Kliederen met voedsel

Vanmiddag in de pauze hadden we het, tijdens ons dagelijkse rokertje, over spelen met voedsel. Ja ik weet het, er zijn werelddelen die hebben nog geen korst brood om op te kauwen en wij verspillen het door ermee te gaan spelen. Ik herinner me nog een mana gevecht met onze tweeling. Het begon heel subtiel, 'Mam doe je mond eens open?' zei Sytse, en hij probeerde een mana in mijn geopende mond te mikken. Het lukte hem niet en hij probeerde het opnieuw. Weer mis,  'nou mag ik het eens proberen', zei ik en hij deed zijn mond open en zijn ogen dicht. Mamsies richtingsgevoel is nou niet echt briljant. Ik richten de mana op zijn mond, mijn ene oog dicht en... mis! Maar goed dat hij zijn ogen dicht had anders had hij aan één oog blind geweest. 'Mag ik nog eens proberen?' 'Als je maar niet in mijn ogen gooit mam, dat deed pijn!' 'Komop, zo'n klein snoepje voel je niet, het is voor meer dan de helft gebakken lucht!' Met flinke tegenzin ging de mond open, zijn ogen stijf dicht en daar ging ik weer. Richten, mikken, een hand mana's uit het bakje en VUUR! Er moet er toch één in zijn mond terecht komen. Dit was het begin van onze 'foodfight' die direct een gevolg kreeg. Mij zoon pakte een hand mana's en gooide ze midden in mijn gezicht, ik had zowaar een paar snoepjes in mijn mond. Nu moet ik er wel bij vertellen dat als hij iets gooit is het negen van de tien keer raak. Binnen notime waren wij elkaar aan het bekogelen, de katten vierde feest want die sloegen alle snoepjes door de kamer. Weken later vond ik onder de bank nog van die fluoriserende snoepjes. Sanne pakte het op een andere manier aan, zij smeet niet met voedsel maar smeerde alles wat maar enigszins vloeibaar was in het haar. Patat met appelmoes eten, ja de patat en de appelmoes zat in het haar. De volle hand ging in het bord en als je niet oppaste kreeg je gratis een proefmonster van haar nieuwe gel in je gezicht.

Natuurlijk is dit opvoedkundig niet zoals Dr. Spock het heeft beschreven in zijn opvoedkundig boek, al had onze tweeling daar gewoon maling aan. Eerlijk gezegd was papa de aanstichter, als Sanne zei dat het eten 'bah' was, zei papa 'smeer maar in je haar'. Ik kon zeggen wat ik wilde, het voedsel verdween in haar blonde lokken. Ik moet zeggen dat ze prachtig haar heeft wat zo snel groeit dat ik me afvraag of haar voedselgel misschien het middeltje is tegen langzaam groeiend haar. Ik zou zeggen, probeer het uit, appelmoes en mayonaise zijn de meest gebruikte smeerseltjes die erin gegaan zijn, het is maar een tip.

Tot de volgende wonder