Geslaagd!

Nagelbijtend hebben de kinders in Nederland zitten wachten bij de telefoon. Alles moest wijken voor dat ene belangrijke telefoontje, ben ik geslaagd of niet. Nou is dat voor mij wel even geleden en toen al kreeg je voor vijf uur te horen of je je diploma gehaald had of het nog een keer over mocht doen. Dat betekend dus heel veel schooltassen aan vlaggenmast de komende week. Hier duurt het nog een jaar of twee voordat ook wij weer met de bibbers bij de telefoon zitten. Als ik terug kijk naar mijn eigen examenjaar weet ik nog dat ik niet bij de telefoon zat. Ik was tijdens mijn examenperiode al begonnen met een opleiding, deze starte begin mei. Het kon mij niet boeien of ik geslaagd was of niet, mijn toekomst had ik al uitgestippeld. Ik kreeg voor het examen wel een preek van Mevr. Schiks, 'weet je het wel zeker dat je nu al een nieuwe opleiding gaat volgen, stel dat je gezakt ben?' Mijn antwoord; 'al staan er allemaal enen dan is dat vette pech, ik wil kapper worden en niemand die me daar vanaf kan brengen, ook u niet.' Dat is helemaal de bloody limit, heb ik mij uit de naad zitten leren en dan krijg je doodleuk te horen, maar wat als je nou zakt? Ik ging er gewoon vanuit dat ik zou slagen, want nou zakken. Ik heb mijn LHNO met twee vingers in de neus doorlopen, eigenlijk had ik naar de mavo gemoeten. Al mijn vriendinnen gingen naar die school dus ik ook. Ik heb vier geweldige jaren gehad, veel gelachen en mijn eerste pony geknipt in de douches van de gymzaal. Dit gebeurde gewoon met de knutselschaar hoor, ik wist toen nog niet dat de microgolven in een schaar zouden zorgen dat het haar niet onder de schaar vandaan geduwd werden. Nee, wat Silly in der koppie heeft gebeurd gewoon KLAAR!

Op de dag dat ik gebeld zou worden was ik druk aan het knippen op mijn droomschool, finaly zou ik mijn droomvak kunnen uitvoeren. Mobieltjes bestonden in die tijd nog niet dus moest ik wachten tot ik thuis kwam om de uitslag van mijn moeder te horen. Eerlijk gezegd was ik het vergeten en tijdens het avondeten zei mijn moeder terloops; 'Oh ja, de school heeft gebeld, je bent geslaagd!' 'Ok, wanneer moet ik mijn diploma ophalen?' 'Ja dat weet ik niet, krijg je hier geen briefing van?''Geen idee, ik hoor het wel.' Het interesseerde me echt helemaal niets, maar Mevr. Schiks had het dus helemaal bij het verkeerde eind. Jaren later, toen ik met mijn oudste twee kids in Drievliet liep, kwam ik haar tegen. Ik kon haar toen vertellen dat ik mijn droomvak nog steeds vol passie uitoefende en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Ik was zelfs vergeten om mijn 'pukkel' met vlag buiten te hangen, als mijn moeder dat niet gedaan had zou hij er nu nog steeds niet hangen.

Tot de volgende wonder