dinsdag 21 juni 2011

Al achttien jaar een paar

De hele dag regent het al felicitaties, achttien jaar geleden zijn mijn ventje en ik met elkaar getrouwd. Als je dat naar de tegenwoordige maatstaven gaat vergelijken is dat uniek. Tegenwoordig haalt men het blikken bruidsjaar niet eens, ik kan zeggen dat het inderdaad een uniek gegeven is dat wij nog altijd bij elkaar zijn, naar alle tevredenheid ofcorse. Nog zeven jaar te gaan en dan vind ik het wel weer tijd worden voor een feestje. Vandaag kwam er van feest vieren eigenlijk maar weinig, de kids op het werk of naar school, manlief die in de nachtdienst zit en overdag heerlijk lag te slapen. Toch moesten we het een klein beetje vieren vond ik, dus werd er gebak gehaald en dit hebben we samen met de kids opgepeuzeld. Als ik terug denk aan onze dag dan kan ik zeggen dat we dit uniek gevierd hebben. Normaal wordt er niet gekeken op een cent, moet alles perfect zijn op de grote dag met alle toeters en bellen. Wij hebben het thuis gevierd, samen met familie en vrienden. Toen ik die nacht daarvoor naar mijn bed ging kon ik de slaap niet vatten. Zou ik niets vergeten zijn, hebben we wel genoeg ijsklontjes om het bier koud te houden, van alles spookte door mijn kop en naast mij lag man in spé het Kralingse bos te kappen. Is hij dan niet nerveus, hoe kan hij nu op dit tijdstip zo heerlijk kunnen slapen en lig ik wakker naar zijn zaagconcert te luisteren?

Uiteindelijk werd ik wakker van de wekker, de zon piepte al door de gordijnen heen. Het beloofde een stralende dag te worden, snel onder de douche en mijn haar alvast föhnen. Vanuit de slaapkamer naast ons hoorde ik de twee kleine poppetjes wakker worden. Het ontbijt stond al klaar zodat we niet met een knorrende maag in het stadhuis zouden staan. Zo langzaam kwam iedereen binnen druppelen, zelfs de bruidstaart was onvergetelijk en lekker! De dag ervoor hadden we ons bankstel omhoog gezet, we moesten de tafels en stoelen toch ergens kwijt. Die dag heeft de bank in de voortuin gestaan, het was echt een prachtige dag met zon van 's morgens vroeg tot hij onder ging. Het zou de langste dag van het jaar zijn, zomerzonnewende, een prachtige dag om te trouwen. Dat het achttien jaar geleden op een maandag viel kon ons niet boeien, één en twintig juni was en is nog steeds onze dag. Het mooie was dat onze oudste twee kids hierbij aanwezig waren, toch  een uniek item. Nee, ik kan terug kijken op achttien prachtige jaren waarin we gelachen en gehuild hebben. Deze jaren nemen ze ons nooit meer af, die zijn van ons. Ik denk dat hier nog wel een aantal jaar bij gaan komen, ik weet het wel zeker!

Tot de volgende wonder

2 opmerkingen:

  1. Nog proficiat!!!
    Gr. Ricardo en Angela

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ben eigelijk wel een beetje benieuwd hoe jullie eruit zagen!!!!!(FOTO!!!!!!)
    En gefeliciteerd met dit mooie getal samen......op zeker nog het dubbele erbij!!!

    Dikke kus

    Jagaira

    BeantwoordenVerwijderen