Doe de hoelahoep

Als we dan toch even terug in de tijd gaan moet ik jullie dit hilarische verhaal vertellen. In mijn tienerjaren stonden wij op een camping in Venendaal; de 'Batterijen' genaamd. Wij stonden op het trekkersveldje en vonden het zo leuk dat we het jaar daarop een caravan hadden gekocht langs het spoor. Elk half uur kwam er een trein langs, maar na een week hoorde je die al niet meer. Wij stonden op een veldje waar aan de overkant Marinka met haar ouders stond. Marinka was een schattig klein propje en kon het heel goed vinden met mijn jongste twee zusjes. Ze stonden op en waren de hele dag zoet met kinderzaken. In die tijd was het hoelahoepen erg in trek, we hadden de hoeps dan ook meegenomen van huis. Ook Marinka had een hoelahoep, je moest dat spul zien gaan, geweldig. Daar kreeg in ineens een brainwave, dit trio moest meedoen met de camping afsluiter! Al snel begonnen we te oefenen om een choreografie in elkaar te zetten, natuurlijk kreeg het trio hulp van grote zus. Elke dag werd er druk geoefend tot de sip kijkende meiden niet meer konden. Marinka kreeg al snel last van spierpijn en mijn jongste zusje was er ook wel even klaar mee. Het kon mij niet boeien, elke dag minimaal twee uur oefenen, of ze moesten een flater willen slaan. Al zuchtend en steunend gingen de meiden weer aan de hoepel, 'wel blijven lachen he dames, zo ziet het er niet uit' zei ik tijdens het oefenen. In mijn hoofd was ik al druk bezig voor de outfit, die moest wel kloppen met de rest. Van crépe papier had ik een topje en een rokje gemaakt, blauw met rood ik vergeet het nooit meer.

De avond van de voorstelling is begonnen. Het 'Visnet' is omgebouwd als theater en iedere camping ganger zat in zijn eigen meegebrachte stoel voor het podium. Er werd wat af 'gekaraokt', de één nog valser dan de ander maar dat mocht de pret niet drukken. Het wachten was op de drie meiden die op een lekker hoelanummer gingen laten zien wat zij allemaal met de hoepel konden. De zenuwen gierde door mijn lichaam, als er maar niets fout ging, dat zou ik zo sneu vinden. Daar kwamen ze het podium op, gingen staan zoals we geoefend hadden. Het nummer werd gestart en daar gingen de hoepels om de middel. Op zich ging het redelijk gelijk, het publiek klapte vrolijk mee. Tot het moment dat bij Marinka het rokje begon te zakken, hilarisch! Met een strak koppie ging ze gewoon door met hoepelen, zo knap. Aangezien mijn twee zusjes haar niet alleen in haar bikinislip wilde laten staan schudde zij ook hun rokje af zodat het leek of het bij de act hoorde. Ik keek om me heen en de hele camping lach krom van het lachen. Weken later hadden ze het nog over hun act, wat als serieus begon eindigde als een super act die bij velen bij is gebleven als een hilarische hoeladans.

Tot de volgende wonder

*EDIT* Thx to my sistah, zij had er nog beeldmateriaal van