Misschien is dit voor menig moeder met kids een herkenbaar gegeven; als je visite krijgt zijn de koekjes spoorloos uit je kast verdwenen. Tijdens het boodschappen doen moeten er vooral geen koekjes vergeten worden want je krijgt visite. Uit de schappen haal je een pak waarvan het water je in de mond loopt, mikt het in de kar en bedenkt dat je voor de kinderen ook een pak mee moet nemen anders grijp ik mis. Bij thuiskomst sta je met twee pakken koekjes in je hand en denkt slim te zijn. Eén pak gaat gewoon in de kast en het andere pak gaat ergens naartoe waar de kinderen het niet kunnen vinden. Ik ken ze alsof ik ze zelf gemaakt heb, ze vreten als koekiemonsters! Ik hoor jullie lezers al denken, ze zitten middenin de groei dus logisch dat ze wat extra's nodig hebben. Ja vezels, vitamine en mineralen maar geen suikers. De visite is gearriveerd en ik begin aan de koffie en theeronde. Terwijl de zooi staat te pruttelen duik ik mijn geheime voorraadkast in en... waar heb ik dat pak koekies nou gelaten, ik heb ze hier toch neer gelegd? De boeken mik ik opzij, de schalen gaan de kast uit en wat ik zie is alles behalve een pak koekjes. Nou breekt mijn klomp, ik begin toch niet olms te worden? De koffie is klaar, het water voor de thee heeft het kookpunt behaald, net als ik. Sta je mooi voor joker bij je visite, geen koekie bij de koffie. Manlief komt op het gerommel af en vraagt 'lukt het?' 'Lukt het, ik had toch een pak koekies gekocht voor vanavond, gewoon pleite!' Daar komt kind nummer één de keuken in, 'zeg weet jij waar dat pak koekies is gebleven die mama heeft gehaald?' 'Nee, hebben we koekies dan?' 'Nou nu niet meer, ze zijn gewoon weg, pleitos, vervlogen!' Daar komt de andere helft van de tweeling de keuken in,'mam, heb je iets lekkers?' Met een rooie kop van inspanning kom ik met mijn kop uit de kast en zeg; 'we HADDEN iets lekkers, maar dat heeft op onverklaarbare wijze pootjes gekregen, dus nee, we hebben niets lekkers.' Ik schenk de koffie en thee in en daar komt mijn oudste naar beneden. 'Heb jij die koekies gezien, het hele pak is weg.' 'Mam, ik ga sporten, die lovehendels moeten weg, dan denk je toch niet dat ik die koekies van jou heb opgegeten?' Snel gris ik mijn knip uit de tas en zeg tegen zoonlief dat hij als een speer naar de Appie moet fietsen om een pak koekies te halen. Al mokkend gaat hij er als een speer vandoor en nog voor de koffie zo koud is dat je erover kan schaatsen, komt zoonlief met gangmakers binnen, die ik snel op een bordje mik en dit aan de visite kan geven. 'Wil je er wat lekkers bij', vraag ik en wat zegt de visite... 'nee ik ben aan de lijn'. Nou vraag ik je!!!
Tot op de dag van vandaag ligt de dader op het kerkhof, ze geven elkaar de schuld en zijn heel goed in het schoon l*llen van hun eigen straatje. Als ik een pak koek wil bewaren dan moet ik het in een kooi stoppen en op de sleutel gaan zitten. Ik heb zelfs nog overwogen om Sesamstraat te schrijven dat ik hier perfecte standins heb voor Koekiemonster, ze zouden het niet verkeerd doen tussen Pino, Tommy en Ieniemienie.
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten