Varkens geiten boerenkool

In mijn jeugd heb ik de grote schoolvakanties vaak vertoefd bij opa en oma in Veendam. Zij hadden daar een grote boerderij en elke vakantie gingen mijn broer en ik voor zes weken naar het hoge noorden. Pap en mam brachten ons en mijn tante ging met mijn ouders mee terug, zij vond het geweldig om in het wilde westen haar vakantie door te brengen. Voor dag en dauw stonden we op om vanuit het toilet de stal in te kunnen kijken, alwaar opa bezig was de koeien te melken. Onze slaapkamer grensde aan de stal en onze wekker waren de beesten die in de stal stonden. Het paard liep op het land, eigenlijk hadden we daar niet zo'n band mee. Oma stond om half acht op en begon dan het ontbijt klaar te zetten zodat we daarna met opa het land op konden. Buiten de dieren stonden er allerlei fruitbomen en struiken, oma gaf ons de opdracht om kersen en aardbeien te plukken, de kersen alleen de donkerrode en geen groene aardbeien! In ons enthousiasme plukte we de hele struik kaal, de aardbeien rijpte toch verder in de fruitschaal? Helaas, een groot misverstand en vanaf die tijd wist ik welke we wel moesten plukken en welke niet. Mijn favoriete struik was de aalbessenstruik. Die kleine rode besjes waren uit de winkel altijd heel zuur en bij oma nooit. Ik heb nooit begrepen hoe dat kon. Jaren later kwam ik er bij toeval achter hoe oma dat deed. Voordat we ze aten gingen ze in een bad van suiker, tja dan is het niet vreemd dat ze bij oma zoet waren. Als we onze boerderij taken hadden volbracht keken we altijd waar opa was, als hij ver op het land was gingen mijn broer en ik de hooischuur in, lekker van het hooi springen gaf zo'n kick! Als we dan voor de lunch naar binnen gingen kregen we de wind van voren van oma. 'Hebben jullie nou alweer in het hooi gezeten, als opa dat ziet krijg je op je donder!' Terwijl ze dit zei begon ze alle restjes hooi uit ons haar te plukken, ik dacht dat we al het hooi hadden verwijderd, niet alles dus. Vlak voor opa binnen kwam waren we hooivrij en hoopte we dat opa niets had gezien. Bij de lunch kregen we eten van het land, ook de melk. Ik vond het warm nooit lekker, alleen als het heel koud was dan dronk ik het. Soms kregen we van die lang houdbare melk, dat heeft ervoor gezorgd dat ik nu niet meer zo gek ben op melk. De boterhamworst kwam uit een groot blik en oma sneed de plakken precies goed op dikte, heerlijk! Ze konden mij begraven in die worst, we namen deze blikken altijd mee naar huis. Opa ging 2 keer per maand naar de winkel op zijn brommer, met tassen vol spullen kwam hij thuis. Eigenlijk hoefde opa nooit zoveel te halen, we aten echt alles van het land. We waren 's avonds druk bezig om de snijbonen te snijden, bonen te doppen en oma kookte veel voor wat daarna de vrieskist in ging.

Eigenlijk waren dit mijn mooiste vakantie, al mijn schoolvriendjes vertelde dat ze naar Playa Daaro waren geweest met het vliegtuig, mijn verhalen waren de mooie herinneringen aan de boerderij. Vandaag heeft onze jongste zoon op een kinderboerderij geholpen, ik moest gelijk weer denken aan mijn eigen jeugd. De lammetjes en geitjes voeren met een fles, biggetjes geboren zien worden vanuit de wc, een kalfje geboren zien worden en een kip een ei zien leggen en dat is best bizar! Nee, de herinneringen aan de boerderij van opa en oma waren de mooiste vakanties. De hele dag buiten op het land om aardappelen te rooien dat was gewoon een feest. Ik heb echt genoten van deze tijd, een mooiere jeugd had men mij niet kunnen geven!

Tot de volgende wonder