Handtassenbalade

'Schat, kan jij mijn siggies even uit mijn tas pakken?' Met een duik stort manlief mijn tas in en begint te mompelen. 'Dat je hier nog iets in kan vinden, hier heb je een Tom Tom voor nodig. Wat moest je ook alweer hebben? Hier, is een tampon ook goed?' Ja leuk, als ik die opsteek heb ik gelijk een long probleem waar een sigaretje nog heilig bij is. 'Oh nee, dit is meer het zware kaliber, hier zit een afsteeklont aan. Is dit wat je wilt hebben?' Hij houd een doosje omhoog wat ik direct herken als mijn sigaretten doosje. 'Ja dat is de goeie, wil je hem ook nog opsteken voor me?' 'Tuurlijk, het hele huis ook een stukje naar links, je hoeft maar te kicken hoor, doe het met plezier!' Wat is dat toch met mannen, ze kunnen nooit iets vinden in je handtas, terwijl als je er zelf in kijkt je feilloos alles uit weet te toveren in notime. De mannen staan bekent om hun navigatie vermogen, wij vrouwen kunnen immers geen kaart lezen wat mannen weer wel heel goed kunnen. Hun richtingsgevoel schijnt zo goed te zijn maar in een handtas of huis kijken ze er zo overheen. Ik geef toe, in mijn handtas zit enorm veel zooi. Als ik het eens bekijk dan zit dar praktisch mijn hele leven in. In het voorvakje zit een naaisetje, kortingskaart en een zakje suikervrije dropjes. In het andere vakje zitten wat post-it en een pen, altijd handig. Aan de achterkant zit nog een rits met een verborgen vak. Als ik daar iets in doe vind ik het in de voering terug, zo ben ik ooit drie epileertangen kwijt geraakt. In de tas zelf zit op het moment het volgende: Een kapotte ketting, mijn lievelingsgeurtje JPG, oordopjes voor mobiel, een wattenstokje (ongebruikt), een kerstkaart, enkele refreshing towels, wat bonnetjes van de Lidl, proefmonster gezichtscreme, afsprakenkaart gipskamer van Sytse, reclamefolders, mascara, menig lipglos, nog meer lipglos, pennen in alle kleuren, haarspelden, veiligheidsspelden, briefje met een telefoon nr., tandenstokers, knip, autopapieren, leesbril... komt er wel een eind aan?

Tja, het is best veel wat wij vrouwen in de handtas proppen. Hoe groter de tas hoe meer er mee gaat. Van de week vroeg mijn collega of mijn hele leven erin zat, helaas, hubby en kids passen er niet meer bij dus nee, niet mijn hele leven. Als ik de tas opruim, wat ik zo af en toe eens doe, probeer ik zoveel mogelijk eruit te laten. Het lukt me niet, op die kapotte ketting en het zakje dropjes stop ik alles weer terug. Nu zonder de kruimels, van al die kruimels shag in mijn handtas kan ik met gemak een dag van roken! Als alles dan weer op zijn plek ligt weet ik alles terug te vinden, zodra ik het niet meer terug kan vinden word het tijd om de handtas op te ruimen, tot die tijd is het voor mij blind graaien en pakken wat ik zoek. Misschien als ik een kaart van mijn tas teken dat manlief wel kan vinden wat ik zoek.

Tot de volgende wonder