd dan was mijn dag al verpest. Nee Syl mocht plaats nemen aan de knutsel tafel. Op zich niets mis mee, maar probeer maar eens met een veel te dikke kwast een klein propje op papier te plakken. Die krengen bleven overal aan plakken behalve aan het papier! Werkelijk alles zat onder de lijm en mijn propjes kunstwerk zag er nooit uit zoals ik in mijn hoofd had. Ik kon helemaal uit mijn jurk springen als ze geen roze papier meer hadden, moet ik dan iemand een blauw gezicht geven? Als ik dan zag dat iemand anders het laatste velletje roze tussen zijn papiertjes had moest ik dat hebben anders klopte het beeld niet meer. Op slinkse wijzen wist ik een stukje te ontfutselen, het andere kind gelijk in tranen... huilebalk! Maar, ik had mijn stukje roze gna gna!
Waar ik ook nog slapeloze nachten van heb was stukjes stof uitknippen die je vervolgens op een kleurplaat moest plakken. Welke agoog dit verzonnen heeft moeten ze achter al die stukjes stof plakken! Het begon leuk, een tas vol vrolijke kleurtjes stof, een kleurplaat, lijm en een schaar. Al snel had ik mijn stukjes stof eruit gevist en begon alles te combineren. Toen kwam de ellende, je moest dit uitknippen met een schaar waar je nog geen papier mee kon knippen. Je kent ze wel, van die speciale kinderschaartjes die niet goed knippen en zeker geen stukje stof. Hoe je de schaar ook hield hij knipte nergens doorheen. Na vijf minuten was ik er klaar mee en pakte de kleurpotloden om toch iets van kleur op het witte blaadje te krijgen. Jaja, toen was ik al een slimme meid die innovatief kon werken. Geen probleem zo groot, Syl had er wel een oplossing voor. Jammer genoeg vond de kleuterjuf dit geen goed plan, je bent begonnen met stofjes knippen en daar ga je gewoon mee verder. De schaar werd weer in mijn handen geduwd en ik kon weer gaan knippen. Ik herinner me nog dat ik aan zo'n werkje zat om een tekening te maken voor Sinterklaas. De grote stukken stof kreeg ik nog redelijk in vorm gescheurd, maar probeer maar eens een ronde vorm te scheuren of knippen met een botte schaar! Dat had zelfs de kleuterjuf niet voor elkaar gekregen. Uiteindelijk heb ik de hele ochtend niets gedaan, met ondeugdelijk materiaal kan ik niet werken PUNT! Als men zegt dat het leven van een tiener zwaar is, een kleuter zet ook wel eens de hakken in het zand en laat de boel gewoon lekker de boel.
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten