vrijdag 12 augustus 2011

Eindelijk schoenen!

Onze jongste dochter heeft een probleem, ze heeft een spitsstand en kan daardoor niet goed lopen. Na jarenlang fysiotherapie, beugels en gips zijn we nu een stap verder, de orthopedische schoenen. Het heeft even geduurd maar hier zijn ze dan, de All Stars van dochterlief. Vandaag mochten we ze dan eindelijk ophalen, ze wacht er al zo lang op. Na veel passen, aanmeten, veranderen en aanpassen moeten dit de schoenen zijn die haar helpen recht te lopen. Natuurlijk hopen we ook dat deze schoenen haar voeten gaan corrigeren, het zal een lange weg gaan worden voor mijn kleine poppetje. Op dit moment is ze niet blij, wat ik al vermoede. Ze keek ernaar en dacht wat een grote voeten, die staan niet leuk onder mijn skinny jeans. Waar ik haar de hele tijd niet over gehoord heb krijg ik nu in woord en beeld, het esthetische aspect. Het is een tiener die haar entree maakt in de feestjes, al haar vriendinnen hebben leuke schoenen en zij heeft van die lompe dingen aan der voeten. Ze moet wat meer bevestiging krijgen dat het leuke schoenen zijn, iedereen weet dat ze deze schoenen nodig heeft om in de toekomst pijnloos te kunnen lopen. Vol enthousiasme heeft ze aan werkelijk iedereen verteld dat ze met smart zit te wachten op haar All Stars. Hopelijk krijgt ze van de positieve antwoorden meer zelfvertrouwen, want dat kan ze wel gebruiken op het moment. Woensdag a.s. krijgt ze een zenuw onderzoek en gaan we daarna terug naar de schoenmaker om te kijken of er nog wat aangepast moet worden. Na een halve dag dragen zitten er enkele knelpunten, als ik haar dan uitleg dat die verstevigende stukken juist de steun moeten geven zodat ze goed kan lopen krijg ik een vernietigende blik. Het is altijd even wennen nieuwe schoenen, voor haar juist extra wennen omdat de schoenen haar gaan helpen de voeten te corrigeren.

We gaan het de komende week zien en meemaken, duimen dat de pijn snel weg trekt zodat ook zij prima kan lopen. Voor nu kan ik zeggen dat Sanne even door moet zetten en moet wennen aan haar schoenen. Voor je het weet rent ze als een kievit en kan mamsie haar niet meer bijhouden!

Tot de volgende wonder

1 opmerking:

  1. Als kind, van toen, dat zelf met klompvoetjes is geboren weet ik hoe blij je dochter is met deze schoentjes. Ik weet hoe hard kinderen onder elkaar zijn en dat je ontzettend geplaagd kan worden om alleen al de verkeerde schoenen.
    Mooie blog!
    Gina

    BeantwoordenVerwijderen