Vandaag is zo'n dag die je het liefst slapend in bed door wilt brengen, of ben ik de enige? Het begint al voordat je wakker wordt; 'Mam!!! De gordijntjes hebben vuur!!!' Als ik zo'n 10 jaar geleden niet had ingegrepen was dit de grap van onze jongste knul. 'Als je het maar uit je hoofd laat ettertje!' Hij had een maand voor 1 april een aansteker gevonden op straat. Het was een winderige dag en we waren carnaval aan het vieren, tenminste, ik was aanwezig om mijn oudste dochter te bewonderen met de groep dansmariekes die de plaatselijke Benidorm Bastards wisten te vermaken met hun kunsten. Ik zag Sytse rond denderen en er was iets gekst aan hem en kon het niet thuis brengen. Tot ik plots zag dat meneer bovenop zijn hoofd een pluk haar weggeknipt had. 'Sytse, wat het je met je haar gedaan?' 'Nix!' zei meneer stellig en denderde weer vrolijk verder. Hij was als een stuiterbal en niet te temmen, juist! 'Als we straks thuis zijn gaat al je haar eraf, als je dat maar weet! Er is maar één kapper in huis en dat is mama, niet jij, begrepen?' Het knulletje keek bedeesd en dacht waarschijnlijk mijn wraak komt nog. Toen we thuis kwamen heb ik de tweeling voor een tekenfilm gezet met een beker sap en het dagelijkse schoteltje fruit. Papa kwam thuis van zijn werk en wilde eigenlijk gelijk zijn bed in, wat hij ook deed. 'Mama gaat even de was doen, blijven jullie lief zitten?' Twee koppies knikken ongeinteresseerd ja en blijven in trance gluren naar de buis waar Toulouse, Marie en Berlioz zaten te hengsten op een piano, waar zou Sanne dat toch van hebben.
Ik ging in vertrouwen naar boven, haalde de was uit de wasmachine, deed hem in de droger en ik hoorde Sytse omhoog stampen. Hij trok de klink uit de deur en met een smak ging deze dicht. 'Sytse, wat is er aan de hand?' Zoonlief kon alleen maar zijn welbekende woord zeggen; 'NIX!' Ik wil de rest van de was in de droger doen hoor ik Sanne naar boven komen en ze zegt; 'Mama, de gordijntjes hebben vuur!' Ik schrik me kapot, ren langs Sanne naar beneden en zie me een rook ontwikkeling waar je bang van wordt. Ik begin uit alle macht te blussen met een kopje, ja uit paniek grijp je alles wat maar enigszins hol is en begin te blussen. Ik schreeuw nog om hulp en daar komt hubby al aangerend. Hij begint te blussen met een maatbeker en we weten nog net het laatste stukje gordijn naar buiten te vegen. In mijn leven ben ik nog nooit zo bang geweest, ik sta te huilen, te trillen en Sanne staat nog steeds te kijken met haar grote ogen, duim in haar mond en beer onder haar arm. Sytse was in geen velden te bekennen en kwam ook zijn kamer niet uit, ook hij was enorm geschrokken. Wat blijkt nou, hij had een aansteker gevonden en probeerde deze uit achter de vitrage. Toen deze vlam vatte schrok hij zo dat hij naar boven is gerent, foute boel en dat begreep hij ook wel met zijn vier jaar. Zo vlak voor 1 april wist meneer de grap te maken. 'Morgen kom ik naar je bed en dan zeg ik dat de gordijntjes weer vuur hebben en dan roep ik heel hard 1 april!!!' Dat is dan je liefhebbende zoon, zou je hem niet?
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten