donderdag 21 juli 2011

Gras tussen de bibs

Vanmorgen was ik op weg naar de tandarts en toen hoorde ik zo'n raar verhaal. Ik vraag me sterk af of het niet een 'broodje AAP' verhaal is hoor, het klinkt zo onwerkelijk. Eén of andere professor heeft een onderzoek gedaan naar gras. Op zich al een vreemde gewaarwording, wat is er nou zo speciaal aan denk ik dan. Welnu, de doorgestudeerde professor heeft dus onderzocht en ondervonden dat gras vocht aan trekt. Heel leuk, maar waar zou het dan voor kunnen dienen vraag ik me af. Nu komt het, de wandelaars van de Nijmeegse vierdaagse hebben vaak last van een natte bilnaad en als je daar het gras tussen stopt dan schuur je het tussen de poeperd niet kapot. Ik moest hier zo om lachen dat dit gewoon een vervroegde één april grap moet zijn. Stel nou dat er wandelaars zijn die dit verhaal hebben gehoord en vandaag aan de start stonden met een dotje groene sprietjes tussen de billen. Eigenlijk zou ik die mensen willen vragen of het daadwerkelijk geholpen heeft. Ik durf te wedden dat niemand het gras ertussen heeft gepropt, als er wel zo'n gek is geweest die zal zich nevernooit bekent maken. Wie verzint er nou zoiets, dat kan alleen maar een suffe professor zijn denk ik dan maar. Als hij dan toch iets wil uitvinden doe dan iets aan al die blaren op de voeten. Hadden ze niet beter het gras in de schoenen kunnen stoppen, trekt het vocht gelijk uit de blaren!

Vandaag was het de derde dag van de vierdaagse, ik volg het elke avond en zie sommige mensen echt strompelend over de finish komen. De voeten zitten onder de blaren en toch door willen gaan, zeker nu het einde in zicht is. Ik heb enorme bewondering voor deze groep wandelaars, ik doe het ze niet na. Mijn zusje heeft voor de geboorte van haar zoon de vierdaagse gelopen, echt een prestatie. De dag erna ging ze op vakantie naar Turkije, ze moest alleen op de slippers van haar hubby naar het vliegveld, ze kon geen schoen van haarzelf meer aan. Op het strand kon ze niet lopen, eigenlijk kon ze nergens lopen van de kramp en de pijn, maaaar, ze had het welverdiende kruisje. Ik heb hem gezien, het is maar een heel klein kruisje die ik op een meter afstand niet zonder bril kan waarnemen, zo klein. 'Heb je het voor dat lullige kruisje gedaan?' vroeg ik haar als grapje. De vernietigende blik die ik kreeg waren niet van de lucht. 'Een lullig klein kruisie? Ik heb er de blaren op mijn poten voor gelopen!' zei zuslief. Als ze me een beetje kent dan weet ze dat dit een silly joke was, zij kon er niet om lachen. Stiekem ben ik rete trots op mijn kleine zusje, ze heeft het toch maar geflikt en dat zonder gras tussen de bibs.

Tot de volgende wonder

Geen opmerkingen:

Een reactie posten