Vreetkick

Daar sta ik dan te kijken door de ruit, de ene reep nog lekkerder dan de ander. Het kan zomaar een kwartier duren voordat ik een keus kan maken. Wil ik iets zachts wat smelt op de tong of meer iets met een bite. Keuzes maken is niet altijd makkelijk, zeker als het gaat om candybars. Als ik bij zo'n 'hoerenkast' naar binnen gluur moet dat altijd stiekem, zeker als ik er zo lang voor sta. Dit heeft enkel en alleen als rede dat ik niet kan kiezen. Ga ik voor een snicker, nuts of wil ik twee repen, dan moet ik een twix nemen. Neeee, ik ga voor een zakje M&M's, toch maar niet, teveel kleurstof waar ik druk van word. Een zakje smurfensnoepjes dan, dan kan ik altijd zeggen dat ik het deel. Ik wil helemaal niet delen, ik wil iets hebben wat ik helemaal alleen kan oppeuzelen. Een bueno heeft ook twee repen in de verpakking, die hele zachte romige vulling smelt bij wijze al in de verpakking als hij zo vaak bekeken wordt door al die vrouwen die een vreetkick hebben. Er zit toch een enorm nadeel aan zo'n snoepkast, klein geld. Stel je staat op een station omdat je de trein gemist hebt. Het is al laat en eerlijk gezegd heb je trek in iets lekkers. In je haast heb je in het station een vreetkast zien staan en dan is de verleiding erg groot om even te gaan chocoshoppen. Als je dan eindelijk je keus hebt gemaakt graai je naar je knip en... tot je grote verbazing zit er nog precies dertig cent aan klein geld in.

Teleurgesteld loop je weer terug naar je perron en het wachten op je trein is begonnen. Sjongejonge, heb ik weer, moet ik wachten zonder iets te eten te hebben. Zou er nog... en ik begin te graaien in mijn tas. Al snel vind ik daar een vijftig cent muntje, dat riekt naar meer. Elke rits wordt open gerukt, zelfs het gat in de voering wordt groter getrokken want er zou best wat klein geld in zitten. Mijn buit is met die dertig cent één euro vijf en negentig, net genoeg om mijn honger te stillen. Ik kijk op de klok en zie dat ik nog vijf minuten heb, zal ik? Ik ren naar boven, gooi het kleingeld in de 'hoerenkast', druk op de gewenste code, laat die reep maar komen! Je bukt om de reep onderuit de automaat te halen en, hoe kan dat nou, er ligt niets in! Je kijkt door het ruitje en ziet dat je reep vast hangt. NEEEE! Na een snelle blik op de klok zie ik dat ik nog maar heel weinig tijd heb en begin tegen de kast te rammen. Wat ik ook doe de reep blijft vast zitten. In de verte hoor ik mijn trein aankomen, ik moet nu snel besluiten wat ik doe. De reep of nog een half uur op een stil perron zitten wachten op de volgende trein. Ik geef nog één voltreffer en de reep blijft hangen. Wat zou jij doe, wachten tot je volgende trein eraan komt of toch lekker door rammen om je betaalde reep te bemachtigen. Dilemma!

Tot de volgende wonder