Hoe suf kan je zijn

Zo'n 12 jaar geleden had ik een erg leuke opdracht; haar doen bij het playboy event, gehouden in de Escape in Amsterdam. Samen met een aantal collega's gingen we het avontuur aan, er zouden veel BNers komen dus stuiterde twee van mijn collega's door de zaal om BNers te spotten. Ik liep een rondje door de zaal en wat ik zag alles behalve een bekende Nederlander of wat er voor door kon gaan.

Mijn collega's hadden al velen gezien, had ik toen maar een brilletje bij me ;-)

Enfin, het was tijd om aan de slag te gaan, er werd een modeshow gelopen en de modellen stonden al te trappelen voor ons kap en grime hok, wat er overigens niet uit zag, maar dat ter zijde. Mijn eerste model was een lief meiske, gaf zichzelf helemaal over en zei: 'Maak er maar wat moois van, volgens mij kan jij dat wel'. Schat van een meid en heb enorm met haar gelachen. Model twee bood zich aan en ging ongevraagd op mijn stoel zitten. Er ging een soort van visnet van haar hoofd, daaronder de meest creatieve rollers die ik ooit gezien had en ze zei: 'Voorzichtig en niet trekken want dat kan ik niet hebben aan mijn hoofd'. Hij is fijn, net nog zo'n schatje en nu een dame die zich een air had aangemeten, heb ik weer. Mijn antwoord aan dit portret was 'Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, anders nog iets?' De Barones laat het kaas niet van haar zuurverdiende bammetjes eten natuurlijk. De dame had een wensen maar ik had me te houden aan wat de opdrachtgever wenste dus jonge dame, laat mij nou maar mijn gang gaan en let jij nou maar op je nageltjes dan komt het helemaal goed.

In de tussentijd stond ik daar samen met Raul de meiden en heren op te pimpen en van mijn andere twee collega's heb ik alleen hun geur geroken, hebben ze wel een kam in hun handen gehad? Ondertussen komt er een knul binnen en die zou graag een likje gel of iets van dien aard in zijn haar willen. 'Kom zitten, dat is voor ons geen probleem hoor.' Ik zet hem op een stoel en begin daar zijn haar in model te kuiven daar wordt je bang van. Na vijf minuten ben ik klaar en vraag hem wat hij van zijn coupe vindt. Zit er wel genoeg gel in, wil je nog op een andere plek een likje wax, mij maak je niet gek! Hier moest de brave borst wel om lachen en vroeg mij of ik met hem op de foto wilde. 'Als jij met mij op de foto wilt, geen probleem. Ik waarschuw je wel, ben nogal beeldvullend dus of er veel van jou op de kiek komt betwijfel ik ernstig.' In die tijd woog ik zo'n 130 kilo, je kon met geen mogelijkheid om me heen. De jonge man kijkt mij aan en pakt mij beet en zegt tegen een cameraman die daar in bosjes rond liepen, 'maak even een foto van mij en deze komiek, ze is zooo schattig!' Ik schattig??? Ben me nergens van bewust en ga innig omarmd met deze... ik kijk nog eens goed en zie dat ik Xander de Buisonje in mijn armen heb liggen. Zo onnozel en suf, als ik aan het werk ben zie ik echt niet of je nou een BNer bent of Jan Modaal, het maakt mij niet uit.

Omdat het zo gezellig was in het kap en grime hok kwamen er al snel meer bekende Nederlanders kijken en lieten zich nog een beetje bijpoederen, erg gezellig. Iedereen is zo'n beetje weg en wie staat er weer te poetsen, ma Cemsto! Terwijl ik zo lekker bezig ben komt er een prachtige grote vrouw binnen met van die kleine rasta's, ik denk dat is de moeder van Sylvana Simons, zij presenteerde de show. Precies hetzelfde kapsel, zeker 2 halen 1 betalen dacht ik nog. De dame gaat zitten en ik vraag haar of ze op iemand wacht, antwoord ze mij in het Engels terug en ik gezellie met haar aan de praat. Kortom het was een onwijs leuk gesprek en ik wist weer eens niet wie het was, tot ik ook naar de zaal ging om van het feest te genieten. Boven aangekomen zie ik mijn collega's en ga bij hen staan. Sylvana Simons kondigt iemand aan als de Big One and Only Jocelyne Brown!!! Daar komt mijn gezelschapsdame van net op de buhne en ik besterf het bijna. Ik heb enorm genoten van haar optreden en na afloop hebben we samen een toast uitgebracht op de gezellige avond, wel met een bekertje water ;-)

Tot de volgende wonder