In de herfstvakantie brengen wij vaak een bezoekje aan de Efteling. In deze periode is het dan niet zo druk en zijn de wachttijden niet langer dan een half uur, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Bepakt met broodjes en blikjes cola gaan wij al vroeg de deur uit om maar zo lang mogelijk te kunnen genieten van ons uitstapje, zo ook acht jaar geleden...
Het begin van de herfstvakantie zag er niet mooi uit qua weer, regen, regen en nog eens regen... en dan vergeet ik nog het stormachtige briesje dat alle bomen aardig in conditie hield. De kinderen werden met de dag vervelender omdat dit geen weer is om een dag rond te lopen in een pretpark... Eindelijk, het zou volgens de weergoden de volgende dag aardig zijn. Ik liet mij niet ontmoedigen en kocht voor iedereen een regenponcho, je kan maar beter op alles voorbereid zijn toch? Voor de oudste 2 kids en onszelf een blauwe, en voor de tweeling een kanariegele Duck en lieveheersbeestje. Bij de broodjes en de blikjes gingen dus ook zes regenponcho's in de rugzakken mee. Onderweg naar de Efteling vertel ik dat ik op alle weerssytuaties voorbereid ben en zeg dat ik voor iederéén een poncho heb gekocht. Ik kijk trots in mijn achteruitkijkspiegel en zie daar 4 kids die mij bevreemd aanstaren. "Mam, je denkt toch niet dat ik voor l*l ga lopen in zo'n achterlijke vuilniszak???" was het commentaar van mijn oudste dochter. Mijn zoon ziet er nog enigszins de humor van in maar zegt dat hij zich liever nat laat regenen dan zo'n achterlijke comozak aan te trekken. "Ja maar... het is een hele simpele hoor, een donkerblauwe, we vallen niet eens op", zeg ik nog om mijn perfect volmaakte idee te redden. Toen ik vertelde dat ik voor Sanne en Sytse een wat kleurigere variant had gekocht werden ze toch wel nieuwsgierig, de tweeling dan he? Het werd nog vechten om Donald Duck, zo'n kanariegeel plastic gewaad met een grote oranje snavel als muts. "Die wil ikke!!!" klonk het uit twee jonge strotjes met het volume van een misthoorn, probeer dan maar eens je aandacht op de weg te houden. Je probeert alles nog in de hand te houden en zegt dat je voor de kleine meid een poncho hebt gekocht van een kapoentje... FOUT!!! "Ik wil geen kepoen ik wil een duck!!!!!!! RIGHT! Het was nog vechten om ducky, arme kepoen, en ik vond hem nog wel zo lief.
Aangekomen op het parkeerterrein van de Efteling begint het zonnetje door te breken en de kids zijn de poncho's gelukkig al vergeten. De hele dag was het droog en bleven de poncho's in de rugzak...
Tot de volgende wonder
leuk!
BeantwoordenVerwijderen