Vandaag kreeg ik een whatsapp van manlief; 'Nou... hou je vast! Ik heb toch lichte vorm van botontkalking. Ik moet wekelijks een pilletje slikken dat tevens helpt helpt tegen vitamine D tekort. Over een jaar terug komen voor controle en bloed laten prikken. Dus... valt mee. Ow enne.. ik mag vette vis eten en roomboter LOL. Oorzaak bla bla...'. Ik app hem terug dat er nog makreel in de koelkast ligt en dat hij die kan pakken. Wetende dat manlief lekker van de makreel kan smullen neem ik in mijn pauze 2 bruine broodjes met fricandeau.
Bij thuiskomst vraag ik of de makreel gesmaakt heeft. 'Gesmaakt??? Wil je me dood hebben ofzo?' Verbaasd kijk ik hem aan, 'jou dood hebben, egniet!' Manlief vond de makreel van de week in de koelkast in verre staat van ontbinding, lag hij er dan al zolang in? Naar mijn weten had ik hem van de week gekocht, dus niet. De dagen gaan wel snel voorbij zeg, maar manlief was nog niet over de schok heen. 'Toen ik het papiertje van de week open deed riepen de maden mag het licht uit! En dat wil jij mij te eten geven? Mooie echtgenoot ben jij met je vissie!' 'Ik wilde alleen maar helpen' zeg ik nog voordat ik in een lachsalvo schiet. Jawel, die man van mij heeft humor! Als troost mag Sabina elke week een vette haring meenemen van haar werk. 'Smeer maar een paar witte bammen met roomboter en mik daar je haring maar op schat, wat een dieet!'
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten