Soms kan ik dubbel leggen om niets, zo ook vanmiddag. Omdat mijn collega heerlijk aan het genieten is in Paris had ik vandaag de taak om de balie te bevrouwen. In de ochtend had ik wel lekker wat te doen, al was ik tegen half drie wel klaar met de klusjes. Ik kan daar niet zo goed tegen, laat mij maar lekker bezig zijn voordat ik me ga vervelen. Vanmiddag was de klas van mijn andere collega lekker bezig en vertelde mijn collega iets over Cie eN eNNN, toen maakte ik een opmerking in zaaitaal. Ze kijkt me aan en begint te lachen, terwijl enkele leerlingen de taal heerlijk mee konden lallen. Mijn collega hoort dat zo aan en kent dit taaltje helemaal niet. 'Wat? Ken jij Plien en Bianca niet? Dat bestaat niet, dit kent iedereen toch?' Nou nee, mijn collega stond met open mond het taaltje aan te horen, geweldig! Maar goed, als ik éénmaal begin kan ik niet meer stoppen. Zo kwam ik dus bij een klant en vroeg ik dus wat de bedoeling was, in zaai! Skriklijk gewoon! Zelfs nu denk ik zaai, corrigeer ik de kids in zaai, als ik maar niet in zaai ga dromen. Als dat gebeurd dan is het klaar met me, ik vrees dat ik dan echt al mijn collega's bij moet praten willen ze me nog een beetje kunnen verstaan. Zelfs postbode Simen kwam erin voor, tis toch te erg... DUUUUS!
Om mijn collega bij te zaaien heb ik op haar facebook een filmpje gezet, weet ze in ieder geval waar wij zaaiers het over hebben. O help, straks hek haar aaaaangestoooken, skriklijk gewoon! Ik weet nog dat ik het jaren geleden ook niet wist hoor. Ik kwam op een forum en daar hadden ze het over zaai, wat is dat dan? Ik kreeg toen een heel flauw filmpje te zien van Plien en Bianca, nog steeds wist ik niet wat zaai was. Leg het me dan uit wat dit is, zo moeilijk moet dat toch niet zijn? Het is dus gewoon een accent en eerlijk gezegd spreek ik dat vloeien. Goh, blijk ik dan toch een accentenwonder te zijn. Als twaalf jarige kon ik mij, na twee dagen goed lusiteren, heel goed in het Limburgs verstaanbaar maken, wel met een westers accent erin, dat dan weer wel. Was ik bij mijn familie in Groningen, binnen notime was het geen probleem om mee te kletsen in het plaatselijke taaltje. Enfin, niet meer aan denken morgen en hopelijk zijn ze het woensdag op mijn werk alweer vergeten, straks kom ik er niet meer vanaf... DUUUS!
Tot de volgende wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten